Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007
Ο Νικόλας ζωγραφίζει δράκους
Νικόλας.
Ετών 13 και μισό ("μην το ξεχνάς το μισό" μου λέει όταν τον ρωτάω). δράκος που θάθελε να ζωγραφίζει ο Νικόλας
Μέτριος προς κακός μαθητής (Δεύτερη Γυμνασίου με το ζόρι).
Λαμπρό μυαλό ωστόσο (και δυσλεξικός).
Ανιψιός από αδελφό.
Αυτός λοιπόν ο Νικόλας αρέσκεται να ζωγραφίζει δράκους!


Τετάρτες, όλη την σχολική χρονιά, βρίσκεται στο σπίτι μου για να τον βοηθήσω στα Αγγλικά.
Βγάζει με φασαρία τετράδια γόμες και μολύβια μαζί με το τελευταίο μίνι παιχνίδι από το Κιντερ αυγό.
Μου είχε υποσχεθεί μια ζωγραφιά, να την βάλω στην πόρτα του ψυγείου μου.
Την βγάζει και την αποθέτει μπροστά μου.

Μου έχει ετοιμάσει μια σελίδα με το παρακάτω σκίτσο.
Τι είναι αυτό παιδί μου!



Ο κόσμος του Νικόλα!


Τερατόμορφα πλάσματα με τεράστια δόντια και νύχια με κοιτούν από το χαρτί.
Το σκίτσο είναι ασπρόμαυρο και όχι ιδιαίτερα καλοφτιαγμένο, αλλά αυτό δικαιολογείται. Όπως δεν μπορεί να είναι καλλιγράφος εξ αιτίας της δυσλεξίας έτσι δεν μπορεί να ζωγραφίζει κομψά.
Όμως εμένα με απασχολεί περισσότερο η σύλληψη των τερατόμορφων πλασμάτων.
Δεν είμαι ειδικός, αλλά και ποιος δεν θα είχε θορυβηθεί με τα δημιουργήματα της φαντασίας του.
Καθόμαστε στο τραπέζι πρόσωπο με πρόσωπο και τον ρωτώ.
Με κοιτάει παραξενεμένος και μου απαντά ότι "όλα αυτά τα δόντια και τα νύχια είναι απαραίτητα για την επιβίωση των πλασμάτων στο περιβάλλον τους."
Κατά λέξιν!
Να αυτός ο δύτης είναι κάτοικος της Ατλαντίδας. Αυτοί έχουν πολύ υψηλό πολιτισμό αλλά ζουν μέσα στην θάλασσα. Κοίτα φοράει μια στολή κατάδυσης με ειδικό σχήμα για να γλιστράει στο νερό. Βλέπεις που το πρόσωπο του μοιάζει με ψαριού. Κανονικός άνθρωπος είναι αλλά η μάσκα έχει αυτό το σχήμα!
Και το τεράστιο όπλο τι ρόλο παίζει παιδί μου;
Μα δεν είναι όπλο, είναι φωτόσπαθο. Το χρησιμοποιεί για να βλέπει μέσα στα σκοτάδια του βυθού και να αμύνεται.
Έχει εχθρούς;
Όχι σημαντικούς, αλλά βλέπεις αυτό το ζώο δίπλα; Το κυνηγάει για φαγητό.
Αλλά κι αυτό είναι γεμάτο δόντια και νύχια.
Μα δεν βλέπεις το φυτό δίπλα του. Από αυτό τρέφεται αυτό το ζώο. Να βλέπεις που έχει τα ίδια χρώματα. Είναι καμουφλάζ για την ώρα που τρώει. Για να μην το αντιλαμβάνονται οι εχθροί του.
Ναι αλλά τα νύχια…
Βρε Ρ. –δεν με λέει ποτέ Θεία!- δεν βλέπεις πόσο σκληρό είναι το φυτό. Το ζώο πρέπει να μπορεί να το ξεσκίσει με τα νύχια του για να φάει το εσωτερικό που είναι μαλακό σαν κουνουπίδι!
Μάλιστα! Και ο άνθρωπος από την Ατλαντίδα τι κρατάει στα χέρια του; Αν αυτό δεν είναι όπλο …
Και βέβαια δεν είναι όπλο. Είναι σόναρ(!), συσκευή για να επικοινωνεί με τους υπόλοιπους. Να τώρα τους λέει ότι βρήκε τροφή και είναι έτοιμος να τους την πάει.
Αφού σκοτώσει πρώτα το ζώο ε;
Μα αφού τα εκτρέφουν αυτά τα ζώα για τροφή!
Χμ! και το πλάσμα που κρατάει από την αλυσίδα; Κι αυτό γεμάτο νύχια και δόντια είναι!
Ναι! Δεν καταλαβαίνεις ότι τα περισσότερα ζώα που ζουν σε παρόμοιο περιβάλλον μοιάζουν μεταξύ τους. Μερικά έχουν και τους ίδιους εχθρούς και χρειάζονται ίδια όπλα για να ζήσουν.

