Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007
The Matrix re-χαπακώνεται...


Εφτά το βράδυ.
Μπαίνω στο γραφείο του γιατρού στον τρίτο όροφο.
Ο προθάλαμος είναι σκοτεινός, μέσα στα γκρίζα και μολυβιά του χρώματα.
Ο χώρος υποδοχής το ίδιο. Φωτιστικά δέσμης φωτίζουν επιλεκτικά το τραπεζάκι μα τα περιοδικά και ένα γλυπτό ακαθόριστης τεχνοτροπίας με τρομακτική φάτσα.
Είμαι μόνη μου. Τους υπόλοιπους ασθενείς έχει ήδη καταπιεί η μαύρη λακαρισμένη πόρτα του ιατρείου.
Πλησιάζω.
Η πόρτα ανοίγει μόνη της.
Στο εσωτερικό, η ίδια μισοσκότεινη ατμόσφαιρα με τα φωτιστικά δέσμης να φωτίζουν τον γιατρό καθισμένο στην πολυθρόνα του. Το ίδιο και άλλη μία απέναντι του.
Κάθομαι.
Με κοιτάει με παγωμένη έκφραση στο πρόσωπο.
Μικρή παύση.
Πλέουμε μαζί στον χώρο και τον χρόνο για μερικά δευτερόλεπτα.
Με κοιτάει(;) πίσω από τα μαύρα μοδάτα γυαλιά του.
"Έχετε δύο επιλογές κα. Βούλγαρη" μου λέει αινιγματικά.
Ανοίγει το χέρι του και βλέπω πάνω του δύο μικρά αντικείμενα.
Είναι δύο κάψουλες, διαφανείς και λαμπερές.Μια μπλε του κοβάλτιου και μία κόκκινη.
"Διαλέξτε", μου λέει.
μπλε κάψουλα θα σας χαρίσει την Λησμοσύνη"
κόκκινη κάψουλα θα σας χαρίσει την Μνημοσύνη"
Έχω μπερδευτεί.
"Γιατρέ ήλθα για τα αποτελέσματα των εξετάσεων και την τελική αξιολόγηση. Τι βρέθηκε τελικά Την γλυτώνω ή δεν την γλυτώνω".
Με κοιτάει ξανά αινιγματικά.
"Α! Ειστε σίγουρη ότι θέλετε να μάθετε; Διαλέξτε λοιπόν την κόκκινη κάψουλα. Είναι στο χέρι σας. Προσέξτε όμως γιατί δεν υπάρχει επιστροφή".
Με κόβει κρύος ιδρώτας. Αλλά απλώνω το χέρι και παίρνω το λαμπερό διαφανές κόκκινο πραγματάκι. Το καταπίνω χωρίς νερό με κίνδυνο να μου κολλήσει στον λαιμό. Είμαι αποφασισμένη.
"Είμαι έτοιμη" του λέω. "Ακούω".
Το δωμάτιο στριφογυρίζει για μερικά δευτερόλεπτα. Το σκηνικό αλλάζει και βρισκόμαστε σ’ ένα κενό ολόλευκο χώρο με μια γιγαντοοθόνη πλάσμα. Τρομακτικές εναλλαγές χρωμάτων πάνω της με ζαλίζουν και με αποπροσανατολίζουν.
"Που είμαστε", ρωτάω αδύναμα.
"Είμαστε μέσα στον οργανισμό σας κυρία μου" μου απαντάει.
"Βλέπετε εδώ την αιμοσφαιρίνη σας, εδώ τα λευκά αιμοσφαίρια σας που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον εχθρό.
Εδώ ο εχθρός υπάρχει αλλά είναι σε καραντίνα. Εδώ έχει καταλάβει ένα δύο οχυρά σημεία
".
"Μα αυτός δεν είναι ο εχθρός! Αυτές είναι οι στρατιές του Αννίβα!" ψιθυρίζω έντρομη.
"Μην πανικοβάλλεστε. Οι υμέτερες δυνάμεις, προς το παρόν ανθίστανται σθεναρά.
Προς το παρόν όμως
!"
"Μάλιστα... Ενισχύσεις μπορούμε να βρούμε;"
"Ενισχύσεις... χμ...
Ας προχωρήσουμε στο επόμενο επίπεδο
."
Η σκηνή ξανα στριφογυρίζει και βρισκόμαστε σε ένα κενό μαύρο χώρο. Στην ατμόσφαιρα κινούνται ακαθόριστες γκρίζες και άσπρες σκιές κομμένες σε στρογγυλούς δίσκους.
"Τι είναι αυτό", ρωτάω
"Εσείς είσαστε αγαπητή. Εκ των έσω! Κάθε δίσκος παρουσιάζει μια φέτα του εαυτού σας. Κάθε σκιά μας δίνει πληροφορίες για σας, που εσείς δεν μπορείτε ούτε να δείτε ούτε να ερμηνεύσετε ποτέ".
