Σάββατο, Ιουλίου 21, 2007
...and the huge alien caught the ball

Κατάλληλο.
Επιθυμητή η γονική συναίνεση


O λαός των Μπλίνχ το είχε πάρει απόφαση.
Ο πλανήτης τους ο Μπλινχακι, δεν τους χώραγε πια.
Έπρεπε να βγουν στις εσχατιές του διαστήματος για να βρουν καινούρια πατρίδα.
Την τεχνολογία την είχαν.
Τους πήρε μόλις 20 περιστροφές του πλανήτη τους γύρω από το διπλό άστρο που τους πρόσφερε την ενέργεια του και το φως της ζωής.
Και τα διαστημόπλοια που έφτιαξαν ήταν μνημειώδη!
Ολοστρόγγυλα, τεράστια, τόσο που χωρούσαν ολόκληρες πόλεις μέσα τους.
Αυτάρκη, με τις καλλιέργειες τους, και τα ανακυκλούμενα νερά τους, με απεριόριστα αποθέματα ενέργειας που αντλούνταν από κάθε άστρο που προσπερνούσαν.
Γυαλιστερά, συμμετρικά και αισθητικά τέλεια, μετέφεραν τους επιβάτες και τις ζωές τους, χαρίζοντας στο σύμπαν την καλόγουστη αισθητική τους.






Τα διαστημόπλοια των Μπλίνχ ταξίδεψαν στο διάστημα για πολύ καιρό. Χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες περιστροφές του πλανήτη τους γύρω από το διπλό άστρο τους. Ευλαβικά και νοσταλγικά φρόντιζαν τα ρολόγια τους να δείχνουν πάντα στάνταρτ ώρα Μπλινχάκι.
Μέσα τους, οι ίδιοι οι Μπλίνχ έζησαν, μεγάλωσαν τα παιδιά τους, τα παιδιά τους έκαναν τα δικά τους παιδιά, η ζωή συνεχίστηκε για πάρα πολλές γενιές, οι ιπτάμενες αποικίες, ανέπτυξαν την επιστήμη και την τεχνολογία τους, τις τέχνες και τα γράμματα, πρόκοψαν.
Όλα αυτά τα χρόνια τα διαστημόπλοια τους δεν είχαν βρει ούτε ένα κόσμο που να πληροί τις προϋποθέσεις για αποικισμό.
Αλλά οι Μπλίνχ είναι ένας λαός με υπομονή.
Η ανώτερη δύναμη δεν θα τους άφηνε στο έλεος του ψυχρού διαστήματος και των καλοφτιαγμένων μεν, αλλά εξ ίσου ψυχρών μεταλλικών ιπτάμενων αποικιών τους.

Ώσπου ένα πρωινό κατά τις 9:00 –σε στάνταρ Μπλινχιανη ώρα- τα εξειδικευμένα όργανα της ναυαρχίδας που ανέλυαν ενδελεχώς τα στοιχεία κάθε πλανήτη, ανακάλυψαν μια πολλά υποσχόμενη περίπτωση.
Ο Τρίτος πλανήτης ενός πλανητικού συστήματος, ωραία και συμμετρικά ανεπτυγμένου στο διάστημα, είχε τα εχέγγυα μιας καλής περίπτωσης για τον σκοπό τους.
Μπαίνοντας στο ηλιακό σύστημα, αφού προσπέρασαν μερικούς σκοτεινούς άδειους πλανήτες, έναν άλλο άκρως διακοσμητικό, με υπέροχους δακτυλίους γύρω του, ένα τεράστιο αέριο γίγαντα που δεν προσφερόταν ούτε για την περιβόητη και τρομακτική Κόλαση που η υπέρτατη δύναμη υποσχόταν στους κακούς, και ένα βρωμερό σκονισμένο πλανήτη στο κόκκινο της σκουριάς, τελικά έφτασαν στον προορισμό τους.
Ο πλανήτης φαινόταν από μακριά σαν μια υπέροχη σφαίρα στο διάστημα χρώματος μπουρμπουλί.
Το οποίο ήταν και το αγαπημένο χρώμα των Μπλινχ.
Ήταν επίσης τεράστιος.
Οι μηχανές των αποικιών έκαναν τις απαραίτητες μανούβρες για να πλησιάσουν την επιφάνεια.
Στην σκοτεινή πλευρά του πλανήτη είδαν πολλά φώτα δείγμα προφανώς ύπαρξης νοήμονος ζωής και τεχνολογίας, αλλά κάποιοι από τους Μπλινχ επέμεναν ότι επρόκειτο για πυγολαμπίδες –κοινώς κωλοφωτιές- επικίνδυνο είδος υπό εξαφάνιση στο πλανήτη τους, που ωστόσο οι παλιοί ακόμα μιλάγανε γι αυτές.

