Τετάρτη, Δεκεμβρίου 03, 2008
Ένα ενάρετο σοκολατένιο κέικ με κολασμένο ταμπεραμέντο
Αυτό το κέικ λοιπόν έχει την ιστορία του!
Είναι ένα κέικ ολωσδιόλου ενάρετο, ένα κέικ που σέβεται την νηστεία αλλά και την χολιστερινοφοβούμενη διατροφή μας!

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Όταν ήμουν μικρή, δεν είχα αρχίσει ακόμα να μαγειρεύω μόνη μου, ωστόσο αγαπούσα πολύ να διαβάζω τσελεμεντέδες, να ψάχνω τα υλικά κάθε συνταγής και να προσπαθώ να βρω το θάρρος να φτιάξω κάτι μόνη μου.
Μέχρι τα εννιά μου, που το πήρα απόφαση και το έκανα.
Συνήθως αυτά τα εγχειρήματα τα υλοποιούσα τα απομεσήμερο της Κυριακής, όταν είχα τελειώσει με τα μαθήματα, είχε ησυχία στο σπίτι γιατί ο πατέρας κοιμόταν –το μοναδικό μεσημέρι της εβδομάδας που είχε αυτή την πολυτέλεια-, η μαμά εύρισκε την ευκαιρία να ξεπορτίσει στην γειτόνισσα για καφεδάκι και Άσσο Φίλτρο και ο Αντυ έπαιζε στον δρόμο μέχρι να σκοτεινιάσει.
Εγώ πάλι μόνη στο σπίτι άνοιγα την «Μεγάλη Μαγειρική του ‘60» το μπορντό δερματόδετο βιβλίο συνταγών της μαμάς και προσπαθούσα να φτιάξω κάτι, συνήθως ένα γλυκό. Αλλά συνήθως τα υλικά ήτανε λειψά. Δεν θυμάμαι εκείνες τις εποχές να είχαμε στο σπίτι πολλά τρόφιμα αποθηκευμένα να ξεχειλίζουν από τα ντουλάπια όπως τώρα και η μαμά αγόραζε ότι ήθελε, αυθημερόν, από το μπακάλικο της γειτονιάς.
Έτσι αυτοσχεδίαζα. Αν η συνταγή ήθελε αλεύρι, εγώ έβαζα όσο έβρισκα και μαζί και λίγο σιμιγδάλι για παράδειγμα, ή λίγο νισεστέ για να συμπληρωθεί η ποσότητα. Η ζάχαρη συμπληρωνόταν με την ζάχαρη άχνη που είχε μείνει από τους κουραμπιέδες ή μέλι, τα αυγά περιορίζονταν σε όσα είχαν μείνει στο ψυγείο, αντί για βούτυρο έμπαινε λάδι, για να μην μιλήσω τι αυτοσχεδιασμούς έκανα με μπέικιν πάουντερ, σόδες, μυριστικά, ξύσματα και χυμούς φρούτων.
Τέλος πάντων έφτιαχνα μια μικρή ποσότητα συνήθως από ένα χυλό με ότι έβρισκα και μετά τον έριχνα περήφανη σε μια μικρούλα αλουμινένια φόρμα που είχαμε στο σπίτι και τον έψηνα.
Περιττό βέβαια να πω ότι το «γλυκό» που έφτιαχνα τελικά περισσότερο έμοιαζε με στεγνό κουλούρι παρά με κέικ. Ξεροκούλουρο το έλεγαν στο σπίτι και γελούσαν με τα κατορθώματα μου, αλλά ο πατέρας το τιμούσε πάντα ακόμα κι αν έμοιαζε περισσότερο με τουβλάκι παρά με οτιδήποτε άλλο.
Καλός και στοργικός πατέρας που ήθελε να με παρηγορήσει ή φανατικός γλυκατζής που αρνιόταν να πετάξει οτιδήποτε γλυκό;
Ποτέ δεν κατάφερα να αποφασίσω ποιο από τα δύο.

Μετά πέρασαν τα χρόνια και έμαθα να μαγειρεύω και να κάνω γλυκά, πάντα με την ίδια αγάπη, αλλά βέβαια με τα σωστά υλικά. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, δεν έπαψα ποτέ να πειραματίζομαι στην κουζίνα, ευτυχώς με λιγότερο καταστρεπτικά αποτελέσματα.
Ο πατέρας πάντως εξακολουθεί να τα τιμάει.

