Είμαι σίγουρη ότι έχω αναφερθεί σε αυτό παλιότερα,
αλλά δεν θέλω να της χαλάσω το χατίρι.Είναι και που, αυτό τον καιρό, το blog έχει αφεθεί στην τύχη του και παραπαίει.
Η αλήθεια είναι ότι το αγαπάω πολύ και χαίρομαι πολύ που ασχολήθηκα μ αυτό.
Σχεδόν δύο χρόνια πριν που ανακάλυψα το blogging και έπεσα με τα μούτρα σαν ενθουσιώδης πρωτάρα ήταν η εποχή που είχα χάσει την υπέροχη Γάτα μου την Σάνυ. Η Σάνυ ήταν μια κάλυκο (τρίχρωμη) γάτα με το μαύρο-σοκολατί χρώμα να κυριαρχεί και μια τούφα άσπρη γούνα ακριβώς πάνω στην καρδιά της.
Όταν ο blogger μου ζήτησε όνομα για το blog ήθελα να βάλω κάτι που να μου την θυμίζει και σκέφτηκα το “An Almost Black Cat”, Μια Σχεδόν Μαύρη Γάτα.
Αλλά η Σάνυ ήταν επίσης ένα πλάσμα γοητευτικό και σκοτεινό, ευφυές και πολύπλοκο. Θα την αδικούσα αν την ανέφερα απλά σαν μια μαύρη γάτα και το “Dark Cat” μου ταίριασε καλύτερα.
Ο τίτλος του blog, μου άρεσε κάθε φορά που τον έβλεπα, ακόμα περισσότερο όλο αυτό τον καιρό.
Έδωσε χαρακτηριστικά στην περσόνα που έγραφε τα post του, μια wannaby σκοτεινή γάτα, που στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα κεραμιδόγατο απλό και συνηθισμένο, με τις ανασφάλειες, τις κουτουράδες και τις αναποδιές του, που αρεσκόταν ωστόσο να θεωρεί τον εαυτό του ξεχωριστό.
Το έχω πει πολλές φορές σε post και σε σχόλια.
Τα blogs μας δίνουν την δυνατότητα να στρογγυλεύουμε την εικόνα μας, να την κάνουμε να φαίνεται όπως θέλουμε ή νομίζουμε ότι είναι χωρίς πάντα αυτό να είναι αληθινό. Με τον γραπτό λόγο μπορούμε να φανούμε πιο όμορφοι, χαρισματικοί, ευφυείς, ξεχωριστοί. Όπως όταν κοιταζόμαστε σε ένα καθρέφτη και ενώ το είδωλο είναι ακριβές εμείς βλέπουμε μια ωραιοποιημένη εκδοχή του.
Η πραγματική ζωή είναι λόγια, πράξεις συναισθήματα, επιτυχίες και αποτυχίες, ικανότητες και αδυναμίες.
Ο γραπτός λόγος είναι μόνο λέξεις, γι αυτό είναι εύκολος.
Όμως αυτό δυστυχώς έχει ημερομηνία λήξης.
Η συντήρηση αυτής της περσόνας προϋποθέτει μια συνεχή προσπάθεια και η προσπάθεια προϋποθέτει ψυχική δύναμη.
Ωστόσο, πέρασα καλά κάνοντας το αυτό.
Έγραψα γατοϊστορίες και συνταγές, ιστορίες δακρύβρεχτες και αστείες, έπαιξα σε μπλογκοπαιχνίδια και έφτιαξα ιστορίες με τις λέξεις που μου δώσατε, ως και μια ιστοριούλα ε.φ. σκάρωσα για πλάκα μια μέρα.
Ταυτόχρονα, γνώρισα πολλούς από σας, μερικούς και δια ζώσης, λάτρεψα κάποια blogs και μίσησα κάποια, βαρέθηκα με κάποιους τρόπους γραφής και λάτρεψα κάποιους άλλους, έκανα αστειάκια στα σχόλια και έγραψα χμ… εμβριθείς αναλύσεις σε άλλα, ως και σχόλια σεντόνια έγραψα σε blogs εκείνων από τους e-φίλους που μου το επέτρεψαν.
Αλήθεια πέρασα καλά κάνοντας το αυτό!
Ίσως τώρα πια να ήλθε το πλήρωμα του χρόνου να κλείσει αυτός ο κύκλος.
Εδώ και αρκετό καιρό μου είναι όλο και πιο δύσκολο να σχολιάζω στα κείμενα σας, και πολύ πιο δύσκολο να γράψω τα δικά μου.
Στην αρχή δεν είχα ιδέες για να γράφω posts –ακόμα απορώ που κάποιοι από σας έχετε την ικανότητα να ποστάρετε κάθε μέρα, μερικές φορές και δύο φορές την μέρα- αλλά αν έβρισκα μία, μου ήταν πολύ εύκολο να γράψω για αυτήν.