Αυτή είναι η φωτο της Νερίνας


Τελικά η δεύτερη άποψη επικράτησε και αποφάσισαν να προσεδαφιστούν στο φωτεινό μέρος του πλανήτη.
Διάλεξαν μια περιοχή με έντονο μπουρσουφαλί χρώμα.
Τα γιγαντιαία τους διαστημόπλοια κατέβηκαν απαλά και αθόρυβα προς την επιφάνεια.
Σε κάθε φινιστρίνι των σκαφών από ένας μπλινχιανός παρακολουθούσε την διαδικασία εκστατικά.
Με τα τρία από τα εφτά μάτια τους γουρλωμένα από την έκπληξη – τα άλλα τέσσερα παρακολουθούσαν μην κάνουν καμιά ζημιά τα μικρότερα παιδιά- έβλεπαν τα τεράστια δάση να πλησιάζουν, Τα δέντρα ήταν τόσο μεγάλα που μέσα τους ένα ολόκληρο διαστημόπλοιο τους ίσα ίσα που θα διακρινόταν.
Σε κοντινή απόσταση τεράστιοι άσπροι όγκοι που έμοιαζαν σχεδόν ζωντανοί, γέμιζαν τον ορίζοντα. Κινούνταν σε απίστευτα αργή κίνηση πάνω από τα δέντρα και τα έκοβαν με τεράστια ευκολία με εργαλεία που διέθεταν στην μια τους άκρη.
Ωστόσο ήταν τόσο αργοκίνητα που δεν τους φόβισαν καθόλου.


Αποφασίστηκε να προσεδαφιστεί πρώτα η ναυαρχίδα για να γίνουν οι απαραίτητοι πρώτοι έλεγχοι.
Τα υπόλοιπα σκάφη παρέμεναν σε αρκετή απόσταση, μέσα όμως στην ατμόσφαιρα του πλανήτη.
Οι πρωτοπόροι, ακούμπησαν απαλά ανάμεσα στα τεράστια δέντρα. Μετά έγιναν οι απαραίτητοι σχολαστικοί έλεγχοι σε θερμοκρασία, υγρασία, ατμόσφαιρα, έδαφος και θρεπτικά συστατικά, και σε όλα όσα είναι απαραίτητα για την επιβίωση του είδους, πριν οι ίδιοι οι Μπλινχ αποβιβαστούν.
Όλα αυτά πήραν πολύ χρόνο βέβαια, τουλάχιστον ένα Μπλινχιανό μήνα, οι Μπλινχ είναι γνωστοί για την μεθοδικότητα με την οποία κάνουν τις δουλειές τους.

Εκείνο το πρωί της 3ης μέρας του 72ου μήνα στο στάνταρ Μπλινχιανό ημερολόγιο τίποτα δεν προμηνούσε τις εξελίξεις.
Εκεί που είχαν τελειώσει το πρωινό τους και ετοιμάζονταν να ανοίξουν την κεντρική είσοδο για να πάει ο καθένας στις δουλειές του, από την ηλιοροφή της ναυαρχίδας, εκεί που ήταν το κεντρικό πάτιο αφιερωμένο στην ξεκούραση, και την διασκέδαση, είδαν να κατεβαίνει από τον ουρανό ένα τεράστιο αντικείμενο με πέντε προεξοχές από τις οποίες η μία ήταν αντικριστά στις υπόλοιπες τέσσερις.
Μόλο που η ταχύτητα που τους πλησίαζε ήταν αξιοσημείωτα πιο μεγάλη από την αντίστοιχη των άσπρων όγκων που έκοβαν τα δέντρα λίγο πιο μακριά, ωστόσο για τα Μπλινχιανά μέτρα ήταν σχετικά μικρή.
Πάλι συσκέφτηκαν στην ναυαρχίδα, και αποφάσισαν να περιμένουν λίγο.

Και πόσο λάθος έκαναν στην απόφαση τους!

Το τεράστιο αντικείμενο με μια πολύ απότομη κίνηση, ακόμα και για τα Μπλινχιανά μέτρα, κουκούλωσε την ναυαρχίδα και αισθάνθηκαν να ταρακουνιούνται πιο πολύ και από τότε που έπεσαν στο vortex, στις παρυφές του προηγούμενου γαλαξία.
Ταυτόχρονα ένας τρομαχτικός θόρυβος ακούστηκε και τα εξειδικευμένα μηχανήματα του σκάφους τον κατέγραψαν αναλυτικά.
Η κίνηση συνεχίστηκε για πολύ και όταν τελικά σταμάτησε σε 20 στάνταρ Μπλινχιανές ώρες, οι τεχνικοί μπόρεσαν να συμπυκνώσουν τον μακρόσυρτο ήχο και να ακουστεί περίπου σαν ήχος φωνής, με ακαταλαβίστικο περιεχόμενο.
Οι τεχνικοί άρχισαν αμέσως δουλειά για να ερμηνεύσουν το φαινόμενο.
Από τα ηχεία των μηχανημάτων της ναυαρχίδας ακουγόταν ξανά και ξανά:

ma-ma-na-to-vri-ka-to-ba-la-ki-tis-thi-as-ra-lus-
e-do-e-do-di-pla-sto-kriari

Παύση. Διαφορετικό ηχόχρωμα.