"Μα αυτό μοιάζει με παράνομη λήψη των προσωπικών μου δεδομένων!" τσιρίζω αγανακτισμένη.
"Τώρα που διαλέξατε να γνωρίζετε, θα τα μάθετε όλα. Στο Matrix της τέλειας υγείας σας υπάρχουν τόσα πολλά ψευδή στοιχεία και αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να τα ανακαλύψουμε και να σας τα αποκαλύψουμε".
"Και τι βλέπετε λοιπόν εσείς, και μπορείτε να ερμηνεύσετε τα στοιχεία ερήμην μου ε; Έχω σοβαρό πρόβλημα;"
"Σοβαρό πρόβλημα ... χμ...
Ας ανεβούμε και στο τρίτο επίπεδο
".
Ξανά στριφογυρίζει η σκηνή και βρισκόμαστε στην κορυφή του πιο ψηλού ουρανοξύστη της πόλης. Στα πόδια μας η πόλη μέσα στην θολούρα της αφέγγαρης νύχτας να λαμπυρίζει με τα φώτα της. Είμαστε τόσο ψηλά που στο βάθος στον ορίζοντα διακρίνεται το τελευταίο φως της μέρας. Πολύχρωμα σχέδια σχηματίζονται στον ουρανό πάνω από το βουνό. Ομόκεντροι ανώμαλοι κύκλοι που ανοίγουν και κλείνουν σαν αμοιβάδα σε ώρα σεξουαλικού οργασμού. Τα χρώματα αλλάζουν, μπλε, φωτεινό μωβ, κίτρινο και ένα κόκκινο ρουμπινί σε ένα μικρό σημείο, που αλλάζει σε φωτεινό άσπρο και πάλι κόκκινο.
"Μα που είμαστε" ξαναρωτάω.
"Εδώ βλέπετε τις μαγνητικές δυνάμεις που περιβάλουν την ύπαρξη σας".
"Κάτι σαν την αύρα μου;" Ρωτάω με αφέλεια.
Με κοιτάει υποτιμητικά και συνεχίζει.
"Αυτό το κόκκινο το βλέπετε;"
"Ναι, είναι τίποτα κακό;"
"Κακό ... χμ...
Ας επιστρέψουμε τώρα
".
Η σκηνή ξανά στριφογυρίζει. Αααα! Αν συνεχιστεί αυτό είναι σίγουρο ότι θα βγάλω τα μεσημεριανά γιουβαρλάκια πάνω στο γκρι δερμάτινο πανωφόρι του, που φτάνει μέχρι το πάτωμα.
Είμαστε ξανά στις φωτισμένες πολυθρόνες στο γραφείο του.
Με κοιτάζει αινιγματικά. Μου χαμογελάει.
Μου χαμογελάει !;;;!
Ωχ! Κάθε φορά που χαμογελάει προσθέτει ένα εικοσάευρω στην αμοιβή του.
"Μην χαμογελάτε!" του λέω έντρομη, ψαχουλεύοντας το πορτοφόλι μου διακριτικά.
"Τώρα ήλθε η ώρα της αλήθειας αγαπητή μου κ. Βούλγαρη, ή καλύτερα Reo. Ναι έτσι θα είναι το όνομα σας από εδώ και πέρα.
Αγαπητή Reo, είσαι η Εκλεκτή
!"
Ωχ! Το ρίξαμε στον ενικό. Κακό σημάδι.
"Εσύ και μόνο εσύ μπορείς να κατατροπώσεις τον εχθρό. Πρέπει να μπεις σε εντατικό πρόγραμμα άσκησης και υγιεινής διατροφής. Ο εχθρός είναι ανελέητος, έχει καταλάβει τα πιο καλά οχυρά. Παρακολουθεί κάθε κίνηση σου και ύπουλα βρίσκει τα αδύνατα σημεία. Μόνο εσύ μπορείς να τον νικήσεις. Μόνο εσύ μπορείς να γλυτώσεις το σύστημα σου από το Matrix της καλής υγείας. Μόνο αν πονέσεις, αν πεινάσεις, αν ασκηθείς, θα είσαι έτοιμη να τον αντιμετωπίσεις και να τον νικήσεις. Και εγώ αγαπητή Reo, θα σε προπονήσω για να το πετύχεις.
Μπορείς! Είσαι δυνατή. Είσαι η Εκλεκτή
!!!"
Πριν προλάβω να σηκωθώ από την πολυθρόνα με έχει τραβήξει σε μια πόρτα που υπήρχε πίσω από το γραφείο του. Στο μισοσκόταδο δεν την είχα παρατηρήσει ποτέ.
Το διπλανό δωμάτιο ήταν ηλιόλουστο με μεγάλα παράθυρα. "Μα πόσες ώρες βρίσκομαι στο ιατρείο του;" σκέφτηκα.
