Εκεί πριν το Πάσχα, ή μήπως ήταν νωρίτερα, η Ζουζούνα με κάλεσε στο catch the ball που ζητούσε να φωτογραφήσουμε το γραφείο μας και να το ποστάρουμε.
Ο.k., αποδέχτηκα την πρόσκληση και μετά … την ξέχασα.
Νομίζω ότι έχω κάνει το ίδιο και σε κανένα δύο φίλους ακόμα, τον ηλιογράφο και το μικρό ανάλογο που είχαν στείλει προσκλήσεις και δεν ανταποκρίθηκα.
Λοιπόν, επειδή είναι ο καιρός που κλείνω τις εκκρεμότητες μου –κάπως άτσαλα είναι αλήθεια- αρχίζω από το γραφείο γιατί η ζουζούνα μου είναι μάλλον πιο ζόρικη από τους τρεις και καλό είναι να… προσέχω.
Λοιπόν ιδού το γραφείο μου όπως το φωτογράφισα νωρίς την άνοιξη:
Όπως βλέπετε έχει απ’ όλα!
Και υπολογιστή με hi tech οθόνη για να δουλεύω τα γραφικά μου και οπτικό ποντίκι και χαρτιά και ντοσιέ και αριθμομηχανή και CD και συρραπτικό και κολλητική ταινία και κούπα με καφέ μισοπιωμένο.
Αλλά και διαφημιστικά από delivery και κουτάκια από αγοραστούς καφέδες και… μυγοσκοτώστρα –απαραίτητη σας βεβαιώνω! Εδώ στο Χαλάνδρι οι μύγες κάνουν χορό με το που αρχίζουν οι πρώτες ζέστες.
O δε χώρος, είναι ευάερος και ευήλιος, στο ισόγειο με έναν μικρό κήπο μπροστά και αρκετά δέντρα στα διπλανά σπίτια.
Και βέβαια το γραφείο έχει και εμένα αλλά έχει και γάτα!
Γιατί πως είναι δυνατό να υπάρχει γραφείο της ralou χωρίς την απαραίτητη γάτα.
Η καλύτερα, Γάτο!
Ιδού λοιπόν η ralou με παραιτημένο και κουρασμένο ύφος, περιμένει να περάσει η ώρα για να την κοπανήσει.
Και ιδού ο Αρθούρος –γιατί περί του Αρθούρου πρόκειται που σας είχα μιλήσει για αυτόν παλαιότερα-
Βλέπετε ;!
Μόλις έχει τελειώσει ένα μπολ με κροκέτες και είναι η ώρα που ανεβαίνει στο γραφείο παρασύροντας με το εφτάκιλο κορμί του, τα χαρτιά, το συρραπτικό, τους καφέδες και τα cd με σκοπό να πάρει το ημερήσιο κανάκεμα του.
Που δεν του το αρνιέμαι βέβαια. Αλίμονο!
Κοιτάξτε μόνο το αποχαυνωμένο του βλέμμα!
Είναι απίστευτος ο Αρθούρος.
Μετά από τα απαραίτητα χουρχουρίσματα, κάθεται λίγο παράμερα και με παρακολουθεί λίγο να δουλεύω -ή μήπως πόσο δουλεύω, βρε λες να είναι σπιούνος του boss;-
Παρ όλο που ο Αρθούρος στην φωτό δείχνει υπέροχος παχουλός και πεντακάθαρος τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από τότε μέχρι σήμερα.
Μετά από απουσία δύο μηνών που εξαφανίστηκε από την γειτονιά και όλων το μυαλό πήγαινε στο κακό, ο Αρθούρος ξαναγύρισε αδυνατισμένος, βρώμικος, ταλαιπωρημένος, νηστικός και πεινασμένος αλλά… επι τέλους ΑΝΤΡΑΣ.
Στο χρονικό διάστημα που έλειψε, περιπλανήθηκε στις γειτονιές, γνώρισε τον έρωτα, διέσπειρε τα γονίδια του στα θηλυκά της περιοχής, τσακώθηκε με αντίζηλους και ντροπαλές και άμαθες παρθένες, αγνόησε το φαί και το νερό μπροστά στην ορμή ενός γάτου δύο χρόνων πάνω στον οίστρο του. Ηδη τα πρώτα μωρά που του μοιάζουν, έχουν σκάσει μύτη στη γειτονιά.
