Ο πρίγκιπας μου ή ο τέλειος άντρας για μένα;
Μην σκεφτείτε ποτέ, ότι είναι το ίδιο πράγμα.
Ο τέλειος άντρας είναι αυτός που μπορείς να ζήσεις και να πεθάνεις μαζί του.
Και που ευλογείς την τύχη σου που τον έφερε στο δρόμο σου.
Ο πρίγκιπας σου είναι ο άντρας που ονειρεύεσαι και αναζητάς, που εξιδανικεύεις και τον ντύνεις με την αίγλη του αψεγάδιαστου. Που τον θέλεις να συμπρωταγωνιστεί μαζί σου στα παραμύθια.
Και που ευλογείς την τύχη σου που δεν τον έφερε στο δρόμο σου, για να απομυθοποιηθεί άπαξ δια παντός!
Νωρίς νωρίς, το όνειρο μου για τον τέλειο άντρα, έγινε πραγματικότητα, με ένα τύπο που …
ήξερε να συζητάει, να ακούει και να με ακούει, μου έκανε αστεία δωράκια, ψαχνόταν διαρκώς για να καταλάβει τον εαυτό του και μένα, έκανε κοπάνα από την δουλειά του για να με συναντήσει, με πήγαινε ρομαντικές βόλτες, μου χάριζε δύο τριαντάφυλλα, με έκανε να νοιώθω ξεχωριστή λες και δεν υπήρχε άλλη γυναίκα στον κόσμο.
Και που φιλούσε υπέροχα, στις σκοτεινές γωνιές των δρόμων.
Μετά…
Έμαθε να αγαπάει τις γάτες για χατίρι μου.
Συνθηκολόγησε με την ιδέα ότι δεν είμαι καλή νοικοκυρά παρ όλο που προερχόταν από σπίτι αστραφτερό.
Ξεδίπλωσε την ευφυΐα του απαλά και υπόγεια, έτσι που να μην τρομάξει το υπερτροφικό μετεφηβικό εγώ μου.
Αποδέχτηκε την ιδέα να πηγαίνει και η τελευταία δραχμή των οικονομιών μου σε βιβλία.
Τιθάσευσε την ισχυρογνωμοσύνη του μπροστά στην δική μου ανάγκη για ενδελεχή ανάλυση των επιχειρημάτων.
Βοηθούσε να απαλλαγεί το μυαλό μου από την αγωνία, απενοχοποιώντας με και απομυθοποιώντας τις ενοχές που με βασανίζουν σχεδόν για τα πάντα.
Με ζήλευε τόσο, όσο να δείξει ότι με διεκδικούσε χωρίς να μου δένει το λουρί στο λαιμό.
Προτιμούσε την ίδια ακριβώς μουσική με μένα, τους ίδιους συγγραφείς με μένα, είχε τα ίδια γούστα με μένα σε όλα.
Αποζητούσε με λαχτάρα Κυριακάτικα πρωινά για να συζητήσει μαζί μου την άποψη μου επί παντός επιστητού, πίσω από μια στοίβα εφημερίδες.
Έφτιαχνε και για τους δυο μας το υπέργλυκο ελληνικό καφεδάκι που μ΄ αρέσει –μιάμιση κουταλιά καφές δυόμισι ζάχαρη, χωρίς καϊμάκι, που το αφαιρεί προσεκτικά με το κουταλάκι-
Κάνει πράγματα για μένα, με βοηθάει στο σπίτι σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, χωρίς να με κάνει να νοιώθω ανεπαρκής.
Διαβάζει πρώτος ότι γράφω και προσπαθεί να είναι ένας αντικειμενικός κριτής –Χμ… χωρίς ωστόσο να τα καταφέρνει πάντα-
Και ήταν πλάι μου, κάθε που περνούσα δύσκολες καταστάσεις, διακριτικά, σαν συμπαγής τοίχος που απλά στέκεται εκεί για να μπορέσεις να ακουμπήσεις πλάτη.