"Μην παραξενεύεσαι Reo! Το Matrix της καλής σου υγείας δουλεύει και καμιά φορά υπέρ σου. Να τώρα θέλει να σου ανεβάσει το ηθικό με την ηλιοφάνεια".
Προσπάθησα να του πω ότι μισώ την ηλιοφάνεια και με το που μπαίνει το καλοκαίρι με πιάνει κατάθλιψη, αλλά ποια είμαι εγώ που θα αμφισβητήσω τις επιλογές του Matrix της καλής μου υγείας!!
Αισθάνομαι ανάλαφρη. Η γιαπωνέζικη στολή σε σκούρο μολυβί χρώμα έχει αντικαταστήσει το μπλου τζιν και το πουκαμισάκι που φόραγα. Είναι όμορφη και μου πάει εξαιρετικά. Το Matrix της καλής μου υγείας με φιλοδωρεί με μια δόση φιλαρέσκειας
Το ίδιο είδος ρούχων φοράει και ο γιατρός. Άσπρα όμως που παραπέμπουν σαφώς σε ιατρική ρόμπα.
Ξαφνικά τον βλέπω να μου ορμάει.
Πηδάω ψηλά και φτάνω στο ταβάνι με μια μόνο κίνηση. Εκείνος περνάει δίπλα μου. Σαν σε χορευτική φιγούρα τον προσπερνώ σε αργή κίνηση και προσγειώνομαι με ευκολία στην απέναντι πλευρά του αχανούς φωτεινού χώρου
Ξανά! Ξανά! Ξανά!
Κάθε φορά προλαβαίνω και τον αποφεύγω με ευκολία απίστευτη.
Η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη. Στον αέρα δίπλα μου πετάνε μαζί μου, φρέσκα λαχανικά και μαρούλια και ελαιόλαδο και φρούτα και ψάρια. Με τα φρούτα και τα ψάρια δεν έχω πρόβλημα, αλλά αυτά τα λαχανικά ιδιαίτερα τα πράσινα με κάνουν και ανατριχιάζω όταν αγγίζουν το δέρμα μου.
Έχω ιδρώσει πια. Οι σταγόνες τρέχουν από πάνω μου και πετάγονται στον αέρα σε αργή κίνηση και αυτές, δημιουργώντας μικροσκοπικά ουράνια τόξα στην ατμόσφαιρα.
Όταν η αδρεναλίνη χτυπάει τίλτ, κλείνω τα μάτια σε πνευματικό οργασμό και...
Όταν τα ανοίγω τον βλέπω να με κοιτάει από την απέναντι πολυθρόνα ξανά.
"Αυτό θα κάνεις κάθε μέρα, μιάμιση ώρα την φορά! Άσκηση, μέχρι τελικής πτώσεως το ακούς! Και υγιεινή διατροφή. Μαρούλια, φασολάκια, σπανάκι, μπάμιες, σέσκουλα, μαϊντανό, ραδίκια, ζοχούς, αμπελοφάσουλα! Μόνο τέτοια θα τρως!"
"Θεέ μου! Είναι όλα π ρ ά σ ι ν α !!!!"
"Και ότι πετάει και κολυμπάει!"
"Θεέ μου! Όχι ότι β ο σ κ ά ε ι ;!!!!"
Ξαφνικά τα φώτα σβήνουν και όταν ανάβουν ξανά, βλέπω επιτέλους την γνώριμη εικόνα του ιατρείου του. Το γραφείο με το μπλοκ των συνταγών και τις σφραγίδες, την ασώματη κεφαλή της Υγείας με το μπλαζέ ύφος, τα παλιά πόστερ με τις απεικονίσεις ανθρώπινων οργάνων που νοσούν βαριά, το διακοσμητικό τόξο και βέλη, από αυτά που πουλάνε οι Πακιστσνοί στα φανάρια, κρεμασμένο στον απέναντι τοίχο.
Επίσης το κομπιουτεράκι που έχει μπροστά του και μανιωδώς κοπανάει νούμερα επαναλαμβάνοντας το πλήκτρο «συν» ξανά και ξανά.
Δυστυχώς το Matrix της καλής μου υγείας δεν με προφυλάσσει από την πανταχούσα, που αλαφρώνει το κεφάλι μου, με την ελαφριά ζάλη της υπέρτασης και το πορτοφόλι μου από τα 3/5 του περιεχομένου του.
"Και για εκείνο το κόκκινο σημείο που γινόταν άσπρο και πάλι κόκκινο στο κεφάλι μου γιατρέ τι θα κάνουμε;"
"Άσκηση και υγιεινή διατροφή είπαμε! Και σε τρεις μήνες να επαναλάβουμε την μαγνητική. Μάλλον μετά τον Αύγουστο γιατί θα λείψω σε διακοπές".

