Όταν το yang έχασε το yin του
Σάνυ και Μέρλιν. Μάνα και γιος.
……………………………………………… …………………………………………..….
……………………………………………… ……………………………………………..
……………………………………
………… …………………………………………….
……………………………………………… ……………………………………………..
……………………………………………… ……………………………………………..
………………………………………………… ……………………………………………
Οι δύο τελευταίες γάτες που είχα στην ζωή μου.
Και για τους δύο σας έχω ξαναμιλήσει. H μεν Σάνυ είναι η almost dark cat, o δε Μέρλιν, είναι πλέον γνωστός σε όλους τους e-φίλους μου και ως "Πορφυρογέννητος".
Ο Μέρλιν είναι ο γιος της Σάνυ, από την τελευταία γέννα που έκανε πριν την στειρώσουμε.
Και οι δύο τους είναι πανέμορφες γάτες, αλλά διαφορετικές
Αυτή μαύρη , αυτός πορτοκαλής
Αυτή ημίαιμη περσίδα, αυτός αυθεντικός Αγκύρας
Αυτή χουρχουρίζει απαλά, αυτός χουρχουρίζει σαν να περνάει τραίνο
Αυτή νιαουρίζει τραγουδιστά, αυτός νιαουρίζει σαν να κράζει παγώνι
Αυτή είναι χειμωνιάτικη, αυτός καλοκαιρινός
Αυτή τσιμπολογάει μαλακό φαγητό, αυτός καταβροχθίζει ότι έχει το μπολ του
Αυτή ζυγίζει 3,5 κιλά, αυτός 5,5
Αυτή φωλιάζει στην αγκαλιά μου, αυτός κρέμεται πάνω μου
Αυτή κοιμάται στην πλάτη μου, αυτός ξαπλώνει στο κρεβάτι διαγωνίως
Αυτή δαγκώνει απαλά το χέρι μου για να της δώσω σημασία, αυτός κουτουλάει με φόρα το πόδι μου
Αυτή με κοιτάει στα μάτια για να την ταΐσω, αυτός νιαουρίζει δυνατά
Αυτή όταν την φωνάζω, τρέχει νιαουρίζοντας κελαϊδιστά, αυτός όταν τον φωνάζω, παίρνει το μήνυμα και μου τηλεφωνεί αργότερα.
Αυτή είναι κυνηγός, αυτός καλοπερασάκιας
Η Σάνυ είναι πολύπλοκη, έξυπνη και σκοτεινή. Ο Μέρλιν αγαθιάρης και απλοϊκός
Τον Μέρλιν τον μεγάλωσα από νεογέννητο. Η Σάνυ μου τον ανέθεσε με συνοπτικές διαδικασίες και αποχώρησε για να συνεχίσει τις τσάρκες της.
Όσο αυτός ήταν μικρός κοιμόταν στα χέρια μου και η μαμά του ασχολιόταν μόνο με την καθαριότητα του.
Όταν μεγάλωσε όμως ο Μέρλιν πήρε το αίμα του
πίσω για την αδιαφορία της.Αποφάσισε ότι το σπίτι ήταν δικό του και αυτή παρείσακτη. Οι μάχες μεταξύ τους ήταν ομηρικές. Κάθε ώρα της νύχτας και της μέρας παρακολουθούσαμε φοβερές συμπλοκές μεταξύ τους. Παρ όλο που εκείνος είχε σχεδόν το διπλό βάρος της οι μάχες αυτές ήταν ισότιμες, γιατί η Σάνυ ήταν μια μαχητική γάτα.
Ξαφνικά χωρίς λόγο εκεί που άραζαν σε διαφορετικά σημεία του σπιτιού κάποιος από τους δύο θα ξυπνούσε και θα ορμούσε στον άλλο με φονικές διαθέσεις.
Μη σας ξεγελάει η φωτό. Εδω ο Μερλιν είναι μικρούλης
Βέβαια δεν υπήρχε ποτέ νικητής και ηττημένος, αλλά ένα πορτοκαλόμαυρο κουβάρι κυλιόταν και μαλλιοτραβιόταν στα πλακάκια και μετά σκούπιζα δίχρωμες τούφες από παντού.
Παραδόξως στο τέλος δεν κρατούσαν κακία ο ένας στον άλλο.
Μετά την μάχη, συνήθως μοιράζονταν το ίδιο καλάθι για να κοιμηθούν.
Βέβαια αποζητούσαν συνεχώς ο ένας τον άλλο μετά μανίας. Οι μάχες είχαν γίνει το καθημερινό τους παιχνίδι.
Μετά, καταλάβαμε ότι όλα αυτά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την έκφραση του χάσματος γενεών μεταξύ τους και ησυχάσαμε. Άλλωστε κάθε μάνα που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να αντιμετωπίσει δυναμικά τον γιο της τουλάχιστον μία φορά στην ζωή της και τανάπαλιν.
Μάνα και γιος ήταν στο κάτω κάτω, ας τα έβρισκαν μόνοι τους.
Το μόνο που φοβόμασταν, ήταν μην δούμε κανένα από τους δύο τους καμιά μέρα με μισό αυτί.
Τον Απρίλιο του 2004 η Σάνυ αρρώστησε.
