Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007
...ακουμπάω ελαφρά το χέρι του και αισθάνομαι ερωτευμένη μαζί του...
Με την άκρη του ματιού μου τον παρακολουθώ από την θέση του συνοδηγού.

Πολύ ιντελεκτουέλ τύπος, κομψός και φινε-
τσάτος.

Καθαρό πρόσωπο, λεπτό περιποιημένο μουστάκι και κοντοκουρεμένα μαλλιά, λευκό πουκάμισο, σκούρο παντελόνι, χέρια λεπτά με μακριά δάχτυλα, γυαλιά χωρίς σκελετό που αφήνουν τα τρυφερά του μάτια του καλυμμένα αλλά και εκτεθειμένα ταυτόχρονα.
Ο Δον Διέγο δε λα Βέγα αυτοπροσώπως, μου κάνει την τιμή να με συνοδεύσει απόψε σε πολύ χαϊκλασσάτη έξοδο για τις συνήθειες μου.
Καθώς οδηγεί με σίγουρες και σταθερές κινήσεις, κοιτάζει από δίπλα τις γάμπες μου με διακριτικό τρόπο, έτσι που να με κάνει να αισθάνομαι κολακευμένη χωρίς να με φέρνει σε αμηχανία. Ανοίγει και κλείνει τα παράθυρα κατά τις επιθυμίες μου, και μου προσφέρει ενα ματσάκι παιονίες σε παστέλ χρώματα.
Συγκινημένη ακουμπάω ελαφρά το χέρι του και αισθάνομαι τρελά ερωτευμένη μαζί του.

Α-συνέχεια...

Φανάρι.

Στην δεξιά λωρίδα σταματάει SUV μεγάλου κυβισμού και ο τύπος που το οδηγεί, έχει κρεμάσει το χέρι με το δαχτυλίδι έξω από το αυτοκίνητο και ακούει στην διαπασών τραγούδια το καλλίφωνου κυρίου Πασχάλη Τερζή.
Ο τύπος γυρίζει και με κοιτάει. Το τέλειο χτένισμα και μακιγιάζ μου φαίνεται ότι τον εντυπωσιάζουν γιατί δεν βλέπει και τίποτα άλλο. Μου γνέφει πονηρά και εγώ θίγομαι από την προσβολή. Γυρίζω επιδεικτικά το κεφάλι από την άλλη μεριά.
Ο συνοδός μου αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει με μια ματιά.
Η πόρτα του αυτοκινήτου ανοίγει και πετάγεται έξω με ορμή.
Το βλέμμα του έχει σκληρύνει, έχει βγάλει τα λεπτεπίλεπτα γυαλιά του, η λεπτοκαμωμένη σιλουέτα του φουσκώνει και μούσκουλα ξεπετάγονται σε σημεία που δεν υπήρχαν πριν. Κάνει την βόλτα του αυτοκινήτου, πλησιάζει τον τύπο και του χώνει μια σφαλιάρα με τόση ορμή που τον πετάει στο κάθισμα του συνοδηγού του SUV. Είναι τόση η σφοδρότητα της κατάστασης που στα μάτια μου γίνεται μια σκοτεινή φιγούρα που κινείται με την χάρη και την ταχύτητα ενός αίλουρου. Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα σαν αντιλαμβάνομαι ότι μπροστά μου ο Ζορρό αυτοπροσώπως έχει μπει στην υπηρεσία της υπεράσπισης της τιμής μου και του καλού μου γούστου. Στο τέλος χαράσσει ένα ευμεγέθες Ζ στην γυαλιστερή μεταλλική μπογιά του ξένου αυτοκινήτου με τα κλειδιά του δικού του και απομακρύνεται.
Ο τύπος από το SUV έχει λουφάξει, έχει κλείσει τα παράθυρα και τη μουσική και κοιτάει με τρόμο το το φανάρι που δεν λέει να πρασινίσει ακόμα.
Λεπτότατες σταγόνες ιδρώτα εμφανίζονται στο μέτωπο μου και η ανάσα μου γίνεται πιο γρήγορη.
Συγκινημένη ακουμπάω ελαφρά το χέρι του και αισθάνομαι τρελά ερωτευμένη μαζί του.

Α-συνέχεια...

