Που λες Μαρίκα μου, εγώ δεν την ζήτησα την περιπέτεια!
Εγώ μια βόλτα έκανα ένα βραδάκι εκεί στις γειτονιές με τα κοτέτσια, μπας και χωθώ και βουτήξω κανένα τρυφερό κοτοπουλάκι!
Σκοτεινά ήτανε, περπάτησα μέσα από τους θάμνους, πήδηξα ένα φράχτη, και πήγα να χωθώ κάτω από το συρματόπλεγμα.
Αλλά … σφήνωσα!
Δεν είμαι δα και καμιά μεγαλόσωμη αλεπού, αλλά όσα φέρνει ώρα και η κακή τύχη δεν τα φέρνει ο χρόνος.
Εκεί λοιπόν που προσπαθούσα να ξεμπλέξω και είχα και μπροστά στα μούτρα μου ένα τζόρα κόκορα που με κοιτούσε με απειλητικές διαθέσεις, να σου αισθάνομαι κάτι υγρό πάνω στο πόδι μου!
Κοιτάω πίσω και τι να δω!
Η γάτα του σπιτιού είχε πλησιάσει και με είχε περάσει –ξέρω ‘γω!- για γατάκι ίσως και μου έπλενε με την γλώσσα της το πόδι!
Ε καλά! Είπαμε δεν είμαι μεγαλόσωμη αλλά κι αυτή τόσο χαζή ήταν που με πέρασε για γατί; Έπεσαν τα μούτρα μου!
Ο κόκορας, έκανε λίγο πίσω, η γάτα του νιαούρισε «Δικό μου είναι αυτό το γατάκι, μην τυχόν και το πειράξεις!», η αξιοπρέπεια μου καταρρακώθηκε αλλά τι να έκανα!
Μπροστά την απειλή έβγαλα τον σκασμό και προσπάθησα να νιαουρίσω για να παίξω κι εγώ το παιχνίδι τους.
Για να μην στα πολυλογώ, η γάτα με βοήθησε να ξεμπλέξω από το σύρμα και μετά με νιαουρίσματα επίπληξης με οδήγησε μέσα στο σπίτι! (Αλλά κλείδωσε και την πόρτα πίσω της!)
Με τάισε, με πότισε, μου έδειξε το σπίτι και το κρεβάτι, καλά και ζεστά ήτανε δεν λέω…
Εγώ από την μεριά μου, την άφηνα να με θεωρεί γατάκι, άμα είναι χαζή η γάτα εγώ θα την βγάλω από την πλάνη της;
Έτσι λοιπόν Μαρίκα μου άραξα και κοιμήθηκα χορτασμένη και ευλογούσα την τύχη μου που μου έστειλε τέτοιο δώρο.
Έλα όμως που την άλλη μέρα το πρωί η γάτα αφού με ξανατάισε και με ξαναπότισε βάλθηκε να με μπανιάρει!
Το τι γλείψιμο έφαγα δεν λέγεται!
Και να η πλάτη μου και να η κοιλιά μου και να τα μούτρα μου και να τα πατούσια μου… με έκανε μούσκεμα.
Για να μην πω για τα ταλαίπωρα τα αυτιά μου!
Μια ώρα το καθένα τα έγλυφε για να τα καθαρίσει, εεε, χμ… καλά, έχω και λίγο μεγάλα
αυτιά το παραδέχομαι, τέλος πάντων, βρήκα μια στιγμή ευκαιρία και της το έσκασα.Τώρα λοιπόν Μαρίκα μου, βρίσκομαι στο σαλόνι του σπιτιού, και σου γράφω αυτό το μήνυμα.
Αν μπορέσω να το στείλω και αν μπορέσεις να το λάβεις σε παρακαλώ, ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, έλα να με σώσεις.
Δεν είναι μόνο θέμα αξιοπρέπειας σε βεβαιώνω!
Θα με λειώσει το χαζόγατο στο πλύσιμο αν δεν ξεφύγω!
Ελπίζω σε σένα...
Η φίλη σου Μαριγώ.
A! ξέχασα!
Σου στέλνω και ντοκουμέντα για να με πιστέψεις !!!
Ax αυτές οι γάτες σου... Μια ιστορία από μόνες τους.. Μια περιπέτεια