Όταν ρώτησαν τον κ. Κόϋνερ ποια ήταν η σχέση του με την φύση εκείνος αποκρίθηκε:
Θα μου άρεσε βγαίνοντας από το σπίτι μου να αντικρίζω κάπου - κάπου και μερικά δέντρα. Προπαντός γιατί με το αλλάζουν από μέρα σε μέρα και από εποχή σε εποχή πλησιάζουν πολύ στην πραγματικότητα. Συμβαίνει ακόμα να τα χάνουμε χρόνο με το χρόνο στις πολιτείες, βλέποντας γύρω μας μόνο αντικείμενα κοινής χρήσης, σπίτια που αν δεν τα κατοικούσαν θάταν αδειανά και δρόμους που αν δεν τους χρησιμοποιούσαν θάταν δίχως νόημα.
Το αλλόκοτο κοινωνικό μας σύστημα μας κάνει εξ άλλου να βλέπουμε και τους ανθρώπους σαν τέτοια αντικείμενα κοινής χρήσης.
Έτσι, τα δέντρα έχουν, τουλάχιστον για μένα που δεν είμαι μαραγκός, κάτι το ανεξάρτητο που με γαληνεύει, κάτι έξω από μένα και φτάνω μάλιστα να ελπίζω ότι ακόμα και για τον μαραγκό έχουν κάτι δικό τους που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί.
Καλά, ρώτησαν τότε τον κ. Κόϋνερ, γιατί δεν πηγαίνετε κάπου - κάπου στην ύπαιθρο, μιας και θέλετε να βλέπετε δέντρα.
Ο κ. Κόϋνερ αποκρίθηκε με απορία :
Μα εγώ είπα ότι θέλω να τα βλέπω βγαίνοντας από το σπίτι μου.
(Ο κ. Κόϋνερ είπε ακόμα: Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούμε την φύση με οικονομία. Όταν κανένας τριγυρνάει στην φύση άσκοπα, χωρίς δουλειά, εύκολα οδηγείται σε μια αρρωστημένη κατάσταση, τον πιάνει κάτι σαν πυρετός)
Μπέρτολτ Μπρέχτ
Ιστορίες του κ. Κόϋνερ
Η διαλεκτική σαν τρόπος ζωής
Μετάφραση Πέτρος Μαρκαρης
Αγαπώ τα δέντρα
Αλλά ο κ. Κ. μιλάει πιο τεχνοκρατικά από μένα σχετικά με αυτά.
Την δική μου εικόνα φιλοξενεί ο Σταύρος
σήμερα
στο λουλουδιασμένο blog του.
Είχα ετοιμάσει το κείμενο αυτό εδώ και καιρό,
σε αναμονή αυτης της φιλοξενίας
και ευτυχώς
γιατί είναι ο χρόνος είναι λιγοστός αυτές τις μέρες.
Ετικέτες personal
τέλειο ποστ
:)