Η πόρτα του αυτοκινήτου του σενιόρ δε λα Βέγα,
ανοίγει και στην θέση του οδηγού κάθετα ξανά ο συνοδός μου σαν να μην έχει γίνει τίποτα.
Με τις σταγόνες του ενθουσιασμό να εξατμίζονται από το κορμί μου θολώνοντας ελαφρά τα τζάμια του αυτοκινήτου, ξεχνώ το περιστατικό παρατηρώντας τον προσεχτικά. Το κορμί του έχει έρθει στις κανονικές του διαστάσεις, ίχνος αδρεναλίνης δεν κυλάει στο αίμα του, μου χαμογελάει καθησυχαστικά. Οταν ανάβει πάλι στο φανάρι συνεχίζουμε τον δρόμο μας και ξεκινάει μια συζήτηση πάνω στις τελευταίες κυκλοφορίες εκδόσεων τέχνης που είναι το χόμπι του.

Το ρεστοράν που έχει κλείσει τραπέζι για το δείπνο είναι όμορφο και καλοβαλμένο. Παρατηρώ ωστόσο ότι δεν είναι ακριβώς κάποιο από τα συνηθισμένα μοδάτα που συναντάς πολιτικούς και TV περσόνες. Ισως από σεβασμό στην δική μου λιγότερο αριστοκρατική και λουστραρισμένη παρουσία. Ενα ρίγος ευχαρίστησης με διαπερνάει. Τι προνοητικός και πόσο λεπτοί οι τρόποι του. Πόσο νοιάζεται για την δική μου καλοπέραση έστω κι αν η εξοχότητα του έχει συνηθίσει αλλιώς.

Αισθάνομαι μια ζεστασιά στην καρδιά.
Συγκινημένη ακουμπάω ελαφρά το χέρι του και αισθάνομαι τρελά ερωτευμένη μαζί του.

Α-συνέχεια...

Στο διπλανό τραπέζι μια αντροπαρέα τρώει
και πίνει φωνάζοντας δυνατά. Το θέμα είναι ο αγώνας Santos – Morelia που έληξε ισόπαλος 2-2 και η διαφωνία είναι στο αν το δεύτερο γκολ της Santos ήταν off site ή όχι. Οι κουβέντες εξελίσσονται σε καβγά και ο Δον Διέγο δε λα Βέγκα παρακολουθεί με άγρυπνο αυτί, την ώρα που μου σερβίρει κόκκινο κρασί με τις εντσιλάδας μου. Οταν ο καβγάς φτάνει στο φόρτε του και όλοι οι θαμώνες του ρεστοράν κοιτάνε προς την φωνασκούσα παρέα, σηκώνεται ξαφνικά σαν μαύρος σίφουνας. Ο ταχύς αισθησιακός αίλουρος, πλησιάζει το απέναντι τραπέζι με γοργά βήματα. Ορθιος πάνω από την παρέα, δηλώνει με στόμφο ότι κανένας δεν θα επιβουλευτεί την τιμή της ομάδας του και μοιράζει φάπες στους διαφωνούντες. Η ορμή του είναι τέτοια που όλοι το βουλώνουν και λουφάζουν τρομαγμένοι. Το κύρος και η δύναμη του βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Το γαντοφορεμένο χέρι του ζωγραφίζει ένα Ζ πάνω στην επιφάνεια του τσιλι κον κάρνε που υπάρχει πάνω στο τραπέζι. Τα γκαρσόνια τον πλησιάζουν και τον ευχαριστούν που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και μας κερνάνε ενα ακόμα μπουκάλι κρασί.

Εχω ιδρώσει ελαφρά από την έξαψη και τον κοιτάω με λαμπερά μάτια.
Συγκινημένη ακουμπάω ελαφρά το χέρι του και αισθάνομαι τρελά ερωτευμένη μαζί του.

Α-συνέχεια...

