Παρασκευή 14/9/07 Χθες είχαμε την πρώτη φάρσα στο τηλέφωνο. Μας είπαν ότι ο Μέρλιν ήταν σκοτωμένος στην μέση του δρόμου στην άλλη άκρη της συνοικίας. Ο Νικόλας έφυγε σαν τρελός από την δουλειά του, να πάει να δει αλλά δεν τον βρήκε. Ούτε οι κάτοικοι εκεί είχαν δει τίποτα. Προφανώς κάποια πιτσιρίκια είχαν βρει καλή την ιδέα να μας κάνουν πλάκα χωρίς να νοιώθουν την αγωνία μας.
Απόψε δεν τον έψαξα στους δρόμους. Το κορμί μου με πρόδωσε μετά από την κούραση και τα ξενύχτια των ημερών και κοιμήθηκα χωρίς να το καταλάβω στον καναπέ από τις 9:00. Ξύπνησα το πρωί στις 5:00 έξαλλη με τον εαυτό μου.
Αλλά σήμερα το βράδυ θα συνεχίσω…
Τετάρτη 12/9/07 Εκτο 24ωρο -ένας αιώνας- χωρίς τον Μέρλιν
Τρίτη 11/9/07 Πέμπτο 24ωρο χωρίς τον Μέρλιν
Δευτέρα 10/9/07 Τέταρτο 24ωρο χωρίς τον Μέρλιν
update
Οι προσπάθειες να εντοπίσουμε τον Μέρλιν στην περιοχή μας δεν απέδωσαν, κάθε βράδυ περπαταμε στα στενά σε ακτίνα περίπου ενα χιλιόμετρο από το σπίτι αλλά είναι άφαντος.
Μας μένει η ελπίδα, κάποιος καλοπροαίρετος γατόφιλος να τον είδε έτσι φιλικό και όμορφο και να τον έχει μαζέψει.
Ενημερώσαμε τους κτηνίατρους της περιοχής μηπως κάποιος τους τον πάει.
Εχω γεμίσει την περιοχή με αφίσσες του.
Στο τέλος ρώτησα με πόνο ψυχής, μήπως τον είχαν μαζέψει νεκρό τα συνεργεία καθαριότητας του Δήμου αλλά μου είπαν ότι όχι.
Εχω στείλει παράκληση στην Ελευθεροτυπία και το "Ε" όπως και στην Καθημερινή να δημοσιεύσουν μια αγγελία στις στήλες τους για τα ζώα, για την απώλεια του Μέρλιν.
Άν ξέρετε και άλλες εφημερίδες με αντίστοιχες, στήλες παρακαλώ πολύ πέστε μου να στείλω και σ' αυτές.
Αν σκέφτεστε κανένα άλλο τρόπο να τον ψάξω, παρακαλώ πείτε μου.
Η τρελή που βλέπετε να περατάει στους δρόμους στα Δυτικά Προάστια 12:00-2:00 π.μ. είμαι εγώ. Παρακαλώ μην με κοιτάζετε καχύποτα, απλά ψάχνω να βρω τον αγαπημένο μου Μέρλιν. Ο τρελός, 2:00-4:00 π.μ. είναι ο καλός μου που κάνει το επόμενο -γερμανικό- νούμερο.
--------------------------------------------------------
"Βρε κορίτσι μου, ε! μην πάθεις
και τίποτα τώρα για μια γάτα. Δεν είναι και άνθρωπος!"
Οι καλοπροαίρετοι φίλοι μου αντιδρούν έτσι μόλις ακούν ότι δεν τρώω, δεν κοιμάμαι και κλαίω από την Πέμπτη που έχει χαθεί ο Μέρλιν.
Πραγματικά μου φαίνεται τόσο περίεργο να το ακούω αυτό.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι, ακόμα και οι πιο φιλοζωοι, ακόμα και αυτοί που διαθέτουν ένα ζωάκι συντροφιάς, βάζουν ένα όριο στο πόσο πολύ δένονται με αυτό και πόσο πολύ προσωποποιούν την σχέση τους μαζί του.
Δεν διαφωνώ με αυτό.
Είμαι φιλόζωη και σε όλη μου την ζωή ζούσα με γάτες. Εχω χάσει ένα σωρό από αυτές και πάντα έπαιρναν μαζί τους ενα κομμάτι από την καρδιά μου.
Αλλά όπως έχω ξαναπεί, όταν φεύγει ενα ζώο συντροφιάς, αφήνεις την ανάμνηση του στην καρδιά σου και παίρνεις αμέσως ένα νέο, όχι για να το αντικαταστήσει αλλά για να γεμίσει το κενό της δικής σου ανάγκης για επαφή με τα ζώα.
Ομως ο Μέρλιν είναι μια ξεχωριστή περίπτωση.
