Δευτέρα, Οκτωβρίου 22, 2007
my feline paradise # 9 Νερίνα the cat
Κυρίες και κύριοι
σας παρουσιάζουμε
την
Νερίνα the cat




Μόλις η Νερίνα t.c. ήρθε στο σπίτι,
απόχτησε την πρώτη της άτσαλη φωτογραφία...


...ανακάλυψε ότι τα χέρια μας ήταν πολύ νόστιμα πράγματα...

...μας κοίταξε με τα τρομακτικά γκρεμλινίσια μάτια της ...

... αδιαφόρησε για το almost dark cat...

... διάλεξε την δ ι κ ή της πολυθρόνα στο καθηστικό...

...και ξεκουράστηκε από μια δύσκολη μέρα στο καλύτερο κρεβάτι...

Τι; νομίσατε ότι αυτά είναι όλα που είχα να σας πω για την Νερίνα the cat;
Οχι βέβαια!
Η υπόθεση "καινούριο γατάκι στο σπίτι" δεν εξαντλείται σε εφτά φωτογραφίες.

Ιδού λοιπόν:
Το όνομα

«Την γάτα θα την βγάλουμε Νερίνα!» Δήλωσα κατηγορηματικά.
«Νερίνα; Πως έτσι;» Απόρησε ο καλός μου
Έχει ο ίδιος βρει τα ονόματα όλων των γατιών που έζησαν μαζί μας και το βέτο μου μπορεί να μην του κακοφάνηκε, αλλά σίγουρα τον παραξένεψε.
«Γιατί η νερίνα είναι φιλενάδα και εκτός από το nick της αυτό είναι το όνομα της μαγικής, μεγάλης της κόρης! Θέλω και εγώ μια Νερίνα στη ζωή μου.»
Αυτά έγιναν μόλις είδα το γατάκι στην φωτογραφία και αποφάσισα να το πάρω. Η αγαπημένη μου νερίνα, το είχε βρει σε αγγελία στο www.mycat.gr και μου έστειλε το λινκ.
Είχαν προηγηθεί οι ατελείωτες μέρες που έψαχνα και μετά θρηνούσα για τον Μέρλιν και η νερίνα ήταν πάντα εκεί, κάθε λίγες ώρες στο μέιλ μου να με παρηγορεί, να μου στέλνει καλημέρες και αστειάκια για να ξεχαστώ, να νοιώθω ένα άνθρωπο που νοιάζεται πάντα δίπλα μου.
Έχω πει πόσο αγαπάω την νερίνα; Είναι ότι πιο κοντινό σε επιστήθια φίλη έχω ή είχα ποτέ, ακόμα κι αν δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ από κοντά. Και κατέχει επίσημα την θέση της στα δάχτυλα του ενός χεριού, που μετριούνται οι άνθρωποι των οποίων η γνώμη μετράει για μένα.
Έτσι τιμής ένεκεν το νέο γατάκι ονομάστηκε Νερίνα. Νερίνα the cat ή πιο σύντομα Νερίνα t.c. για να ξεχωρίζει από το nick νερίνα και από την Νερίνα την κόρη της.

Η πρώτη επαφή

Με την μεσολάβηση της νερίνας ήλθαμε σε επαφή με την καλή κοπέλα που είχε μαζέψει τρία μικρά από τον δρόμο. Το γκριζόασπρο γατάκι που ήθελα, ήταν αυτό που την πλησίασε πρώτο από την κούτα που τα είχαν πετάξει και έκανε τις δημόσιες σχέσεις για την διάσωση όλων τους. Καλά, όχι ότι χρειαζόταν και πολύς κόπος, η Νότα είναι μια εξαιρετική κοπέλα που κάνει αγώνα για να διασώσει όσο πιο πολλά ζωάκια μπορεί.
Πριν μας την εμπιστευτεί, περάσαμε από face control και όχι μόνο. Μας ρώτησε για τα πάντα, που θα μένει η γάτα, αν θα βγαίνει στον δρόμο ή θα ζει στο σπίτι, αν θα την προσέχουμε, για τον κτηνίατρο που θα την παρακολουθεί, αν σκοπεύουμε να την στειρώσουμε και ένα σωρό άλλα. Και πολύ καλά έκανε! Αν πρέπει να βρεις σπίτι για ένα ζωάκι δεν αρκεί να βρεις κάποιον να το πάρει για να το ξεφορτωθείς. Πρέπει να νοιάζεσαι και σε τι χέρια θα πέσει.
Υποθέτω ότι οι όποιες αντιρρήσεις πιθανόν να είχε η Νότα χάθηκαν όταν με είδε να πιάνω για πρώτη φορά στα χέρια μου την μικρή, ένα μπαλάκι χνουδωτό, βάρους 500 γραμμαρίων, προσεχτικά και με λαχτάρα σαν να ήταν πολύτιμο αυγό Φαμπερζέ!