na-sia-a-se-ka-to-a-fto-to-pra-gma-den-i-ne-di-ko-sou-
o-xi-pe-di-mou-min-to-pe-tas-sto-kri-a-ri-
e-la-na-to-pa-me-stin-a-na-ki-klo-si

Για να καταλάβετε την δραματική συνέχεια και το τέλος της ιστορίας μεταφράζω εδώ τους ήχους που άκουσαν οι φουκαράδες οι Μπλινχ, λιγο πριν το τραγικό τέλος της κραταιάς ναυαρχίδας τους!

"Μαμά!
Να! το βρήκα το μπαλάκι της θείας Ραλούς!
Εδώ, εδώ, δίπλα στο κριάρι!"

Παύση. Με διαφορετικό ηχόχρωμα που δηλώνει σαφώς : -σκασμένο, άμα σε πιάσω στα χέρια μου...-

"Νάσια!
Ασε κάτω αυτό το πράγμα!
Δεν είναι δικό σου!
Οχι! Οχι! Μην το πετάς στο κριάρι!
Ελα να το πάμε στην ανακύκλωση!




--------------------
Η νερίνα μου έκανε την τιμή να γράψει όχι ένα, αλλά τρία κείμενα με αφορμή μια φωτογραφία μου. Και μάλιστα σε άψογο δεκαπεντασύλλαβο!
Εδώ, εδώ και εδώ η δική της φωτό.
Ε! μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό να της χαρίσω μια απάντηση;
Δεν μπορούσα!

Ετικέτες , ,

 
posted by ralou at 12:37 π.μ. | Permalink |


40 Comments:


  • At Σάββατο, Ιουλίου 21, 2007 9:01:00 π.μ., Blogger Φωτούλα Τζιώντζου

    Παύση. Με διαφορετικό ηχόχρωμα που δηλώνει σαφώς : -σκασμένο, άμα σε πιάσω στα χέρια μου...-
    Καλή σας μέρα :) :) :)
    Υ.Γ. Και μην παίζεις με αυτά τα πράγματα. Το σχολείο της Νάσιας ανήκει στα σχολεία που εδώ και χρόνια κάνουν ανακύκλωση και τη ξέρει τη λέξη. Τη λέξη "γρουσούζα" πάλι όχι. Χτες μας ρώτησε εάν "γρουσούζα" σημαίνει αυτή που φέρνει γούρι. !!!

     
  • At Σάββατο, Ιουλίου 21, 2007 9:10:00 π.μ., Blogger βασίλης

    Μου άρεσαν τα τέσσερα μάτια που κοιτάνε τα παιδιά και οι κωλοφωτιές ραλού. Πολύ πλάκα είχες. Όμως και μια τρυφερότητα για την παιδική ηλικία.
    Όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει η γη με ζωγραφιά...

     
  • At Σάββατο, Ιουλίου 21, 2007 11:44:00 π.μ., Blogger ralou

    Νερίνα!
    Για το χατίρι σου, έβαλα σήμανση καταλληλότητας στο ποστ.
    Ελπίζω η μικρή να είναι εκπαιδευμένη ωστε να μην πλησιάσει αμα το δει,
    Χωρίς την μαμά της εννοω, η οποία θα της εξηγησει το χιουμορ της θείας Ραλούς.


    Βασίλη, "τρυφερότητα για την παιδική ηλικία", δεν ξέρω.
    Η νερίνα πιο πάνω, που είναι μαμά, τρόμαξε λιγάκι με την ιδέα να ακούσει ενα παιδί ότι ολόκληρη αποικία πλασμάτων πετάχτηκε στον κάδο των σκουπιδιών.
    Η εστω της ανακύκλωσης.

     
  • At Σάββατο, Ιουλίου 21, 2007 12:20:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Κα-τα-πλη-κτι-κό! Αστείρευτη φαντασία έχεις, Ραλούκα! :)

     
  • At Σάββατο, Ιουλίου 21, 2007 12:48:00 μ.μ., Blogger An-Lu

    Τα σεβη μου!!!!! Είσαι απίστευτη!!!!!
    ;-)

     
  • At Σάββατο, Ιουλίου 21, 2007 4:45:00 μ.μ., Blogger H.Constantinos

    Επιστημονική φαντασία by Ralou, δεν νομίζω ότι είχαμε ξαναδεί...

    Αντε, με το καλό και θεατρικό έργο!

