Αλάτι ή πιπέρι.
Αλάτι όταν κάνει ζέστη,
Πιπέρι όταν κάνει κρύο....
Τις υπόλοιπες εποχές, νοστιμιές κατά βούληση!

Ξεχνώ η ηλικιωμένη.....
... "ουκ εν τω πολλώ το ευ" και "παν μέτρον άριστον". Ηξεραν κάτι παραπάνω απο εμάς? Μάλλον.
Ολα χρειάζονται στον οργανισμό. Το πιπέρι, αποβάλλεται χωρίς να αφήνει ίχνη, λένε οι γνώσεις μου. Για το αλάτι, μετακομίστε στην Αφρική όσοι το αγαπάτε........

Εγω που θέλω πολύ και απο τα 2 κοπανάω τις αλατιέρες και αν σπάσουν έσπασαν.Πάνω απο όλα το αλάτι μου!Καλησπέρα!!

Α, εγώ πάλι δεν είμαι λάτρης του αλατιού. Δεν τα θέλω εντέλώς άνοστα τα φαγητά, αλλά αποφεύγω το πολύ αλάτι. Και επειδή μαγειρεύω πολύ συχνά εγώ στο σπίτι, ακούω παράπονα. Αλλά δεν με νοιάζει! Είναι και πιο υγεινό!

Με το πιπέρι όμως, όπως και με τη ρίγανη, έχω άλλη σχέση! Τα λατρεύω!

Αχχχχχ....αλατάκι!
Κοπάνημα θέλει η αλατιέρα και όχι ευγένειες!

Λατρευω το αλάτι και κυρίως το χοντρό αλάτι, αυτό που είχε η γιαγιά μου σε μια φλιτζάνα και από εκει παίρναμε με το χέρι και ρίχναμε στις τηγανιτές πατάτες.....:Ρ:Ρ

Συγκλονιστική η νέα template, συγχαρητήρια! Αν είχες καμία και για το δικό μας blog....

Κι εμένα μου αρέσει το αλάτι, δυστηχώς... νοστιμίζει τη ζωή...

Εμάς ο γιατρός της δουλειάς μας είπε πως το πολύ αλάτι, κάνει καλό όταν έχει ζέστη.
Γιατί δεν άνοιξες την αλατιέρα, να ανακατέψεις-ξεκολλήσεις λίγο το αλάτι με μια οδοντογλυφίδα;
Με γειά την νέα εμφάνιση!

..ralouka αλατοπιπερο nai ...με μετρο ..΄΄παντου'' ..

zouzouna κρατώ αυτο

"Τις υπόλοιπες εποχές, νοστιμιές κατά βούληση!"

τσασούλα, το αλάτι απαραίτητο στη ζωή μας ;)

σοφούλα, το αλάτι στο φαγητό δεν έχει καμία σχέση με το αλάτι -και το πιπέρι ίσως- στην καθηνερινότητα.
Ασε όσο ανάλατα θες τα φαγητά στην κουζίνα σου αλλά βάλε αλάτι στη ζωή σου!

γοργόνα μου, κοπάνημα δεν λές τίποτα!!!


julακι, το χοντρό αλάτι είναι το καλύτερο, αλλά νομίζω ότι το κάνει ακόμα καλύτερο το χέρι της γιαγιάς σου μέσα στο φλυτζάνι...

ζαρατουστρα, το template είναι έτοιμο από την pannasmontata. Μπες στο λινκ που υπάρχει δεξιά και θα βρεις πολλά υπέροχα.
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι μετά πρέπει να προσθέσεις το blogroll σου γιατί χάνεται.
Πάντως αν χρειάζεσαι πραγματικά βοήθεια στείλε μου μέιλ και είμαι στην διάθεση σου.
Το δικό μου είναι από εκεί, απλά πρόσθεσα την γάτα σε πρώτο πλάνο, γιατι έχω ανάγκη να βλέπω γάτες παντού γύρω μου.

tiberious, το να ανοίξεις την αλατιέρα και να ανακατέψεις το πετρωμένο αλάτι, μερικές φορές προκαλεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις, γι αυτό είμαι προσεκτική
;)

sevaκι, δεν έχεις ιδέα τι κουβέντα είπες τώρα...!

"Όσο περιμένεις αναρωτιέσαι αν αξίζει να τις φας μισο αλατισμένες / μισο ανάλατες..."