Μου χαρίζει ένα τριαντάφυλλο από την λουλουδού που περνάει
από το τραπέζι μας, και το πιο τέλειο χαμόγελο που έχω δει στην ζωή μου. Ο τρυφερός μου Διέγο είναι πάλι μαζί μου. Μετά το δείπνο, με οδηγεί στο χαλικόστρωτο πάρκινγκ με το χέρι του προστατευτικά γύρω από την μέση μου, μου ανοίγει την πόρτα να μπω στο αυτοκίνητο, μου δίνει το χέρι για να με βοηθήσει να καθίσω και ξεκινά για τη επιστροφή. Στην διαδρομή μου λέει πόσο υπέροχη είμαι , πόσο όμορφη και ενδιαφέρουσα, πώς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα. Σταματάει το αυτοκίνητο σε σημείο που επιτρέπεται το πάρκινγκ με φιλάει τρυφερά και απαλά, και αισθάνομαι να λιώνω στην αγκαλιά του.
Συγκινημένη ακουμπάνω ελαφρά το χέρι του και αισθάνομαι τρελά ερωτευμένη μαζί του

Μια μελωδία από την ποιμενική του Μπετόβεν ξεχύνεται από το κινητό του.
Απομακρύνεται σιγανά και απαντά στο τηλέφωνο.
Στο πορτοκαλί φως του δρόμου διακρίνω το υπέροχο πρόσωπο του να χλομιάζει.
Μουρμουρίζει κάτι μέσα από τα δόντια του, διακριτικά κάνω ότι δεν ακούω αλλά στήνω αυτί.

«Ναι μαμά! Δεν θα αργήσω, στο υπόσχομαι...... Ναι θα σου φέρω και τα διουρητικά σου, δεν το ξέχασα...... Οχι οχι! Είμαι καλά ντυμένος το ξέρω ότι κάνει ψύχρα...... Οχι μαμά, καμιά δεν μπορεί να με τυλίξει μην φοβάσαι..... καλά καλά..... θα προσέχω..... ναι στη μία το αργότερο...... και εγω σε αγαπάω!
Κλείνει το τηλέφωνο.
Με βλέπει που τον κοιτάζω με γουρλωμένα μάτια.


Α-συνέχεια...


Κάτι αλλάζει πάνω του.
Η όψη του γίνεται σκούρα και άγρια. Ο αισθησιακός αίλουρος ξυπνάει και με κοιτάει με λιγωμένα μάτια.
«Λοιπόν κουκλάρα μου, που θα σε περπατήσω απόψε; Γουστάρεις μπουζούκια ή μπαρότσαρκα μέχρι πρωίας; Η μήπως να την αράξουμε μονάχα τα δυο μας στην γκαρσονιέρα του Βαγγέλη στο Καβούρι, που έχω και τα κλειδιά απόψε. Και μην σε νοιάζει! Στις μία θα είσαι σπίτι σου!»

Γαμη/νο αποσμητικό με πρόδωσες απόψε!
Ιδρώνω. Ιδρώνω πολύ! Τα τζάμια θολώνουν.
Αλαφιασμένη ακουμπάω βίαια το πόμολο της πόρτας.
Ειμαι μπερδεμένη αλλά και αποφασισμένη να το βάλω στα πόδια...!
Βροντάω την πόρτα πίσω μου και κάνω να φύγω αλλά τελευταία στιγμή γυρίζω πίσω. Θέλω να γράψω πάνω στο τζάμι του «ΖΑΓΑΡΙ»!
Αλλά ο αισθησιακός αίλουρος μέσα από το τζαμι με κοιτάει απειλητικά.
Προλαβαίνω ωστόσο να γράψω ένα Ζ πάνω στο λεπτό στρώμα σκόνης του παρμπρίζ, πριν κάνω νόημα σε ένα περαστικό ταξί που ευτυχώς, σταματάει και με παίρνει....








Λοιπόν agriokerasozouzouna, εσύ το ζήτησες και εγώ το έκανα.
Δον Διέγο δε Λα Βέγα ή Ζορρό. Ποιόν προτιμάτε;
Μα καλή μου οι άντρες είναι και τα δύο μαζί, ο ένας αλληλένδετος με τον άλλο.
Καμιά φορά υπερισχύει η μία περσόνα ή η άλλη.
Μερικές φορές η ζυγαριά γέρνει πιο πολύ από την μιά ή από την άλλη μεριά.
Πάντα όμως είναι και οι δύο εκεί.
Ενας εξημερωμένος αίλουρος μαζί με ένα εξαγριωμένο γατάκι.