Η πολυαγαπημένη μου γάτα αφού υπέμεινε μια σειρά από θεραπείες με αντιφλεγμονώδη, αντιβιοτικά, αντιεμετικά, ορεξιογόνα και κορτιζόνες πέθανε, από άγνωστη αιτία, μετά από μια εβδομάδα. Μέχρι την τελευταία της στιγμή ήταν γενναία και μαχητική, σερνάμενη κυνήγησε για τελευταία φορά το λουτρινο ποντίκι της και ξεψύχησε στα χέρια μου.
Ο Μέρλιν έδειχνε χαμένος τις πρώτες μέρες που έμεινε μόνος του.
Τον παραμέλησα για λίγο και εγώ μέσα στην στεναχώρια μου και βρέθηκε έξω από τα νερά του.
Αλλά μετά από λίγο καιρό, αφού φιλοσόφησε την κατάσταση βρήκε υποκατάστατο για την χαμένη σύντροφο του στις μάχες. Τα πόδια και τα χέρια μου.
Μια τεράστια συλλογή από σημάδια στις γάμπες μου το αποδεικνύει.
Και εγώ ως μεγαλόψυχη φίλη του, αποδέχθηκα την νέα κατάσταση για να μην τον στεναχωρήσω.
Βέβαια οι παλιές συνήθειες χάνονται δύσκολα.
Μετά τις μάχες μαζί μου, εξακολουθεί να πηγαίνει στο κοινό καλάθι για ύπνο. Και εξακολουθεί να ξαπλώνει στην δική του μεριά ακόμα και τώρα που είναι μόνος του.
Άραγε του λείπει η Σάνυ;
Δεν ξέρω αν τα ζώα έχουν συναισθήματα. Μετά από τόσα χρόνια με γάτες δεν έχω καταλήξει σε συμπέρασμα ακόμα.
Ξέρω, θα μου πείτε ότι μόνο τα σκυλιά δείχνουν σαφώς συναισθήματα, γιατί τα βλέπετε να σας κοιτάνε με λατρεία, πράγμα που οι γάτες δεν κάνουν ποτέ.
Δεν ξέρω.
Αποφεύγω να σκέφτομαι για τα ζώα, με ανθρώπινα μέτρα. Δεν περιμένω να με αγαπάει ο Μέρλιν, νομίζω ότι απλά είμαι μια ακόμα παράμετρος στην ζωή του όπως την αντιλαμβάνεται αυτός.
Το ίδιο νομίζω ότι ένοιωθε και για την μαμά του.
Όταν εκείνη χάθηκε από την καθημερινότητα του, απλά προσαρμόστηκε στην καινούρια κατάσταση. Πολύ περισσότερο αφού δεν την είχε δει ποτέ σαν παροχέα τροφής και ασφάλειας –το ρόλο τον είχα αναλάβει εγώ.
Δεν με ενοχλεί να σκέφτομαι ότι οι γάτες μου με βλέπουν απλά σαν πηγές τροφής και ασφάλειας και ενίοτε και ως συντρόφους στα παιχνίδια τους.
Η ότι ο Αρης – το λυκόσκυλο της φίλης μου της Κατερίνας- την βλέπει σαν τον αρχηγό της αγέλης του και γι αυτό την ακολουθεί και την υπακούει.
Και μακριά από μένα η άποψη ότι τα ζώα είναι οι πιο ανιδιοτελείς φίλοι!
Γιατί δεν είναι!
Μπορεί εμείς να το νομίζουμε ή να νοιώθουμε οι ίδιοι φίλοι τους αλλά αυτά απλά προσαρμόζουν ενστικτωδώς την ζωή τους στις συνθήκες που βρίσκουν και πορεύονται αφήνοντας μας να πιστεύουμε ότι πορευόμαστε μαζί.
Καθόλου βέβαια αυτό δεν μειώνει την αξία της συντροφιάς τους.
Ας είναι…
Τώρα που γράφω αυτό το ποστ ο Μέρλιν βρίσκεται πάνω στο γραφείο, δέκα εκατοστά από το πρόσωπό μου και κοιτάει με περιέργεια το πληκτρολόγιο.
Όχι, δεν έχει αντιληφθεί ότι γράφω για αυτόν. Δεν είναι δα και τόσο έξυπνος γάτος!
Απλά, λιγουρεύεται τον δεξί μου αντίχειρα γιατί έχω κολλήσει επάνω ένα τσιρότο για να καλύψω την γρατσουνιά από προηγούμενη μάχη μας και αναρωτιέται τι είναι.
Ένα ποδαράκι κινείται αργά, νυχάκια τεντώνονται και αστραπιαία "χαϊδεύουν" το χέρι μου…
Τον κοιτάζω άγρια, μου νιαουρίζει παραπονεμένα. Η μήπως απαιτητικά ;
ΑΣΕ ΜΕ ΗΣΥΧΗ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ !!!
Ετικέτες cats and animals, merlin, sany
Σε καταλαβαίνω.Η μητέρα μου έχει 22 γάτες.Η μεγαλυτερη σε ηλικία παράτησε τα γατάκια της και έζησαν μόνο τα 2 με μπιμπερό.Και τα 2 νομίζουν οτι η μαμά μου είναι η μαμα τους.Μόλις κάτσει στην αυλή σκαρφαλώνουν και τα 2 πάνω της.