Όλα αυτά τα χρόνια μαζεύω συστηματικά κάθε έντυπο με συνταγές φαγητών και γλυκών που πέφτει στα χέρια μου. Και πριν ένα δύο χρόνια ανακάλυψα την συνταγή για κέικ.
Τι διαφορετικό έχει;
Ακούστε! Έχει ελάχιστα υλικά! Δεν έχει βούτυρο, δεν έχει αυγά, μόνο αλεύρι λάδι και ζάχαρη!
Και βέβαια σοκολάτα.
Είναι ένα κέικ ενάρετο και απλό, μπορείτε να το φτιάξετε σε περιόδους νηστείας και χολιστερινοαπεξάρτησης. Εχει και σοκολάτα βεβαια. Εξ ου και κολασμένο!!


Την συνταγή την είχα δημοσιεύσει στο παλιό hungry.gr και εξ αιτίας του γνωρίστηκα και με την Κική-ονειρομαγειρέματα.
Τώρα η Κική, που είναι μια εξαιρετική μαγείρισσα και που αγάπησε αυτό το κέικ, την δημοσιεύει με τον δικό της τρόπο στο μαγειρικό blog της «Μικρή Κουζίνα» και θα χάσετε αν δεν περάσετε από εκεί μια βόλτα για να δείτε το κέικ –υπάρχει και υπέροχη φωτό, τόσο υπέροχη που σου έρχεται να βουτήξεις μια φέτα μέσα από την οθόνη- φτιαγμένο από τα χεράκια της.

Κάντε κλικ ΕΔΩ και… τώρα

Το ντεκόρ του ποστ, αύριο, γιατί το σκάνερ μου ασθενεί...

Ετικέτες

 
posted by ralou at 11:48 π.μ. | Permalink |


16 Comments:


  • At Τετάρτη, Δεκεμβρίου 03, 2008 12:02:00 μ.μ., Blogger Crazy Tourists

    Στην κουζινίτσα της Κικής πήρε το μάτι μου κάτι για καινούρια πατουσάκια!!
    Για πες!!

    Τρελοτουρίστρια
    ΥΓ. Θα το φτιάξω οπωσδήποτε αυτό κέικ!! :)

     
  • At Τετάρτη, Δεκεμβρίου 03, 2008 12:33:00 μ.μ., Blogger ralou

    Αναμείνατε crazy tourists!
    Απο εβδομάδα στα χέρια μου νέα γατα.
    Πριν την πάρω, της μίλησα και της εξήγησα ότι η Νερίνα t.c. έχει κι αυτή την θέση της στην καρδιά μου που δεν την παίρνει κανείς, γυρίσει δεν γυρίσει στο σπίτι ξανά!
    Αλλά όπως έχω πει ξανα...
    Η καρδιά μας δεν είναι χωρος πεπερασμένος. Μπορεί να χωρέσει παλιές και νέες αγάπες χωρίς να κλέψει από καμιά.

     
  • At Τετάρτη, Δεκεμβρίου 03, 2008 2:39:00 μ.μ., Blogger Crazy Tourists

    Α! Τι ωραία!!
    Μόλις είδα κάτι βιντεάκια που είχες βάλει πιο παλιά με μια γάτα-καρτούν!! Γελάω σαν το χαζό μόνη μου!! Ρεζίλι έγινα πάλι!! Τέλεια είναι!! Χαχα!!

    Τρελοτουρίστρια

     
  • At Τετάρτη, Δεκεμβρίου 03, 2008 3:06:00 μ.μ., Blogger kiki

    Αχ Ραλούκα μου...όοπως κι αν το περιγράψω το κέικ σου εγώ, δε θα παύουν οι περιγραφές σου να είναι το κάτι άλλο. Στο έχω πει εγώ ότι χαραμίζεσαι...
    By the way, το κέικ αριθεί πάνω από 2 χρόνια...Τουλάχιστον μεταξύ 2 και 3... (περνάει ο άτιμος ο καιρός).
    (Μόλις έψαχνα πότε την είχα αποθηκευσει: είναι ήδη 2,5 χρόνια...)

    Με αυτά που είπες μου θύμισες τις δικές μου αλχημείες που έκανα μικρή. Αχ...πρέπει να σας τα πω αυτά κάποια στιγμή να γελάσουμε...

    Τα νέα πατουσάκια να τα καλοδεχτείτε. Στο έχω πει ότι έχεις πάρα πολλή αγάπη να δώσεις και μια μεγάλη καρδιά, οπότε άνοιξε την πόρτα σου να το καλοδεχτείς το γατόνι. Είμαι σίγουρη οτι θα περάσει καλά!

    Και πάλι ευχαριστώ!