Ποιόν προτιμώ;
Μα και τους δύο σε ισόποσες δόσεις σοφά κοντρολαρισμένες.
Προτιμώ τον Δον Διέγο δε λα Βέγα όταν δείχνει τα δόντια του...



.
.
.
.
.
.
.

...και τον Ζορό όταν δείχνει την τρυφερή
πλευρά του που κόβεται με την καρδιά ενός μαρουλιού.

Χμ! Δύσκολο βέβαια να το βρεις έτσι ακριβώς.
Αλλά είπαμε.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία....











Εκκληση προς τους φίλους αναγνώστες:
Εσπασα το κεφάλι μου να βρω μια ταοριαστή λέξη από "Ζ" να γράψω στο παρμπρίζ.
Εχει κανείς/μία κάποια καλύτερη ιδέα από "ΖΑΓΑΡΙ";
Θα με υποχρεώσετε...!


Ιδού και η ανταπόκριση και σας ευχαριστώ:

Ο H.Constantinos είπε...
ΖΩΟΝ

Η An-Lu είπε...
ζαβός και ζουλάπι

Η Αγριο ΚερασοΖouzouna είπε...
Ζαγάρι = κυνηγόσκυλο

Ζεβζέκης = ανόητος
Ζουλάπι = ζώον
Ζαγανιάρης = καχεκτικός
Ζάβαρης = δυστυχής
Ζαβός = βλάκας, ανόητος
Ζαρίφης=ευγενικός
Ζηλωτής=θαυμαστής
Ζαχαρένιος...!
Ο/Η Ρενατα είπε...
Ζούδι (ζώον αλλά πιο ξεφτίλικο)
Ο
βασίλης είπε...
Από Ζ το "ζαντός" σου κάνει;

Η ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...
Προτείνει Ζουλάπι.

Νομίζω ότι το "Ζουλάπι" έχει πολύ ρεύμα!
Ο Ηλιογράφος είπε...
Προτείνει :Ζαυλωμένος, και αναρωτιέμαι για την σημασία της λέξης.

Μήπως η προφανής;

Η Νερίνα είπε...
Καλά! η Νερίνα δεν είπε λέξη από Ζ αλλά.. ΕΓΡΑΨΕ!

Να πλαγιάσω τρυφερά το "Ζ" λέει, για να γίνει "Ν" !!!

Η panagiota είπε...
Ζαβαρακατρανέμια.....Ισως να νόμιζε οτι ήταν το διουρητικό...της μαμάς του και έπρεπε να την κάνει,με ελαφρά πηδηματάκια για το φαρμακείο a presto....
that's the spirit panagiota!

Ετικέτες

 
posted by ralou at 3:41 π.μ. | Permalink |


24 Comments:


  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007 12:58:00 μ.μ., Blogger H.Constantinos

    Λέξη από "Ζ"...;
    Χμ...
    "Ζώον", ίσως;

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007 1:31:00 μ.μ., Blogger  ZouZouna

    Κομψό και καλογραμμένο, μην θιγεί κανείς !!
    Ε, λοιπόν κυρία Ραλλού μου, εγώ θα επιμείνω. Τον θέλω Ζορρό, και Μαχητικό και Ανδρα!
    Φιλιά πολλά
    υ.γ. για το Ζ, κάτι θα βρω και θα σε κρατήσω "ανήμερη".

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007 1:40:00 μ.μ., Blogger An-Lu

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007 1:41:00 μ.μ., Blogger An-Lu

    Τα σέβη μου!
    Κέντησες πάλι ραλούκα μου!
    Για το Ζ μου έρχονται μόνο το ζαβός και το ζουλάπι...σου κάνουν;

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007 1:43:00 μ.μ., Blogger  ZouZouna

    Οχι, που θα μου ξέφευγε.
    Ζαγάρι = κυνηγόσκυλο, μάλλον δεν του ταιριάζει.
    Ζεβζέκης = ανόητος, μπά
    Ζουλάπι = ζώον, έ, όχι
    Ζαγανιάρης = καχεκτικός, δεν τον περιγράφεις έτσι
    Ζάβαρης = δυστυχής, γιατί ο καυμένος
    Ζαβός = βλάκας, ανόητος, έ, όχι πιά.
    Αυτό που του ταιριάζει είναι Ζαρίφης (ευγενικός) και Ζηλωτής (θαυμαστής) και Ζαχαρένιος, έτσι απλά χωρίς μετάφραση!
    φιλιά Ραλλούκα

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007 3:12:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    "Ζούδι" (ζώον αλλά πιο ξεφτίλικο)! Το "ζεβζέκης" μου το πηρε η Ζουζουνα! :(

    χαχα! Εξαίσια , Ραλούκα μου!