Έχει περάσει ήδη ένα εικοσάλεπτο που τον έχω μαντρωμένο απέναντι μου, απλά κοιτώντας τον στα μάτια όσο μιλάμε, και έχει ήδη αρχίσει να δείχνει σημάδια ανυπομονησίας.
Ωστόσο δεν φεύγει, κάνει λίγη ακόμα υπομονή.
Θέλει να πει κι άλλα, αλλά δεν τον βοηθάνε οι ερωτήσεις μου. Θέλει να μου περιγράψει τους απίστευτους κόσμους που έχει πλάσει στο μυαλό του. Με θαυμαστές εικόνες, με λογικές και εμπεριστατωμένες λεπτομέρειες που εξηγούν κάθε πλευρά της ζωής σε αυτούς.

Όπως είπα πριν, ο Νικόλας πάσχει από δυσλεξία. Μαζί με πάρα πολλά άλλα παιδιά που πάσχουν από αυτήν, φέρει την ρετσινιά του κακού μαθητή, και καθώς εδώ και 6-7 σχολικά χρόνια δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί του συμβαίνει αυτό, έχει πείσει τον εαυτό του ότι είναι χαζός!
Φυσικά το σχολείο και οι καθηγητές / δάσκαλοι του είναι ενήμεροι της ιδιαιτερότητας του και του φέροντα αναλόγως. Αλλά εκείνος, όταν περάσει η ευχαρίστηση, από το ότι δεν χρειάζεται να μελετάει συστηματικά, αρχίζει και αναρωτιέται μήπως είναι εντελώς άχρηστος.
Ενώ ταυτόχρονα έχει να ανταγωνιστεί μια μικρότερη, κούκλα αδελφούλα, καμάρι του πατέρα και απόλυτο κυρίαρχο του σπιτιού!

Κλείνει τα βιβλία των Αγγλικών.
Τα πετάει με μίσος στην τσάντα μαζί με στυλό, μολύβια γόμες και το τελευταίο μίνι παιχνίδι από το Κιντερ αυγό.

Πριν φύγει, βγάζει ξανά το βιβλίο της Γραμματικής από την τσάντα για να μου δείξει ένα ακόμα δράκο, μικροσκοπικό και κακότεχνο ανάμεσα στις ασκήσεις για τους τρεις τύπους υποθετικών προτάσεων.
Δεν είναι ο μόνος δράκος! ένας μικρούλης μοναχικός δράκος
Το βιβλίο βρίθει από τέτοια πλάσματα που ζουν μοναχικά ή σε παρέες στα περιθώρια των κειμένων.
Κι αυτός τα χαϊδεύει με τα μάτια και τα δάχτυλα, όσο προσπαθεί να διαβάσει και να μεταφράσει τα κείμενα με δυσκολία, σύντροφοι στις δυσκολίες της ανάγνωσης (..ζωής..;) που αντιμετωπίζει ένα δισλεξικό παιδί.

Το αγαπάω αυτό το πιτσιρίκι.
Έχει γλυκά μάτια με τεράστιες βλεφαρίδες και απαλή –ακόμα- φωνή.
Είναι μεγαλόσωμος με τεράστιες πλάτες, κατάλοιπο από χρόνια κολύμβησης, μέχρι πριν ένα δύο χρόνια που το σχολείο άρχισε να απαιτεί περισσότερες ώρες.
Είναι ένα απαλό αντράκι ακόμα, λίγο άχαρο όπως όλοι οι προέφηβοι.
Κάθε φορά που φεύγει από το σπίτι, τρέμω στην ιδέα ότι την επόμενη φορά που θα έρθει θα είναι πολύ μεγάλος για να με αφήνει να του χαϊδεύω τα μαλλιά και να με κοιτάει αθώα στα μάτια.
Σε λίγο θα συμβεί βέβαια κι αυτό.

Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτή την στιγμή είναι να τον αγαπάω και να του το δείχνω.
Να προσπαθώ να του εξηγήσω πόσο λαμπερό είναι το διαφορετικό μυαλό του.
Να τον κάνω να καταλάβει ότι οι κόσμοι που φτιάχνει σε μια Α4 σελίδα με στυλό ή μολύβι –ποτέ με χρώματα- είναι απόδειξη ότι, κι αν ο κόσμος του, του φαίνεται άδικος τώρα, μπορεί κάποια μέρα, να τον φτιάξει αυτός όπως θέλει.

Με απαλά νύχια και βελούδινα δόντια σαν τα πλάσματα του.
Και με ένα φωτόσπαθο ίσως!



