Η χμ.. ας πούμε... συνταγή του μήνα
Θέλω να πάω σπίτι μου!
Βροντοφώναζε ο πατέρας Βούλγαρης, το πρωί στο νοσοκομείο.
Για την ακρίβεια ακούστηκε ένας ήχος «Εο-να-αω-σπιι-μου», αλλά εμείς εξασκημένοι τις τελευταίες 3 βδομάδες που επειδή φορούσε μόνιμα μάσκα οξυγόνου και δεν φορούσε τις οδοντοστοιχίες του μιλούσε μ αυτό τον τρόπο, καταλάβαμε ακριβώς τι έλεγε.
Τις τελευταίες εξι μέρες, με τον βηματοδότη να ανεβάζει τους σφυγμούς του από 30 σε 75 και το αίμα του να έχει οξυγονωθεί επαρκώς, γυρίσαμε πάλι στην γκρίνια και τις φωνές και τις συνεχείς απαιτήσεις να πάει μια βόλτα στον διάδρομο που νοσοκομείου. Αλλά βέβαια το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σαρξ χμ... ταλαιπωρημένη από την κατάκλιση 3 εβδομάδων ... μάλλον είχε άλλη εντύπωση για το θέμα.
Με την ίδια ακαταλαβίστικη φωνή, δήλωσε πως μόλις πάει στο σπίτι, θέλει να φάει τηγανητό γαύρο, ρυζόγαλο και μια τεράστια φέτα καρπούζι!
Τωρα λοιπόν, του έβγαλαν τα ράμματα από την επέμβαση για τον βηματοδότη και μας είπαν ότι μπορούμε να τον πάρουμε.
«Να περιμένουμε το ασθενοφόρο;» Ρωτήσαμε
«Α! Μα δεν έχουμε ασθενοφόρο. Για να έρθει ασθενοφόρο πρέπει να ειδοποιήσουμε από την προηγούμενη μέρα.»
«Και γιατί ρε παιδιά δεν ειδοποιήσατε από χθες;»
«Ααα! Χθες είχαμε απεργία! Να ειδοποιήσουμε σήμερα και να φύγει την Δευτέρα αν θέλετε.»
Τρίξανε τα τζάμια από το μουγκρητό του πατέρα Βούλγαρη! Κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό εκεί μπροστά στα μάτια μας!
«Εάν θέλετε πάντως, μπορείτε να τον πάρετε με το αυτοκίνητο σας, αλλά πρέπει να φέρετε από το σπίτι σας την φιάλη οξυγόνου για να τον συνδέσουμε μέχρι να φτάσετε.»
Σκεφτήκαμε ότι μάλλον χρειαζόμαστε φορτηγάκι για να γίνει αυτό, αφού η φιάλη είναι ένα πράμα με ύψος 1,5 μέτρο και ένα άλλο όργανο που φέρνει τον αέρα, σαν μια βαλίτσα όρθια.
«Η μπορείτε να καλέσετε ιδιωτικό ασθενοφόρο.»
Ομολογώ ότι δεν ήξερα ότι υπήρχε τέτοιο πράγμα, αλλά ένα τηλεφώνημα και 65 ευρω αργότερα, πραγματικά λύσαμε το πρόβλημα και ο πατέρας πανευτυχής πάτησε το πόδι του στα πάτρια.
Μόλις μπήκε μέσα στο σπίτι, ρουθούνισε μυρίζοντας τον αέρα για να πάρει γεύση από γαύρο τηγανητό!
Διότι μπορεί να μην ακούει καλά και η όραση του να είναι περιορισμένη, αλλά η όσφρηση του... ααα... όλα κι όλα! Δεν της ξεφεύγει τίποτα!
Μετά είχαμε τις κλασσικές σκηνές απείρου κάλους με τον πατέρα να βρίζει την φουκαριάρα την κυρία που τον φροντίζει, γιατί τα μαξιλάρια είναι χαμηλά, η τηλεόραση δεν δουλεύει, το νερό που πίνει είναι κρύο και θα πουντιάσει, τα φρούτα σκληρά, το φως από το παράθυρο πολύ ή λίγο –εναλλάξ-
Το μεσημέρι της επόμενης έφαγε και τον γαύρο του τηγανητό (δυο τρία ψαράκια, μην νομίζετε) έφαγε και το καρπούζι του και όλα βρήκαν τον ρυθμό τους.
Λοιπόν, εύχομαι να μην αποχτήσετε ποτέ ένα Βούλγαρη εν εξάλλω, αλλά αν παρ’ ελπίδα σας συμβεί αυτό, ιδού η συνταγη για
Γαυρο Τηγανητο:
Υλικά
1 κιλό γαύρο
αλεύρι και λάδι για το τηγάνισμα.
