Παραδοσιακά το καλοκαίρι διαβάζω περισσότερα βιβλία.
Κάτι οι διακοπές, κάτι οι μέρες άδειας, που ευνοούν το διάβασμα, κάτι η θερινή ραστώνη που αφήνει τις δουλειές του σπιτιού για αργότερα και παντού υπάρχουν μισοδιαβασμένα βιβλία που περιμένουν την σειρά τους αναποδογυρισμένα ανοιχτά πάνω σε τραπεζάκια και κομοδίνα. Επίσης είναι η εποχή που ξαναδιαβάζω τα αγαπημένα μου για πολλοστή φορά. Αν και έχω αντιληφθεί ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο επιστρέφω στα παλιά παρά στα καινούργια.
Φέτος τα πράγματα έχουν πάρει την συνηθισμένη τους πορεία.
Στο τραπεζάκι, το "Πυθαγόρεια Εγκλήματα" του Τεύκτρου Μιχαηλίδη και ο "Αστερίξ και το Δώρο του Καίσαρα" –απαραίτη η ανάγνωση των περιπετειών του, άπαξ του έτους, εν μέσω θέρους!-
Δίπλα στον υπολογιστή το "Γκόλεμ 100" του Άλφρεντ Μπέστερ και το "Γκόλεμ" του Γκουστάβ Μεϊρινκ, με ελάχιστα κοινά εκτός απο τον τίτλο.
Κάτω από την Νερίνα t.c. το Valis του Φίλιπ Ντικ, της αρέσει να κοιμάται πάνω σε βιβλία, αν και συνήθως, πάνω σε κλασσικούς.
Την Κυριακή όπως παρατηρούσα όλα αυτά τα βιβλία θυμήθηκα την fyra που με είχε προσκαλέσει πριν μήνες σε εκείνο το παιχνίδι με τα βιβλία όπου πρέπει να πιάσεις αυτό που είναι πιο κοντά στο χέρι σου και να γράψεις από την σελίδα 123 την έκτη, την έβδομη και την όγδοη περίοδο.
Το πιο κοντινό μου βιβλίο είναι τα Σονέτα του κυρίου Σέξπιρ, λίγο να τεντώσω το χέρι μου θα φτάσω να το πιάσω. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα.
Η Νερίνα t.c. έχει κοιμηθεί μεν πάνω στο Valis αλλά χρησιμοποιήσει τα Σονέτα σαν προσκέφαλο. Και τολμώ να της χαλάσω την βολή; Δεν τολμώ
Έτσι λοιπόν Fyra, δεν θα σου γράψω σονέτο.
Κοιτάζω πάλι γύρω μου και πάνω στο τραπέζι της κουζίνας βλέπω ανοιχτό τον Τσελεμεντέ. Και ποιον Τσελεμεντέ...!;
Γραμμένο στην καθαρεύουσα παρακαλώ, ανατύπωση μιας από τις πρώτες εκδόσεις του βιβλίου.
Απλώνω το χέρι και το τραβάω κοντά μου.
Η σελίδα 123 λέει :
…Εις πλείστα μαγειρεία των οικογενειών η ύπαρξις φούρνου δεν είναι βεβαίως εύκολος.
Τούτου ένεκα κι η κατασκευή διαφόρων φαγητών και γλυκισμάτων τα οποία απαιτούν τοιούτον δεν είναι δυνατή.
Επίσης πολλά είδη απαιτούν και ψήσιμον το οποίον εις τους κοινούς φούρνους των αρτοποιών δεν επιτυγχάνει, καθ 'ότι χρειάζεται διαρκής επίβλεψις η οποία μόνο εν τω οίκω είναι κατορθωτή....