--------------------------------
Από τα προσεχώς...
Η Δανάη μαθαίνει να με αγαπάει
Η Μαργαρίτα …
Ο Μάνος …
Ο Αλκης …
Ο Αλέξανδρος …
Η Ρεγγίνα …
Η Χριστίνα …
Η Ralou …



Ετικέτες

 
posted by ralou at 12:30 π.μ. | Permalink |


27 Comments:


  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 2:36:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Σαν να τις βλέπουμε είναι τις ζωγραφιές του.
    Υπέροχο παιδί, υπέροχο κείμενο.
    Καλημέρα.

     
  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 5:44:00 μ.μ., Blogger Σταυρούλα

    Αχ, αυτά τ' αντράκια μας! ;)
    (Σε ηλικία 7 ετών, όταν του χάρισα τη συλλογή μου από Αστερίξ και Λούκυ Λουκ, μου ζωγράφισε τον Αστερίξ, που είναι και ψηφιοποιημένος πλέον στο πισι!)

    Τον αγαπάς πολύ και φαίνεται. Όλα αυτά για τα νύχια και τα δόντια, μπορεί να 'ναι και μέσα άμυνας προς όλους. Το ό,τι σε βάζει στον κόσμο του είναι πολύ καλό!
    Εμάς έχει η μικρή(10 χρονών) δυσλεξία, κληρονομημένη απ΄την αδερφή μου. Τρέμει από τώρα το γυμνάσιο(πάει στην Ε΄), γιατί πώς να φτάσει τα 18άρια του αδερφού της;
    Ωχ, πάλι σεντόνι!

     
  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 6:26:00 μ.μ., Blogger Unknown

    παντως απο φαντασια ο μικρος ΄΄σκιζει''. μια φαντασια που ομως δεν πρεπει να παει χαμενη....βοηθησε τον οσο μπορεις...

     
  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 7:24:00 μ.μ., Blogger dodo

    "Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτή την στιγμή είναι να τον αγαπάω και να του το δείχνω."

    Και δεν είναι καθόλου λίγο αυτό...

     
  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 7:41:00 μ.μ., Blogger Stavros Katsaris

    Ο μικρός έχει έφεση!
    Μην του πάτε κόντρα!
    Βοηθήστε να εκδηλώσει και να αναπτύξει και άλλο τις ανησυχίες του!
    Καλησπέρα!

     
  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 7:52:00 μ.μ., Blogger ~~kindergarden teacher ~~

    Αυτά τα παιδιά ,,ειναι πανέξυπνα ..υπαρχουν τρόποι να βοηθηθει ,,και σιγουρα ολο αυτο το ταλεντο που εχει στην ζωγραφική θα πρεπει να το αξιοποιήσει ..δεν χρειαζεται να εχει αγχος..

     
  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 7:57:00 μ.μ., Blogger ralou

    Αχ argyrenia, θα τις δεις είναι πραγματικά τρομαχτικές.
    Παρ΄όλα αυτά οι εξηγήσεις του με έπεισαν.

    Καλά ξέρω και την δική σου πετρια με τα ανιψια σου renata! Που να δεις παρακάτω. Ενα-ενα θα σας τα παρουσιάσω τα καμάρια μου!

    Και μην ακούσω πως σ'όποιον δεν δινει ο θεός παιδιά δίνει ο διάβολος ανίψια γιατι....

     
  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 8:00:00 μ.μ., Blogger ralou

    Λίγο μπορεί να μην είναι dodos, είναι όμως αρκετο;
    Σε ενα μαθητικό κόσμο που ο ανταγωνισμός, καλιεργημένος από τους γονείς, φουντώνει, πως να επιβιώσει ενα παιδί με μαθησιακό πρόβλημα όσο ταλαντούχο και αν είναι.
    Το σίγουρο είναι ότι την αγάπη μου και την υποστήριξη μου πάντα θα την έχει.

     
  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 8:04:00 μ.μ., Blogger An-Lu

    Σ΄αγαπάω βρε!!!!
    και τα ανηψούδια σου αγαπάω! ;-))

     
  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 8:06:00 μ.μ., Blogger nyctolouloudo

    ''Ενώ ταυτόχρονα έχει να ανταγωνιστεί μια μικρότερη, κούκλα αδελφούλα, καμάρι του πατέρα και απόλυτο κυρίαρχο του σπιτιού!''

    εκτός της δυσλεξίας του το πρόβλημά του είναι στο πάραπάνω που έγραψες...το καμάρι του ΠΑΤΕΡΑ του!
    Συμφωνώ με την ρενάτα που γράφει για τα νύχια σαν μέσα αμύνα προς τους άλλους.

     
  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 8:07:00 μ.μ., Blogger ralou

    Καλως ήλθες city of pyrgos!
    Πολύ θα ήθελα να ήξερα τον τρόπο να τον βοηθήσω.
    Αλλωστε, να ήταν μόνο αυτο το ταλαντούχο παιδί που θα χαθει στο πλήθος των ανεκμετάλλευτων ταλέντων!


