(Η συνταγή του μήνα)
Φρεσκοψημένο, ζεστό και μοσχοβολιστό ψωμί από το φούρνο 
του σπιτιού.
Να συνοδεύει ένα μικρό κομματάκι φέτας ή γραβιέρας.
Θέλετε να το κάνουμε πιο νόστιμο;
Ας του ρίξουμε λίγο καλό ελαιόλαδο, λίγη ρίγανη και αλατοπίπερο.
Η ας το βάλουμε παρέα με κομματάκια σαλάμι αέρος Λευκάδας, ή με μια κουταλιά τυροκαυτερή και λίγη ντομάτα –στον καιρό της-. Η μήπως λίγο θυμαρίσιο μέλι;
Τι άλλο; Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι, οτιδήποτε είναι νόστιμο είναι επίσης ή αμαρτωλό ή παχυντικό, the sky is the limit!
Φτιάχνω ψωμί στο σπίτι εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Είναι το έξτρα κάτι τι, που προσθέτει στην χαρά ενός οικογενειακού, Κυριακάτικου, εορταστικού ή όχι τραπεζιού. Άσπρο και αφράτο, κιτρινωπό και πυκνό, με μαγιά ή προζύμι όπως και να είναι, προσθέτει μυρωδιές στην κουζίνα μου και διεγείρει την όρεξη και τους σιελογόνους αδένες των συνδαιτυμόνων μου.
Αλλά βέβαια, το ψωμί μου δεν ήταν πάντα τόσο αξιομνημόνευτο!
Τα πρώτα χρόνια έπασχε και αυτό από το γνωστό πρόβλημα του "αλεύρι-όσο-πάρει". Ίσως να έχω ξαναπεί πόσο με μπερδεύει αυτό στις συνταγές. Για να ξέρεις πόσο αλεύρι παίρνει μια συνταγή, πρέπει να ξέρεις και την υφή της ζύμης που πρέπει να προκύψει. Πράγμα που επιτυγχάνεται μόνο μετά από πολλές δοκιμές και άπειρα πιττοειδή και διόλου ορεκτικά κατασκευάσματα.
Αυτά γίνονταν, μέχρι που εμφανίστηκε η Κατερίνα στο σπίτι!
Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο της μαμάς, ο πατέρας, μόνος, συνταξιούχος μετά από σαράντα και βάλε χρόνια δουλειάς, στα 72 του, αποφάσισε να παντρευτεί ξανά.
Η Κατερίνα ήταν η δεύτερη σύζυγός του και η δεύτερη ευκαιρία στην ζωή του.
Κάθε φορά που πρέπει να μιλήσω για αυτήν και να την αναφέρω σαν μητριά μου, μου φαίνεται πολύ αστείο και λιγάκι άπρεπο. Η Κατερίνα δεν ήταν απλά η σύζυγος του πατέρα μου. Ήταν η φιλενάδα και ο άνθρωπός μου. Ήταν η γυναίκα που μου στάθηκε, με υπερασπίστηκε και με βοήθησε ίσως περισσότερο και από την μαμά!
Λαμπερή και χαρούμενη, ακούραστη και δυναμική, ξανάνιωσε τον πατέρα, που βρήκε στο πρόσωπο της μια άξια σύντροφο.
Μεγαλωμένη σε χωριό της Μεσσηνίας, γνωστή ράφτρα στην περιοχή μας αλλά και πανάξια μαγείρισσα, έφτιαξε για μας το πιο τέλειο σπιτικό ψωμί που είχαμε δοκιμάσει.
Με λίγο λάδι και γλυκάνισο –απαραίτητα συμπληρώματα για να γίνει τραγανό και ακόμα πιο νόστιμο-
Βέβαια και αυτή το ζύμωνε προσθέτοντας τα υλικά
με το μάτι αλλά κάποια φορά ζυγίσαμε τα υλικά πριν τα χρησιμοποιήσει και αφού έφτιαξε την ζύμη ζυγίσαμε όσα είχαν μείνει. Έτσι είχα ακριβώς τις σωστές αναλογίες.
Η Κατερίνα λοιπόν, έφτιαχνε τα ψωμιά της οικογένειας κάθε φορά που θέλαμε και εγώ απολάμβανα το αποτέλεσμα χωρίς κόπο.
Μέχρι τον θάνατο της μόλις δέκα χρόνια αργότερα.
Χτυπημένη από τον καρκίνο την είδαμε μέσα σε δύο τρία χρόνια να χάνει τις δυνάμεις και το μπρίο της μέσα στην δύνη των χημειοθεραπειών και των ακτινοθεραπειών, των επώδυνων εξετάσεων και της απώλειας της στοιχειώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας που φέρουν όλα αυτά.
Όταν έκλεισε τα μάτια της, ο πατέρας έμεινε αναπάντεχα για δεύτερη φορά χήρος στα 82 του χρόνια και εμένα μου άφησε το κενό της απουσίας της μαζί με την υποχρέωση να φτιάχνω τα ψωμιά της οικογένειας.
Και να λοιπόν, σας παραδίδω την συνταγή:
Σπιτικό ψωμί
1 κιλό αλεύρι
540 γρ χλιαρό νερό
2 φακελάκια μαγιά ξηρή
ένα μικρό φλιτζανάκι λάδι
Αλάτι
Γλυκάνισο
Ελάχιστη ζάχαρη (προαιρετικά)
(Το αλεύρι ας είναι αυτό για όλες τις χρήσεις, ή ολικής άλεσης, ή σπυρωτό κίτρινο, ή ανακατεμένο με λεπτό σιμιγδάλι, ή μείγμα όλων των παραπάνω. Κάθε συνδυασμός δίνει διαφορετικό αλλά εξ ίσου νόστιμο ψωμί.)