Έτσι τώρα, αφού τον καθαρίσαμε όσο μπορούσαμε και του κάναμε εντατικό πρόγραμμα πάχυνσης ο Αρθούρος επανήλθε στα παλιά του αν και δεν ξέρω για πόσο καιρό.
Άλλωστε πλησιάζει και ο Αύγουστος…
Τώρα βέβαια θα μου πείτε, για το γραφείο ξεκίνησες να μιλάς και το έριξες πάλι σε γατοιστορίες!
Μα γιατί να σας μιλήσω για το γραφείο;
Εδώ και τρεις σχεδόν δεκαετίες, εργάζομαι εννέα με πέντε μερικές φορές και με έξι και με εφτά, στα νιάτα μου έχω χτυπήσει ακόμα και δωδεκάωρα για την τιμή των όπλων.
Πέρα από ένα πληκτρολόγιο και ένα ακουστικό τηλεφώνου τι άλλο ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένας χώρος δουλειάς;
Ίσως τα παλιά χρόνια που η δουλειά ήταν πραγματικά δημιουργική και εγώ λιγότερο παραιτημένη, να υπήρχε ενδιαφέρον.
Τώρα πια όχι…
Έτσι λοιπόν περιμένοντας τον Αρθούρο να σκάσει μύτη και να τον ταΐσω περνάει η μισή μέρα και την υπόλοιπη μισή την περνάω καθαρίζοντας με απορρυπαντικό οποιαδήποτε επιφάνεια έχει ανέβει πάνω της .
Δηλαδή, το γραφείο, το φωτοτυπικό τον εκτυπωτή καμιά φορά και την ίδια την οθόνη.
Διότι ως γνωστόν ο Αρθούρος περπατάει ξυπόλητος και ποτέ δεν προσέχει να σκουπίσει τα πόδια του στο χαλάκι μπαίνοντας.
Το πιο μισητό μου αντικείμενο μέσα στο γραφείο είναι βέβαια το τηλέφωνο.
Έχω μια άρνηση για το τηλέφωνο, που πολλές φορές την έχω πληρώσει ακριβά.
Αναγκαστικά μιλάω με τους πελάτες της εταιρείας όλη μέρα και τα απογεύματα που φεύγουν όλοι μένω για να κάνω λίγη δουλειά από εκείνη που δεν μπορώ να κάνω με το ντριν ντριν του μέσα στο κεφάλι μου.
Χμ! Τώρα που το σκέφτομαι, πάλι δωδεκάωρα χτυπάω στη δουλειά.
Αλλά, ευτυχώς, όχι πια για την τιμή των όπλων…
Εδώ! Εδώ διάβασε ζουζουνίδου, καλή μου.
Ξέρω ότι σε τρελαίνουν τα μεγάλα κείμενα, οπότε σου βάζω την περίληψη για να γλιτώσεις λίγο χρόνο, αφού άλλωστε το κείμενο στο αφιερώνω!
Εγώ, με γάτο, με μυγοσκοτώστρα, με υπολογιστή, με συρραπτικά, με τηλέφωνο –κατά σειρά σπουδαιότητας- να μου σπάει τα νεύρα, μπροστά στο γραφείο, υπάρχει και φωτό.
Εννέα με πέντε και με έξι και με εφτά και δωδεκάωρα άμα με ρίξουν στο φιλότιμο.
Τώρα που το σκέφτομαι, μια περίληψη στα ποστ μου, για πολλούς από σας θα ήταν χρήσιμη, αφού περνάω φάση πολυλογίας.
Αλλά τις περισσότερες φορές, πρέπει να το ομολογήσω!
Να τι κάνω τον ελεύθερο χρόνο μου στο γραφείο!
Τι;
Χμ! θα σας ανεβάσω φωτό το βραδάκι, γιατί η ψηφιακή έμεινε από μπαταρία.
Ετικέτες catch the ball, cats and animals
Αφρατούλης ο Αρθούρος. Καλόόόός! ;)
Μια χαρά είν΄ το γραφείο σου, Ραλούκα. Πού να έβλεπες το δικό μου στη διάρκεια της χρονιάς!! Θα έφριττες!
Ενώ τώρα μέχρι και γλαστράκι έχω! loooooooooool