Αυτός όμως δεν ήταν ο πρίγκιπάς μου, αλλά ο υπέροχος, χειροπιαστός, αγαπημένος σύντροφος και σύζυγος μου. Ο Τέλειος Άντρας.
Τώρα ο πρίγκιπας μου…
Μαυρομάλλης, κρεμανταλάς ψηλέας, χαζοβιόλης.
Και να τον λένε Γιώργο!
Ε καλά!
Ήμουν και 13 χρονών τότε και έτσι ακριβώς ήτανε ο πρώτος μου έρωτας.
Ξανθός, ψηλός, καλοξυρισμένος, γαλανομάτης.
Και να μυρίζει Άκουα Βέλβα!
Χμ! σαν νεολαίο της Άριας φυλής ακούγεται.
Στα 18 ονειρευόμουν έναν τέτοιο.
Αλλά, γούστα είναι αυτά.
Μετά έβαλα νερό στο κρασί μου όσο αφορά τα χρώματα αλλά όχι και στο μπόι.
Κούκλος, ευφυής, οικονομικά ανεξάρτητος, γοητευτικός, προβληματισμένος, με κύρος. Με αυτή την σειρά.
Και να έχει μουστάκι!
Στα 25 οι απαιτήσεις μου έγιναν πιο υλικές.
Τώρα πετάμε το κούκλος και το οικονομικά ανεξάρτητος.
Πάντα ευφυής, γοητευτικός, κουλτουριάρης, με κομψούς τρόπους, κλωνοποιημένος κατά προτίμηση ώστε να μην υπάρχει μαμά, καλοξυρισμένος, κοντοκουρεμένος και –προς θεού- να μυρίζει πάντα σαν να βγήκε μόλις από το ντους.
Και να καπνίζει τσιμπούκι!
Είχα τριανταρίσει πια και οι απαιτήσεις μου έγιναν πιο εξειδικευμένες.
Τώρα πια, μεγαλώνοντας, ήρθε η ώρα, ο πρίγκιπας μου να γίνει πιο σχηματικός, και χωρίς καθόλου φυσικά χαρακτηριστικά. Από όλα όσα επιθυμούσα όλα τα χρόνια έμεινε μόνο :
Να είναι ευφυής.
Να λέω μια λέξη και να καταλαβαίνει χίλιες.
Να λέω χίλιες λέξεις και να διαλέγει την σωστή.
Και να μπορεί να επικοινωνεί.
Τίποτα άλλο.
Τελικά ποιος είναι ο πρίγκιπάς μας;
Μα η προβολή του ιδεατού, του ουτοπικού, αυτού που δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτα, γιατί απλά δεν υπάρχει.
Η προβολή του τι θα θέλαμε να συμπληρώνει εμάς τις ίδιες, που αλλάζει κι αυτό μαζί με την πορεία της αυτογνωσίας μας όσο περνάνε τα χρόνια.
Τελικά ποιος είναι ο τέλειος άντρας;
Μα το χειροπιαστό, το καθημερινό, το διπλανό, αυτό που αγγίζεις κάθε πρωί πριν ανοίξεις τα μάτια σου και γίνεσαι ευτυχισμένη που υπάρχει εκεί να το αγγίξεις.
Και όπως λέει και η lupa :
"Αυτός που είναι τόσο σωστός για εσένα ακριβώς επειδή ήταν τόσο λάθος για τις άλλες"
Το μπαλάκι μου το πέταξε η An-lu αλλά καθυστέρησα να το πιάσω, και τώρα πια οι πιο πολλές έχετε γράψει για το θέμα.
Θα ήθελα όμως πολύ να έβλεπα και τους άντρες να μιλούσαν για την Τέλεια Γυναίκα, ή την Fairy Princess τους ή ακόμα -αν θέλετε- την Καυτή Θεά τους.
Δεν ξέρω αν σας ενδιαφέρει, καλοί μου κύριοι, αλλά αν ναι, πολύ θα ήθελα να σας προσκαλέσω να το κάνετε.
update
Έκανα ένα πολύ σοβαρό λάθος σε αυτό το ποστ.