    (Και ίσως μία αισθηματική αυτοκινητική νουβέλα!)

     
  • At Σάββατο, Ιουλίου 21, 2007 5:10:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Εξαιρετικό!!!
    Μόλις είδα αυτή την εικόνα κάτι τέτοιο μου ρχότανε και μένα στο μυαλό ξανά και ξανά. Μπράβο!
    Με παρασύρεις να μπω και γω στο μπλογκοχώρο, παλιότερα είχα ξεκινήσει μια σελίδα. Φαντάζομαι τώρα θα πλανιέται κάπου λευκή. Ίσως ψάξω να τη βρώ. Πες μου μια γνώμη. Νομίζω πως είσαι ο πιοκατάλληλος άνθρωπος¨
    :))

     
  • At Κυριακή, Ιουλίου 22, 2007 4:23:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    αυτό που είναι σίγουρο, ραλλού, και δεν ξέρω αν το συνειδητοποίησες γράφοντας τούτη την όμορφη ιστορία, είναι πως τον παιδικό αυθορμητισμό -ή αυτό που οι Μπλινχιανοί θα έλεγαν επιστημονικά "αστάθμητο παράγοντα της αντίστροφης σχέσεως ανάμεσα στη γνώση και τη διαίσθηση"- δεν μπορεί να τον παλέψει καμία επιστήμη!

    συγχαρητήρια για το κείμενο!

     
  • At Κυριακή, Ιουλίου 22, 2007 8:52:00 π.μ., Blogger dodo

    Κλασικό ύφος ralou (φαντασία, χιούμορ και ευαισθησία), σε συμπαντικό ταξίδι!

     
  • At Κυριακή, Ιουλίου 22, 2007 10:47:00 μ.μ., Blogger tassoula

    Και τι απάντηση....ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!

     
  • At Κυριακή, Ιουλίου 22, 2007 11:15:00 μ.μ., Blogger H.Constantinos

    ΥΓ: Λέγοντας "Αισθηματική αυτοκινητική νουβέλα", εννοώ το υπό επεξεργασίαν project, φυσικά...

     
  • At Κυριακή, Ιουλίου 22, 2007 11:49:00 μ.μ., Blogger ralou

    Ρενατάκι, πάντα με τον καλό σου λόγο.
    Ευχαριστώ.

    An-lu το εύσημο ειδικά από σένα, παραπάνω από ευπρόσδεκτο!

    Α παπα! Δεν γίνεται constantine, τουλάχιστον αυτή την εποχή.
    Με τις ρεζέρβες δουλεύει το μυαλό μου!

    emilly d.
    Βρες το παλιο ή ξαναφτιάξε ενα μπλογκ.
    Μην ξεχνάς ότι τρώγωντας έρχεται η όρεξη.
    Ειμαι στη διάθεση σου για ότι χρειαστείς.
    Στο προφίλ μου υπάρχει e-mail.
    Γράψε μου ότι απορία έχεις και θα σου έρθει σεντόνι με εξηγήσεις.

    "αστάθμητο παράγοντα της αντίστροφης σχέσεως ανάμεσα στη γνώση και τη διαίσθηση"
    Πολύ μου άρεσε αυτο icarus!
    Μια τόσο απλή σκέψη, ίσως δεν περασε από το μυαλό των Μπλίνχ, παρόλο που θα έπρεπε να έχουν κάποια γνώση για το θέμα. Δεν μάθαμε βέβαια ποτέ λεπτομέρειες αφού οι εναπομείναντες εξαφανίστηκαν μετά την καταστροφή της ναυαρχίδας τους αλλα φαίνεται ότι είναι λαός που γνωρίζει την ψυχοσύνθεση της παιδικής ηλικίας.
    Δεν βαριεσαι!
    Η επιστήμη, όσο και να προχωρήσει θα μένει πάντα αμήχανη μπροστά στον τρόπο σκέψης ενός παιδιού.

    Α! dodos
    Εχω πει ξανά πόσο με ιντριγκάρει το θέμα. Η φωτο της νερίνας απλά μου άναψε την φλασιά. Ετσι γίνονται αυτά τα πράγματα.
    :D

    Τασούλα, αλήθεια, ο Σβούρας έχει βουτήξει ποτέ ξένο μπαλάκι;
    Υπάρχουν φήμες ότι ο λαός των Πράξ είχε στην γη την ίδια ακριβώς τύχη ;)

     
  • At Κυριακή, Ιουλίου 22, 2007 11:51:00 μ.μ., Blogger ralou

    constantine,
    ουτε μια στιγμη δεν ξεχνω το προτζεκτ, ούτε το παραμελώ.
    Εινα οι συνθήκες περίεργες.
    Περισσότερο φοβάμαι μηπως αρχίσεις να ανυπομονείς εσύ παρά μην υπαναχωρήσω εγώ.