Στην συνέχεια ο γνωστός σεφ μας δίνει οδηγίες για την κατασκευή ενός φούρνου για το σπίτι, που ψήνει με κάρβουνα, και «η κατασκευή του είναι εύκολος καθώς αποτελείται από λαμαρίναν, όπως τα γνωστά μαγκάλια και φουφούδες»
Όλα βέβαια στην καθαρεύουσα –έχω την εντύπωση, όχι τελείως σωστή- και βέβαια με το υπέροχο πολυτονικό της σύστημα, με τις υπογεγραμμένες του, τις ψιλές και τις δασείες, τις οξείες και τις βαρείες του και όλα τα στολίδια του γραπτού λόγου που την συνοδεύουν!
Ωραία!
Αλλά, καθώς το μεσημέρι της Κυριακής δεν προβλέπει τίποτα άλλο από σιέστα και δεν έχει φτάσει ακόμα η ώρα της, ξεφυλλίζω λίγο τις σελίδες και το μάτι μου πέφτει στις συνταγές για λαδερά φαγητά.
Α! τώρα θυμήθηκα!
Η παλιά/νέα φίλη Εxofthalmi, μου ζήτησε την πρώτη φορά που ξαναμπήκε στο μπλογκ μετά από πολύ καιρό, μια συνταγή για ένα λαδερό φαγητό που το προτιμάει.
Την δική μου την απέχθεια για αυτά τα φαγητά την ξέρετε. Αλλά για χάρη της φιλενάδας αντιγράφω εδώ την συνταγή του κυρίου Τσελεμεντέ για νηστίσιμο λαδερό σπανακόρυζο, που έχει όμως και παραλλαγή με τυρί και αυγό.
Βέβαια τώρα που το σπανάκι είναι δυσεύρετο στην αγορά και αν βρεις καλό, στοιχίζει το βάρος του σε χρυσάφι –ή μάλλον σε πετρέλαιο!-, ποιο πολύ συμφέρει να το αγοράσει κανείς κατεψυγμένο, αλλά φαντάζομαι ότι θα τρίζουν τα κόκαλα του Σιφναίου μάγειρου στην ιδέα.
Πάμε λοιπόν να δούμε την συνταγή!
Σπανακόρυζον
Δόσεις:
1 ½ της οκάς σπανάκι τρυφερόν
¼ της οκάς εκ των αρωματικών χόρτων ήτοι άνηθον, μαϊδανόν, μυρώνια, κρεμμύδια φρέσκα κ.τ.λ.
¼ της οκάς όρυζαν
¼ της οκά λάδι
2-3 κρεμμύδια μέτρια, άλας, πιπέρι κ.τ.λ.
Προαιρετικώς, 1 αυγόν και ½ της οκάς ανθότυρον και τυρί κεφαλίσιο.
Εκτέλεσις:
Καθαρίζομεν και πλύνομεν καλώς το σπανάκι και τα λοιπά χόρτα και τα κόπτομεν μικρά (όπως π.χ. εις την σαλάταν), τα θέτομεν εντός καταλλήλου μέρους τα αλατίζομεν ολίγον, και τα αφήνομεν ούτω επί 15-20 λεπτά της ώρας, κατόπιν τα τρίβομεν ή ζημώνομεν ολίγον και στύβοντες αυτά καλώς ώστε να φύγει ο άχρηστος ζωμός των, τα θέτομεν εντός μεγάλης λεκάνης. Θέτομεν τότε το λάδι με τα κρεμμύδια ψιλά να ξανθίσουν εις την φωτιάν και τα ρίπτομεν επί των χόρτων, προσθέτομεν ακόμη ολίγον άλας και πιπέρι, τα ανακατεύομεν καλώς να αναμιχθούν με το λάδι. Θέτομεν 1/4 της οκάς όριζα εντός δύο ποτηρίων νερού και βράζομεν αύτην καλώς. Ανακατεύομεν την βρασμένη όριζα με το σπανάκι και τα λοιπά χόρτα και ρίπτομεν και ολίγον ακόμη λάδι.
