:)

Η καρδιά σου καρδιά μου, χωράει πολλές αγάπες γιατί είναι μεγάλη...

Αχ, αυτά τα πατουσάκια... Καλώς σας ήρθε.

Πολλά φιλιά!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ:))))))

Εύχομαι να 'ναι καλότυχο! Γιατί τυχερό είναι έτσι και αλλιώς αφού έχει εσάς!!

Νεαρά πατουσάκια!
Καλά και χαρούμενα βήματα να κάνετε!
;-)

νερινα, ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Κική, ειδικά με τις γάτες, χα! ολόκληρο γατολίβαδο χωράει!

giagiaduck, άσπρα με λίγο μπέζ και γριζάκι. Για φάγωμα!

Τασούλα, ανταποδίδω.
Ευχαριστώ για όλα.

debby, το εύχομαι και εγώ. Μετά όσα συνέβησαν λαχταράει η καρδιά μου.

Αn-lu, και τι βήματα, απαλά κι ανάλαφρα, μια πνοούλα είναι μέσα στο σπίτι. Σε λίγο θα σας γραψω περισσότερα γι αυτήν.

Αχ, μωρέ κάτι πατουσάκιααααα! Γλύκα πρέπει να ΄ναι!!
Οι νέες αγάπες μας παρηγορούν λιγάκι και μας κάνουν να χαιρόμαστε χωρίς να ξεχνάμε ποτέ τις παλιές! ;) Φιλιάάά

Αν και στα'πα και αλλού τα καλωσορίσματα, να τα ξαναπώ, κακό δεν κάνει!!! Να σας ζήσει η μικρούλα! Τυχερές κι εσύ κι αυτή που βρήκατα η μια την άλλη!!! :) :) :)

Καλώς το γατάκι!

ρενάτα, τα πατουσάκια συνοδεύονται από υπερκινητικό τέρας 500 γραμμαρίων!

aspasia, σ'ευχαριστώ.
Ας ειναι αυτή καλότυχη τουλάχιστον.

dodos, έρχεται σε λίγες μέρες σε πλήρη παρουσίαση. Προς το παρόν τρέχει πολύ γρήγορα για να την προλάβω με την φ.μηχανή!

:) για σένα

καλημερα!

:-)) χαιρομαι παρα πολυ!

ενα μεγαλο φιλι!

Τί τυχερό γατί! Στο καλύτερο σπίτι μπήκε, άσε που θα γίνει και διάσημο!

Ωωωω!
Γεννητούρια!
Να τα χαίρεστε!

Γλυκειά μου Ραλού, πολύ μου λείπει που τελευταία δεν έχω χρόνο να διαβάσω και να ρουφήξω όλα όσα γράφεις! Πάντως είμαι πάντα κάπου εδώ...

Τα φιλιά μου σου στέλνω!

kostas,
:) :) :)
και στο μέιλ σου.

ευχαριστώ για όλα avra καλή μου!

constantine, οσονούπω!
Χε χε!
Υπήρχε περίπτωση να έχω εγώ γατί και να μην το κάνω διάσημο;!

Σοφούλα, παρατημένο στο δρόμο βρέθηκε το καινούριο γατί μας και το υιοθετήσαμε.
Μετά την απώλεια του Μερλιν του Πορφυρογέννητου, του πολυαγαπημένου μας γάτου δεν μπορούσαμε να αφήσουμε το σπίτι άδειο...
Δυστυχώς ουτε και εγώ δεν σερφάρω πια όπως παλιά. Ελπίζω σιγά σιγά να επιστρέψω, μου έχετε λείψει τόσο πολύ, τόσοι πολλοί...!

Τι ωραία ποδαρίνια!!

