(the almost dark cat)
Volume 1
Στέγασαν τον έρωτα τους σε ένα μικρό σπιτάκι στον
Κόκκινο Μύλο. Αυτός ΤΟΥΡΚΟΣ αυτή ΠΕΡΣΙΔΑ.Ο έρωτάς τους ήταν σφοδρός αλλά σύντομος και καρπός του δύο calico κορίτσια.
Το ένα πιο όμορφο από το άλλο.
Γίναμε οι ευτυχείς θετοί "γονείς" του ενός από τα δύο.
14 Φεβρουαρίου 1997. Μόλις 7 μέρες μετά τον θάνατο του Λαϊανο ο Ν. εμφανίζεται με ένα σακβουαγιάζ και μου το παραδίδει χαρούμενος.
Μέσα υπάρχει ένα παλιό μαύρο πουλόβερ μου και δύο ολοστρόγγυλα πρασινωπά ματάκια.
Ένα μακρύτριχο σχεδόν μαύρο γατάκι με ελάχιστο πορτοκαλί στο μέτωπο, ένα άσπρο μπάλωμα πάνω στην καρδιά και δύο άσπρα πατουσάκια κάνει την εμφάνιση του.
Κοντά πόδια, τόσο που η τρίχα ακουμπάει στο πάτωμα, πλακουτσωτή μύτη , κληρονομιά από την περσίδα μαμά και διπλό μακρύ τρίχωμα από τον αγκύρας πατέρα.
Βγαίνει, σουλατσάρει δειλά μέσα στο σπίτι και κάποια στιγμή κάπου τρυπώνει και το χάνουμε. O N. αποφασίζει ότι πρέπει να του δώσουμε όνομα που να περιέχει τα αρχικά των ονομάτων μας και αφού παλέψαμε άκαρπα με παραλλαγές απείρου κάλλους αποφασίσαμε ποιητική αδεία να την πούμε Σάνυ (φωτεινή και ηλιόλουστη, παρόλο που σ' αυτή τουλάχιστον την ηλικία ήταν μαυριδερή σαν τον διάβολο).
Την άλλη μέρα το πρωί ξύπνησα με ζεστασιά στο κεφάλι μου και το γατάκι να έχει βολευτεί πάνω στο μαξιλάρι μου.
The beginning of a beautiful friendship !
Η Σάνυ δεν έγινε ποτέ μεγάλη γάτα. Στην ώριμη ηλικία της δεν ξεπέρασε ποτέ τα τριάμισι κιλά και απόκτησε ένα μνημειώδες μεταξένιο τρίχωμα που γέμιζε τα πλακάκια άνοιξη και καλοκαίρι που το άλλαζε.Υπήρξε η πιο έξυπνη γάτα της ζωής μου. Το πιο επικοινωνιακό πλάσμα που έχω συναντήσει.
Είχε ένα υπέροχο μελωδικό νιαούρισμα που το ακούγαμε όταν κατέβαινε τις σκάλες τρεχάτη, όταν έβλεπε πουλιά στον κήπο, όταν πεινούσε και απαιτούσε φαγητό, όταν ήθελε χάδια, όταν ήθελε παιγνίδια, όταν πόναγε.
Μου μιλούσε και την καταλάβαινα, νιαούριζε με συγκεκριμένο τρόπο κάθε φορά για να δηλώσει τις διαφορετικές ανάγκες της, της μιλούσες και καταλάβαινε τι της ζητούσες.
Φυσικά όπως και όλες οι άλλες γάτες μου μας εκπαίδευσε κανονικά στις επιθυμίες και τις παραξενιές της.
Η Σάνυ ήταν μια πανέξυπνη γάτα !
Θεωρώ ότι ήταν επίσης μια Σκοτεινή Γάτα. Στον κόσμο των γατιών ξεχώριζε γιατί θύμιζε τόσο πολύ άνθρωπο όπως ακριβώς κάποιοι σκοτεινοί άνθρωποι ξεχωρίζουν γιατί μας θυμίζουν γάτες. Η νοημοσύνη της ήταν απίστευτη !
Όταν σε κοιτούσε έμοιαζε λες και στο μυαλό της βυσσοδομούσαν εκατό Μακιαβέληδες. Αυτή η γάτα ΣΚΕΦΤΟΤΑΝ !Ο κτηνίατρος μας συνέστησε να την αφήσουμε να κάνει μια γέννα πριν την στειρώσουμε. Δεν ξέρω αν αυτό είναι το σωστό (άλλοι κτηνίατροι διαφωνούν) αλλά σε λίγο καιρό μας παρουσίασε την πρώτη φουρνιά μωρά. Γέννησε αθόρυβα ένα βράδυ σε ένα καλάθι δίπλα μου, εφτά μωρά. Ήταν όλα τεράστια σε σχέση με την μάνα τους, τα περισσότερα γεννήθηκαν νεκρά και τα υπόλοιπα πέθαναν σε λίγες μέρες. Δεν ξέρω γιατί.