Στο σπίτι

Η μικρή, λεπτεπίλεπτη σαν κλαράκι, αποδείχθηκε χαλκέντερη.
Υπέμεινε μια διαδρομή μιάμισης ώρας από το Χαλάνδρι στο σπίτι χωρίς να χολοσκάσει καθόλου. Στο δρόμο έπαιζε με το χέρι μου μέσα από τα κάγκελα του καλαθιού μεταφοράς που αγοράσαμε ειδικά για την περίσταση. Μετά αντιμετώπισε με συγκαταβατικότητα τον κτηνίατρο, από όπου περάσαμε πρώτα , πήρε το κολλύριο για τα ματάκια της με θάρρος και γενικά ήταν μια ατρόμητη μικρή κυρία, ηλικίας 45 ημερών!
Στο σπίτι από την πρώτη στιγμή ανακάλυψε το κουτί με την άμμο της, εξερεύνησε όλα τα δωμάτια, έφαγε μια απίστευτη ποσότητα φαγητού που έκανε την κοιλιά της να φαίνεται σαν να είχε καταπιεί ένα μπαλάκι του τένις, σκαρφάλωσε στο κρεβάτι και τις πολυθρόνες. Τέλος ανακάλυψε ότι μπορούσε να σκαρφαλώνει με τα νυχάκια της όλη την διαδρομή από το πόδι μου μέχρι την αγκαλιά μου και να απαιτήσει μ αυτό τον τρόπο την προσοχή μου.
Το βράδυ κοιμήθηκε ήσυχη στο καλάθι της και την επόμενη μέρα, ξεκούραστη πια, μας έδειξε το εκπληκτικό ταμπεραμέντο της.