CrazyTourist2

Βρε καλώς τα, τα παιδιά! Ραλού και Χιονοπατουσάκι welcome back! :)

η χρυσαφένια γωνιά που έχεις κρατήσει για τις παλιές αγάπες στην ψυχή σου, δεν θα "υποφέρει" από τα απαλά καινουργια και χαρωπά άσπρα πατουσάκια....αντιθέτως ;)

Στο Ε της Κυριακής είδα την αγγελια του μικρού σας και σπάραξε η καρδιά μου...
ευχομαι τα νέα πατουσάκια να γεμίσουν το κενό που άφησε ο Μέρλιν....

crazy tourist 2, niemandsrose, η κάτοχος των χιονάτων πατουσακίων θα κάνει το ντεμπουτο της στο μπλογκ σε λίγες μέρες, όταν σταματήσει να χοροπηδάει σαν τρελή και μ αφήσει να τραβήξω καμιά φωτογραφία!

nota, τα καινουρια πατουσάκια κάνουν τα πάντα για να μας παρηγορήσουν αλλά και να μας τρελάνουν.
Και, ας είναι ευλογημένα, τα πετυχαίνουν καi τα δύο!

julάκι, είχαν ήδη τυπώσει το περιοδικό και δεν μπορούσαν να βγάλουν την αγγελία όταν τους ειδοποιήσαμε. Ηταν η φωτό που είχα βάλει στις αφίσσες όταν τον έψαχνα και πόνεσε πολύ που την είδα.
Τα πατουσάκια πάντως κάνουν καλή δουλειά!

......να και κάτι νέο που είναι και καινούργιο! :)Είμαι σίγουρος ότι θα είναι και το πιο αγαπημένο.....ποδαρικό!

Καλώς ήρθανε τα ζωηρά άσπρα πατουσάκια! Υπογραφή: Βελουδένια μαύρα πατουσάκια & τραγανιστά άσπρα-ροζ πατουσάκια!!!

Μέχρι να αποφασίσει να καθίσει ακίνητη και να πάρει κάποια πόζα η μικρή, τί να κάνουν στο Μπραχάμι; Να συνεχίσουν τη ζωή τους;
Γιατί με την Ralou offline δεν αισθάνονται καθόλου καλά!

ωραια το είπες ηλιογράφε!
Τα πατουσάκια κάνουν ποδαρικό στην υπόλοιπη ζωή μου!

Ευχαριστούμε κοκό!
Να τα προσέχεις τα βελουδένια μαύρα & τα τραγανιστά άσπρα-ροζ πατουσάκια σου.
Να τα προσέχεις πολύ!
Ειδες τι έπαθα; Ελεγα ότι θα ζήσω με τον Μέρλιν πολλά χρόνια άκόμα αλλά η τύχη ή η ατυχία έπαιξαν άσχημο παιχνίδι!

Α πα πα constantine!
To Μπραχάμι, όπως και η ralou βέβαια, πρεπει να συνεχίσουν την ζωή τους.
Κάτι το καλοκαίρι κάτι τα γεγονότα, έχουν παρατεμπελιάσει.
Για ξεσκόνισε το σαλόνι να πάμε για καφε, να μάθουμε και κανένα νέο!

:)))

Θα περάσω τώρα που είναι ο δρόμος μου από Μπραχάμι να αφήσω την ηλεκτρική σκούπα, και από 'βδομάδα θα πάω να ξεσκονίσω!

Να το χαίρεσαι το γατί.
Καλό Σαββατόβραδο

Το πιο αισιόδοξο ποστ που βλέπω ύστερα από τα ευχάριστα νέα της φίλης μας "apotinedra".

Σου είχα στείλει mail το οποίο δεν ξέρω για ποιό λόγο (και ίωως καλύτερα) γύρισε και οου έλεγα ακριβώς αυτό. Πως το Ρόζα μου (σου είχα και φωτογραφία της), την απέκτησα ύστερα από το θρήνο μου για τον "Κουφοντίνα", ο οποίος τη δεύτερη φορά που έφυγε ήταν και η τελευταία....
Και λέω καλύτερα, γιατί τότε η ψυχή σου, η αγκαλιά σου, το σπίτι σου ήταν ΚΕΝΑ.
Εύχομαι Ο.ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!!!!!