Ή ζητάς από το "παιδί": "μήπως σάς βρίσκετε λίγο αλάτι, παρακαλώ;" και εκείνος επιστρέφει από την κουζίνα με ένα πλαστικό κουβαδάκι γεμάτο αλάτι, με μιά ξύλινη κουτάλα μέσα ;-)

Χμ!
Ενα ολόκληρο κουβαδάκι...
Μπα!
Τρεις τέσσερις κρυστάλλους περισσότερο, επιθυμώ μόνο dodos.

Μαζί γράφαμε!
Μόλις ήλθα από το δικό σου, άργησα λίγο να σου βάλω σχόλιο...

Ε, είναι απίστευτο το πώς μπορείς και παίρνεις ένα οτιδήποτε κάτι και κάνεις τέτοια απίθανα κείμενα...!!

Δηλαδή, εδώ μιλάμε γιά αλατοπίπερο!!

Περιμένω να δώ και το λαδόξυδο προσεχώς! (Θα βρείς εσύ να του δώσεις προεκτάσεις, αποκλείεται να μή βρείς!)

Εκ μέρους του fan club
Ο πρόεδρος

Ευχαριστώ και πάλι constantine!

Το λαδόξυδο, δεν μπορεί, θα ακολουθήσει οσονούπω.
Τι ιδέα μου έβαλες τωρα...!

Ε, ήμουν σίγουρος!

Αντε, καληνύχτα!

Α, όχι, καλημέρα!

xexe! mila mou gia alatia kai piperia, giati apo to prohgoumeno post...den katalava tipota...!

Μήπως να σου στείλω τη μάνα μου, που τα ρίχνει όλα μπόλικα (μαζί και στο σκόρδο) μπας κι ηρεμήσει το στομάχι μου? ;)

Όταν ξυπνάω με το πάσο μου, ο καφές μπορεί να περιμένει λίγο. Όταν ξυπνώ βάρβαρα, θέλω αμέσως γι αν΄ανοίξω το μάτι μου(το ένα πρώτα και μετά το άλλο!) ;) Ομοιπαθής, γλυκιά μου! :)

Το πιπέρι στην ποιότητα
Το αλάτι στην απλότητα
Συμφωνώ σε όλα με την προλαλήσασα zouzouna εκτός από το «Παν»
Απλά: Μέτρον Άριστον

Με φιλικούς (ζουζουνο) χαιρετισμούς

Ax mamba, δεν το σκέφτηκα όταν έγραφα το προηγούμενο ποστ, αλλά όπως είδες ο αθεόφοβος με έβαλε καλά στην θέση μου.
;)

Ρενατάκι, η μανούλα σου, νάναι καλά, σίγουρα προσφερει αλατοπίπερο στη ζωή σου.
Ε! αν το παρακάνει λίγο... δεν πειράζει.
Ετσι είναι οι μανούλες!
:)
Το δεύτερο σχόλιο σου αναζητά τον παραλήπτη του. Μάλλον κατα λάθος ήρθε εδώ.
Για πρόσεξε μην και βγει η Νικολούλη στις ρούγες και το ψάχνει!
;)

dancer, εκτός από τις αναλύσεις με ξετρελαίνουν και τα τσιτάτα!
Λοιπόν, εγω προτιμάω το ανακατεμένο αλατοπίπερο γιατι:
Αλαφραίνει την βαρύτητα του ποιοτικού και δίνει ενδιαφέρον στο μονοδιάστατο του απλοϊκού.
:)

Γειά σου και σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Τώρα όσον αφορά τις αλατιέρες, τις πιπεριέρες κλπ.....Η ευτυχία είναι προϊόν της ομαλής λειτουργίας είχε πει ο.....δεν θυμάμαι το όνομά του!

Αν σκέφτεσαι να γράψεις και κανα ηθικοπλαστικο-επιστημονικό άρθρο για το αλκοόλ, δώσε μου περιθώριο μέχρι το τέλος του μήνα ή προειδοποίησέ με να μη σε διαβάζω για λίγο. Δεν θέλω να ξέρω!
:)))

Φιλάκια!

Ηλιογράφε, το τελευταίο σχόλιο μου δεν ήταν απλώς λέξεις.
Το εννούσα.
Χαίρομαι που βρήκα τις εικόνες σου!

just me, δεν ξέρω...
Το αλκοολ δεν μου βγάζει έμπνευση γιατί δεν το προτιμώ.
Αλλά ... ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη πρόκληση.
Ηθικοπλαστικό πάντως αποκλείεται να βγεί.
Αλλά.. σου φάνηκε ηθικοπλαστικό αυτό;
Το έγραψα για να πειράξω κάποιον!

