Μαργαρίτα.
Ετών επτά και μισό (επτά και μισχιό–πρόβλημα στα δοντάκια!-)
Πολύ καλή μαθήτρια.
Αεικίνητη, υπερομιλητική, ψυχούλα!
Ανιψιά από κουνιάδα.
Αυτή λοιπόν η υπέροχη μικρή… μιλάει συνέχεια!

Την Μαργαρίτα την έχετε γνωρίσει!
Είναι η μικρή που συνόδεψα πέρυσι στην "Λίμνη των Κύκνων Με Το Λεωφορείο"

Η Μαργαρίτα είναι ένα υπέροχο παιδί, καλοαναθρεμμένο και καλοβαλμένο. Είναι τακτική, φροντίζει το περιβάλλον της, βοηθάει την μαμά της στο σπίτι, ακούει και εκτελεί τις εντολές που της δίνουν οι γονείς της. Είναι εξαιρετική μαθήτρια στο Σχολείο και στα Αγγλικά που άρχισε φέτος.
Είναι κόρη της κουνιάδας μου, μιας μαμάς αυστηρής, που ακροβατεί στα όρια της υπερβολής, που ισχυρίζεται ότι το παιδί της είναι άτακτο και απειθάρχητο.
Βέβαια ο κάθε γονιός μπορεί να έχει τις απόψεις του για το ποιο παιδί είναι πειθαρχημένο ή όχι. Η Μαργαρίτα πάντως είναι ένα φυσιολογικό παιδί που θα κάνει και τις διαολιές και τις αταξίες της αλλά μέσα σε φυσιολογικά πλαίσια.
Εμείς που την βλέπουμε σαν τρίτοι, στις επισκέψεις μας στο σπίτι της, βλέπουμε ένα πλάσμα μελένιο αλλά και ζωντανό, αφοσιωμένο σε αυτά που της λένε να κάνει, που κοιτάει τους γονείς της στα μάτια και τρέμει μην τυχόν και δεν έχει την έγκριση τους.

Βέβαια η Μαργαρίτα είναι ένα χαλκέντερο πιτσιρίκι που μπορεί πολύ εύκολα να σε βγάλει B.L.R σε ελάχιστο χρόνο.
Γιατί είναι αεικίνητη και πολυλογού!
Αλλά πολύ αεικίνητη και πολύ πολυλογού.
Μιλάει συνέχεια με απίστευτο ενθουσιασμό για τα πάντα.

Σε κοιτάει κατ ευθείαν στα μάτια με τις δικές της ματάρες και σε προκαλεί, αλλά πιο πολύ σε προσκαλεί να ακολουθήσεις τα μονοπάτια που χαράζει η απίστευτη ενέργεια που ρέει από πάνω της, μέσα στον δικό σου πυκνό και δύσκαμπτο χωροχρόνο.
Σε τραβάει από το χέρι και την ακολουθείς αλλά παρόλο που σιγά-σιγά εξαντλείσαι δεν θέλεις και δεν μπορείς να αφήσεις αυτό το χεράκι.

Μας αγαπάει πολύ και εμένα και τον θείο της, αλλά συνήθως εμένα αναζητά για παρέα.
Κάθεται πάντα δίπλα μου για να μου δείξει τα τετράδια της, και τους βαθμούς της, και την τσάντα της, και το καινούργιο παιχνίδι της.
Και περιμένει από μένα να διαβάσω την έκθεση της, να την ακούσω να τραγουδάει, να μαγειρέψουμε με τα κουζινικά της, να πάμε μαζί για να κάνει ποδήλατο στο 2Χ5 μπαλκόνι τους, να μου πει για τα πέντε(!) αγόρια που είναι ερωτευμένη (και "Πότε θα μου φέρεις βέρες, τα τσιγκάκια από τα κουτάκια μπύρας, για να τους αρραβωνιαστώ", "Μα, όλους παιδί μου ;! " "Ναι ! Ολους! "). Ενώ ταυτόχρονα, σκαρφαλώνει πάνω μου και με ακουμπάει και με χαϊδεύει και με φιλάει και με διεκδικεί από τους άλλους!
Και εγώ ορκισμένη χαζοθεία, την ακολουθώ και ασχολούμαι μαζί της μέχρι τελικής πτώσης.
Είναι γεγονός βέβαια ότι αργά ή γρήγορα οι δραστηριότητες που έχει στο μυαλό της θα τελειώσουν περίπου μια - μιάμιση ώρα αργότερα.
Τότε αρχίζει να δείχνει ανήσυχη και μου λέει:
"Θεία.. να σου πω κάτι; Εεεε… "
Κάθε φορά που το λέει, ξέρω ότι το κάνει για να κερδίσει μερικές στιγμές για να σκεφτεί πως θα με απασχολήσει αμέσως μετά. Η ιδέα είναι να μην σταματήσουμε ούτε λεπτό να είμαστε μαζί, μην τυχόν και με αποσπάσουν οι μεγάλοι από δίπλα της.
"Αφήστε την Θεία μου! Είναι δικιά μου! "
Για να μπορέσω να δω τους υπόλοιπους στο σπίτι κάνω κάθε φορά μικρά κοντράτα με την Μαργαρίτα, τα οποία τηρώ ευλαβικά γιατί διαφορετικά θυμώνει.
"Ασε με τώρα με τους μεγάλους για μισή ώρα και μετά θα συνεχίσουμε". Παζαρεύει την μισή ώρα και την κατεβάζει σε είκοσι λεπτά. Βεβαιώνεται ότι συγχρονίσαμε τα ρολόγια μας και απομακρύνεται πειθαρχικά. Παλιότερα που δεν ήξερε ακόμα να διαβάζει την ώρα, με έβαζε να της δείξω που θα είναι ο μεγάλος και ο μικρός δείκτης όταν περάσουν τα είκοσι λεπτά, για να μπορεί να παρακολουθεί!
Παίρνω μια ανάσα, ανάβω τσιγάρο –μου κάνει απίστευτη κατήχηση για να το κόψω, όπως της μαθαίνουν στο Σχολείο-. Μιλάω με τους γονείς της για τι άλλο; Για την ίδια. Με έχει λιγώσει με τα λόγια της με τα μάτια της με τον ενθουσιασμό που ξεχειλίζει επάνω της.

Σε ακριβώς 20 λεπτά είναι πάλι δίπλα μου και με τραβάει.

"Έλα, πέρασαν τα είκοσι λεπτά! "

"Καλά! Τι θες να κάνουμε; "

σκέφτεται…

"Θεία.. να σου πω κάτι; Εεεε… "

Ετικέτες people