Περπατώ στον δρόμο για το σπίτι.
Το βράδυ έχει προχωρήσει αρκετά.
Κάνει ζέστη. Και τι μου ήρθε να φορέσω το μακρύ μαύρο πανωφόρι που φτάνει μέχρι το πάτωμα;
Φτάνω στο σπίτι.
Ψάχνω τα κλειδιά μου στην μία τσέπη.
Μια χούφτα πολύχρωμα χάπια και ένα χαρτάκι γεμίζουν την χούφτα μου.
Αγωγή:
2 το πρωί, τρία το μεσημέρι, τρία το βράδυ,
Συμπληρώματα διατροφής:
Ένα το πρωί δυο το μεσημέρι ένα το βράδυ.
Σύνολο 12 χάπια. Τουλάχιστον, είναι μόνο χάπια...
Βάζω το χέρι στην άλλη τσέπη.
Ένα λαμπερό πραγματάκι εμφανίζεται στην παλάμη μου.

Μπλε, μπλε του κοβάλτιου. (Η δεύτερη κάψουλα που για καλό και για κακό είχα βουτήξει από το γραφείο του την ώρα που μέτραγε σχολαστικά τα χαρτονομίσματα.)
Αλλά είμαι η Εκλεκτή. Είμαι αυτή που κάνει την διαφορά. Είμαι η Reo!
Χμ...
Καταπίνω την κάψουλα βιαστικά, χωρίς νερό.

Τα κλειδιά άφαντα.
Χτυπάω το κουδούνι.
Παίρνω τον πορφυρογέννητο αγκαλιά και γεμίζει το πουκάμισο μου πορτοκαλιές απαλές τριχούλες.
Ο καλός μου ρωτάει με αγωνία: Τι έγινε;
"Όλα καλά! Σε τρεις μήνες θα επαναλάβω την μαγνητική.
Αλλά όχι τον Αύγουστο.
Ο γιατρός θα λείπει σε διακοπές
..."