    Πραγματικά το εύχομαι και το ελπίζω Σταυρο!
    Κανείς από μας δεν θα του πάει κόντρα αλλά δεν ξερω αν αυτό το λαμρό μυαλό θα τα καταφέρει στο τέλος.
    Μακάρι βέβαια!

    Δεν ξέρω sevarose αν έχειταλέντο στην ζωγραφική. Εχει όμως μια απίστευτη ικανότητα να φαντάζεται και να οργανώνει την σκέψη και την φαντασία του με απίστευτο τρόπο.
    Μακάρι να του χρησιμεύσει σε κάτι αυτό!

     
  • At Παρασκευή, Ιανουαρίου 12, 2007 8:12:00 μ.μ., Blogger ralou

    Nα σαι καλά μικρό γοργονάκι!
    Αντε, να τα πουμε και απο κοντά.
    Ανυπομονώ!

    Και βέβαια το έχω σκεφτεί και εγώ αυτό μεθυσμενάκι. Και φωνάζω στον αδελφό μου που άφησε να συμβεί αυτό. Kαμιά φορά η ζωή κάποιων ανθρώπων εξελίσσεται αναίτια δύσκολη και αυτό είναι κακό. Πόσο μάλλον όταν ξεκινάει από απαλών των ονύχων!

     
  • At Σάββατο, Ιανουαρίου 13, 2007 1:11:00 π.μ., Blogger Jason

    Ραλλού...
    Μακάρι να σε είχα θεία όταν ήμουν μικρός...
    Επίσης, μακάρι να είχα ανηψάκι, αλλά δε νομίω πως η αδερφή μου είναι ακόμα στην κατάλληλη ηλικία...

    Γιατί να ζωγραφίζει δράκους, άραγε...;
    Γιατί δράκους και όχι σκύλους, γάτες και ποντίκια;
    Γιατί δράκους και όχι λιοντάρια, τίγρεις, ελέφαντες;
    Γιατί δράκους και όχι μονόκερους;

    Το παιδί ξεχωρίζει.

     
  • At Σάββατο, Ιανουαρίου 13, 2007 12:15:00 μ.μ., Blogger jul

    Το παιδί ειναι ξεχωριστό ...και χαίρεται με την αγάπη και την φροντίδα που απλόχερα του δίνεις... Το ότι ζωγραφίζει δράκους, έτσι από μόνο του δεν λεει κάτι, το ότι όμως έχει δημιουργήσει από πίσω ένα ολόκληρο κόσμο και σου δικαιολογεί τα πάντα λεει πολλά.. Εχει φαντασία, κάτι που λειπει από τα σημερινά παιδιά...
    Ισως με καλή καθοδήγηση θα μπορούσε να κάνει ακόμα πιο υπέροχα σχέδια..Το παιδί έχει ένα υπέροχο χάρισμα και αυτό πρέπει να το αναπτύξει...

    Υ.Γ. Εφτιαξα σήμερα το ψωμί που είχες στο προηγούμενο πόστ..ενα σου λεω..ΥΠΕΡΟΧΟ...θα παω την συνταγή αύριο στην μαμά μου:):)

    Υ.Γ. Ευχομαι να καταφέρω να δημοσιευθεί το κόμεντ μου..γιατί από τα εψές προσπαθώ...Γκρρρρρρρρ

     
  • At Σάββατο, Ιανουαρίου 13, 2007 12:29:00 μ.μ., Blogger tassoula

    Eλπίζω και εγώ να φανεί ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το σχόλιο μου!!.....γκρρρρ!!!!
    Υπέροχο παιδί αλλά ακόμα περισσότερο υπέροχη Ραλού!!Πολλά φιλιά!!

     
  • At Σάββατο, Ιανουαρίου 13, 2007 2:18:00 μ.μ., Blogger ralou

    Ευχαρίστως να σε υιοθετήσω jason :):)
    Οπως ίσως θα δεις στα επόμενα ποστς μπορεί να μην έχω δικά μου παιδιά αλλά ευτυχώς εχω πάμπολλα μικρά και μεγάλα παιδιά γύρω μου και ενα ακόμα χωράει άνετα. Να για παράδειγμα η βαφτιστήρα Χριστίνα είνα σήμερα 22.

    Οσο για τους δράκους, τι να πω;
    Εβαλες την φαντασία μου να οργιάσει. Λες να έχει σημασία που ζωγραφίζει δράκους;
    Χμ.. καλή τροφή για σκέψη και για ενα κείμενο ίσως..

