Έχω μια εμμονή με τα αντικείμενα που υπάρχουν στην ζωή μου.
Είμαι κατ εξοχήν συλλεκτικό ον και στο σπίτι συσσωρεύονται πράγματα που είτε είναι άχρηστα είτε είναι φθαρμένα και παροπλισμένα είτε μου θυμίζουν κάτι και δεν μπορώ να τα αποχωριστώ με τίποτα.
Τι σημαίνει αυτό;
Παραφράζοντας το γνωστό «μια γυναίκα μπορεί να έχει πολλά κοσμήματα αλλά ποτέ δεν έχει αρκετά κοσμήματα» στο σπίτι ένας άνθρωπος σαν και εμένα μπορεί να έχει πολλά ντουλάπια αλλά δεν έχει ποτέ αρκετά ντουλάπια.
Σε τακτά χρονικά διαστήματα, σχεδιάζω νέα ντουλάπια για κάθε ελεύθερη γωνιά του σπιτιού και με το που τα κατασκευάζουμε είναι ήδη γεμάτα!
Οι φίλοι με κοροϊδεύουν γι αυτό και μου κάνουν συνήθως την γνωστή ερώτηση:
Αν πρέπει να πάρεις ένα μόνο αντικείμενο από το σπίτι και όλα τα άλλα να τα χάσεις ποιο θα ήταν αυτό;
Και στην σκέψη μόνο με πιάνει απελπισία, αν δε αυτό αφορά μόνο τα βιβλία μου, εκεί με πιάνει πανικός.
Τούτες τις μέρες που κυκλοφορεί στα μπλόγκς το παιχνίδι με τα αγαπημένα αντικείμενα, μ΄ όλο που κανένας δεν με προσκάλεσε, κάθισα και σκέφτηκα ποια από τα αντικείμενα του σπιτιού είναι τα πιο αγαπημένα –εκτός από «όλα» βέβαια-
Σας τα περιγράφω, σε δόσεις.
Σιγά μην έφτανε ενα ποστ για όλα τα πράγματα που αγαπώ!
Volume#1 Βιβλία
Όλη η βιβλιοθήκη, ασφαλώς!
Τα βιβλία είναι τα πιο αγαπημένα αντικείμενα του σπιτιού.
Απόκτησα το πρώτο μου, το «Κάστρο» του Κρόνιν όταν ήμουν στο Δημοτικό και άκουγα μονίμως γκρίνιες, όταν διάβαζα αυτό και τα άλλα «εξωσχολικά» βιβλία, σε βάρος των σχολικών.
Το έπιπλο της βιβλιοθήκης σχεδιάστηκε πριν από οτιδήποτε άλλο όταν ανακαινίζαμε το σπίτι είκοσι χρόνια πριν και η διαρρύθμιση έγινε με αυτή σαν δεδομένο.
Παρ όλο που κατασκευάστηκε αρκετά χρόνια μετά, δίνοντας επιτέλους στα βιβλία που στοιβάζονταν σε κάθε ελεύθερη επιφάνεια, την θέση τους, θεωρώ ότι είναι το πιο υπέροχο πράγμα που έχω στο σπίτι μου.
Βέβαια έπαθε κι αυτή το ίδιο που παθαίνουν τα ντουλάπια μου όταν κατασκευάζονται. Γέμισε ασφυκτικά αμέσως, με αποτέλεσμα την επόμενη μέρα να κάνω σχέδια για μία ακόμα ή ίσως και δύο –και μία στην κουζίνα ίσως, ή ακόμα και στο μπάνιο χμ.. the sky is the limit!-
Ιδού λοιπόν η αγαπημένη μου βιβλιοθήκη.
Πιάνει τον ένα τοιχο του καθιστικού, την έχω σχεδιάσει μόνη μου και έχω περάσει ώρες με τον κυρ Γιάννη, τον μαραγκό που την κατασκεύασε, μέχρι να καταλάβει πως ακριβώς ήθελα και την τελευταία της γωνίτσα.
Τα βιβλία που περιέχει έχουν συλλεχθεί σε διάστημα μεγαλύτερο των 20 χρόνων, και όλα έχουν διαβαστεί το λιγότερο δύο φορές. Είναι βιβλία διαφόρων ειδών από παιδική λογοτεχνία μέχρι επιστημονική φαντασία και από Ιστορία -η εμμονή του καλού μου- μέχρι μια καλή συλλογη από κόμιξ -η δική μου νεανική εμμονή-
Τα περισσότερα βιβλία Ιστορίας ωστόσο, βρίσκονται δίπλα, στο σύνθετο, που δεν φαίνεται στην φωτό και που αντί να φιλοξενεί βαζάκια και διακοσμητικά, κάνει και αυτό χρέη βιβλιοθήκης.
.
Και ιδού το βιβλίο που θα έσωζα αν έπρεπε να σώσω από αυτήν μόνο ένα. Από το πόσο σπασμένη είναι η ράχη του μπορείτε να καταλάβετε πόσες φορές το έχω διαβάσει!
("Το όνομα του Ρόδου", Ουμπέρτο Εκο)
Και ιδού το βιβλίο που θα έσωζα αν έπρεπε να σώσω από αυτήν μόνο ένα. Από το πόσο σπασμένη είναι η ράχη του μπορείτε να καταλάβετε πόσες φορές το έχω διαβάσει!
("Το όνομα του Ρόδου", Ουμπέρτο Εκο)
Εννοώ, χμ…! θα το έσωζα και μετά σίγουρα θα με κλείνανε σε κανένα... φρενοκομείο, που θα είχα χάσει όλα τα υπόλοιπα!
.
.
..
.
Καλό Μήνα!
Καλό Μήνα!
Καλό μήνα!
Δεν μπόρεσα να διαβάσω τί λέει η ράχη του μπλε βιβλίου!!!