Η ζωή μαζί της

Στην ζωή μου έχω ζήσει με πολλές γάτες, που τις έχω μεγαλώσει από μωρά αλλά καμία δεν ήταν σαν κι αυτή την γάτα. Η νερίνα λέει ότι αυτό το γατάκι είναι όλες οι γάτες μου μαζί!
Η Νερίνα t.c. δεν είναι μια μυστηριώδης γάτα! Είναι ένα πλάσμα ολότελα γήινο.
Σε ελάχιστες ώρες συμπεριφερόταν λες και ζούσε μαζί μας από πάντα.
Αυτό σημαίνει βέβαια ότι οικειοποιήθηκε τα πάντα αμέσως, έκανε αισθητή την παρουσία της με απίστευτα παιχνίδια και μας ακολουθούσε παντού γιατί ήθελε παρέα.
Όπως όλα τα μωρά, κουραζόταν εύκολα και έψαχνε την πρώτη αγκαλιά που έβρισκε κοντά της, για να πάρει ένα πεντάλεπτο υπνάκι και μετά να συνεχίσει ακάθεκτη.
Όντας τόσο πολύ μικρή, και έχοντας συνηθίσει έναν εξάκιλο γάτο να τριγυρίζει στα δωμάτια, μας φαινόταν εύθραυστη και ευάλωτη αλλά η ίδια δεν είχε την ίδια γνώμη.
Αυτό το γατί είναι το πιο ατρόμητο γατί που έχω δει ποτέ. Ορμάει μέσα σ΄ όλα, δεν την φοβίζουν ούτε δυνατοί ήχοι ούτε φωνές ούτε μαλώματα –στα οποία ο Μέρλιν ήταν ιδιαίτερα δεκτικός-
Συνήθως μένει κρυμμένη και ξαφνικά ορμάει στα πόδια μας από το πουθενά, έχει πολύ πλάκα έτσι μικροσκοπική που είναι ιδιαίτερα όταν παίρνει φόρα για να κάνει επίθεση. Από την πρώτη στιγμή τα κορμιά μας αποτέλεσαν γι αυτήν μια ατελείωτη παιδική χαρά, μετά τα χρησιμοποίησε για κρεβάτι ιδιαίτερα με τις ψύχρες των τελευταίων ημερών.
Ένα μήνα μετά η Νερίνα t.c. δεν είναι πια βρέφος.
Είναι ένα παιδάκι προσχολικής ηλικίας, με τις χαριτωμενιές και τα καμώματα του. Εξακολουθεί να δαγκώνει και να γρατζουνάει πάνω στο παιχνίδι και τα χέρια μου είναι ξανά ριγέ από τις νυχιές της –μου είχε λείψει αυτό τον καιρό που είχα χάσει τον Μέρλιν, και μην γελάτε, εμένα καθόλου δεν με νοιάζει να με γρατζουνάνε οι γάτες, είναι ένα είδος επικοινωνίας που έχω μαζί τους-
Τρέχει σαν σφαίρα μέσα στο σπίτι, κυνηγάει χάρτινα μπαλάκια, επιτίθεται με ορμή στα πεσμένα γιασεμιά στον κήπο, και βγάζει ένα απαλό κεφαλάκι από τις γωνιές που κρύβεται για να μας παρασύρει στα παιχνίδια της.
Τρώει πολύ πιο λίγο τώρα από ότι τις πρώτες μέρες, έχει γίνει ψηλή και λεπτή με μακριά άκρα και ουρά, και έχει μάθει να έρχεται μόλις χτυπάμε το κουδουνάκι. Το τρυκ αυτό, να την καλούμε για φαγητό με το συγκεκριμένο ήχο, το σκεφτήκαμε όταν ανακαλύψαμε ότι όταν ο Μέρλιν είχε χαθεί δεν είχαμε τρόπο να τον φωνάζουμε γιατί δεν άκουγε σε ψιψιρίσματα. Άλλωστε γιατί να το κάνει. Αρκούσε να ρίξει ένα χουρχούρισμα και εμείς τσακιζόμαστε να του βάλουμε να φάει όποτε ήθελε εκείνος…
Επίσης έχει μια πολύ απαλή γούνα, σίγουρα κάποιος πρόγονος θα είχε ρίζες agora αλλά όπως λέω συνήθως και στον γκοντζίλα να έμοιαζε, εγώ θα την έβρισκα υπέροχη!

Προσπαθώ να βρω ένα επίθετο ταιριαστό με την Νερίνα t.c. , όπως έλεγα για την Σάνυ «η Έξυπνη» για τον Λάιανο «ο Φευγάτος» για τον Μέρλιν «ο Πορφυρογέννητος»
Δεν έχω βρει τίποτα.
Το μόνο που μου κολλάει λίγο, είναι Νερίνα t.c. η Χαοτική.
Δεν ξέρω.
Είναι πολύ μικρή ακόμα για να καταλάβω τι την χαρακτηρίζει περισσότερο.
Τώρα μπορώ να την χαρακτηρίσω μόνο Νερίνα t.c. «το γατάκι videoclip»!
Η ζωή μαζί της είναι γεμάτη από σύντομες έντονες σκηνές, με νευρικό μοντάζ και δυναμική σκηνοθεσία.

Και με αυτό τον τρόπο μας κάνει και εμάς να νοιώθουμε λίγο πιο δυναμικοί, λίγο πιο ορμητικοί, λίγο πιο ανακουφιστικά χαοτικοί.

Και λίγο πιο νέοι.

Ετικέτες

 
posted by ralou at 5:30 μ.μ. | Permalink |


37 Comments:


  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 22, 2007 7:44:00 μ.μ., Blogger Φωτούλα Τζιώντζου

    Δε ξέρω εσένα, αλλά εμένα αυτή η φάτσα στη φωτογραφία του καναπέ με ψιλοτρόμαξε. Στρόγγυλα γεμάτα αθωότητα μάτια, αλλά σε ένα κεφάλι ελαφρά γερτό που είναι σαν να ετοιμάζεται να σκάσει στα γέλια μόλις της γυρίσεις τη πλάτη με την αθωότητα που σε δέρνει.....
    Καλό σας βράδυ
    Υ.Γ. Η τιμή όλη δικιά μας