Βέβαια η Σάνυ διόλου δεν σκοτίστηκε με το γεγονός.
Το μητρικό ένστικτο ήταν πολύ λίγο ανεπτυγμένο στο μυαλό της.Από την άλλη μέρα έψαχνε για καινούργιο ερωτικό σύντροφο.
Που βέβαια δεν άργησε να βρει, ενώ εμείς, αντίθετα, αργήσαμε να την στειρώσουμε και βέβαια μια νέα φουρνιά, υγιών αυτή την φορά μωρών, εμφανίστηκε στο καλάθι δίπλα στο κρεβάτι μου.
Λίγες μέρες μετά μου τα παράτησε και ξανά πάλι από την αρχή.
Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία …
Τελικά η Σάνυ στειρώθηκε και αναζήτησε ένα χόμπι για να περνάει τον χρόνο της τώρα που την χάσανε οι γειτονιές. Το βρήκε στο κυνήγι. Είχαμε από τον Λάϊανο προηγούμενη εμπειρία από θηράματα παρατημένα στην πόρτα της κουζίνας αλλά αυτή ήταν το κάτι άλλο! Αν δεν κυνηγούσε πουλιά και ακρίδες δεν δίσταζε να μπαίνει στα σπίτια των γειτόνων και να κλέβει ότι έβρισκε.
Να διαβεβαιώσω εδώ ότι ποτέ μα ποτέ δεν της έλειψε φαγητό. Άλλωστε ποτέ δεν είχε κλέψει φαγητό που δεν ήταν δικό της από το σπίτι μας.
Το έκανε γιατί έτσι ήθελε. Το έκανε απλά γιατί μπορούσε!
Ένα άλλο χόμπι ήταν το γνωστό "άνοιξε κλείσε την πόρτα"
Το παιχνίδι αυτό είναι γνωστό σε όλους όσους ζουν με γάτες:
Α. Η γάτα στέκεται μέσα στην κουζίνα και νιαουρίζει εμπρός στην κλειστή πόρτα για της ανοίξουμε.
Β. Ανοίγουμε και η γάτα βγαίνει έξω. Κλείνουμε την πόρτα.
Γ. Η γάτα κάνει μεταβολή επί τόπου, στέκεται έξω από την πόρτα της κουζίνας και νιαουρίζει για να της ανοίξουμε.
Δ. Ανοίγουμε και η γάτα μπαίνει μέσα. Κλείνουμε την πόρτα.
Ε. Ξανά από την αρχή από το Α.
Αν κάνουμε το λάθος να αφήσουμε ανοιχτή την πόρτα η γάτα ξαπλώνει αναπαυτικά στο μάρμαρο ώστε η πόρτα να μην μπορεί να κλείσει ποτέ ξανά.
Αυτό κάνουν οι συνηθισμένες γάτες.
Όμως η Σάνυ δεν είναι μια συνηθισμένη γάτα !
Η Σάνυ δεν επιθυμεί απλά να μένει η πόρτα ανοιχτή.
Επιθυμεί να νιαουρίζει εμπρός σε μια κλειστή πόρτα.
Και τότε τρέχει στην πόρτα της γειτόνισσας και νιαουρίζει εκεί.
Όταν όλη η γειτονιά μαθαίνει το κόλπο της, πέφτουν τα τηλέφωνα: Βρε παιδιά δεν έρχεστε να μαζέψετε την γάτα σας.
Και εμείς πάμε και την μαζεύουμε και το βλέπω στο περιφρονητικό της βλέμμα, δεν θα μας συγχωρήσει για δυο τρεις ώρες .
Δεν ξέρω πόσα μπορώ να γράψω για την πολυαγαπημένη μου γάτα!Από τη ζωή μου πέρασαν πολλές και όλες τις αγάπησα πολύ.
Όμως ακόμα και τώρα όταν λέω "Η Γάτα μου" εννοώ η Σάνυ.
Και όταν μιλάω για την Σάνυ λέω πάντα "η Γάτα μου"
συνεχίζεται …
p.s.
Καλά, Π.Ζ. , Κ.Ζ. και Θ.Μ. και Ε.Κ. και εσύ τέκνον Βρούτε Μ.Μ., το ξέρω ότι το υποσχέθηκα να απογατοποιήσω το blog. Kαι ίσως να κρατήσω τη υπόσχεση, αλλά όχι πριν γράψω για όλες και για όλους τους αγαπημένους που έχω χάσει αλλά βέβαια και για τον πορφυρογέννητο που ζει και βασιλεύει (και μας τυραννάει) στα 9,5 χρόνια του .
Ετικέτες cats and animals
Και που να σου πω ότι οι πιο πολλοί την αποκαλούσαν ΜΟΡΓΚΑΝΑ !
Ναι ναι αλήθεια!