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 12:13:00 π.μ., Blogger alienlover

    πολύ ωραία η ιστορία σου!! :)

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 9:53:00 π.μ., Blogger  ZouZouna

    Kαλημέρα,
    Α, και να με συγχωρείς φιλινάς, αλλά εγώ, τα φοβάμαι αυτά. Δεν διαβάζω φοβιστερά κείμενα. Στο επόμενο με το καλό. Μπρρρρρρρρρρ!!!

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 12:24:00 μ.μ., Blogger ralou

    Ευχαριστώ alienlover!
    Καλως ήλθες στο μπλόγκ!

    zouzouna, καλό μου, δεν την πρόσεξες την φωτό των Μπλινχ;
    Ειναι πολύ καλοκάγαθα πλάσματα.
    Αν δεν έιχε επέμβει καταλυτικά η Νασια θα μπορούσαμε να τους δώσουμε ενα-δυο τετραγωνικά μέτρα στην Πάρνηθα που κάηκε για βάση και με την εργατικότητα που τους διακρίνει θα την είχαν αναδασώσει σε χρόνο ντε τε.
    Αν και τωρα που το σκέφτομαι, μάλλον θα τεθούν θέματα εθνικής κυριαρχίας και ποιός τους πιανει τους τύπους στα παράθυρα της τιβι!

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 12:46:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    (συνέχεια από το προηγούμενο)

    Μπα!
    Μπά;
    Δηλαδή τι είδους "διάφορα";
    Και από ποιούς παρακαλώ; Φοβάσαι μήπως με κουτσομπολεύουν τίποτα τριτοδεσμίτισσες (Αναβρύτων τε και περιχώρων); - όχι ότι έχω με κανέναν τίποτα δηλαδή επειδή υπηρέτησα τη σχολική μου θητεία στο σώμα της 1ης δέσμης (προτού γίνω Dancer), αλλά έτσι, λέω...
    Αν έκανα βέβαια κάποιο σχόλιο και αλλού, αυτό το έκανα γιατί
    α) - προφανώς - μου δόθηκε η ευκαιρία
    β)περισσότερο για να το δείς εσύ.

    Ύστερα, γιατί να κάνω μπλογκ; Εγώ δεν έχω για την ώρα τίποτα σπουδαίο να πω. Για τα υπόλοιπα τί με τρομάζεις; Τι σόι συνομωσία δηλαδή; Σχεδιάζει μήπως κανένας το τελευταίο μου ταγκό;
    - Έτσι κι αλλιώς θα το χορέψω μόνος...

    Το κείμενό σου είναι πολύ ωραίο. Πολύ καλύτερο - αν μου επιτρέπεις - από το προηγούμενο. Μου θύμισε μάλιστα ένα ενδιαφέρον βιβλίο που είχα διαβάσει μικρός (πριν λίγα χρόνια δηλαδή) και είχε τίτλο "Έρχονται οι διαστημάνθρωποι". Αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ποιός το έγραψε. Δυστυχώς δεν το έχω. Πάντως

    έχω την αίσθηση, τελικά, ότι σου έχω πει πολλά για μένα, ε; Ή μου φαίνεται;
    Γιατί πιστεύω πως αξίζεις!

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 1:22:00 μ.μ., Blogger  ZouZouna

    Οχι, blogoμαμά, δεν την πρόσεξα. Μία φευγαλέα ματιά και ξου! Δεν θέλω παρέ δώσε με τέτοια πράγματα εγώ. α, πα, πα, πα, πα ! Φοβάμαι σου λέω!!

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 1:33:00 μ.μ., Blogger ralou

    dancer, σου έχω αποδείξει ότι είμαι άνθρωπος χαμηλών τόνων και από αρχή ευγενής.
    Η παρατήρηση μου προηλθε από το γεγονός ότι σε μερικούς έχεις προκαλέσει αμηχανία λόγω του ανωνυμου των σχολίων σου.
    Βεβαια ο καθένας που γράφει με ενα nick ουσιαστικά είναι ανώνυμος με την έννοια ότι έχει σαν βάση ενα μπλόγκ στο οποίο από όσο μπορώ να ξέρω θα μπορούσε να γράφει μια περσόνα και όχι ενας αληθινός άνθρωπος.
    Πράγμα που είναι απόλυτα θεμιτο.
    Ομως η ανωνυμία, η πλήρης έλλειψη αναφοράς σε κάτι που κατα τεκμήριο έχεις πει εσύ στη δικιά σου σελίδα δημιουργεί ανασφάλεια ή/και λανθασμένες εντυπωσεις.
    Μια φίλη λέει ότι είμαι πολύ λιχούδα με τις λέξεις και τις περσόνες.
    Αυτός είναι ο λόγος που δεν με ενοχλεί εμένα η πρακτική σου αυτή.
    Κατανοώ ωστόσο την αντίδραση των άλλων.
    Ελπίζω να καταλαβαίνεις πόσο καλοπροαίρετα σου έγραψα εκείνο το σχόλιο.