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 22, 2007 8:50:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Γατίσιες φωνούλες πάνω στο λόφο Σάββατο βράδυ...Μόλις είχα δώσει δύο γατοαδελφάκια υποσιτισμένα και η ψυχή μου είχε ησυχάσει...Ο καλός μου όμως αγρυπνούσε, με ξύπνησε. "Αντε να δούμε τι θα κάνεις"..Αντεξα για μια μέρα. Κυριακή απόγευμα, πήγα να δω τι ήταν και τι μπορούσα να κάνω..Ηταν τρία, φουντωτότατα...πρώτη η Νερίνα βγήκε κάτω από τη σκουριασμένη λαμαρίνα όπου είχαν τοποθετήσει το κουτάκι τους..πρώτη η Νερίνα ήρθε με την ουρίτσα ψηλά, για χαιρετισμό.
    Μέρα 2η. Διάσωση, με μια κοπέλα ακόμη από το mycat (ίδια τρέλλα), χωθήκαμε σε κλαριά, σε σκουριές, σε ξερόχορτα, σε ρέμα...πρώτη η Νερίνα μπήκε στο κουτί μεταφοράς...
    Μερα 3η Φιλοξενία από άλλη ημίτρελη φίλη...μέχρι υιοθεσίας: Η Νερίνα με το που μας βλέπει θέλει αγκαλιές, τις απαιτεί και προσέχει τα αδελφάκια της (που ευτυχώς δόθηκαν μαζί γιατί το αρσενικούλι της ιστορίας ήταν το λιγότερο δυναμικό).,,
    Ημέρα αποχωρισμού και χαράς: Η Ραλού και ο Νικόλας έρχονται. Τους έχω περάσει ανάκριση τρίτου βαθμού (νιώθοντας άσχημα γι'αυτό αλλα και η μικρούλα ήταν πια μέρος της καθημερινότητάς μας).
    Μολις τους είδα οι αμφιβολλίες εξαφανίστηκαν. Είδα το ύφος της Ραλλούς όταν πήρε τη μικρή αγκαλιά....σχεδόν καρδούλες έβγαιναν από τα μάτια της...είχα διαβάσει και την ιστορία του Μέρλιν..δεν ήθελα πολύ..
    Υ.Γ. Είπα μέσα μου: "Να πω ότι είμαι και εγώ πακέτο με τη γατούλα?"
    Φιλιά πολλά σε όλους σας...

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 22, 2007 9:21:00 μ.μ., Blogger An-Lu

    Είναι μια απίστευτη χνουδωτή αγάπη!!!!
    Νομίζω πως της πάει η προσωνυμία η "κοινωνική"!!!!!
    ;-)

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 22, 2007 11:13:00 μ.μ., Blogger moukelis

    Είναι πανέμορφη,γλυκύτατη,και σίγουρα θα σας ικανοποιήσει την επιθυμία σας για γατίσια επικοινωνία με πολλές πολλές ρίγες!Να σας ζήσει το κουκλάκι!

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 22, 2007 11:22:00 μ.μ., Blogger just me

    Αχ να τη χαίρεστε, κι εσείς και η "νονά" της. Αύριο θα διαβάσω όλα της τα κατορθώματα κανονικά και όχι διαγώνια, όπως απόψε που με τσακίζει ένας απαίσιος πονοκέφαλος και μαι ανόητη συνολική κούραση.

    Χαδάκι στην κοιλίτσα της και απο μένα.
    :)
    Φιλιά.

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 22, 2007 11:56:00 μ.μ., Blogger ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ

    ΄Επρεπε να με βλέπεις όσο διάβαζα την ανάρτησή σου.
    Χαμόγελο απ' άκρη σ' άκρη, χαλαρωμένο και ευτυχισμένο πρόσωπο, μάτια που έτρωγαν λαίμαργα τις αράδες.
    Είναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ!!!
    ΄Εχω ζήσει παρόμοιες καταστάσεις με γατάκια που αναπλήρωναν το κενό κάποιου άλλου χαμένου. ΄Ενα ολόασπρο , πριν κάτι χρόνια (ο "Σωτήρης" μου), τον κουβαλήσαμε να σκεφτείς από τα Κιούρκα (Αφίδνες) και όπως κι' εσύ λες δε διαμαρτυρήθηκε καθόλου στη διαδρομή, σα να μας ήξερε, βρε παιδί μου.
    Τώρα ξέρεις (εγώ το πιστεύω) πως το καθένα τους έχει και το δικό του χαρακτηρα, όπως κι' εμείς οι άνθρωποι.
    ΄Ενα τρυφερό χαδάκι από μένα στο λαιμουδάκι της.

