Στην αρχή έριξα μπουκάλια με μηνύματα στην θάλασσα
και γύρισαν πίσω κλειστά.
Μετά
έστησα δόκανα και παγίδες στις λόχμες
έριξα κιούρτους και αγκίστρια μεσοπέλαγα
άπλωσα δίχτυα και ξόβεργες στις καστανιές
Και μετά κάτι πέτυχα!
Ένοιωσα το κοντανάσαιμα, το σπαρτάρισμα και το φτερούγισμα του πιασμένου.
Τον ιδρώτα, την λαχτάρα και την απόγνωση του.
Είχε έρθει ο καιρός.
Κοίταξα να δω.
Ανάμεσα σε ξόβεργες και δίχτυα, σε κιούρτους και αγκίστρια σε δόκανα και παγίδες …
ήμουν ε γ ώ
Και το ελάφι, το ψάρι και το πουλί έτρεχαν κολυμπούσαν και πέταγαν δίπλα μου αδιάφορα σαν να μην υπήρχα.
Μόνο καμιά φορά μου έριχναν κανένα βλέμμα
συμπόνιας ελπίζω …
περιφρόνησης φοβάμαι …
Και μ' άφηναν να ζω και να ζένομαι με τον καημό μου…
Ετικέτες alter ego
Εδώ μπαρμπούνι...
"Και που μ' έπιασες, τι κατάλαβες; Nα δω πως θα με ξελεπιάσεις, καθαρίσεις, ψήσεις, ξεκοκαλίσεις και φας."