     
  • At Σάββατο, Ιανουαρίου 13, 2007 2:28:00 μ.μ., Blogger ralou

    julia, τασούλα, νομίζω ότι ήλθε η ώρα να γυρίσω και εγώ σε ΒΕΤΑ. Προς τα εκεί μας οδηγεί ο γκουγκλης δημιουργώντας τέτοια προβλήματα.

    Julia, δεν ξέρω αν το ταλέντο του είναι στην ζωγραφική. Ουτε πιστεύω ότι θα εξεληχθεί ποτε το σχέδιο του. Απλά το χρησιμοποιεί για να οπτικοποιήσει τους κόσμους του. Αν δεν ήταν δισλεξικός και μπορούσε να γράψει, είμαι σίγουρη ότι τα κείμενα του θα ήταν λαμπερα.
    Αλλά πάλι, θα ήταν έτσι το μυαλό του αν δεν ήταν δισλεξικός;
    Μα το θεό! θα του έφτιαχνα ενα μπόγκ τώρα αμέσως αν μπορούσε να γραφει!
    Ωστε το ψωμάκι ο.κ. ε;
    Χαίρομαι που σου πέτυχε.
    Αντεμ σε λίγο καιρό θα σας γράψω την συνταγή για να φτιάχνετε σπιτικό τυρι. Εκεί να δεις συνδιασμός με το ζεστό ψωμί!

    Τασούλα σε ευχαριστώ που δεν ξεχνάς ποτέ να λες καλά λόγια για μένα.
    Φιλιά πολλά!

     
  • At Κυριακή, Ιανουαρίου 14, 2007 3:56:00 μ.μ., Blogger αθεόφοβος

    Η δυσλεξία θέλει είδική εκπαίδευση και υπάρχουν καθηγητές γιαυτό.Πρέπει εκτος από την αγάπη σου το παιδί να το βοηθήσουν και οι γονείς του.Είναι παιδιά στο Πανεπιστήμιο μετά από ειδικές εξετάσεις.

     
  • At Κυριακή, Ιανουαρίου 14, 2007 6:09:00 μ.μ., Blogger ralou

    Το γνωρίζω αθεόφοβε! Οταν υποψιάστηκα ότι το παιδί πάσχει από δυσλεξία στην πρωτη του Δημοτικού, εψαξα και βρήκα ειδικούς δασκάλους για τον βοηθήσουν να μάθει τις τεχνικές ανάγνωσης γραφής και μελέτης. Εχουμε και εμείς παραδείγματα δυσλεξικών παιδιών που κάνουν ανλωτερες σπουδές.
    Αλλά οι γονείς του, θεωρώντας ρετσινιά για αυτον την δυσλεξία δήλωναν ότι απλά το παιδί τους είναι τεμπέλης.

    Αχ τι με έκανες να θυμηθώ τώρα!

    Τους πιέσαμε σ όλη την διάρκεια του Δημοτικού να τον βοηθήσουν αλλά αρνηθηκαν. Στο Γυμνάσιο αναγκάστηκαν να τον περάσουν από μια επιτροπή που πιστοποιεί ότι το παιδί είναι δυσλεξικό, όταν οι καθηγητές τους προειδοποίησαν ότι θα έχανε την χρονιά του αλλά ειδικό δάσκαλο δεν του πήραν. Μόνο φροντιστές κανονικούς για διάφορα μαθήματα. Και πάλι "σιγα μην πάρω εγώ τρελογιατρό για τον γιό μου"!!

    Τι να πω; Μερικές φορές οι γονείς κάνουν τα μεγαλύτερα λάθη με τις καλύτερες προθέσεις.

     
  • At Δευτέρα, Ιανουαρίου 15, 2007 1:33:00 μ.μ., Blogger Debby

    Δυστυχώς έχεις δίκιο όταν λες ότι θα δυσκολευτεί πολύ αυτό το παιδί να προκόψει σε ένα κόσμο που καλλιεργείται από πολύ νωρίς ο ανταγωνισμός.
    Χρειάζεται υπομονή και αγάπη.
    Κυρίως αγάπη. Είναι αυτή που μπορεί να κάνει την διαφορά.

     
  • At Δευτέρα, Ιανουαρίου 15, 2007 6:53:00 μ.μ., Blogger dodo

    Η αγάπη είναι μεγάλη προσφορά- μπορεί να μη σε ξεμπλέκει από το κουβάρι τού ανταγωνισμού στο σχολείο, σε κάνει όμως να πιστεύεις λίγο περισσότερο στον εαυτό σου...

    Οι δράκοι είναι ίσως και τής ηλικίας: στο pelenbal.blogspot.com θα βρεις και άλλους, τους ζωγραφίζει ένας ενδεκάχρονος αργεντινός!

     
  • At Τρίτη, Ιανουαρίου 16, 2007 10:44:00 π.μ., Blogger ralou

    Ισως περισσότερο για να καθησυχάσω τις ενοχές μου που δεν κατάφερα να κάνω περισσότερα debby. Δες από πάνω την απάντηση στον Αθεόφοβο.