Ισως γιατί ήρθε στη ζωή μου αργά, όταν είχα χάσει κάθε ελπίδα να κάνω ένα παιδί και την πιθανότητα να υιοθετήσω ένα.
Τον Μέρλιν τον έβγαλα με τα ίδια μου τα χέρια από την κοιλιά της μάνας του –ήταν μικρή και άμαθη όταν τον γέννησε στο καλάθι δίπλα στο κρεββάτι μου-.
Τον κοίμισα μέσα στη χούφτα μου όταν η μαμά του έλειπε, τον μεγάλωσα πάνω στο κορμί μου, τον είδα να μπουσουλάει πριν μπορέσει να σταθεί στα πόδια του, να ανοίγει τις μπλε ματάρες του για πρωτη φορά, να μεγαλώνει, να ομορφαίνει, να κάνει τα πρώτα του εμβόλια, να γίνεται ενας μεγάλος πανέμορφος γάτος που ήμουν περήφανη για αυτόν.
Ακόμα και τώρα που είναι ενήλικος, δεν χορταίνω να τον κοιτάω, να τον φωτογραφίζω, να λέω πόσο υπέροχος είναι, να τον αγαπάω.
Σας φέρνουν στο νου κάτι όλα αυτά;
Ο Μέρλιν είναι απλά ότι πιο κοντινό σε παιδί μπορώ να αποκτήσω ποτέ.
Εσεις που έχετε τα δικά σας παιδιά, σκεφτείτε μια στιγμή ότι ο Μέρλιν δεν είναι ένας πορτοκαλής γάτος Αγκύρας, αλλά ένα παιδί που μεγαλώνει μέσα στο σπίτι μου.
Εχετε τα τηλέφωνα του παιδίατρου κολλημένα δίπλα στο τηλέφωνο, εύκολα σε πρώτη ζήτηση;
Το ίδιο και εγώ για τον κτηνίατρο του Μέρλιν. Πρώτο πρώτο στη λίστα με τους δικούς μας γιατρούς. Μπορεί να ξεχνάω και να παραμελώ την υγεία μου, τις εξετάσεις μου, τα φάρμακά μου αλλά όχι και τα εμβόλια, τις εξετάσεις και τα φάρμακα του Μέρλιν.
Οταν είναι στο σπίτι τα παιδιά σας, κοιτάτε με την άκρη του ματιού σας που είναι και τι κάνουν κάθε στιγμή;
Το ίδιο και εγώ με τον Μέρλιν. Με μια αυτόματη κίνηση το μάτι μου τον εντοπίζει όταν μπαίνω στο σπίτι, πριν πέσω για ύπνο, όταν ξυπνάω, πριν φύγω για την δουλειά, σε κάθε στιγμή.
Οταν κοιτάτε τα παιδιά σας, τα καμαρώνετε, τα θεωρείτε τα πιο όμορφα, τα πιο έξυπνα, τα πιο καταπληκτικά παιδιά του κόσμου;
Το ίδιο και εγώ με τον Μέρλιν. Σαν γύφτικο σκεπάρνι κοκορεύομαι ότι έχω τον ομορφότερο γάτο του κόσμου, τον φωτογραφίζω, ποστάρω συνεχώς φωτογραφίες του, αναφέρομαι σ’ αυτόν σε κάθε ευκαιρία, τον αφήνω να γεμίζει την σκέψη και την καρδιά μου, τον φέρνω στη σκέψη μου σαν αντίδοτο όταν οι καταστάσεις είναι δύσκολες και τον παίρνω αγκαλιά και ακουμπάω το κεφάλι μου πάνω του, για μου να φύγει η ένταση και το άγχος.
Οταν τα αγγελούδια σας δεν γουστάρουν να φάνε φασολάκια τους ετοιμάζετε για το μεσημεριανό ξεχωριστά τηγανητές πατατούλες, μπριζολίτσα, μακαρονάδα; Και το απογευματάκι, δεν αρκούν δύο παραπονεμένα ματάκια για να τους αγοράσετε σουβλάκι/πίτσα/γαριδάκια, ξέρω γω, ίσως να πεταχτείτε με το αυτοκίνητο στην κοντινότερη Δωδώνη για παγωτάκι με γεύση τσιχλόφουσκα;
Το ίδιο και εγώ με τον Μέρλιν. Αν η κομψή του μυτούλα απορρίψει ένα είδος κονσέρβας, ανοίγουμε αμέσως άλλη –καινούργιο πιατάκι μην ανακατευτούν οι μυρωδιές- μέχρι να βρούμε αυτή που του κάνει κέφι κάθε φορά. Κι αν πάλι δεν έχει όρεξη για κονσέρβα, τον ταϊζουμε στο στόμα με κομματάκια από το δικό μας πιάτο - μερικές φορές η μοιρασιά είναι fifty-fifty-.
