Panthera leo και Ursus arctos
Αγαπημένε μου!
Πόσο καιρό έχω να σε δω. Λες και είμαστε ξενιτεμένοι έχουμε καταντήσει πια. Ο ένας στην σαβάνα της Αφρικής κι ο άλλος στα ορεινά της Ασίας. Πόσο καιρό έχω να δω τα μάτια σου, τα υπέροχα πλούσια μαλλιά σου, το καταπληκτικό σου χαμόγελο…
Μου έλειψες βρε συ, το ξέρεις!
Το βράδυ κλείνω τα μάτια μου και σε ονειρεύομαι, κοιτάω το φεγγάρι και λέω, δεν μπορεί… όπου κι αν είναι, θα το κοιτάει κι εκείνος … και ίσως με σκέφτεται.
Αχ! Τι όμορφα που είναι στην αγκαλιά σου…
Σ’ αγαπάω, μην με περιφρονείς!
Σε παρακαλώ μην μου στερείς την παρουσία σου, σε έχω τόσο ανάγκη…
Ουφ!
Τι θέλει τώρα κι αυτή και μου κολλάει;
Κάνει και ζέστη είναι ώρα τώρα για αγκαλίτσες;
Α! Δεν πάει άλλο. Την Κυριακή θα την παρατήσω και θα πάω εκείνη την βόλτα που λέγαμε με τα φιλαράκια. Έχει κάτι κουκλάρες λεοπαρδαλίνες εκεί στο μοναχικό δέντρο, φρέσκες, ναζιάρες και πιτσιλωτές, να τις πιεις στο ποτήρι.
Α! μου φαίνεται πως τούτη δω μου έγινε στενός κορσές! Πρέπει να βρω ένα τρόπο να τη σουτάρω! Αλλά α πα πα! με το μαλακό. Μου είναι αρκετά χρήσιμη, γιατί να μην την έχω του χεριού μου; Δεν με παίρνει να κόψω τις γέφυρες…
Μανάρα μου… Δεν κάνεις λίγο πιο κει μην πιάσουμε κορέους! Άντε να σε χαρώ εγώ αγαπημένη μου, που έχω τόσο καιρό να θαυμάσω το χμ.. υπέροχο κορμί σου!
Ελα! Ελα, μην μου πικραίνεσαι τώρα! Σ’ αγαπάω μωρή Λόλα, δεν το ξέρεις;
Τι θα γινόμουν χωρίς εσένα…
Πολύ καλή φωτοσοπιά, αλλά όχι δική μου.
Χωρίς Ιντερνετ στο σπίτι και τρελή δουλειά στο γραφείο
Σύντομα πάλι μαζί.
Καλή χρονιά σε όλους!
Ετικέτες cats and animals, odd couples