    Πoλύ ενδιαφέροντα τα σκίτσα αυτά dodos. Θα τα δείξω στον μικρό, θα ξετρελαθεί. Ευχαριστώ.
    Χμ... Μουβαλες ιδέα, να τον βάζω να φτιάχνει ιστορίες και να τις δημοσιεύω εδώ!
    Για να δουμε...

     
  • At Τετάρτη, Ιανουαρίου 17, 2007 5:46:00 μ.μ., Blogger ma.beez

    ralou, μου αρέσεις.

     
  • At Τετάρτη, Ιανουαρίου 17, 2007 6:45:00 μ.μ., Blogger Αρί-μαρί

    Αζάπη μου...
    Μπορείς σε παρακαλώ να του δώσεις ένα πολύ γλυκό φιλάκι απο μένα??
    Μου θυμίζει εμένα στην ηλικία του!

     
  • At Πέμπτη, Ιανουαρίου 18, 2007 9:34:00 π.μ., Blogger Lupa

    Ralou το κείμενό σου με άγγιξε πολύ γιατί αναγνώρισα στο πρόσωπο του ανηψιού σου μια πρώιμη μορφή του άντρα μου. Ο Γ. ήταν δυσλεκτικός σε μια εποχή που ούτε οι δάσκαλοι, ούτε βέβαια οι απλοϊκοί γονείς ήξεραν τί σημαίνει αυτό. Την ασήκωτη ταμπέλα του χαζού προσπάθησαν πρώτα να του κολλήσει η δασκάλα του δημοτικού παρασέρνοντας βέβαια μαζί της και τα περισσότερα παιδιά της τάξης που είναι έτσι κι αλλιώς σκληρά σε αυτήν την ηλικία. Ο Γ. έγινε επιθετικός (καπεταν φασαρίας για την ακρίβεια) και έπεισε τον εαυτό του ότι ήταν ο ορισμός του κακού μαθητή.
    Χάρη σε ένα χριστουγεννιάτικο δώρο του πατέρα του ανακάλυψε νωρίς ότι είχε το τάλαντο να ζωγραφίζει αφύσικα καλά για την ηλικία του. Το ταλέντο του εξέπληξε δασκάλους - που έβλεπαν ότι είχαν να κάνουν με κάτι ιδιαίτερο- αλλά και τους συμμαθητές του που έκαναν ουρά μπροστά από το θρανίο του για να τους ζωγραφίσει τις τσάντες. Και βέβαια το αγαπημένο του θέμα εκείνη την περίοδο ήταν εξωγήινα τερατόμορφα πλάσματα, δράκοι, τρομακτικά διαστημόπλοια και βιβλικά τέρατα. Η ιδιαιτερότητά του τον έκανε να διεκδικίσει και να ξανακερδίσει τη θέση του στην "ομάδα" του σχολείου και της παρέας και χάρη σε μια πραγματικά φωτισμένη καθηγήτριά του στο Γυμνάσιο να αγαπήσει και να πιστέψει στον εαυτό του ως πραγματικό "ξεχωριστό" άνθρωπο.
    Ο Γ. έδωσε και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και δεν σταμάτησε εκεί. Συνεχίζει να καταπιάνεται με ότι τον ενθουσιάζει και λάτρεύει κάθε μορφής τέχνη.
    Εύχομαι στον Νικόλα να λάμψει πραγματικά σαν crazy diamond.

     
  • At Πέμπτη, Ιανουαρίου 18, 2007 1:04:00 μ.μ., Blogger ralou

    mamani, αγαπημένη φίλη, είσαι πολύ καλή μαζί μου!

    asimenia, φιλάκι ελήφθη και θα μεταβιβαστεί πάραυτα!

    Loupa, καλώς ήλθες!
    Τι αισιόδοξο μήνυμα! Αφου ο Γ. τα κατάφερε να επιβιώσει και μάλιστα σε καιρούς που τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα, έχει ελπίδες και το δικό μου μικρό.
    Περίεργο τελικά που η φύση τείνει να διορθώνει τα λάθη που έχει κάνει προσφέροντας άλλα τάλαντα εκεί που κόβει μια απλή συνηθισμένη λειτουργία.
    Θα του το διαβάσω το μήνυμα σου. Θέλω να καταλαβαίνει ότι δεν είναι ο μόνος και ότι όλα μπορούν να πάρουν τελικά ένα πιο εύκολο δρόμο.
    Σ'ευχαριστώ!

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 26, 2008 12:42:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Έπεσα στα χέρια ειδικών που με απροσανατόλισαν και με ξεπουπούλιασαν οικονομικά.