    Οσο για το κειμενάκι, σαφώς δεν είναι πρωτότυπη ιδέα, εχω διαβάσει τόνους ε.φ. και το δανείστικα από κάπου.
    Αν η ιδέα ήταν πρωτότυπη δεν θα είχε γίνει ποστ αλλά ενα μικρό διήγημα -φλερτάρω συστηματικά με την ιδέα εδώ και καιρό αλλά δεν έχει προκύψει ακόμα-.

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 2:06:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    (ασθμαίνοντας)
    Ζουζούνα, καλημέρα!
    Διάβασα το φόβο στα μάτια σου και έτρεξα!

    (παίρνει την ξύλινη κουτάλα της κουζίνας και τρέχει προς το μέρος του)
    Ωχ! Ωχ! Καλά, καλά φεύγω…
    Ήθελα μόνο να σου πω: Αν φοβάσαι τόσο, μπορούμε να πάμε μαζί!

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 3:32:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Κατ’ αρχήν είμαι κι εγώ ευγενής. Δεν έχω αμφιβολία για την καλή σου πρόθεση, ούτε υπάρχει από μέρους μου θέμα παρεξήγησης. Τα «περί ανασφάλειας» και «σταθερού σημείου» δεν έχουν κατά την γνώμη μου κανένα λογικό (ούτε καν ψυχολογικό) έρεισμα, αφού, όπως πολύ σωστά κι εσύ παρατηρείς κι εσύ ο καθένας μπορεί να είναι ανώνυμος είτε έχει μπλογκ είτε δεν έχει. Στο κάτω της γραφής σε όσους σου τηλεφωνούν, σου στέλνουν μέιλ (βλέπεις εγώ δεν μπορώ – αλήθεια πως πάει η έρευνα;), σου στέλνουν γράμματα ή οτιδήποτε άλλο, κοινοποίησέ τους, αν θέλεις, τις απόψεις μου. Που ξέρω εγώ δηλαδή ποια /ποιος είναι π.χ., η «Μπουμπού», που έχει μπλόγκ;

    Ελπίζω να κατάλαβες ότι το σχόλιο για το κείμενό σου ήταν επαινετικό. Δεν υπονοούσα κάτι σε σχέση με το βιβλίο που διάβασα∙ ωστόσο, επειδή το λές, πιστεύω πως η επιρροή είναι απολύτως θεμιτή και αναπόφευκτη. Με αυτό που είπες για το διήγημα πραγματικά χάρηκα. (Φαντάζομαι να μήν εννοείς απαραίτητα ηλεκτρονικό). Να το κάνεις, Ραλλού, να το κάνεις! Ξεκίνα εσύ (να το γράφεις) και βλέπουμε…

    Βοηθέ, βλέπω «το βιολί – βιολάκι» (μην το πάρεις σοβαρά)! Αλλά, τι λέω; Πρέπει να αρχίσω κι εγώ να σε καλοπιάνω γιατί απ’ ό,τι φαίνεται πολύ σύντομα θα σε χρειαστώ!

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 5:45:00 μ.μ., Blogger  ZouZouna

    @ βοηθέ - δεν χρειάζομαι παρέα, απλώς δεν πάω πουθενά όταν φοβάμαι και δεν έχω ξύλινη κουτάλα για κανέναν - merci πάντως.
    @ Ραλλίτσα μου + @ the dancer. Στην βιασύνη των διαξιφισμών, κάνατε ένα σύνηθες λάθος. Δεν είστε "ευγενείς". "Ευγενικοί" είστε αμφότεροι. Φαντάζομαι πως σας πήρε η κατηφόρα εν τη ρίμη του λόγου. Διαφορετικά η Πριγκίπισα "Ραλλού" και ο Κόμης "the dancer", ανοίγουν αυτή την καντρίλια, την οποία καλούμεθα να παρακολουθήσουμε. Avanti maestro !

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 6:02:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    ;), :), :D, για τα προηγούμενα

    :(, :S, για το τελευταίο

    ¨:- ζουζούνα,
    (αυτό είναι καινούριο, δεν το ξέρεις)

    ...ένα αστείο για να σε αποχαιρετήσω...

