Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 14, 2007
αντίο Μικρέ μου Πρίγκιπα............
Ο Μέρλιν δεν υπάρχει πια...

Πριν μια ώρα που γυρίσαμε από την δουλειά, οι γείτονες μας είπαν ότι είχε βρεθεί νεκρός στην γωνία του σπιτιού το πρωί της περασμένης Πέμπτης, της πρώτης μέρας που δεν εμφανίστηκε.

Βρέθηκε ένας γάτος μεγάλος και φουντωτός, τον είδα εγώ στην μέση του δρόμου/τι χρώμα ήταν/άσπρος, άσπρος ήτανε/σίγουρα άσπρος μήπως ήτανε κανελής ξανθωπός/ήτανε σκοτεινά ακόμα νομίζω άσπρος ήτανε/ήτανε φουντωτός με τεράστια ουρά;/δεν ξέρω δεν πρόσεξα/σε παρακαλώ θυμήσου, έχω τρελαθεί/ο Γιάννης θα ξέρει καλύτερα, αυτός τον μάζεψε και τον έβαλε στον κάδο/ποιος είναι ο Γιάννης, που είναι να πάω/εκεί στην γωνία είναι το σπίτι του.
.
.
.
.
.
.
Παρακαλώ! Τι χρώμα ήταν η γάτα που βρήκατε;

Ο άνθρωπος, μας κοίταξε παραξενεμένος μέχρι να καταλάβει τι του λέγαμε, με το φανελάκι είχε βγει στην πόρτα του.

Δίστασε λίγο.
Ο χρόνος μου έπαιξε ένα παιχνίδι όσο περίμενα με κομμένη ανάσα.
Αυτό ήταν το πιο μακρύ δευτερόλεπτο που έχω ζήσει στη ζωή μου.

Κιτρινωπός, ξανθός, τεράστιος, είπε.

Ο Νικόλας είχε την ψυχραιμία να ρωτήσει τι είχε συμβεί, ήταν χτυπημένος, είχε αίματα, ήταν παγωμένος...
Ο άνθρωπος αμήχανα του είπε ότι θυμόταν.
Ζητήσαμε συγνώμη, δεν ξέρω γιατί, φύγαμε.

Σαράντα μέτρα από το σπίτι μας. Τα μέτρησα. Εικοσιδύο βήματα.

Μετά έκλαψα δυνατά.
Με φωνές και λυγμούς.

Οι γείτονες βγήκαν να δουν τι έγινε.
Ίσως να φοβήθηκαν για τον πατέρα. Είναι τόσο μεγάλος, εύκολα βάζει κανείς το κακό στο μυαλό του.



Μα... μια γάτα ήταν...
Ελα, θα πάρεις άλλη, μην στεναχωριέσαι, μην κάνεις έτσι...!


Ναι!
Έχασα το κινητό μου και θα πάρω άλλο!

Τίποτα δεν καταλαβαίνετε!
Τίποτα!



Αντίο Μικρέ μου Πρίγκιπα...



Αυτό το μπλόγκ θα σιγήσει για λίγο, αλλά ο
Μέρλιν είναι σήμερα και στο Alter ego, στο δικό του μπλογκ.
Χωρίς σχόλια...



Ευχαριστώ,
dancer, sevarose, An-Lu, Kική, dodos, kostas_patra, just me, Ρενάτα, Crazy Tourist2, tassoula, jul, NIEMANDSROSE, H.Constantinos, Jason ,Αγριο ΚερασοΖouzouna, giagiaduck , amo, AVRA, Stavros Katsaris, aspasia, icarus, Angeliki

Ευχαριστώ που είσαστε κοντά μου.
Ευχαριστώ και όσους μου έστειλαν μέιλ και μηνύματα στο κινητό και τηλεφώνησαν.


Ευχαριστώ σε νερίνα, my next pillow cat, χωρίς εσένα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα.
23 δικά σου mail σε 6 μέρες -τα μέτρησα- με καλημέρες και βοήθεια και αγάπη και αστεία και ευχές και συμβουλές.

Θα λείψω για λίγο.
Η ίσως για πολύ.
Τώρα είναι δύσκολα τα πράγματα, το κεφάλι μου είναι ένα κούφιο κέλυφος.
Δεν μπορώ να γράψω.
Θα προσπαθήσω να συμμαζευτώ και μετά θα δούμε.
Σας φιλώ όλους...