    Έχω μια κόρη 14 ετών που έχει μαθησιακές δυσκολίες. Δεν γράφει στραβά ή ανάποδα, διαβάζει κανονικά, δεν μπορεί να μάθει/ αποστηθίσει/ συλλέξει σημαντικά στοιχεία/ συνοψίσει/ επιλέξει κυριότερά του (ο,τιδήποτε φανταστείτε) μπροστά σε μια σελίδα βιβλίου του σχολείου, κυρίως ιστορίας ή γεωγραφίας.
    Λόγω της δυσκολίας της σε κάθε σχολείο επιλέγει να κάνει παρέα μόνο με προβληματικά/ παραβατικά παιδιά και μας φέρνει πάντα μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα που μας σπρώχνουν σε απελπισμένες πράξεις (αλλαγή σχολείου, αλλαγή "ειδικών" κλπ). Ότι χαρίσματα έχει φροντίζει με κάθε τρόπο να τα εξαφανίσει, προκειμένου να μη διαφέρει στην προβληματική φίλη της (φρόντισε να ξεχάσει τα πορτογαλικά της, αποπειράται να κάνει το ίδιο στα γαλλικά της, στράβωσε τα μπροστινά της δόντια για να βάλει σιδεράκια όπως η φίλη της, καθόταν με τα γόνατα να συγκλίνουν προς τα μέσα και να ενώνονται ώστε να στραβώσουν ενώ η ίδια παλιάέτρεχε με τα δυνατά πόδια της σαν δρομέας, προσπαθεί σε πάρτυ να τρώει τούρτα ενώ τη σιχαίνεται κλπ).

    Έχει μεγάλη κλιση στο μπαλέτο και στο πιάνο (όπου μαθαίνει και προετοιμάζει περισσότερα από ότι της δίνεται κλπ) Μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος που να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα χωρίς να χρειάζονται και οι λοιπές γνώσεις. Δυστυχώς έχω παρακολουθήσει προφορικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθαριστριών από το δημόσιο και για λόγους συναγωνισμού τις ρώταγαν τι γνωρίζουν για τη Συνθήκη της Λωζάνης.

    Οι θεραπευτικές εισηγήσεις των ειδικών στα χέρια των οποίων έπεσα και με αφαίμαξαν ήσαν (δεν είναι όλες οι απόψεις του ίδιου ατόμου):

    - Δεν έχει δυσλεξία (Λες και υπάρχει ένας διαχρονικά ισχύων ορισμός της δυσλεξίας.Και εγώ είχα δυσλεξία τα χρόνια μου και την αντιμετώπισαν με το ξύλο και τον εξευτελισμό).

    - Θα ασχοληθούμε με την προσωπικότητά της μόνο. (Δεν μου απαντάνε όμως στο ερώτημά μου "Δέστε δημοσίευμα της Καθημερινής υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι για να μαθαίνουν τα δυσλεκτικά παιδιά. Γιατί αυτές τις μεθόδους να τις ανακαλύψουμε εμείς -μαζί με τους κατάλληλους ειδικούς - όταν η κόρη μου θα είναι 26 ετών και όχι τώρα;

    - Αφήστε τη να μείνει στην ίδια τάξη. Καλό θα της κάνει( Όμως εγώ έχει διαβάσει διάφορα βιβλία και άρθρα για τη δυσλεξία, και πουθενά δεν λέει ότι θεραπεύεται με το να μείνει το παιδί στην ίδια τάξη).

    - Πηγαίνετε στον τάδε που είναι ειδικός στο να προετοιμάζει δυσλεκτικά παιδιά στο σχολείο και στο τέλος τους περνάει η δυσλεξία. Πήγα και πέρασα τη χρονιά με άθλιες συνθήκες. Ο ειδικός κάθε φορά απήύδηζε προσπαθώντας να της μάθει κάτι, δεν τα κατάφερνε, έλεγε ότι η κόρη μου κουράστηκε και "έχει κατεβάσει τα ρολλά" και μου έδινε μερικές σελίδες γεμάτες με κείμενο το οποίο εγώ ο μή ειδικός θα αναλάμβανα να της τα περάσω στο μυαλό -σαν να ήταν ένα φάξ - προτού κοιμηθεί το βράδυ.