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007 7:54:00 μ.μ., Blogger Φωτούλα Τζιώντζου

    Εάν, λέω, εάν πλαγιάσουμε στοργικά το "Ζ" δεν γίνεται "Ν";
    Φιλιά στα "Ν" της ζωής σου
    :))))))))))))))))))))))))))

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007 7:55:00 μ.μ., Blogger Φωτούλα Τζιώντζου

    ή στα "Ζ";
    Εσύ διαλέγεις :))))))))))))))))

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 08, 2007 7:58:00 μ.μ., Blogger βασίλης

    Απίθανα τα "ζόρικα" γατιά σου. Από Ζ το "ζαντός" σου κάνει;

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 09, 2007 12:38:00 π.μ., Blogger ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ

    Ωραίο!!!

    Ζουλάπι θα 'λεγα, μα με πρόλαβε η κερασοzouzouna...
    :-(

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
    (Υ.Γ. το παιδί πότε θα το δούμε;)

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 09, 2007 2:13:00 π.μ., Blogger ralou

    constanine, αυτό είχα γράψει στην αρχή, αλλά έψαχνα κάτι λιγότερο επιθετικό, και πιο χιουμοριστικό. Μην μας θυμώσετε κιόλας και εσείς τα αγοράκια!

    Αγριοκερασο... κτλ κτλ είπα να μην χαλάσω την καρδιά κανενός.
    Ζορό ή Διέγο είναι κατα βάθος ευαισθητούλια τα πουλάκια μου
    ;)
    Οσο για την συνεισφορά στα από Ζ επίθετα, τι να πω! Ουτε ο Μπαμπινιώτης!
    Ξανα ;)

    Ζαβός και ζουλάπι!
    Ο.κ. γοργόνα μου, μπαινουν κι αυτά στην συλλογή.
    ΧΧ

    Ζουδι και ζεβζέκης >ρενάτα;
    Χμ! αυτό το ζούδι ίσως πονέσει περισσότερο που παραπέμπει και σε κάτι μικρό
    Χεκ χεκ!

    Νερίνα, όχι καλέ! το νεώτερο Ν. της ζωής μου φτάνει για να προσωποποιήσει και Ζορό και Διέγο!
    Αν και το γηραιότερο σήμερα έφερνε περισσότερο σε -θυμωμένο- βασιλιά Ληρ .
    Αχ! άτιμο αλτσχάιμερ!

    Βασίλη, αυτός ο άσπρος θυμωμένος Διέγο, δεν είναι απίθανος! Οταν τον βρήκα στο ΝΕΤ μου ήρθε η ιδέα να εικονογραφήσω το πόστ με γάτους!

    Γλαρένια, στο έστειλα το πατουσάκι για να πάρεις μια γεύση!
    Σύντομα!

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 09, 2007 7:32:00 μ.μ., Blogger panagiota

    Ζαβαρακατρανέμια.....
    Ισως να νόμιζε οτι ήταν το διουρητικό...της μαμάς του και έπρεπε να την κάνει,με ελαφρά πηδηματάκια για το φαρμακείο a presto....

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 09, 2007 9:39:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Ζαυλωμένος; :P

     
  • At Τετάρτη, Οκτωβρίου 10, 2007 4:23:00 μ.μ., Blogger ralou

    "Ζαβαρακατρανέμια" παναγιωτα;
    lol!!!
    Επιασες ακριβώς το νόημα!!!