Ετικέτες ,

 
posted by ralou at 9:38 μ.μ. | Permalink |


25 Comments:


  • At Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 14, 2007 9:57:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Ειλικρινά λυπάμαι.
    Προσπάθησε όσο μπορείς να το ξεπεράσεις.
    Όταν χάνουμε αγαπημένα πρόσωπα γινόμαστε μ' έναν τρόπο πιο δυνατοί. Δεν είναι έτσι;

    Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο έμαθα και εγώ το θάνατο της δικής μου γάτας. Από το γείτονα. Την δηλητηρίασαν...

    Αυτή η δυσάρεστη εξέλιξη ήταν και στη δική σου περίπτωση η πιο πιθανή. Γιαυτό δεν θέλησα να ωραιοποιήσω τίποτα. Αυτά που σου έγραψα τα εννούσα, όπως τα έγραψα και όχι ειρωνικά ή πρόχειρα.

    Πίστεψες ίσως πως δεν μπήκα στον κόπο να σε καταλάβω, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Ούτε έχει καμιά σημασία τώρα. Ούτε έχει καμιά σημασία πια.

    Προσπάθησε να ηρεμήσεις. Δεν είσαι μόνη σου. Έχεις τον Ν. και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

    Με αγάπη
    the dancer

     
  • At Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 14, 2007 10:42:00 μ.μ., Blogger ~~kindergarden teacher ~~

    @@
    ||
    ||

     
  • At Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 14, 2007 10:42:00 μ.μ., Blogger An-Lu

    Όχι...
    ...........
    ...........
    ...........
    αντίο Μέρλιν...

     
  • At Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2007 12:51:00 π.μ., Blogger kiki

    Γύρισα από Πάτρα και μπήκα να δω αν τον βρήκες...
    Λυπάμαι κοριτσάκι μου. Ειλικρινά λυπάμαι και σε νιώθω. Έχω γατούλες και σε νιώθω...
    Λυπάμαι...

     
  • At Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2007 1:17:00 π.μ., Blogger dodo

    Ήλπιζα μέχρι τώρα ότι θα επιστρέψει- λύπη, λύπη, λύπη...
    Σάς σκέπτομαι.

     
  • At Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2007 10:14:00 π.μ., Blogger just me

    Kαλή μου... Αγκαλιά, μεγάλη. Θα τον θυμόμαστε μαζί σου.
    (θα σου γράψω κάποια άλλη στιγμή, αργότερα).
    Αγκαλιά...

     
  • At Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2007 11:36:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Ραλούκα μου,λυπάμαι πολύ , καλή μου! :((((

     
  • At Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2007 3:24:00 μ.μ., Blogger Crazy Tourists

    Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω...

    CrazyTourist2

     
  • At Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2007 4:33:00 μ.μ., Blogger tassoula

    Τα εχω χαμένα..
    Λυπάμαι πραγματικά λυπάμαι..
    Κουράγιο γλυκιά μου..
    :((

     
  • At Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2007 9:01:00 μ.μ., Blogger jul

    Οχι ρε γαμώτο...οχι ρε γαμωτο όχι ρε γαμώτο...
    Τις τελευταίες μέρες έμπαινα και ξαναμπαινα στο μλόγκ σου να διαβάσω τα updates....
    Κρίμα.....κριμα.... τι να πω..το είχα λατρέψει αυτό το γατί και ας μην το είχα δει ποτέ....κρίμα..:(

     
  • At Κυριακή, Σεπτεμβρίου 16, 2007 2:45:00 π.μ., Blogger Niemandsrose

    Αντίο Μέρλιν...
    Λυπάμαι γλυκιά μου Ραλού. Αληθινά λυπάμαι. Έχω χάσει κι εγώ λατρεμένες μου γάτες. Σε νιώθω να ξέρεις.
    :(

     
  • At Κυριακή, Σεπτεμβρίου 16, 2007 3:03:00 π.μ., Blogger H.Constantinos

    Χθές τέτοια ώρα μπήκα να δώ άν γύρισε ο γάτος, και δεν ήξερα τί να πώ...
    Ούτε και τώρα ξέρω τί να πώ...

     
  • At Κυριακή, Σεπτεμβρίου 16, 2007 4:33:00 μ.μ., Blogger Jason

    Αχ βρε Ραλλού...
    Τόσο μα τόσο κρίμα...
    Την αγάπη μου...
    :(

     
  • At Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 17, 2007 10:35:00 π.μ., Blogger  ZouZouna

    Ραλλού μου, γλυκειά μου, ήλπιζα ότι θα με περίμενε στην πόρτα, στην επίσκεψή μου, κι ας είμαι αλλεργική στις γάτες! Πόσο ήθελα να τον δω. φιλιά κι αγάπη σ' εσένα και στον Νικόλα

     
  • At Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 17, 2007 12:49:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Κουράγιο Ραλλού και Νικόλα. Και, ναι, έχετε δίκιο ότι δεν σας καταλαβαίνει όποιος μιλά για την αντικατάσταση του Μέρλιν. Οι αγαπημένοι δεν αντικαθίστανται ποτέ.
    Λυπάμαι πολύ και σας νοιώθω.
    Καληνύχτα Μέρλιν πορφυρογέννητε.