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 12:05:00 π.μ., Blogger ralou

    Ημουν σίγουρη νερίνα ότι θα την καταλάβαινες με την πρώτη!
    Ειχα και εγώ την υποψία ότι γελάει πίσω από την πλάτη μου και αυτό δείχνει την ευφυία της.
    Σε ευχαριστώ για όλα!
    ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

    Μα, Νότα, είσαι ήδη στο πακέτο καλή μου!
    Σε ευχαριστώ που μου την εμπιστεύτηκες

    Κοινωνική!
    Χμμμμ! πολύ καλή ιδέα γοργόνα μου!

    Ευχαριστούμε moukelis!
    Να σου πω ενα αστείο;
    Την ημέρα του γάμου μου, ο παπάς την ώρα που μας πέρναγε τις βέρες είδε τα ριγέ χέρια μου -είχα την Σίλβα μου τότε μικρούλα και εντρυφούσε στο σπόρ και εκείνη- και με κοίταξε αυστηρά. Μετά το τέλος της τελετής με πήρε στο γραφείο του και μου έδωσε συμβουλές να κόψω τις καταχρήσεις τώρα που θα έκανα οικογένεια.
    Αλήθεια σου λέω, δεν είναι πλάκα αυτό, ο αθεόφοβος, με είχε περάσει για ναρκομανή!!!!

    just me, δεν φαντάζεσαι τι καλό κάνει μια γάτα στον πονοκέφαλο! Αρκεί να ακουμπήσεις την κοιλίτσα της στο μέτωπο σου και περνάει αμέσως.
    Αλλά δεν έχεις γάτα, γι αυτό σου εύχομαι περαστικά και καλή ξεκούραση!
    Ομως, μήπως να το σκεφτόσουν ξανα...

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 12:09:00 π.μ., Blogger ralou

    Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η καθε μία τους έχει τον χαρακτήρα τους Γλαρένια!
    Πάντως όποιος κιαν είναι αυτός, δεν παύουν ποτέ να είναι υπέροχες όλες τους.
    Το λαιμουδάκι πήρε ήδη το φιλάκι σου και πρόσθεσα και εγω μερικά ακόμα με την ευκαιρία.
    Δεν το χορταίνω αυτό το γατί σου λέω!

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 12:21:00 π.μ., Blogger panagiota

    Ax,Ραλού..ευτυχισμένη αυτή η ψυχούλα που βρήκε την ζεστή σου αγκαλιά.
    Να'ναι καλά και η Νότα και η Νερίνα και όλες οι ευγενικές ψυχές που μεριμνούν με αγάπη για αυτά τα πλασματάκια που μόνο αγάπη θέλουν!

    Μπα,σε καλό σας παλιοκόριτσα με κάνατε και έκλαψα...απο χαρά!!

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 12:38:00 π.μ., Blogger ralou

    Παναγιώτα μου, αυτή την στιγμή ακριβώς η ψυχούλα, βάλθηκε να μασάει το καλώδιο του ποντικιού, έχει μανία να μασάει καλώδια. Ειναι το μόνο που δεν την αφήνω να κάνει μέσα στο σπίτι. Ολα τα άλλα της τα χαρίσαμε!
    Στο λέω για να μην νομίζεις ότι είναι κανένα αγγελάκι...
    Αλλά έτσι κι αλλιώς εμείς την αγαπάμε!
    Φύγε από εκεί παιδί μου!

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 12:10:00 μ.μ., Blogger Crazy Tourists

    Τι καλά!! Μωρό γατάκι στο σπίτι!! Τέλειααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!

    CrazyTourist2

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 4:46:00 μ.μ., Blogger H.Constantinos

    Πώ, πώ, γατοπόστ υπερπαραγωγή!
    Πόσα πράγματα έχω μάθει γιά τις γάτες σε αυτό το blog...!

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 4:55:00 μ.μ., Blogger AVRA

    μεσα απο τα δικα σου κειμενα αγαπησα τις γατες...μην γελας το εννοω!