Οταν τα παιδιά σας τρομάζουν την νύχτα ή όταν θέλουν αγκαλιές και έρχονται και ξαπλώνουν ανάμεσα σας στο κρεβάτι ξεβολεύοντας σας, δεν ξαπλώνετε στην άκρη του κρεβατιου για να τους κάνετε χώρο;
Το ίδιο και εγω με τον Μέρλιν. Προτιμώ να τον αφήσω να κοιμηθεί με την βολή του και να κοιμηθώ την υπόλοιπη νύχτα με το ένα πόδι κρεμασμένο έξω από το κρεβάτι.
Ακόμα και όταν τα παιδιά σας μεγαλώνουν και είναι σε θέση να βγαίνουν μόνα τους ή να απομακρύνονται απο το σπίτι ή να φτιάχνουν τις δικές τους οικογένειες, να μπορούν να προστατέψουν τους εαυτούς τους μόνα τους τέλος πάντων, δεν ανησυχείτε, δεν τρέμετε για το τι τους συμβαίνει κάθε στιγμή;
Το ίδιο και εγώ για τον Μέρλιν. Ακόμα και αν δικαιούται να ξεπορτίσει κάποια φορά και να αλητέψει και να ζήσει την περιπέτεια για λίγο, ακόμα και να επιλέξει να μην επιστρέψει ποτέ ξανά στο σπίτι γιατί έτσι γουστάρει, εγω θα τρέμω και θα ανησυχώ και δεν θα τρώω και δεν θα κοιμάμαι και θα κλαίω από την αγωνία.
Ο Μέρλιν είναι το παιδί μου, μ'όλο που ο ίδιος δεν έχει πάρει χαμπάρι τον ρόλο του στη ζωή μου.
Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.
Ετσι λοιπόν, τώρα που ο Μέρλιν εξαφανίστηκε, ίσως να μπορείτε να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό για μένα και πως το βιώνω.
Δεν είναι απλά “μια γάτα” ή “το γατί σου” ή απλά ένα αξεσουάρ της ζωής μου.
Ο Μέρλιν δεν είναι η γάτα της οικογένειας.
Είναι ένα πρόσωπο της οικογένειας.
Δεν ξέρω αν τα κατάφερα να σας εξηγήσω τι ρόλο παίζει αυτό το πλάσμα στη ζωή μου.
Ισως να το θεωρήσετε υπερβολικό, ίσως και γελοίο, που ο Μέρλιν έχει πάρει την θέση ενός παιδιού που δεν κατάφερα να αποχτήσω ποτέ.
Πιστεύω ότι μάλλον όσοι έχετε παιδιά, θα το θεωρήσετε υπερβολικό.
Και όσοι δεν έχετε, γελοίο.
Σκεφτείτε ωστόσο πόσο έντονη είναι η ανάγκη για ένα παιδί στους περισσότερους ανθρώπους –στις γυναίκες πιο πολύ- και κατανοήστε τους μηχανισμούς που ενεργοποιεί το μυαλό απέναντι σε αυτό το ένστικτο.
Σήμερα είναι Σάββατο και το πρωί ήπιαμε με τον Νικόλα τα καφεδάκια μας στον κήπο.
Ο Μέρλιν δεν ήταν εκεί να ανέβει στο τραπεζάκι για να διεκδικήσει την προσοχή μας ακουμπώντας ένα πορτοκαλί χεράκι στην εφημερίδα μπροστά μας.
Ούτε απαίτησε να σηκωθούμε από την δική του αγαπημένη καρέκλα για να αράξει.
Ούτε μου κουτούλισε το πόδι για να του βάλω να φάει.
Βράδιασε. Ειναι πιο δύσκολο τώρα.
Σε λίγο θα βγω πάλι στους δρόμους αναζητώντας τον.
Και ειλικρινά... δεν θέλω να γυρίσω στο σπίτι αν δεν τον βρω...
Δευτέρα 10/9/07 Τέταρτο 24ωρο χωρίς τον Μέρλιν
Τρίτη 11/9/07 Πέμπτο 24ωρο χωρίς τον Μέρλιν
Ετικέτες Μέρλιν ο Πορφυρογέννητος, merlin
Γυρίζω σαν γάτος εδώ κι εκεί. Όχι μόνο στην Αθήνα... Και σε διαβεβαιώ ότι το τι γίνεται με τους γάτους αυτή την εποχή δεν λέγεται!
Τσακώνονται συνεχώς. Είναι και εποχή που ζευγαρώνουν. Αλλά οι τσακωμοί τους μέ έχουν φέτος εντυπωσιάσει.
Μην ανυσηχείς. Κάπου "έμπλεξε".
Ηρέμησε και μετρίασε όσο μπορείς τις υπερβολές. Εκτός αν σε βοηθάνε.
Μέτρον άριστον!
Και κοιμήσου. Αύριο βλέπουμε...
Μπορεί να αργήσει λίγο να επιστρέψει.
Στη ζωή δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Καληνύχτα