    - Να κάνετε οικογενειακή θεραπεία. Εσείς η κόρη σας και η γυναίκα σας. Θα είμαι εγώ και ένας άλλος συντονιστής. Γιατί ο άλλος (ο μπακαλόγατος); Γιατί έτσι γίνεται η ομαδική θεραπεία. Μπορείτε κυρία μου να μου δείξετε σε ένα από τα βιβλία της ομαδικής θεραπείας που έχετε στη βιβλιοθήκη σας να αναφέρει ότι θα υπάρχει και δεύτερος θεραπευτής; Έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Και τι με αυτό; Και στη Βραζιλία σε ορισμένες περιοχές κάνουν βουντού. Πόσο θα κοστίσει; 140 η συνεδρία (70 αυτή και 70 ο ειδικευόμενος μπακαλόγατος). Τι λέτε κυρία μου;(Και η θεραπεύτρια καπνίζει σαν φουγάρο μπροστά στην κόρη μου χωρίς να ζητάει συγγνώμη ή άδεια, παρόλο που απαγορεύεται από το Υπουργείο Υγείας. Σκέψου να προστεθεί και ο μπακαλόγατος που να καπνίζει τσιμπούκι!)
    - (στη γυναίκα μου) Να μετάσχετε σε ομαδική θεραπεία (σε ένα κατερειπωμένο σπίτι). Θα είναι γονείς παιδιών; Όχι αποκλειστικά, μπορεί μερικοί να είναι γονείς αλλά μπορεί και να μην είναι. Θα το σκεφτώ. Προτού φύγετε, παρακαλώ να με πληρώσετε. 150 Ευρώ. Θα σας ετοιμάσουμε την απόδειξη την επόμενη βδομάδα, να τη ζητήσετε από την κυρία Βάνα.

    - Δεν έχει μαθησιακά προβλήματα. Είναι ιδιοφυϊα η κόρη σας. Εσείς οι γονείς έχετε πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνετε ατομικές θεραπείες ο καθένας σας. Και η κόρη μας; Η κόρη σας δεν έχει τίποτα. 120 Ευρώ. Θα μου δώσετε απόδειξη; Όχι, δεν δίνω αποδείξεις, είμαι πανεπιστημιακός. τότε και εγώ δεν πληρώνω. Μα μου φάγατε την ώρα.. Λυπάμαι. Ωραία θα σας δώσω απόδειξη για 30 ευρώ. Τότε και εγώ θα σας πληρώσω 30 ευρώ.

    Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου δώσετε κάποια κατεύθυνση ως προς το τι να κάνω; Η κόρη μου με τόσες επισκέψεις και τέτοια παραπληροφόρηση δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμα και αν είμαστε φοβεροί εγκληματίες η γυναίκα μου και εγώ (φανταστείτε με να είμαι σαν τον Αυστριακό!), πάλι υπάρχει υποχρέωση των ειδικών να τη βοηθήσουν σήμερα και όχι όταν γίνει 26 ετών. Οι ειδικοι της έχουν βάλει στο μυαλό ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις μας και γι' αυτό εκείνη δεν μπορεί να μάθει τη μετάφραση των Αρχαίων.

    Φυσικά (στην Ελλάδα πάντα έχουμε συμβουλές και επιχειρήματα) μπορεί να πεί κανείς «γιατί δεν πάτε σε κάποιο ειδικό κέντρο του δημοσίου για τα παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα;» Σε αυτούς τους φορείς αν δοκιμάσετε να τηλεφωνήσετε για να κλείσετε ραντεβού, θα πάρετε την απάντηση ότι έχετε σειρά προτεραιότητας για να σας δουν μετά από ένα χρόνο. Δοκιμάστε!

    Αν προσφύγετε στο Συνήγορο του Πολίτη σας απαντούν ότι α) "ναι μεν η ιατρική περίθαλψη είναι συνταγματικό σας δικαίωμα, αλλά εδώ υπάρχει αντικειμενική αδυναμία, όπως δηλώνουν οι συγκεκριμένοι φορείς", β)"μπορείτε να κάνετε αγωγή αποζημίωσης κατά του δημοσίου για παραλείψεις των οργάνων του, με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα εάν θεμελιώσετε τη βλάβη που υπέστη η κόρη σας από την παράλειψη...

    Η αγωγή εκδικάζεται μετά από 3 1/2 με 4 χρόνια και αν υπολογίσουμε ότι στην καλύτερη περίπτωση κερδίσετε, το δημόσιο θα κάνει έφεση και αναίρεση οπότε μπορείτε να έχετε την απόφαση που θα σας δικαιώνει τελεσίδικη μετά από 7-8 περίπου χρόνια.

    Βέβαια δεν είναι εύκολο να έκτέλέσετε απόφαση κατά του δημοσίου, οπότε μπορείτε να προσφύγετε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Στρασβούργο), αλλά θα πρέπει να προσέξετε να ασκήσετε την προσφυγή εντός 6 μηνών από την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης (μετά από αναίρεση κλπ). Η εκκρεμοδικία κρατάει περίπου 8-10 χρόνια και μάλλον θα κερδίσετε την υπόθεση με μια συμβολική αποζημίωση, εκτός αν στο μεταξύ ο αρμόδιος φορέας αποφασίσει να καλέσει την κόρη σας για εξέταση..".

     
usefull  View My Public Stats on MyBlogLog.com