    αντε να περνατε ομορφες στιγμες και οποτε μπορεις να μας τις περιγραφεις!!!!

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 6:54:00 μ.μ., Blogger Niemandsrose

    Νερίνα, γεια!
    Με λένε Arthur και σ'αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Είμαι όμορφος, λίγο παχουλός αλλά αν θέλεις θα αδυνατίσω. Είμαι κατάλευκος με μαύρη φουντωτή ουρά. Α!Και Ταύρος στο ζώδιο. Θα σε περιμένω να μεγαλώσεις για να σε παντρευτώ.

    Δικός σου,

    Arthur

    (για την αντιγραφή NiemandsRose)

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 7:36:00 μ.μ., Blogger Φωτούλα Τζιώντζου

    Ραλλού υπεράνω υπεράνω αλλά για να σοβαρευόμαστε και λίγο. Arthur ποιος είναι αυτός ο Arthur; :(
    Θα σε καρφώσω στη Νάσια και όσους κεφτέδες και να της τάξεις δεν θα τη γλυτώσεις....

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 7:37:00 μ.μ., Blogger Φωτούλα Τζιώντζου

    Επίσης εμείς είμαστε απλά κατάλευκοι και με αρκούντως φουντωτή ουρά. Ο Μαντού εννοώ όχι οι υπόλοιποι....

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 9:14:00 μ.μ., Blogger dodo

    Δεν υπήρχε περίπτωση να μη νιώσει σπίτι της από την αρχή- τόσα "μηνύματα" ευτυχισμένων στιγμών που έχουν αφήσει παντού οι προηγούμενοι ψιψίνοι σου... ;-)

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 11:21:00 μ.μ., Blogger ralou

    crazy tourist2, πραγματικά για το γατάκι τέλεια.
    Εγω πάλι σαν μωρομάνα ενα πράγμα...
    Από πίσω της τρέχω και λαχταράω, είναι τόσο μικρούλα!
    Βέβαια αυτή είναι αυταρκης, τόσο πολύ αυτάρκης για την ηλικία της!!

    Τι χρειάζεται πρωτα από όλα constantine, για μια υπερπαραγωγή;
    Πολύ καλό σενάριο και η μικρή αυτή κυρία μας το προσφέρει με μεγάλη ευκολία!

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 11:27:00 μ.μ., Blogger ralou

    avra, οι γάτες επεξεργάζονται μια παγκόσμια συνομωσία με σκοπό την κυριαρχία πάνω στο είδος μας.
    Με τις χαριτωμενιές τους μας κάνουν να τις αγαπάμε μέχρι να πάρουν το πάνω χέρι.
    Εγω πάλι τι είμαι;
    Μα τίποτα περισσότερο από τον πράκτορα τους ανάμεσα στους ανθρώπους. Και σε βεβαιώνω ότι με ανέχονται για ενα και μόνο λόγο.
    Δεν έχουν αντίχειρες! Για να πιάνουν το ποντίκι του υπολογιστή και να κάνουν την δουλειά μόνες τους.
    Δεν είναι τυχαίο που οι γάτες κυνηγανε τα ποντίκια από καταβολής κόσμου.
    Απλά εξασκούνται για να μάθουν να χειρίζονται τα ποντίκια των υπολογιστών!!!
    Οπότε θεώρησε τον ευατό σου το τελευταίο μέχρι σήμερα θύμα τους...
    ;)

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 11:37:00 μ.μ., Blogger ralou