Διαβάζοντας το ξανά και βλέποντας τα σχόλια σας, κατάλαβα ότι μέσα στην λαχτάρα μου να μιλήσω για τον τέλειο άντρα παρέθεσα τα -αγαπημένα σε μένα- καλά χαρακτηριστικά του καλού μου, και μόνο.
Όμως αυτό που διαφοροποιεί τον πρίγκιπα μου από τον τέλειο σύντροφο μου είναι ακριβώς το ότι ο πρώτος είναι φανταστικός και ο δεύτερος πραγματικός.
Και ως πραγματικός, σαφώς δεν έχει μόνο καλά στοιχεία.
Αν ήταν έτσι, τότε θα ήταν ολωσδιόλου ψεύτικος.
Ο τέλειος άντρας για μένα λοιπόν,
μπορεί να αγαπάει τις γάτες αλλά υπήρξαν εποχές που δεν είχε διπλωματικές σχέσεις μαζί τους σε ...βαθμό παρεξήγησης.
Υπήρξαν εποχές που διαφωνήσαμε τόσο σφοδρά για κάποια θέματα που κάναμε να μιλήσουμε μέρες.
Υπήρξαν φορές που μαλώσαμε, ειρωνευτήκαμε ο ένας τον άλλο, κακιώσαμε, υποψιαστήκαμε, αγανακτήσαμε ο ένας με τον άλλο.
Υπήρξαν αιτίες για αμφισβήτηση, ακόμα και για απόρριψη, όταν τα πράγματα ξέφευγαν από τον έλεγχο.
Και πολλά άλλα, λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά.
Όμως –εδώ άλλωστε είναι το θέμα- θεωρώ ότι είναι ο Τέλειος Άντρας γιατί, ακόμα και στους τσακωμούς και στις διαφωνίες, στις ειρωνείες, στις κακίες, στην αμφισβήτηση ακόμα και στην απόρριψη, ούτε μια στιγμή δεν ένοιωσα ότι είμαι μόνη μου.
Ακόμα και στις πιο κακές στιγμές ήξερα ότι αν ο ουρανός έπεφτε εκείνη την στιγμή στο κεφάλι μου, εκείνος θα βοηθούσε να γλιτώσω. Ακόμα και αν κινδύνευε το δικό του κεφάλι!
Και αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει τον Τέλειο Άντρα
Το ότι είναι πάντα εκεί.
Με τα καλά του και τα ανάποδα του...
Είναι πάντα εκεί
Ότι κι αν συμβεί!
Πράγμα που δεν θα έκανε ο Πρίγκιπας μου βέβαια!
Γιατί απλούστατα δεν θα τον άφηνα εγώ.
Ο τέλειος άντρας έχει πολύ σοβαρά πράγματα να κάνει στη ζωή μου.
Ο πρίγκιπας μου είναι ολωσδιόλου διακοσμητικός.
Μην τσαλακώσουμε και την πριγκιπική φορεσιά μας τώρα ;)
....................
Kαι το σίριαλ συνεχίζεται...!
Τούτο το ποστ το έχω δημοσιεύεσει ίσα με 63 φορές μέχρι τώρα!
Αλλά αυτή τη φορά αξίζει τον κόπο.
Ο h.constantinos εξέφρασε την επιθυμία να πιάσει το μπαλάκι.
Στο fatal car του; Αλλού; Δεν ξέρω! Αυτός ο φίλος δεν έχει ενα μπλογκ!
Αλυσσίδα έχει!
Η καινούργια μου φίλη zouzouna επίσης, μου ορκίζεται ότι εκτός από τα αγγουράκια και τα άλλα ζαρζαβατικά που καλλιεργεί στο επίσης καινούργιο μπλόγκ της θα έχει και πολλά ράμματα για την γούνα και του Τέλειου άντρα και του Πριγγκιπά της, οσονούπω.
Λοιπον zouzouna, catch και εσύ the ball κούκλα μου!
Ετικέτες catch the ball, reality
Κι όμως βρε είσαι τυχερή γιατί έσμιξαν τα δυο μαζί, στον σύζυγό σου, όπως τον περιγράφεις! ;) !