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 6:28:00 μ.μ., Blogger Emilly

    Δεν έγραψα επιστημονική φαντασία.Για να φτάσω εσένα θέλω χρόνια. Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση
    φιλιά

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 10:57:00 μ.μ., Blogger ralou

    Αρχίζω ανάποδα.
    emilly, δεν είναι ανάγκη να γράψεις ε.φ.
    Τα μπλογκ έχουν πολλά και διαφορετικά περιεχόμενα.
    Αλλοι γράφουν δημοσιογραφικά, άλλοι γράφουν για κοινωνικά θέματα και άλλοι όπως εγώ γράφουμε για το κέφι μας και μόνο.
    Δεν είναι ανάγκη να είσαι συγγραφέας για να φτιάξεις ενα μπλόγκ.
    Δεν χρειάζεται καν να είσαι ορθογράφος (Αχ! το όνειδος της ζωής μου!)
    Σε προηγούμενο ποστ μου έλεγα ότι στα μαθητικά μου χρόνια και όχι μόνο, δεν μπορούσα να γράψω ουτε μία έκθεση.
    Οταν όμως δεν γράφεις γιατί πρέπει, αλλά γιατί έτσι γουστάρεις τα πράγματα είναι απλά.
    Αν θέλεις να εκφραστείς κάντο.
    Mην μυθοποιείς όσους γράφουν πράγματα που σου αρέσουν.
    Αλλωστε δεν είναι παρα μόνο λέξεις...
    Οπως σου είπα τρωγωντας έρχεται γ όρεξη.
    Και έχει πλάκα τελικά.

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 11:09:00 μ.μ., Blogger ralou

    βοηθε, βλέπω κάναμε homework!
    Xμ...

    zouzounaki μου, μα το θεό μου πάτησες τον κάλο.
    Δεν λέω ότι ξέρω καλά ελληνικά αλλά τρέμω στην ιδέα να γράψω καμιά ελληνικούρα, πράγμα που δεν αποφεύγω πάντοτε.
    Μερικές φορές πάλι χρησιμοποιώ αδόκιμους όρους σαν παιχνίδι, που πολύ το γουστάρω.
    Ομως έψαξα στο λεξικό Τεγόπουλου/Φυτράκη -ο καλός μου φροντίζει και το ανανεωνει κατα καιρούς με τις νέες εκδόσεις, είμαστε λίγο βαρεμένοι και οι δύο με τις λέξεις- και εκεί υπάρχει ο ορισμός του "ευγενής", εκτός από την ερμηνεία που δίνεις εσύ, σημαίνει και "ευγενικός".
    Ισως στην απλή καθαρέυουσα, δεν ξέρω.
    Δεν θέλω να κάνω τωρα θέμα με μιά λέξη, σιγά μην μιλάω σωστά ελληνικά και με πήρε ο πόνος.
    Αλλά είμαι επιμελής και τα ψάχνω για να μαθαίνω.
    Και αυτό δεν το λέω ειρωνικά ε;

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 11:28:00 μ.μ., Blogger ralou

    Βοηθέ, η zouzouna είναι ενα γενναίο κορίτσι που ωστόσο έχει κι αυτή τις φοβίες της και καλά κάνει.
    Να ξέρεις ότι εγώ φοβάμαι μέχρι υστερίας τις πεταλούδες, ναι τις πεταλούδες και δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος στον κόσμο να με κάνει να δω την ομορφιά τους με κανένα τρόπο.

    dancer, να υποθέσω οτι η βοήθεια του "βοηθού" παρά τα όσα λες σημαίνει μια προσπάθεια να φτιάξεις ενα μπλόγκ;
    Διαβάζω τα σχόλια σου και πολύ ενδιαφέρον θα μου φαινόταν να γράψεις μια από αυτές τις αναλύσεις σε ποστ, και να περνάνε οι φίλοι σου -χμ... και όχι μόνο- να τις σχολιάζουν.
    Θυμάμαι ενα παλιό ποστ του Α.F.Marx που μίλαγε για το πως μπορεί ενα μπλόγκ να απογειωθεί αν πατήσει το πρώτο σκαλοπάτι ενός κονταροχτυπήματος στα σχόλια ενός ποστ του.
    Θα ήθελα να το διαβάσεις αλλά δεν μπόρεσα να βρω το λινκ, είναι πολύ παλιό.
    Μην ξεχνάς ότι όλα είναι ενα παιχνίδι εδω μέσα.

    πι. ες
    η έρευνα σταμάτησε απότομα όταν στο κυνήγι του θησαυρού μπήκαν τόσοι πολλοί που δεν είχα πια χώρο να κινηθώ.

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 11:40:00 μ.μ., Blogger ralou

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

     
  • At Δευτέρα, Ιουλίου 23, 2007 11:43:00 μ.μ., Blogger Emilly

    στο προηγούμενο σχόλιο μου έπρεπε να γράψω Ανοίξαμε και σας περιμένουμε;

     
  • At Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007 12:15:00 π.μ., Blogger ralou

    Emilly, συγνωμη, έπρεπε να προσέξω το διαφορετικό nick.
    Kαλώς ήλθες στο μπλογκοχωριό.
    Στα είπα και από κοντά στο ποστ σου.