Τώρα οι ιδέες υπάρχουν άφθονες αλλά οι λέξεις δεν βγαίνουν.
Στριμώχνονται στην άκρη του μυαλού μου περιμένοντας να ανοίξει η πόρτα και να ξεχυθούν και δεν τα καταφέρνουν. Η όταν τα καταφέρνουν ανακαλύπτουν ότι πίσω από αυτή την έξοδο, τις περιμένει ένα τούνελ στενό, σκοτεινό και κλειστοφοβικό, που τις συμπιέζει και τις καταστρέφει.
Γράφοντας τα όλα αυτά συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνο με το blog.
Ίσως να φταίνε οι συγκυρίες, ίσως να είναι περαστικό, ίσως να ανανήψω σιγά σιγά, αλλά δεν είμαι σίγουρη ούτε αν, ούτε πότε θα γίνει αυτό.
Έτσι λοιπόν το αποφάσισα να σταματήσω για λίγο.
Δεν λέω ότι αυτό το blog θα κλείσει.
Το αγαπάω πάρα πολύ, για να το κάνω αυτό.
Υπολογίζω όμως να αποσυρθώ για λίγο καιρό μέχρι οι συνθήκες να είναι κατάλληλες, μέχρι να αποσυμφόρηθει το τούνελ που μπλοκάρει την έξοδο, μέχρι να έχει πάλι νόημα να βγω στον ήλιο και να τον αφήσω να κάνει το μυαλό μου να ξαναβρεί την χημική το ισορροπία.
Πραγματικά ελπίζω σε λίγο καιρό να είμαι πάλι εδώ. Σε δύο ώς τέσσερεις εβδομάδες θα ξέρω.
Ελπίζω να μπορώ να γράφω ξανά.
Ελπίζω να μπορώ να ξαναμπώ στα blog σας και διαβάσω και να σχολιάσω και να κάνω χαζά αστειάκια και να γράψω εμβριθή σχόλια και σεντόνια σε όσους από σας μου το επιτρέπουν.
Προς το παρόν πρέπει να συνεχίσω με μικρά βηματάκια μέχρι να ξαναβρώ την ικανότητα να ξαναστήσω την περσόνα της ralou στα πόδια της.
Να μπορώ πάλι να βρίσκω πράγματα που ευχαριστούν εμένα και εκείνη.
Να μπορώ να σχολιάσω τα ζηλευτά γραπτά της νερίνας μου.
Να εμπνευστώ από τις ζωγραφιές του dodos
Να γράψω σεντόνια στο Fatal Car
Να γελάσω αλλά και να σκεφτώ με τα post της γοργόνας μου
Να επισκέπτομαι συχνά την πιο πιστή μου αναγνώστρια την renata.
Να διαβάζω τα υπέροχα κείμενα του φίλου μου του Jason.
Να ξανα απολαύσω τις αναλύσεις του αθεόφοβου.
Να ξαναβρεθώ με την αγαπημένη μου debby που την έχω ξεχάσει πάνω στις χαρές της.
Να δειλιάσω μπροστά στα κείμενα της φίλης just me.
Να χαίρομαι με τα νέα του Σβούρα στης Τασούλας και με τις ομορφιές στου Σταύρου
Να μπαίνω στα κρυφά ακροπατώντας στον Μαύρο γάτο.
Να διαβάζω τα Σαββατοκύριακα τον αγαπημένο μου Kosta
Να επισκέπτομαι την τρυφερή μου ηλιαχτίδα, την μόνη που με αποκαλούσε άσπρη χιονάτη γάτα.
Να περηφανεύομαι για την αγριοκερασοζουζούνα μου που εγώ την παρακίνησα να φτιάξει το blog της που τώρα είναι στην ακμή του
Να παρακολουθώ με ευχαρίστηση τα φωτογραφικά blog του g help me και της Κικής και του constantinou και βέβαια του ηλιογράφου και τις ζωγραφιές της amo
Να χαίρομαι στο τριανταφυλλογατένιο μπλόγκ της Σέβας, και στα τρία της Μαρίνας με τα σχόλια-στιχάκια της και της καλής μου Avras
Να θαμπωθώ από την Niemandsrose και από την γλυκιά μου την Γλαρένια και από την Παναγιώτα την αδελφή ψυχή.
Να ελπίσω ότι η αγαπημένη lupa θα ξαναγυρίσει στην blogόσφαιρα
Να γκρινιάξω που ο Ζαρατούστρα έγινε τόσο φειδωλός και λίγο πιο λυπημένος τους τελευταίους μήνες
Να ξανασυναντήσω την Σοφούλα που της έβγαλα υποκοριστικό από το nick της, και την kyriayf και την θεία Λένα που τις ζηλεύω όπως επίσης και τον Αθήναιο και τον allu.