    Αγαπητέ Athour!
    Μ΄όλο που είμαι πολύ μικρή για παντρολογήματα και η μαμα ralou διστάζει να μου μιλήσει ακόμα για τις μελισσούλες και τους πελαργούς, εγώ φροντίζω να ενημερώνομαι για το θέμα! Τις νύχτες μετά τις 3 που η αφελής μαμά πάει για ύπνο, μπαίνω στο ΝΕΤ και μαθαίνω τα πάντα!
    Πάντως να ξέρεις ότι δεν μ αρέσουν πολύ οι μονογαμικές σχέσεις, θέλω να κάνω την ζωή μου λίγο, πριν μπω στα βάσανα της μητρότητας.
    Αμα θέλεις μπορούμε να κάνουμε μια ελεύθερη σχέση χωρίς δεσμέυσεις και απώτερους σκοπούς.
    Και ναι! να αδυνατήσεις λίγο, η μαμά έχει απωθημένο με αυτό -χε χε! έχει τους λόγους της- και αποκλείεται να με δώσει σε κανένα τύπο ατσούμπαλο.
    Πάντως ομολογώ ότι ακούγεσαι καλό παιδί και με τρόπους και αν θες στείλε μου φωτογραφία και εγώ θα την βάλω πρώτη πρώτη στον πίνακα των θαυμαστών μου.
    Σου λέω πάντως ότι έχεις πολύ δυνατούς αντιπάλους π.χ. τον Μαντού της νερίνας που μου έκανε πρώταση πρωτος πρώτος.
    Ειναι και αυτός κούκλος αλλά και κάπως παλιοχαρακτήρας...
    Οπότε μην το βάζεις κάτω!

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 23, 2007 11:46:00 μ.μ., Blogger ralou

    Νερίνα μου, τι να σου πω!
    Τέτοιο ανεξάτρητο γατί δεν έχω ξαναμεγαλώσει!
    Εγώ της το λέω ότι ο Μαντου είναι από σόι και καλή οικογένεια, όμορφος και σέξυ αλλά αυτή του κεφαλιού της.
    Να δες παραπάνω, πλέοn απαντάει μόνη της στα μηνύματα που την αφορούν και υποψιάζομαι ότι εκτός του να γελάει πίσω από την πλάτη μου, κάνει και άλλα ακατανόμαστα που ούτε να σκέφτομαι δεν θέλω!
    Πάντως πες της Νάσιας ότι όσο περνάει από το χέρι μου εγω θα συνηγορήσω υπέρ του Μαντου του Μεγαλοπρεπούς.
    (καλα! όσο βλεβαια δεν έχω δει ακόμα φωτογραφια του Arthour αλλά και των υπόλοιπων υποψηφίων που σίγουρα θα εμφανιστούν οσονούπω. Αχ! πόσο το γουστάρω να σφάζονται παλικάρια στα κομψά όμορφα ποδαράκια της!)

    Νικόλας: Τι! ποιός θέλει να πηδήξει την γάτα μου!;!;
    Πάνω από το πτώμα μου θα περάσει.
    Εμένα η κόρη μου θα γεράσει παρθένα!!!!

     
  • At Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2007 12:00:00 π.μ., Blogger ralou

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

     
  • At Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2007 2:29:00 π.μ., Blogger ralou

    dodos, πολύ όμορφο αυτό που έγραψες!
    Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν ευτυχισμένες γάτες σ αυτό το σπίτι.
    Και μακάρι να ένοιωσαν τόσο πολύ ευτυχισμένες όσο έκαναν και εμάς!

     
  • At Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2007 4:15:00 π.μ., Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

    Γλυκιά & καλόψυχη Ralou μας, είσαι όντως μια νέα μαμά γι΄αυτό το καταπληκτικό μωράκι-γατάκι!!! Χαδάκι κι από μένα στην υπέροχη μουσουδίτσα!
    Φιλιά πολλά & γλυκά!

     
  • At Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2007 11:20:00 π.μ., Blogger Angeliki

    Koukli mwre to psi-psi!!! Kai to onoma m aresei poli!!!!

     
  • At Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2007 2:18:00 μ.μ., Blogger AVRA

    εκπληκτικη προσεγγιση!

    α ρε ραλουκα! φιλια πολλα!

     
  • At Τετάρτη, Οκτωβρίου 24, 2007 11:04:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    ωραία η t.c! και το a.m δεν θα ήτο άσχημο (always mine)θαρρώ :)
    Η πρωτελευταία φωτό απίθανη! αυτή με το έκπληκτο ύφος!

     
  • At Πέμπτη, Οκτωβρίου 25, 2007 12:56:00 π.μ., Blogger ralou

    Δεν βαριέσαι ηλιαχτίδα!
    Οτι έχει και μπορεί κανείς...

