Ζωγραφιά δια χειρός Dodos
Μια ημέρα που εγω και ο μπαμπάς μου, πήγαμε στο μαγαζί να πάρουμε ένα παιχνίδι για τον ξαδελφό μου ο μπαμπάς μου έκανε πολύ ώρα για να διαλέξη το παιχνίδι και εγώ νευρίασα.
Και του λέω του μπαμπά μου.
Θέλω να πάρω και εγω ένα παιχνίδι και αργής επειδή θέλεις να πάρεις ένα παιχνίδι στον ξάδελφο μου.
Και μου λέει εκείνος.
Να σου πω, δεν γίνεται όποτε θέλεις εσεί να έχεις την ώρα να παίρνεις ένα παιχνίδι.
Και εγώ τον ρωτάω. Και γιατί δεν γίνεται να πέρνω όποτε θέλω εγω ένα παιχνίδι. Και εκείνος μου απάντησε.
Πρωιγούνται και άλλη, ο ξάδερφος σου, η Βιβή. Εσύ δεν έλεγες ότι θέλεις να έρθει η Βιβή στο σπίτι ; με άδεια χέρια θα φύγει μετά ;
Εγω δεν λέω αυτό λέω του μπαμπά μου.
Κάνεις πολλή ώρα για τον ξάδελφο μου και εγώ δεν μπορώ να διαλέξω ένα παιχνίδι για εμένα και για την Βιβή και η μαμά θα μας μαλώσει γιατί θα έχει φτιάξει σούπα και κρυωσε.
Και στο τέλος όμως διάλεξε ένα παιχνίδι για τον ξάδελφο μου και πηρα και εγω ένα παιχνίδι και πήραμε και ένα δώρο για την Βιβή.
Το δικό μου παιχνιδι ητανε πιο μεγάλο και η Βιβή θα πάρη το μικρό και αμα δεν το θέλει δεν πειράζη το θελω εγώ είναι μια φούστα και μια μπλούζα για την Μπάρμπι. Είναι ροζ και ρωτησα την μαμα και ειπε ότι της πάει της Μπάρμπης.
Όμως στο τέλος που φεβγαμε παρά λίγο να μας πατήσει ένα αυτοκίνητο και μας την είπε και από επάνω ενώ αυτός έφτεγε.
Στο τέλος φτάσαμε στο σπίτι μας ασφαλείς μα όμως η μαμά μας φώναζε και με το δίκιο της δηλαδή γιατί κιόλας ανησύχεισε μήπως έχουμε πάθει κάτι αλλά όλα ωραία και καλά και ήπαμε αυτό που παραλίγο να μας σειμβή με το αυτοκίνητο που πήγε να μας πατήσει. Η μαμά τρελάθικε και ξέχασε την σούπα.
Στο τέλος φάγαμε κημιθηκαμε και ξεχάσαμε όλα αυτά που είχαν σειμβη.
Όταν ηρθε η Βιβη το απογευμα και πήρε το δωρο της αλλά το δικο μου παιχνιδι ητανε πιο μεγάλο.
Άλλη φορά θα πηγενω με τον μπαμπά μου στο μαγαζί αμα δεν θέλουμε δωρο για άλλους και θα παίρνω το πιο καλό εγω γιατι ο μπαμπάς μου με αγαπάη πιο πολύ από ην Βιβή και τον ξάδελφό μου όσο αγαπάω εγω την Μπάρμπι.
Αντίγραφο από το ορίτζιναλ, γραμμένο με μολύβι πάνω σε μικρά κομμάτια χαρτιού, με την αυθεντική ορθογραφία και σύνταξη.
Το έγραψε ένα απόγευμα που ήμουν μαζί της και βέβαια η μαμά της όταν το είδε κόντεψε να πέσει κάτω από το μπαλκόνι.
Πριν η μαμά το κομματιάσει σε χαρτοπόλεμο από τα νεύρα της- ποιά μαμά θα άντεχε αυτό το "πρωιγούνται" ή αυτό το "κημιθηκαμε"- πρόλαβα και έσωσα το τεκμήριο του μόχθου μιας καλής μαθήτριας που όμως έχει πάρει διαζύγιο με την ορθογραφία –να δεις που αυτό το παιδί, παιδί δικό μου είναι-
Η Μαργαρίτα αγαπάει τον μπαμπά της και ο μπαμπάς της ξελιγώνεται.
Όταν βλέπεις ένα πληθωρικό άντρα 1.90 να τον τραβάει από το χέρι μια ντελικάτη σαμιαμίδα κόρη μέσα στα γιγαντιαία καταστήματα παιχνιδιών και αυτή να χτυπάει με πείσμα το ποδαράκι της στο πάτωμα αν δεν της κάνει τα χατίρια, σας βεβαιώνω δεν υπάρχει πιο αστείο θέαμα.
Και μάλιστα όταν πρόκειται για άνθρωπο που δεν χαρίζεται εύκολα στους άλλους.
Η καλύτερα, σε όλους τους άλλους εκτός από την κόρη του.
Ιδου και μερικά αποσπάσματα από το γραπτό της.
Πάνω πάνω έβαλα, με την άδεια του, μια από τις καλύτερες ζωγραφιές του dodos τόσο ταιριαστή με τούτο το ποστ.
Κάντε κλικ στην εικόνα να δειτε σε μεγέθυνση πόσο υπεροχα είναι σχδιασμένη η πιτσιρίκα.
thanks dodos!
Ετικέτες people
''γιατι ο μπαμπάς μου με αγαπάη πιο πολύ από ην Βιβή και τον ξάδελφό μου όσο αγαπάω εγω την Μπάρμπι.''
άπαιχτο!!!!!!!!!
υπέροχη η μικρή σας!
μου θύμησε την μικρή 5άχρονη ανηψιά μου..(κόρη εξαδέρφου)που την γνώρισα πριν ένα χρόνο.
-κοίτα καινούργια θεία,ό μπαμπάς μου που με αγαπάει πάρα πολύ μου πήρε χθες πέδιλα με ροζ πεταλούδες μου λέει.
και εγώ που μου αρέσει πολύ να πειράζω τα παιδιά της λέω..
-α πα πα πα αίσχος είναι και δεν είναι ούτε μοντέρνα, σε πούλησε ο πατέρας σου!
και η μικρή τα βγάζει και τα πετάει στη θάλασσα...
πάει στον πατέρα της και του λέει..
είσαι ψεύτης και δεν σε αγαπάω πια, η καινούργια θεία, μου είπε ό,τι δεν είναι μοντέρνα και τα πέταξα στη θάλασσα...