Εαν δεν θέλομεν το σπανακόρυζον νηστίσιμον, προσθέτομεν ½ της οκάς τυρόν φέτα εκ προβείου γάλακτος και κεφαλίσιο, αμφότερα τριμμένα καθώς και 1 αυγό και τα ανακατεύομεν καλώς.
Στρώνομεν εις ταψί αναλόγου μεγέθους, θέτομεν το ταψί εντός φούρνου και ψήνομεν το σπανακόρυζο επί 45 λεπτά της ώρας.
Εάν δε διαθέτομεν φούρνον εις την οικία μας, στέλλομεν αυτό εις τον φούρνον της γειτονιάς και ζητούμε από τον αρτοποιόν να το ψήσει αναλόγως.
Λοιπόν, φίλη Exofthalmi, ιδού συνταγή αφιερωμένη σε σένα, λαδερή, με τις περγαμηνές της άρα και κατά τεκμήριο καλή.
Τι;
Αν δοκίμασα να το φτιάξω πριν το ποστάρω;
Κοίτα φιλενάδα!
Το μαγείρεψα
Βεβαίως την μη νηστίσιμη συνταγή –αλίμονο!-
Μέσα στο πυρεξάκι έμοιαζε πολύ ορεκτικό, και τα «εκ των αρωματικών χόρτων» μοσχοβολούσαν. Ο συνδυασμός με το αυγό και το τυρί έμοιαζε λίγο με την γέμιση της σπανακόπιτας και πρέπει να ομολογήσω ότι είναι ένα από τα ελάχιστα λαδερά φαγητά που προτιμώ.
Πάντως, ο Ν. μούγκριζε από ευχαρίστηση σε κάθε μπουκιά αν και ενδεχομένως δεν είναι ο κατάλληλος κριτής -είναι τόσο εύκολος στο να ικανοποιηθεί με τις μαγειρικές μου ο καλός μου...!-
Αν το δοκίμασα εγώ;
Λίγο, ναι.
Την πρώτη μέρα που ήταν ακόμα φρέσκο, τα περισσότερα φαγητά περισσεύουν και για την επόμενη, και τότε τα σνομπάρω επιδεικτικά.
Αν το βρήκα νόστιμο;
Καλό ήτανε, χμ... μήπως την επόμενη φορά να έβαζα και κανένα κιμαδάκι μέσα...΄
Μπα!
Ώρες είναι να έρθει στον ύπνο μου ο κύριος Τσελεμεντές και να με στοιχειώσει μαζί με τα δικά μου κουνούπια...
Οπότε μένει να το δοκιμάσεις και να μας πεις τη δική σου γνώμη.
Enjoy!
Άντε πάλι!
Μ ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.
Και συνταγή και catch the ball.
Που εδώ που τα λέμε, το έπιασα το μπαλάκι, αλλά σε ποιόν να το πετάξω που ποιος θυμάται τα παλιά παιχνίδια στα μπλόγκς που σουλατσάρουν από σελίδα σε σελίδα και μετά χάνονται στην Λησμοσύνη σαν τα καθημερινά νέα μετά από μια βδομάδα. Άλλωστε, έχετε παίξει οι πιο πολλοί.
Τουλάχιστον φτιάξτε ένα σπανακόρυζο που είναι υγιεινό αν και -πρέπει να ομολογήσω- όχι τόσο επίκαιρο.
Αλλά εδώ τρώμε καρπούζια τον Φλεβάρη, στο σπανάκι τον Ιούλιο θα κολλήσουμε;
Οσοι δεν πεινάτε μ αυτή την ζέστη κάντε κλικ στο βιντεάκι για να δείτε πως μια αποφασισμένη γάτα μπορεί να σας κάνει τα νεύρα κουρέλια, μόνο και μόνο γιατί πεινάει!
Ετικέτες catch the ball, recipies
Καλά..., πώς μπορείς και διαβάζεις πολλά βιβλία ταυτόχρονα;;;!!!