     
  • At Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 17, 2007 2:34:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Λυπάμαι :-(

     
  • At Τρίτη, Σεπτεμβρίου 18, 2007 12:21:00 μ.μ., Blogger AVRA

    σε σκεφτομαστε...

    :-((

     
  • At Τρίτη, Σεπτεμβρίου 18, 2007 4:32:00 μ.μ., Blogger Stavros Katsaris

    Τώρα το είδα!
    Δουλειές και άγχος τον τελευταίο καιρό μου στέρησαν το μπλογκιν.
    Τα υλικά αγαθά μόνο αντικαθίστανται.
    Οτι είναι ζωντανός οργανισμός δεν μπορεί να αντικατασταθεί!
    Κινητά, αυτοκίνητα, σκούπες και τηλεοράσεις υπάρχουν ίδιες.
    Ζωά,άνθρωποι,φυτά...όχι!

    Λυπάμαι πολύ!
    Η ανάμνηση του να σβήνει τη θλίψη σου!
    Σε σκεφτόμαστε!

     
  • At Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 19, 2007 10:01:00 π.μ., Blogger aspasia

    Λυπάμαι τόσο πολύ για τον Μέρλιν!!! Πονάω γι'αυτόν και για σενα και ας μην σας ήξερα. Είχα διαβάσει στο Blog της Νερίνας για τον Μέρλιν που χάθηκε αλλά είχα την ελπίδα ότι θα τον έβρισκες κάποια στιγμή. Είναι ο μεγάλος μου φόβος ότι Ο Χιόνης μου ή ο Πίπης μου θα φύγουν κάποια στιγμή και δεν θα τους ξαναβρώ ή ακόμα χειρότερα θα τους βρω πεθαμένους. Διαβάζοντας για τον Μέρλιν ζωντάψαν ξανά οι φόβοι μου. Λυπάμαι Ραλλού μου, κι ελπίζω κάποιο άλλο χνουδωτό γατάκι σε παρηγορήσει έστω και λίγο για τον χαμό του αγαπημένου σου. Αν και ποτέ δεν θα πάρει τη θέση του στην καρδιά σου....
    Ασπασία

     
  • At Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 19, 2007 12:23:00 μ.μ., Blogger AVRA

    περασα για μια καλημερα μονο!

    ελπιζω να εισαι καλα...

     
  • At Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 20, 2007 11:12:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    ραλλού,
    αυτές τις ώρες/μέρες/στιγμές, τα λόγια ίσως περιττεύουν... δες το σχόλιο αυτό ως μια σιωπηλή συμπαράσταση, όλο κατανόηση...

     
  • At Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 20, 2007 11:20:00 π.μ., Blogger Angeliki

    Kai meis agapame poli ta zwa...Exoume 5 gates mesa sto spiti kai kamia dekaria adespotoules pou panta erxontai gia ligo fagaki ligo nero kai ena xaidema sto kefalaki tous...

    Exw mazepsei toulaxiston 8 gates mas nekres (fola,ama3ia,klwtsidia ktl) kai se niw8w apolita...Kai gw eklaiga kai ourliaza sto dromo otan kapoios mou patise tin agapimeni mou gatoula tin Pika....Kai o kosmos se koitaei les kai eisai trelos...


    Kouragio:/

     
  • At Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 20, 2007 12:02:00 μ.μ., Blogger dodo

    Είμαστε πάντα εδώ και σάς σκεπτόμαστε...

     
  • At Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 21, 2007 1:14:00 μ.μ., Blogger tassoula

    είμαστε όλοι εδώ:)

     
  • At Τρίτη, Οκτωβρίου 02, 2007 5:05:00 μ.μ., Blogger Marina

    Εστω και καθυστερημένη να σου στείλω ένα μήνυμα για την απώλεια του ψιψίνου. Μπορείς να κλάψεις? Κάντο, άσε τα ποτάμια των δακρύων να γεμίσουν τα βαθιά πηγάδια.Μαζί τους θα φύγει η αγωνία του θανάτου. Οταν στερέψουν θα θυμάσαι πάντα τις καλές-γλυκές στιγμές και θα χαμογελάς
    Τα συλληπητήριά μου

     
usefull  View My Public Stats on MyBlogLog.com