Πρώτο βήμα
Διαλύουμε την μαγιά σε χλιαρό νερό. Βάζουμε το αλεύρι σε μπολ και ρίχνουμε το νερό με την μαγιά σε μια λακούβιτσα στην μέση. Προσθέτουμε αλάτι, ζάχαρη και γλυκάνισο. Με την βοήθεια ενός πιρουνιού, ανακατεύουμε λίγο αλεύρι με το υγρό. Σκεπάζουμε την λεκάνη με πανί και αφήνουμε σε ζεστό μέρος να φουσκώσει η μαγιά.
Προσοχή! Το νερό να μην καίει! Η μαγιά θέλει μόνο θαλπωρή όχι καυτό μπανάκι. Διαφορετικά θα τσουρουφλιστεί, και από τα νεύρα της δεν θα φουσκώσει!
Αν δεν έχετε κάποιο ζεστό μέρος για να γίνει η μαγιά ανάψτε τον φούρνο σε χαμηλή θερμοκρασία για 10 λεπτά και μετά σβήστε τον και βάλτε το μπολ μέσα. Θα χρειαστούν όχι περισσότερα από 20-30 λεπτά. Μετά η μαγιά θα έχει αφρίσει και φουσκώσει και θα είναι έτοιμη για τα περαιτέρω.
Δεύτερο βήμα
Προσθέτουμε το λάδι και ανακατεύουμε τα υλικά με ένα πιρούνι. Μην βάλετε μέσα τα χεράκια σας και κολλήσουν στο υγρό ζυμάρι. Όταν δέσουν τα υλικά, πάρτε λίγο λάδι στα χέρια και ζυμώστε λίγο μέχρι να γίνει ομοιογενές.
Εδώ οι απόψεις και τα γούστα διίστανται.
Όσο περισσότερο ζυμώσετε, τόσο περισσότερο αφράτο και με μικροσκοπικές φούσκες θα γίνει το ψωμί.
Αν ζυμώσετε απαλά και λίγο, το ψωμί θα έχει πιο τριφτή υφή και μπορεί να πετύχετε και τις "κλωστές" στων οποίων την αναγκαιότητα ορκίζεται και η κ. Βέφα!
Τέταρτο βήμα
(Δεν ξέχασα το τρίτο βήμα. Απλά είναι το πιο διασκεδαστικό και το αφήνω για το τέλος)
Βάζουμε την ζύμη σε ταψί και αφήνουμε να φουσκώσει ξανά. Πάλι σε θερμό μέρος, πάλι δοκιμάστε το τρυκ με τον ζεστό φούρνο.
Με την ποσότητα μαγιάς της συνταγής και ένα καλοθερμασμένο κρεβατάκι το ζυμάρι θα φουσκώσει σε 35-45 λεπτά.
Το φουρνίζετε στους 200 βαθμούς και σε περίπου 1 ώρα είναι έτοιμο.
Αν το προτιμάτε πιο τραγανό βγάλτε το από το ταψί και φουρνίστε το λίγο ακόμα πάνω στη σχάρα του φούρνου.
Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι χρυσαφένιο και μοσχοβολιστό.
Πάμε τώρα για το ..
Τρίτο βήμα
Ένα ψωμί είναι ένα ψωμί ότι σχήμα κι αν έχει. Αλλά αν έχει και γουστόζικο σχήμα τόσο το καλύτερο. Κουλούρες, καρβελάκια, μαργαρίτες, πλεξίδες, φρατζόλες αλλά και χριστόψωμα, διακοσμημένα με καρύδια ή κόκκινα αυγά το Πάσχα, στολίζουν το τραπέζι και μαρτυρούν την καλονοικοκυροσύνη και το μεράκι σας!Μην ξεχάσετε να ρίξετε στην επιφάνεια που ζυμώνετε τα σχήματα λίγο σουσάμι ή μαυροκούκι για να κολλήσει καλά και να μην τριφτεί την ώρα που βγάζετε το ψωμί από το ταψί.
Επίσης, μπορείτε να λαδώσετε το ψωμί εξωτερικά πριν το βάλετε να φουσκώσει στο ταψί. Θα κάνει μια υπέροχη τραγανή κόρα.
Έτσι λοιπόν, με τις μυρωδιές να γεμίζουν το σπίτι, σκεφτείτε τι ταιριάζει καλύτερα να συνοδεύσει το ψωμί σας. Η απλά κόψτε μια γωνίτσα και γευτείτε το σκέτο.
Κι αν είναι αμαρτωλό ή παχυντικό, δεν πειράζει.
Μαζέψτε με το δάχτυλο το σουσάμι που έπεσε δίπλα στο πιάτο σας και αισθανθείτε σαν καλοχορτασμένα σπουργίτια μετά από τσιμπούσι δίπλα στο φούρνο της γειτονιάς, όπου η πονετική φουρνάρισσα τα ταΐζει με ότι έμεινε στον πάτο του πανεριού της!
Αν δεν είδατε ακόμα το ποστ του Αθήναιου για ελιόψωμο, κάντε τώρα.
Σε ενα από τα γνωστά εκπληκτικά του κείμενα θα διαφωτιστείτε πληρέστερα και εξόχως πιο γλαφυρά για την κατασκευή ψωμιού.
Εγω απλά υποκλίνομαι!
Ετικέτες recipies
όχι, δεν θα πέσω στην αμαρτία...
θα πάρω το σουσάμι
σαν χορτασμένο σπουργίτι...
είμαι χορτασμένο σπουργίτι...
είμαι χορτασμένο σπουργίτι...
είμαι χορτασμένο σπουργίτι...
είμαι χορτασμένο σπουργίτι...
( γμτ, έχω μία πείνα....ωραίο ψωμί είναι!)