    Ηλιογράφε,
    Αγνωστη λέξη ή η προφανής σημασία;

     
  • At Πέμπτη, Οκτωβρίου 11, 2007 2:54:00 μ.μ., Blogger just me

    Προσπαθούσα τρεις μέρες τώρα να βρω μια "έξυπνη" λέξη από Ζ. Δεν τα κατάφερα :( οπότε... καλώς σε ξαναβρίσκω, κοριτσάκι, και τα λέμε οσονούπω!
    :)))

     
  • At Πέμπτη, Οκτωβρίου 11, 2007 8:01:00 μ.μ., Blogger dodo

    LOL!
    Άψογο ύφος "ralou"!

     
  • At Πέμπτη, Οκτωβρίου 11, 2007 8:16:00 μ.μ., Blogger Coco

    ZAΒΑΛΟΣ!!!

     
  • At Παρασκευή, Οκτωβρίου 12, 2007 12:58:00 π.μ., Blogger ralou

    Δεν βαριέσαι just me!
    O Ζορρο μας τα χαλάει στα Ελληνικά. Για φατνάσου να τον λέγανε Γορρό, ή Μορρό τι επιλογές θα είχαμε
    ;)
    XX

    Καλως τον!
    dodos δεν μου πάει να κλείσω ενα ποστ πριν σε δω στα σχόλια. :)
    Αλλά και εγω αραίωσα είναι αλήθεια. Και όχι μονο από σένα...

    Ωπ! κοκο, κι άλλη άγνωστη λέξη. Τι θα πει ζάβαλος;

     
  • At Παρασκευή, Οκτωβρίου 12, 2007 9:03:00 μ.μ., Blogger Φωτούλα Τζιώντζου

    Ζάβαλος: Το όνομα του Κωνσταντάρα στη "βίλλα των οργίων", εκεί που έλεγε ο Παπαγιαννόπουλος ¨Δεν θα μου το κάνετε Αμέρικαν μπαρ" :)))
    Αυτή την εκδοχή ξέρω εγώ.
    Επίσης είναι ο ζαντός ή το ζαντό;
    Καλό σας Σαββατοκύριακο
    χχχ
    χ

     
  • At Κυριακή, Οκτωβρίου 14, 2007 9:48:00 μ.μ., Blogger Agobooks

    Ε, αυτό τώρα θέλει σκέψη !
    Ζ , ζ , ζ, ζ, ζ, !
    Ζευγάς
    Ζεμπίλι
    Ζωνάρι
    Κι αλλα …

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 15, 2007 2:37:00 π.μ., Blogger ralou

    Μην τον κάνουμε και πολιτευόμενο νερίνα μου!
    Και συμπληρωθούν έτσι τα τρία κακά της μοίρας του:

    Και μαμάκιας
    και βλακόμαγκας
    ΚΑΙ πολιτικός!!!
    Ε! πάει πολύ!

    n.ago, το ζωνάρι κάνει!
    "Στενό ζωνάρι", σαν "στενός κορσές"
    Χμ!...
    Μπα!
    O Zoρρό όχι!Τον Διέγο μόνο βλέπω να εξελίσσεται έτσι.
    :)

     
  • At Δευτέρα, Οκτωβρίου 15, 2007 1:33:00 μ.μ., Blogger Coco

    Για τον Ζάβαλο: Ελληνική ταινία "Η Βίλλα των Οργίων" με τον Κωνσταντάρα! Αφού τον έπιασαν με τα σεντόνια της μοιχείας συστηνόταν με στόμφο: "Ζάβαλος!"

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 16, 2007 4:45:00 μ.μ., Blogger Marina

    Ζωντόβολο.
    Βλέποντας τις γατάρες σκέτες royalty στο κάθε κομμάτι του κειμένου..λέω "αχ γιατί
    να μην είμαι γάτα
    ολημερίς θα κάθομαι
    στης Ραλούς τη στράτα?

     
  • At Τετάρτη, Οκτωβρίου 17, 2007 2:13:00 π.μ., Blogger ralou

    Ναι κοκο, κατάλαβα!
    Ετσι χαζοβιόλης που μας βγήκε ο Ζορρό αν μας βγει και μοιχός την βάψαμε!!!

    μαρίνα, δεν είναι απίστευτες αυτές οι γάτες;!
    Μου φτιάχνει την διάθεση και μόνο που γλέπω αυτή με την περσίδα όρθια με την τεραστια ουρά να ανεμίζει από πίσω!

     
usefull  View My Public Stats on MyBlogLog.com