Γλαρένιες αγκαλιές

Να σου ζήσει και να το αγαπήσετε και αυτό! Περιμένουμε με αγωνία να μας το γνωρίσεις!
CrazyTourist1

amo,
XX

constantine,
αναμένουμε με ανυπομονησία, μπας και ξεσκουριάσουμε λίγο!

Ευχαρστώ βασίλη!
:) :)

φυρδην μιγδην,
Θα μιλήσουμε στο μειλ.

crazy tourist1, σε λίγες μέρες, να μεγαλώσει λίγο. 500 γραμμάρια γάτα είναι όλη κι όλη ακόμα!
:)

Καλο μήνα σε εσένα τον Ν. και το ζουμπουρλούδικο νέο μέλος.Στο κτήμα η μητέρα μου είχε γεννητούρια.
5
Ο Σβούρας τα παιξε απο την χαρά του.Καθόταν απο μακριά και τα χαζευε!

Ελεγε η Ελεν Κέλλερ
"Οταν κλείνει μια πόρτα ευτυχίας, αυτόματα ανοίγει μία άλλη. Οι άνθρωποι όμως συχνά μένουν να κυττούν την κλειστή πόρτα μη βλέποντας την άλλη που έχει ανοίξει για εκείνους".
Ευτυχώς εσύ είδες την άλλη πόρτα της ευτυχίας. Και ο Μέρλιν θα σε ευγνομωνεί (και) γι αυτό.

διάβασα για τον Μέρλιν τότε που χάθηκε... και ήλπιζα να ξαναγυρίσει... Δεν ξαναμπήκα στο μπλογκ έκτοτε γιατί φοβόμουν να διαβάσω τα δυσάρεστα..
Λυπάμαι πολύ που έφυγε έτσι απροσδητα... και ελπίζω το καινούριο γατάκι, με τα καταπληκτικά ποδαράκια να μπει στις καρδιές σας..
Καλό απόγευμα, και περιμένουμε καινούριες φωτογραφίες από το κουκλάκι σας :)))

Μόνο όσοι έχασαν την συντροφιά των υγρών ματιών,μπορούν να καταλάβουν τον πόνο της απώλειας(κι ας έχουν και παιδιά,νοιώθουν σαν να χάνουν ένα παιδί)
Το έζησα πέρυσι τον Αύγουστο.Με τα χέρια μου την έθαψα.Δεν την ξέχασα!Σεπτέμβρης ήταν σαν αγάπησα 3 μαύρες πατούσες(του είχε λιώσει το ένα πόδι το σκουπιδιάρικο)άσχετα αν είχα την απόγονο της τον ερωτεύτηκα τον πρασινομάτη κεραμιδόγατο.
Να την προσέχεις την ασπροπατούσα ψυχούλα!!!!!

Tασούλα, τώρα είδα το σχόλιο σου.
Ειναι τόσο καλό να έρχονται τα παιδιά σε επαφή με τα ζώα.
Ειναι τα μοναδικά πλάσματα που δεν μας πληγώνουν ποτέ, ποτέ με την θέληση τους.
Ο μικρός σου ας μάθει να τα αγαπάει από τώρα, τι κρίμα που μερικές μαμάδες φοβερίζουν τα παιδιά τους "Θα σε φάει ο σκύλος!"
Τι κρίμα για τα παιδιά τους.
Και τι κρίμα και για τις ίδιες...

marina, ήταν νομίζω μια προσφορά στην μνήμη του Μέρλιν να πάρουμε ενα γατάκι που πετάχτηκε στο δρόμο και είχε την τύχη να βρεθεί στα χέρια της Νότας που μας το έδωσε.
Δεν ξεχνάμε τον Μέρλιν. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτό το υπέροχο πλάσμα. Αλλά θα αγαπήσουμε την μικρή με την ίδια αγάπη και είμαι πολύτως σίγουρη ότι θα την ανταποδώσει!

