Το απόχτησε με δυσκολία.
Λαμπερό, αστραφτερό, αντικείμενο πόθου διακαούς.
Αιτία και αφορμή ζήλιας και φθόνου για τον ευτυχή κατέχοντα.
Σύμβολο κύρους σαν περνούσε μπροστά από την πλατεία ή στο καφενείο του χωριού.
Κομμάτι του εαυτού του σαν το οδηγούσε στην Εθνική και μετά σε στενούς αγροτικούς δρόμους και αυτό αξιόπιστο και δυνατό, να τον κάνει να νοιώθει σπουδαίος.
Καταφύγιο σαν ήθελε να τρέξει για να ξεφύγει από τις σκέψεις.
Φωλιά, γραφείο και σπίτι, δόλωμα -για ευνόητους λόγους-.
Σταθερή οικονομική αιμορραγία μπροστά στις αντλίες βενζίνης, και στα τακτικά σέρβις.
Επαγγελματικό εργαλείο, που δήλωνε ευμάρεια, «είμαι πετυχημένος πλούσιος έχω κύρος μπορώ να αγοράζω ένα τέτοιο αυτοκίνητο».
Και ταξίδια κοντινά και μακρινά, αναπαυτικά, αθόρυβα, λουσάτα.
Μεσημέρια Κυριακής με σαγιονάρες, μουσική από το ραδιόφωνο και κουβά, σαπούνια, φυσικούς σπόγγους, το λάστιχο, κερί γυαλίσματος, κομμάτι δέρμα,- κούκλα το έκανε
Ανθρωποι που ταξίδεψαν μ' αυτό από την θέση του συνοδηγού.
Οι συνεργάτες σε επαγγελματικά ταξίδια, οι φίλοι σε αποδράσεις χειμωνιάτικες, μετά η οικογένεια και τα παιδιά στο πίσω κάθισμα –«Μπαμπά Μην Τρέχεις»- βαλίτσες, ομπρέλες θάλασσας, ψυγείο με μπύρες, γονείς και τρεχάματα σε γιατρούς, ξεπορτίσματα τις πρώτες πρωινές ώρες από την συζυγική εστία στα μπουζούκια και καλλονές με γυαλιστερά τοπάκια, ο σκύλος στο πορτ μπαγκάζ για τον κτηνίατρο, το βίντεο για φτιάξιμο στον μάστορα, τα παιδιά στα φροντιστήρια, κάποια στιγμή το έδινε και στον μεγάλο να κάνει τις τσάρκες του –στα 18 το πήρε το δίπλωμα ο άτιμος.
Πέρασαν ίσως περισσότερο κι από δύο δεκαετίες.
Κάτι τα ακριβά ανταλλακτικά, κάτι οι ζημιές που εμφανίζονταν όλο και συχνότερα, κάτι τα χρόνια τα δικά του που περνούσαν και η νεότητα που έφευγε, πήρε απόφαση να το αποχωριστεί, να ανανεωθεί και ο ίδιος, να δώσει στις ανάγκες του πιο προσγειωμένες λύσεις.
Χμ! ένας λόγος είναι αυτός.
Αγόρασε το καινούριο μοντέλο, μεγάλο, Γιαπωνέζικο, αρκετά αστραφτερό, λιγότερο σύμβολο κύρους, αλλά πιο οικονομικό και το ίδιο αξιόπιστο.
Ωστόσο δεν του πήγαινε η καρδιά να δώσει το παλιό για ανταλλακτικά.
Ούτε να το δώσει στην ανακύκλωση.
Στο τιμόνι του στριφογύριζαν τα όνειρα του όλων των χρόνων σε ατέρμονη τροχιά.
Στο λεβιέ τυλίγονταν ηδονικά, νύχτες εκπλήρωσης επιθυμιών και φαντασιώσεων.
Στο πεντάλ του φρένου στρίγκλιζαν οικογενειακές υποχρεώσεις.
Από το διάσημο σήμα του στο καπό, τον χαιρετούσαν οι επαγγελματικές προσπάθειες και επιτυχίες.
Στα δερμάτινα καθίσματα, κάθονταν κομμάτια της ζωής του, όμορφα και άσχημα. Είχαν ποτιστεί με τον ιδρώτα του και όχι μόνο, είχαν αποχτήσει ίχνη του DNA του, είχαν πάρει το σχήμα του κορμιού του.
Το αγαπούσε πια, το σεβόταν, το πονούσε.
Το οδήγησε για τελευταία φορά στο πιο ταιριαστό σημείο.
Έσβησε την μηχανή. Κλείδωσε τις πόρτες. Αφαίρεσε τα διακριτικά του. Το έντυσε με το παλιό κάλυμμα.
Του είπε ευχαριστώ.
Το άφησε να ξεκουραστεί.
Το άφησε να φύγει.
Πήρε το νέο Γιαπωνέζικο –μυρωδιά καινούριου, το κορμί άβολο πάνω στο καινούριο κάθισμα, τα πεντάλ σκληρά, ο λεβιές άμαθος ακόμα στα χούγια του- και βγήκε στο δρόμο...
Τις φωτογραφίες έχει τραβήξει ο h.constantinos.
Μου τις πρόσφερε για να γράψω κάτι γι αυτές.
-----------------------
Constantine,
Γνωρίζω για τα αυτοκίνητα ελάχιστα πράγματα - σε φαντάζομαι να ... ανατριχιάζεις-
Σε παρακαλώ, μην μείνεις στις τεχνικές λεπτομέρειες –διόρθωσε τες αν είναι λάθος-, καθόλου δεν ξέρω πότε κυκλοφόρησε ένα τέτοιο μοντέλο, έβαλα τη χρονολογία στην τύχη.
Επίσης δεν ξέρω αν έπρεπε αυτός ο άνθρωπος να παρατήσει τη λαμπερή αλλά γηραιά Γερμανίδα του για μια κομψή νεαρή Γιαπωνέζα.
Η γριά κότα έχει το ζουμί και η νέα το κρέας αλλά διόλου δεν είμαι σίγουρη αν η νέα ορμονοταϊσμένη κότα έχει την αξία της παλιάς χωριάτικης αλανιάρας.
Ουπς! Χωριάτικη αλανιάρα η αριστοκράτισσα Γερμανίδα;!
Θα πέσει φωτιά να με κάψει!
Καλό Μήνα σε όλους σας!
Ετικέτες Ελπινίκες, the cat and the windscreen
ελπίζω να μπορείς να καταλάβεις όλα αυτα που έγραψες πως δεν διαθέτεις, πως είναι ήδη κτήμα σου, πως δεν είναι μελό αυτά που γράφεις και πως ακόμα και για αντικείμενα και σύμβολα βρίσκεις κορδές ευαισθησίας και τις παίζεις μια χαρά σαν άρπας μινοράκια, σαν το θελήσεις.
και πόσο μάλλον περισσότερο σαν μπορείςμε τόσην ευκολία να βρεθείς στου φίλου σου τα παπούτσια και να πείς την ιστορία του μέσα από τις δανειοφωτογραφίες.
το χεις σου λέω, το χεις!
απόλαυση.
φιλιά και καλημέρα
καλή μέρα,