Ελπίζω να μην πήρες στα σοβαρά το σχόλιό μου, γιατί αυτό θα σημαίνει ότι έχω χάσει το στιλ μου και αν υποψιαστώ ότι μου συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα το ρίξω σοβαρά στο ποτό...
:DDD

Κι άλλα φιλάκια.

Καλησπέρα! αφιέρωσα ένα post στις γάτες!

Ναι, τότε να κάνω μια ανάλυση για τα τσιτάτα (Χο, χο, not bad). Ίσως όμως χρειαστεί να περιμένεις λίγο∙ αν είσαι υπομονετική… Ναι, ευκαιρία για κίνηση!
Α, και μην ξεγλιστράς! Εγώ δεν έγραψα «απλοϊκό», έγραψα «απλό», κάτι που δεν είναι ποτέ μονοδιάστατο (αλλά τέλος πάντων =να μην αρχίσουμε τις αναλύσεις πάλι).
Ωστόσο περί του ανακατεμένου αλατοπίπερου δεν θα αντισταθώ στον πειρασμό – θα το αναλύσω άμεσα.
:)

Και σιγα μην πίστεψα οτι πιστεψες οτι το ποστ ήταν ηθικοπλαστικο just me.

Πως είναι δυνατον να χάσεις εσύ το στυλ σου φιλενάδα;

ηλιογράφε,
Κιάλλο!
Κιάλλο!

dancer, περιμενω με αγωνία.
Οσο για το "απλοϊκό" εχω να πω ότι τα τσιτάτα συνηθως αποτυπώνουν γενικοτητες και δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τις ευκολίες τους για να κάνουν το νόημα τους άκρως ηθικοπλαστικο.
"ποιητική" αδεία λοιπόν...

Εγώ περιμένω το "Λαδόξυδο".

constantine, πρωτα έχω catch the ball από ζουζούνα, μετά με περιμένει ενα τρελοκόριτσο και μετά το λαδόξυδο.
Πω πω!
Πρωτη φορά έχω τρια θέματα μαζεμένα και δεν ξέρω από που να αρχίσω!
:)

"Πρωτη φορά έχω τρια θέματα μαζεμένα και δεν ξέρω από που να αρχίσω!"
ΜΕ ΔΙΑΙΤΑ!!!!!!!

οκ Ραλού!

«Λοιπόν, εγώ προτιμάω το ανακατεμένο αλατοπίπερο…»

Όταν το αλάτι και το πιπέρι ανακατεύονται, αποτελούν δηλαδή σύνθεση, είναι είτε για να αυτοπροσδιορίζεται η ίδια ως ουσία, είτε για να επιβάλει ένα σημαινόμενο, συνήθως πιο λεπτεπίλεπτο και πιο σύνθετο από άλλες μεθόδους συμπαραδήλωσης και αρκετά σταθερό, ώστε να ενσωματώνεται σε ένα πολιτισμικό γλωσσάριο γευστικών (και ασφαλώς όχι μόνο) «ακροτήτων».

Η σύνθεση σημαίνει εδώ ("στον χώρο της Ραλλούς"), κατά τρόπο δεδηλωμένο, μια ορισμένη εκστατική πραγματικότητα, η οποία, ακριβώς, αποδίδεται με όρους αντικειμενικής αίσθησης της γεύσης!
Έτσι, επιβάλλει μια πραγματική ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΗ. Η αποκρυπτογράφηση αυτή είναι ίσως, για την ώρα, ΠΡΟΩΡΗ, γιατί, για να απομονώσουμε τις σημαίνουσες ενότητες και τα σημαινόμενα θέματα, θα έπρεπε να προβούμε σε κατευθυνόμενες γευστικές δοκιμές, ποικίλλοντας τεχνητά ορισμένα στοιχεία του μείγματος, και να παρατηρήσουμε αν οι αλλαγές αυτές (των γεύσεων) προκαλούν παραλλαγές εννοιών και ύφους στα κείμενα της αρθρογράφου (Ραλλούς), αλλά και γενικότερα στην διάθεσή της.

Σε πρώτο πρόσωπο:
Ασφαλώς, μπορεί να υπάρχουν σε ορισμένα «φαγητά», τα οποία θα προτιμούσες να συνοδέψεις με το «ανακατεμένο αλατοπίπερο» (δεν φαντάζομαι να το βάζεις σε όλα, ούτε να το τρως σκέτο), στοιχεία κώδικα, αναμνήσεις, σύμβολα εποχής, φωτογραφικά σχήματα. Καμιά όμως σημαίνουσα ενότητα δεν παραπέμπει στην πνευματικότητα, που είναι ένας τρόπος ύπαρξης, και όχι αντικείμενο ενός δομημένου μηνύματος…

Συνεπής απέναντι στην υποχρέωση που ανέλαβα για την ανάλυση, ελπίζω να κατάφερα να σε κάνω να αντιπαθήσεις μια και καλή τις αναλύσεις.