alien lover, όταν αυτή η διαολεμένη μικρή, 500 γραμμάρια γάτα είναι ολη κι όλη, σταθεί σε μια μεριά για να της βγάλω καμιά φωτογραφία της προκοπής θα σας την παρουσιάσω. Δεν είναι ο Μέρλιν μας αλλά σιγουρα γίνεται μέρα με την μέρα μέλος της οικογένειας.

Παναγιώτα, καλως ήλθες στο μπλογκ μου!
Εκανα μια βόλτα από το δικό σου πριν απαντήσω, δεν είχε τύχει να διαταυρωθούν οι δρόμοι μας μέχρι τωρα.
Δεν διάβασα πολύ αλλά να, εκεί που έγραφες για το 3 και κάτι σκουλικάκι σου, δεν θα ντραπώ να πω ότι έκλαψα.
Λίγο χρόνο θέλω να μάθω τα κατατόπια σου και θα σε επισκευτώ με γλυκά και λουλούδια...
(Νa ξερες πόσο πονάει που δεν βρήκα κι εγώ τον Μέρλιν μου, να τον αποχαιρετήσω, να τον τυλίξω σε ενα ρούχο μου και να τον βάλω να αναπαυτεί σε μια μυστική γωνιά...
Δεn μου φεύγει από το μυαλό αυτό με τίποτα.)

καιρό έχω να σας ακούσω/δω/διαβάσω και έτσι μπήκα να δω τι κάνετε...φιλια πολλα σας στελνω και χνουδωτές αγκαλιές τώρα που χειμωνιάζει (πόσο τυχερό ήταν το πλασματάκι που τώρα κοιμάται στο χέρι σου, δεν θα σταματήσω να το λέω)

Nότα μου το πλασματάκι που ήξερες να το ξεχάσεις. Εχει διπλασιαστεί σε μέγεθος, έχει καταλάβει όλο το σπίτι, και αυτή τη στιγμή την βλεπω να κάνει επιθέσεις σε ενα φανταστικό εχθρό στον τοίχο πίσω από την οθόνη.
Ειναι απίστευτη και την άλλη βδομάδα θα την ποστάρω και εδώ ολόκληρη, όχι μόνο πατουσάκια!

Καλώς σε βρήκα συνοδοιπόρησα στον κόσμο των ψυχών-γάτων.Αυτά τα 3 σκουληκάκια ακόμα πονάνε,αλλά πιο πολύ πονάει εκείνη η διαδικασία της ευθανασίας που ευτυχώς δεν την έζησα ξανά.Δεν ντρέπομαι κι εγώ να πω πως κλαίω με την ανάμνηση εκείνη πριν 24 χρόνια(πολλά μου θύμισε ο Μέρλιν)Θα σου αφιερώσω αυτήν την εμπειρία σε ποστ μήπως και γλυκάνει ο πόνος μέσα απο τα χειρότερα της ανθρώπινης κακίας που εγω εισέπραξα με τις ψυχούλες που πάντα αγαπούσα και αγαπάω.(και δεν ήταν γατούλι....σκύλος ήταν)

"δεν κλαίμε για τον θάνατο!την πίκρα της απώλειας και του αποχωρισμου κλαίμε"

new kid on the blog!
Και το όνομα αυτού;

Τι όμορφα γατοπατουσάκια...Να την χαίρεστε!Κι εμένα ο γατούλης μου μας άφησε τα περασμένα Χριστούγεννα απροσδόκητα,από μια αρρώστια που ούτε προλάβαμε να μαθουμε τι ήταν....Αλλά αφού υπάρχουν καινούρια γατοπατουσόνια στο σπίτι σας,όλα θα πάνε καλύτερα.