    γειά σου aggeliki, to psipsi σε χαιρετάει με τα άσπρα πατουσάκια του!

    avra,
    :) :) :)
    XXXX

    Always mine!
    πολύ καλό ηλιογράφε!
    Ξέρεις με πόση δυσκολία τράβηξα αυτές τις φωτό.
    Δεν στέκεται ήσυχο μια στιγμή το άτιμο.
    Οταν γίνει μια ενήλικη σοβαρή γάτα θα πάρω το αίμα μου πίσω και θα την φωτογραφίζω με την ησυχία μου όταν θα αράζει ακίνητη για ώρες
    ;)

     
  • At Πέμπτη, Οκτωβρίου 25, 2007 5:16:00 μ.μ., Blogger kiki

    Πολύ κουκλί το γατίον...

     
  • At Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2007 1:33:00 π.μ., Blogger ralou

    Το γατίον σε χαιρετά Κική μου!
    Ευτυχώς, εκ του μακρόθεν,γιατί εκ του σύνεγγυς δαγκάνει!!

     
  • At Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2007 1:10:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Να χαρώ εγώ γκρεμλινάκι! Μια γλύκα και μισή είναι η Νερίνα σας. Τα φιλιά μου στα πατουσάκια...

     
  • At Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2007 12:50:00 π.μ., Blogger ralou

    Στα πατουσάκια;
    Εγινε giagiaduck!
    Μην νομίζεις, αφορμη ζητάω!
    ΧΧ

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 29, 2007 9:37:00 π.μ., Blogger Φωτούλα Τζιώντζου

    always mine;;;;
    always mine;;;;;;;
    Ξαναλέω always mine για μια γάτα;;;;;;;;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!
    Αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που λατρεύω στο ανθρώπινο είδος. Η απίστευτη και έξω από κάθε λογική αισιοδοξία του. Εκτός εάν το λέτε από τη πλευρά του ανθρώπινου είδους, οπότε και θα το θεωρήσω αξιωματικά σωστό (σα χαζό μου φαίνεται το τελευταίο, αλλά το αφήνω γιατί δίνει μαθηματικό υπόβαθρο στην ανάλυση μου)
    Φιλιά σε όλους σας
    Υ.Γ. Ακούς εκεί always mine:))))))))))))

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 29, 2007 11:28:00 μ.μ., Blogger Crazy Tourists

    Μπήκα ελάχιστα την προηγούμενη βδομάδα λόγω δουλειάς και έχασα αυτή τη απίστευτη φατσούλα!Κρίμα!Θα μου είχε φτιάξει σίγουρα τη διάθεση!
    Να σας ζήσει!
    CrazyTourist1

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 29, 2007 11:40:00 μ.μ., Blogger ralou

    E λοιπόν ναι! νερίνα
    Το ανθρώπινο είδος, πιο ευάλωτο και ρομαντικό ακόμα και από την πιο κουτή και συναισθηματική γάτα, θα έχει πάντα την ελπίδα και την επιθυμία να έχει μια από αυτές για πάντα. Πράγμα που δεν συμμερίζονται οι ίδιες βέβαια.
    Αλλά γι αυτό τις αγαπάμε εμείς οι γατόφιλοι.
    Γιατι μας έχουν συνέχεια σε εγρήγορση, να μην θεωρούμε τίποτα δεδομένο, να προσπαθούμε συνέχεια να είμαστε καλύτεροι, νεώτεροι, εναργέστεροι για να πορούμε να τις παρακολουθούμε στην χαοτική διάθεση με την οποία βλέπουν την ζωή.
    Κι αν δεν μπορούμε να τις κάνουμε να μας αγαπάνε τουλάχιστον μπορούμε να ελπίζουμε ότι μας επιτρεπουν να είμαστε κομμάτι της ζωής τους.
    -Αντε πια! που με βάζεις να γράφω τέτοια βραδιάτικα!-

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 29, 2007 11:44:00 μ.μ., Blogger ralou

    Ευχαριστούμε πολύ crazy tourist1!
    Αυτή η απίστευτη μικρή, μας φτιάχνει και μας την μέρα στα μικρά διαστήματα της που δεν φέρεται σαν ταύρος σε υαλοπωλείο βέβαια.
    Η σαν γατάκι ελεύθερο να κάνει ότι θέλει, πράγμα που, σε βεβαιώνω, είναι πολύ πιο καταστροφικό!
    :) :)

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 30, 2007 10:33:00 π.μ., Blogger Φωτούλα Τζιώντζου

    :)))))
    &
    xxxxxxxxxxx

     
usefull  View My Public Stats on MyBlogLog.com