Καθαρίζετε και πλένετε τον γαύρο, τον αλευρώνετε, ενώνετε τρία-τρία τα ψαράκια από τις ουρές και τα ρίχνετε στο καυτό λάδι.
Τηγανίζετε και από τις δύο πλευρές μέχρι να πάρουν ωραίο χρυσοκαφέ χρώμα.
Σερβίρετε με τοματοσαλάτα.
Χμμμ…! Ε καλά! Δεν είναι πια τόσο δύσκολο να φτιάξει κανείς τηγανητό γαύρο, που να χρειάζεται και συνταγή. Το ξέρω!
Αλλά… Αν θέλετε να τον ταΐσετε σε ένα πατέρα Βούλγαρη ΠΡΟΣΟΧΗ!
Όπως είδατε δεν ανέφερα το αλάτι ανάμεσα στα υλικά διότι …
Μόλις έφαγε το πρώτο ψαράκι… «Αμάν πια με τα αλάτια σου», μου φώναξε «Λύσσα τον έκανες και θα μου φουσκαλιάσεις την γλώσσα!»
Σημειώστε ότι δεν είχα βάλει κα-θό-λου αλάτι στα ψάρια.
Ας είναι!
Πάντως για να μην είναι άχρηστος ο υπότιτλος, που σαφώς δηλώνει ότι εδώ υπάρχει συνταγή, ιδού μερικά tips για να τον δικαιολογήσουμε:
Αν ο γαύρος είναι μεγαλούτσικος και πολύ φρέσκος, είναι εύκολο να τον ανοίξετε στα δύο και να αφαιρέσετε το κεντρικό κόκαλο χωρίς να διαλυθεί το ψάρι. Έτσι τηγανίζεται ωραιότερα και είναι πιο εύκολο να τον φάτε μετά. Αν είναι μικρός και διαλύεται, φτιάξτε τον κεφτεδάκια μαζί με το αλεύρι και λίγο νερό για να δέσουν τα υλικά. Σ αυτή την περίπτωση θέλει λίγο πιο πολύ τηγάνισμα για να ψηθούν καλά τα ψαράκια.
Πριν τον αλευρώσετε ρίξτε λίγο λεμόνι ή ξύδι αν προτιμάτε και αφήστε το να μείνει πάνω στα ψάρια για λίγο. Η γεύση γίνεται πιο έντονη λόγω της οξύτητας και εμάς τουλάχιστον μας αρέσει πολύ.
Αν θέλετε προσθέστε στο αλεύρι που θα αλευρώσετε τα ψάρια λίγο αποξηραμένο σκόρδο ή κρεμμύδι σε σκόνη.
Κάπου είχα δει σε ένα μαγειρικό blog –και συγχωρήστε με αλλά δεν θυμάμαι σε ποιο-, ότι μπορείτε να γεμίσετε τον ανοιγμένο γαύρο με μυριστικά και να τον διπλώσετε ξανά πριν τον αλευρώσετε για το τηγάνισμα. Το είχα κάνει παλαιότερα με άνηθο και δυόσμο και πολύ το είχαμε ευχαριστηθεί!
Έτσι λοιπόν, με τον πατέρα Βούλγαρη πάλι στο σπίτι, τον βλέπω να απολαμβάνει το καρπούζι του από ένα μπολάκι, με μια ροζ γραμμή από καρπουζόζουμο να τρέχει στο σαγόνι του.
Τι το θέλατε και με πήγατε στο νοσοκομείο;
Εγώ καλά ήμουνα και τώρα καλά είμαι!
Ίσα-ίσα η ταλαιπωρία!
Παναγιά μου!
21 μέρες στο Σωτηρία… μέρες και νύχτες με αποκλειστικές, να λειώνουμε από την αγωνία, την ζέστη και τα τρεχάματα, περίπου 2500 ευρω φτωχότεροι… και δεν κατάλαβε τίποτα…
Θα το πω, παρ όλο που φαίνεται ύβρις.
Ευλογημένη γεροντική άνοια…!
.................
.................
Tην φωτό του τηγανητού γαύρου βρήκα εδω:
http://www.tavernoxoros.gr/lofi?t2375
Την φωτό του ωμού γαύρου βρήκα εδω:
http://asteromases.com/archives/2170
Σιδερένιος!
Τις εσωτερικές διαδικασίες, δεν ήξερες δεν ρώταγες την πεπειραμένη?
τηγάνιζε τώρα και μην μιλάς.
φιλιά πολλά και περαστικά (σας...)