Όμως, είπα ζωή και κότα και θυμήθηκα ότι ο κάθε Παράδεισος έχει και το φίδι του, και αυτός δεν πάει πίσω… τι νομίζατε!
Σ΄ αυτό τον ευλογημένο κήπο, το φίδι είχε την μορφή
και το μένος της Μπίλιως της κότας, μεγάλης κουτσομπόλας, που έστηνε αυτί στις κουβέντες της παρέας αφού την παρακολουθούσε και ακολουθούσε κατά πόδας.Μετά έδινε και ραπόρτο στα άλλα ζώα της αυλής.
Έκανε μποτέ σήμερα η Αργυρούλα; ψουψουψου, το μάθαινε όλος ο κήπος.
Ήτανε νυσταγμένος σήμερα ο Φρίξος; ψουψουψου, η ρούγα ενημερωνόταν για τα νυχτοπερπατήματα του.
Ήτανε πεσμένος σήμερα ο Γιακουμής; Ψουψουψου, όλη η γειτονιά συζητούσε για τον έρωτα του με το Μαρικάκι στην διπλανή αυλή!
Η παρέα των γάτων βέβαια δεν την άφηνε έτσι και πολλές φορές ο Φρίξος και ο Γιακουμής –παρ όλο που οι γάτοι όπως όλα τα αρσενικά αιλουροειδή είναι μονήρη πλάσματα στα κυνήγια τους- ορμούσανε μαζί με την Αργυρούλα στην Μπίλιω εν σώματι και τα κακαρίσματα ακούγονταν μέχρι την κάτω γειτονιά.
Τότε έβαζε τα μεγάλα μέσα η λεγάμενη και φώναζε τον Γρηγόρη τον συμβίο της
και αρχηγό του χαρεμιού, να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά.Από την άλλη μεριά ο Γρηγόρης, κόκορας όμορφος, καμαρωτός, μεγαλόψυχος, ευφυής και με μεγάλη πνευματική καλλιέργεια, έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και
παρευρισκόταν στην σκηνή όταν η παρέα των γατιών διαμαρτυρόταν και απειλούσε την Μπίλιω.
Αλλά ως εδώ. Δεν έπαιρνε σαφώς το μέρος της, μόνο με το κύρος του και μερικά αυστηρά κακαρίσματα, έπειθε τους πάντες να χαμηλώσουν τους τόνους και να σταθούν στο ύψος τους χωρίς ξεκατινιάσματα και υστερίες.
Η Μπίλιω πάλι σήκωνε ακατάδεχτα την μυτούλα της
και γύρναγε στις άλλες κότες του χαρεμιού που με ενωμένα τα κεφάλια μουρμουρίζανε κρυφά και εξύφαιναν το σχέδιο για κρεβατομουρμούρα μέχρι τελικής πτώσης.Του Γρηγόρη...!
Θα μου πείτε… αφού οι εχθροπραξίες ήτανε τόσο συχνές και καμιά φορά και βίαιες, γιατί κανένας δεν αποφάσιζε να αποχωρήσει από τον κήπο της νοικοκυράς και μαγείρισσας με την Μικρή Κουζίνα;
Γιατί από ότι φαίνεται, το φαΐ της ήτανε τόσο μα τόσο νόστιμο, που κανένας δεν ήθελε να το στερηθεί.
Και η καλή νοικοκυρά και μαγείρισσα δεν τους χαλούσε χατίρι, όλο και κάτι περίσσευε γι αυτούς από το μπριάμι και τα γεμιστά αλλά και από το αρνάκι και τις άλλες νοστιμιές.
Γιατί, τι άλλο επιθυμεί μια τέτοια γυναίκα, από το να φτιάχνει τα υπέροχα φαγητά της στη Μικρή Κουζίνα της και να σκορπίζει γευστική αγαλλίαση αλλά και γεμάτες κοιλίτσες, σε όλα τα πλάσματα…
To κειμενάκι αυτό το έγραψα με αφορμή τις φωτόγραφίες που έχει τραβήξει και αναρτήσει η Κική στο μπλόγκ της Ονειρα με Θέα.
Εχω κλείσει τα σχόλια εδώ αλλά αν -λέω, ...αν - κάποιος επιθυμεί να σχολιάσει, μπορεί να το κάνει εδώ, στα Ονειρα με Θέα που φιλοξενείται
Ετικέτες cats and animals, sort stories