Να ξαναδιαβάσω τον kyriaz, και τον heliotypon, και τον Ν.Ago, και το φιλοξενείο και την oistros και την αγαπημένη φιλενάδα την Ιφιγένεια και την giagiaduck με τα κοράκια της.
Να πεθυμήσω την alien lover και τον Βασίλη και την bebe και την κοκο και τον icarus και το γλυκό μου το julακι και βέβαια τους δύο τρελοτουρίστες και την Εύα και τη exilio με το γοητευτικό όνομα, και την gypsy από τους πρώτους φίλους στο blog. Όπως και τον iolithiko, και τον Κλέαρχο, και την lemon και το νυχτολούλουδο που χαθήκαμε, και την strange liz που μου έκανε μετάφραση στα ελληνικά των γαλλικών post της που δεν καταλάβαινα, και του Τιβέριου και της mamba, άσπρης και μαύρης, και της αγαπητής Lucretia, της πρώτης που σχολίασε στο μπλόγκ μου.
Είμαι σίγουρη ότι έχω ξεχάσει πολλούς ακόμα –και συμπαθάτε με- που θα μου λείπουν και θα ελπίζω να έχω την δύναμη να τους παρακολουθήσω ξανά. Και όσους είναι στο blogroll μου αλλά και τους άλλους που είναι στα favorites στον υπολογιστή του γραφείου και του σπιτιού.
Μέχρι να ξαναγυρίσω, όταν και αν ξαναγυρίσω, εύχομαι σε όλους να είστε καλά και υγιείς.
Αυτή η Σκοτεινή Γάτα πρέπει προς το παρόν να μαζέψει το μυαλό και τις δυνάμεις της για να ξεπεράσει την κρίση.
Οι βοήθειες υπάρχουν αλλά τα αποτελέσματα είναι αμφιλεγόμενα.
Ελπίζω και θέλω τα πράγματα να εξελιχθούν καλά.
Παρακαλώ πολύ, ευχηθείτε το!
Σας χαιρετώ!
Εις το επανιδείν.
ralou
update
Marina, renata, An-lu, moukelis, tassoula, AVRA, ΦΥΡΔΗΝ-ΜΥΓΔΗΝ, h.costantine, Tiverius, panagiota, Dodos, amo, αγριοκερασοζουζούνα, ΝΙΕΜΑΝDSROSE, Κική, sofi-k, nychtolouloudo, αθεόφοβε, just me, crazy tourists, Debby, Jason, sevarose, giagiaduck...
...μπήκα για λίγο, για να ευχαριστήσω όλους εσας που αφήσατε σχόλια με τις ευχές σας.
Οπως και την νερίνα μου για τα μέιλ της που με κάνουν να ξαναανακαλύπτω τον εαυτό μου.
Και τον Κώστα που μου έδωσε την χαρά να μου γράψει με την υπέροχη πένα του ακόμα πιο υπέροχα πράγματα.
Να στε όλοι καλά!
Επίσης για σένα Τασούλα που με κάλεσες να γράψω κάπου το όνομα μου, δεν ήθελα να αφήσω εκκρεμότητες πίσω μου.
Ιδου λοιπόν που θα ήθελα να γραφτεί το όνομα μου.
Πάνω σε ένα μικρό και ασήμαντο αλλά ταυτόχρονα τόσο, μα τόσο σημαντικό
Ετικέτες is this a closure or what...
Ξέρεις φαντάζομαι ότι ΑΝ
..όλα ήταν ρόδινα
..όλα μας βγαίναν στη δουλειά
..η οικογένειά μας ήταν καλά
..και η πρόοδος με τα παιδιά στα σύννεφα και ακόμη πιο ψηλά
..δεν είχαμε προβλήματα
..ούτε έχθρες, ούτε παθήματα
..ο καιρός ήταν πάντα ωραίος
..και ο ήλιος λαμπρός
..είμαστε πάντα νέοι με τη ζωή μπροστά μας τελειωμένη
..η υγεία μας πάντα ήταν καλή
..οι λύπες δεν βγαίνανε μπροστά μας
..οι γάτες πάντα ζούσαν στην αγκαλιά μας
αν όλα αυτά ήταν αληθινά ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΜΠΛΟΓΚΣ. Τα τελευταία μας βοηθανε όταν κάποιο απο τα παραπάνω μας βουλιάζει. Οι σκέψεις των συνανθρώπων, των συν-μπλογκερς μας δίνουν δύναμη να αντιμετωπίζουμε αυτό που λέγεται ΖΩΗ.
Μη ξεχάσεις να επιστρέψεις.
Εδώ είναι ο Παράδεισος και η Κόλαση εδώ!