     
  • At Πέμπτη, Δεκεμβρίου 04, 2008 12:13:00 π.μ., Blogger Artanis

    Εννοείται πως η Νερίνα θα βρει την πόρτα ανοιχτή και την αγκαλιά διαθέσιμη...Έτσι είναι αυτά τα πράγματα...Η αγάπη ποτέ δεν μετριάζεται...Είναι ίδια και μόνον να αυξήσει μπορεί σε ένταση και διάρκεια...Αλλά ποτέ να λιγοστέψει...

     
  • At Πέμπτη, Δεκεμβρίου 04, 2008 1:36:00 π.μ., Blogger heart n soul

    γέλασα, με έκανες και θυμήθηκα τις δικές μου αλχημείες, ετών επτά, με το τσελεμεντέ της μητρός που μελετούσα ευλαβικά, με λειψά υλικά "ο,τι έχει το ντουλάπι" με ελαιόλαδο αντί βούτυρο, χωρίς αυγά, ένα νηστίσιμο το πρώτο κέικ μου που μύριζε λαδίλα:) τα υπόλοιπα είναι ιστορία:)

     
  • At Πέμπτη, Δεκεμβρίου 04, 2008 10:23:00 μ.μ., Blogger dodo

    Πειραματισμοί και αυτοσχεδιασμός είναι ένδειξη δημιουργικότητας- και στην κουζίνα! ;-)

     
  • At Παρασκευή, Δεκεμβρίου 05, 2008 10:35:00 π.μ., Blogger ralou

    E τρελοτουρίστρια!
    Η να είναιτρελός κανείς με τις γάτες ή να μην είναι!!!

    Αλήθεια Κική! Τόσος καιρός είναι;
    Αχ πετάει ο χρόνος αλλά οι μέρες σέρνονται. Οτι χειρότερο...
    Ευχαριστώ για την φιλοξενία στην Μικρή Κουζίνα.
    Τα νέα πατουσάκια την Δευτέρα στο σπίτι μου και οσονούπω και σε ποστ.

     
  • At Παρασκευή, Δεκεμβρίου 05, 2008 5:13:00 μ.μ., Blogger ralou

    Ετσι είναι artanis μ' όλο που οι ενοχές με έπνιξαν μόλις βρήκα νέα γάτα.
    Ολοι οι καλοί χωράνε και αν μάλιστα γουργουρίζουν κι όλας, πολύ περισσότερο!

     
  • At Παρασκευή, Δεκεμβρίου 05, 2008 5:17:00 μ.μ., Blogger ralou

    heart n soul δεν πρέπει να σε έχω ξαναδεί στα μέρη μου και σε καλωσορίζω.
    Τις παλιές καλές εποχές κάναμε πάρτι γνωριμίας για τους καινούριους φίλους με τσάι και κουλουράκια, αλλά δυστυχώς αυτές οι εποχές έχουν περάσει...
    Χάρηκα που σε βρήκα και σένα και τις όμορφες φωτό σου!

     
  • At Παρασκευή, Δεκεμβρίου 05, 2008 5:18:00 μ.μ., Blogger ralou

    Αχ dodos παλιέ μου φίλε!
    Πάντα με τον καλό λόγο σου.
    Νά σαι καλά!

     
  • At Σάββατο, Δεκεμβρίου 06, 2008 6:16:00 μ.μ., Blogger dodo

    Να χαίρεσαι τον συζυ-γάτο σου, σήμερα και γιά πάρα πολλά ακόμη χρόνια!

     
  • At Κυριακή, Δεκεμβρίου 07, 2008 1:59:00 π.μ., Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

     
  • At Κυριακή, Δεκεμβρίου 07, 2008 2:01:00 π.μ., Blogger ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

    Χρόνια πολλά, να τον χαίρεσαι & να σε χαίρεται, τα καλύτερα κι από μένα για τον καλό σου (κι ένα συγνώμη για την αργοπορία)! Αγάπη & υγεία σας εύχομαι!

     
  • At Κυριακή, Δεκεμβρίου 07, 2008 2:21:00 μ.μ., Blogger heart n soul

    καλώς σας βρήκα (σας είχα επισκεφθεί και στο παρελθόν αλλά δεν άφησα αποτυπώματα:), μου χρωστάτε τσάι και κουλουράκια παρεμπιπτόντως:)

     
  • At Παρασκευή, Δεκεμβρίου 12, 2008 12:02:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Μετά από όλα αυτά τα πικρά όλων αυτών των ημερών, ένα γλυκό μου είχε λείψει…

     
usefull  View My Public Stats on MyBlogLog.com