Είναι η μέρα μπαχαρικών μου φαίνεται. Καλώς σε βρήκα ραλλού στο όμορφό σου μπλογκ Ας όψεται η ζουζούνα και η φωτό που θέλει να σχολιάσουμε. Να είσαι καλά. Θα τα πούμε ξανά.

νερινοφιλενάδα, τι εννοείς;
Τι ΕΝΝΟΕΙΣ ε;
:PP

βασίλη καλως ήλθες!
Και ναι! είδες σύμπτωση με τα μπαχαρικά!

Dancer,

Η ερμηνεία της ανάλυσης σου μου πήρε αρκετό χρόνο.
Για άτομο που δεν γνωρίζει την αφορμή αλλά και την αιτία που έγραψα το αλατοπίπερο, έφτανες σε εντυπωσιακά συμπεράσματα.
Το κακό/καλό με τα διφορούμενα κείμενα είναι ότι ο καθένας μπορεί να τα ερμηνεύσει με βάση τις δικές του εμπειρίες και προσλαμβάνουσες, πράγμα ελαφρά παρακινδυνευμένο
Ωστόσο όπως είπα έφτανες σε εντυπωσιακά συμπεράσματα.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι πόσο διαφανείς είμαστε σε μια πιο οξυδερκή ματιά, ή ίσως απλά σε μια ματιά που επιθυμεί/έχει την διάθεση/το χρόνο να διαβάσει πέρα από τις γραμμές.
Για σένα προφανώς είναι ένα παιχνίδι.
Έκανες την ανάλυση σου και πέτυχες διάνα.
Για μένα ήταν κάτι άλλο.
Και δεν πέτυχε καθόλου.

Όσο για την πνευματικότητα, το θέμα δεν έχει τέτοιες προεκτάσεις.
Η αν θέλεις η ίδια η πνευματικότητα είναι μια σταθερά που το περικλείει γενικά, τόσο γενικά που που ούτε καν διακρίνεται.

Ήμουν σχεδόν σίγουρη -χεκ! για άλλη μια φορά- για το ποιος/ποια είσαι.
Αλλά μετά το σχόλιο στην «άσπρη τρίχα» προς την νερίνα και την επίδειξη μουσικών γνώσεων –είμαι σίγουρη ότι περί αυτού πρόκειται, αλλά τι ξέρω εγώ, οι δικές μου γνώσεις στο θέμα είναι ουσιαστικέ μηδενικές-, η σιγουριά μου διαλύθηκε.
Και προσανατολίζομαι αλλού.
Μόνο που αυτό το αλλού, είναι ακόμα πιο ακραίο και ουτοπικό, ένα πράγμα σαν να ζητάς καλό φαγητό σε ταχυφαγεία του κέντρου της Αθήνας.
Η του Παγκρατίου ή της Κυψέλης, από όσο μπορώ να ξέρω.
Που μπορεί βέβαια καμιά φορά να προσφέρουν απροσδόκητα καλό φαγητό
Αλλά πάλι...

Πλιιζ, βγάλε με από την αγωνία μου...

Η μάλλον όχι!
.

Δεν σου είπα κάτι…
Δεν έτυχε δηλαδή να σου πω ότι επισκέφτηκα το μπλογκ της «σκανταλιάρας» φιλενάδας σου! Εκεί, δεξιά σε μια στήλη, βρήκα όλους αυτούς τους περίεργους όρους και δεν σου κρύβω ότι μου κίνησαν το ενδιαφέρον.
Εν όψει της συμφιλίωσης που επιδίωκα, σε μια προσπάθεια να την προσεγγίσω και να την κατανοήσω, έψαξα, διάβασα, και πράγματι (!) είναι όροι μουσικοί, που αν τους δεις συνολικά σχηματίζουν έναν όμορφο και εν μέρει αυτόνομο κόσμο.
Δεν έκανα επίδειξη. Αλίμονο!
Τώρα, ένα ritenuto που πρόσθεσα κι εγώ – απόκτημα της προσπάθειάς μου για γνώση – ήταν για να «πέσουν οι τόνοι» και να δεχτεί η Νερίνα τη συγνώμη μου, να λυθεί η παρεξήγηση.