     
  • At Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007 3:16:00 π.μ., Blogger H.Constantinos

    Δεν προφταίνω να ανυπομονήσω...
    Εχω ακόμη πολύ, πάρα πολύ τρέξιμο!

     
  • At Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007 10:38:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Αν είναι να απογειωθεί ένα μπλόγκ ας απογειωθεί το δικό σου!
    Μην ξεχνάς πως όλα είναι ένα παιχνίδι στη ζωή.

     
  • At Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007 4:48:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Πράγματι έκανα εξάσκηση. Διαβάζω για να μαθαίνω. Που ξέρεις; Ίσως μια μέρα γίνω και γω αφεντικό.

    Συμφωνώ απόλυτα σε ό,τι λες για τη Ζουζούνα. Φαντάζεσαι σύμφωνα με το μπλογκονόμο "τάδε" να υποχρεώνεται κανείς να δεχθεί τη βοήθειά μου;(τώρα που το σκέφτομαι ίσως πρέπει να εισηγηθώ στο αφεντικό για μια σειρά μπλογκονομοθετημάτων).
    Αλλά η ανωνυμία έχει πολλές όψεις. Μπορεί να είναι και για καλό. Τότε εκείνος που βιάζεται να με ξεφορτωθεί κάτι "χάνει", έτσι δεν είναι;
    Που ξέρει ας πούμε αν δεν είμαι εγώ τώρα στη Ναύπακτο, η Ιωάννα η Μωραΐτου, και λέω μέσα μου "τί δίδασκα τόσα χρόνια; το φόβο και την καχυποψία;" Τέλος. Άλλο δεν επιμένω. Μη νομίζεις πως δεν ξέρω τι άνθρωπος είναι η Ζουζούνα, πόσα έχει περάσει, και την ομορφιά της ψυχής της. Μιλάμε συχνά για αυτήν με το αφεντικό. Και την αγαπάω.
    Αλλά αυτό το ζεστό απόγευμα θα βγώ μια βόλτα, κατα το Θησείο, θα πιω τα στάνταρ καλοκαιρινά ουζάκια, και μ΄ένα δάκρυ (ίσως κανένα) θα την ξεχάσω.

     
  • At Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007 5:54:00 μ.μ., Blogger just me

    Ό καύσωνας τάχαμου μάς εξαντλεί, ε;
    Kαι μετά γράφουμε αυτά εδώ!
    Ε, λοιπόν, δεν μας φτάνουν, δεν μας φτάνουν, ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΤΑΝΟΥΝ (εξάλλου η θερμοκρασία ανεβαίνει ακόμη περισσότερο, όθεν αναμένεται να ανέβει και η παραγωγή σου)!
    ;)))

     
  • At Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007 7:59:00 μ.μ., Blogger jul

    ΕΙΣΑΙ ΘΕΑ.....

     
  • At Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007 11:02:00 μ.μ., Blogger ralou

    Πάλι από το τέλος προς την αρχή.

    Χα χα! julάκι παιδί μου, σου έχω πει ότι το καλάμι εύκολα κανείς το καβαλάει.
    Για πρόσεξε λίγο μην με βάλεις σε ιστορίες καλοκαιριάτικα.

    just me, αν ανέβει κι άλλο η θερμοκρασία προβλέπω να γράφετε σχόλια στον επικήδειο μου.
    Αντε και ανήκω και σε ευπαθη ομάδα ανθρώπων που κινδυνεύουν με τον καύσωνα.
    Ας μην ήτανε η Νεράιδα να με τσιγκλίσει και θα σου έλεγα εγώ.
    Με κονσέρβες θα την έβγαζα!

     
  • At Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007 11:12:00 μ.μ., Blogger ralou

    "Μην ξεχνάς πως όλα είναι ένα παιχνίδι στη ζωή."
    dancer Yeap!


    βοηθέ, μάλλον η ζουζούνα δεν πίστεψε ότι είσαι η κα Μωραϊτου!
    Αλλο πίστεψε, ελπίζω να μην το απογοητεύσεις το κορίτσι, ολόκληρο ποστ κάθησε και έγραψε για σένα.
    Γι αυτό μην την ξεχάσεις!

     
  • At Τετάρτη, Ιουλίου 25, 2007 1:07:00 π.μ., Blogger ralou

    constantine, αντ αυτού, σεντόνι σχόλιο για τα παπούτσια στο Fatal car

     
  • At Τετάρτη, Ιουλίου 25, 2007 7:18:00 μ.μ., Blogger Coco

    Γουστάρω διαστημικά διηγήματα μες τον ανακυκλωμένο καύσωνα!!

     
  • At Τετάρτη, Ιουλίου 25, 2007 9:07:00 μ.μ., Blogger ralou

    κοκό, ότι μπορούμε και μείς οι γάτες για να ξεχαστούμε ;)

     
usefull  View My Public Stats on MyBlogLog.com