Ειχα γράψει ξανά σε ένα από τα πρώτα ποστ πέρισυ για τον γιατρό μου.
Λιγότερο χιουμοριστικά βέβαια,
αλλά είναι αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής μου.
Σαν κακό σπυρί ενα πράγμα!

Ετικέτες ,

 
posted by ralou at 12:59 π.μ. | Permalink |


39 Comments:


  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 1:22:00 π.μ., Blogger dodo

    Όταν γράφεις έτσι όμορφα, με χιούμορ και φαντασία, μπορούμε να ανησυχούμε λιγότερο...

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 1:55:00 π.μ., Blogger αθεόφοβος

    Πάντως αυτά που σου είπε για την βοσκή ήταν σωστά αλλά εσύ προφανώς προτιμάς ότι βοσκάει και από αυτό μάλλον τα πάϊδάκια του!

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 8:52:00 π.μ., Blogger Φωτούλα Τζιώντζου

    Θα το πω ευγενικά:
    Σκάσε, βόσκα, τρέχε και γράφε.
    Ουφ τα είπα και ησύχασα!!!!
    Πολύ μου αρέσει όταν είμαι ευγενική.
    Καλή σου βδομάδα

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 1:01:00 μ.μ., Blogger ralou

    A! dodos!
    Aς είναι καλά η μπλέ, μπλέ του κοβάλτιου κάψουλα.
    Η ζωή συνεχίζεται!!

    αθεόφοβε, για την ακρίβεια όχι τα παιδάκια τους. Εκείνες τις χρυσαφένιες ξεροψημένες πετσούλες που περιέχουν το βάρος τους σε τριγλυκερίδια και χολιστερόλη.
    Και ουτε καν την καλή χολιστερόλη!
    Αχ!

    Δεν πειράζει που είσαι και... ευγενική μαμά νερίνα. Οποιος αγαπάει παιδεύει!

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 3:40:00 μ.μ., Blogger Lupa

    Μη φοβου Rallllou (ή ΡΕΟ)
    May the Force be with you!!!

    Και για τους υπόλοιπους, αυτά που είπε ο Matrix γιατρός ισχύουν για όλους μας. Άσκηση και πράσινη διατροφή! ΟΕΟ

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 3:46:00 μ.μ., Blogger An-Lu

    Θέλω να σου πω ότι και η νερίνα!
    Σκάσε και βόσκα! Δεν είναι και τόσο άσχημα! ;-)
    Φιλούμπες

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 3:57:00 μ.μ., Blogger nyctolouloudo

    θα στο πω και εγώ όπως η Νερίνα και η An-Lu...αλλά πιο ευγενικά!

    κλείσε τις ριμάδες τις '' μασέλες '' σου στις μπριτζόλες, παιδάκια, ψητά και όλα τα κόκκινα κρέατα και πήγαινε στο λιβάδι να βοσκίσεις λαχανικά και λαχανίδες...

    κάτι ξέρουν τα αρνιά και τα κατσίκια που βοσκάνε τρυφερά χορταράκια....


    υγ, μήπως συνάντησες και τον παίδαρο στο Matrix;

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 5:06:00 μ.μ., Blogger ~~kindergarden teacher ~~

    αμανννννν
    ελεγα να παω γιατρο κιεγω για γενικες ,,,,απο περσι τις εχω γραμμενες
    ..τωρα ξεχνατο μια απο ται δια θα μου πει γιατι κιεγω ειμαι ανεπιδεκτη ,,ορεξεως και λοιξουρας
    λοιξωρη =λαιμαργη
    μέχρι αηδιας..

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 5:07:00 μ.μ., Blogger ~~kindergarden teacher ~~

    ..τωρα αν η φορμιτσα βγαινει και σε φουξια ..αλλαζει το πραγμα χεχεχε

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 6:11:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Reo!!!Ευφάνταστη επιλογή του μοτίβου σου(Matrix)! Πολύ ωραία!
    Άμα διορθώνονται με άσκηση και πράσινη διατροφή, φτηνά τη γλύτωσες και μην παραπονιέσαι! ;) Οτσέιιιιιιιι?

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 6:48:00 μ.μ., Blogger just me

    :)

    :))

    :DDD

    (Ούτε γλυκά ούτε αλκοόλ, λοιπόν! Θα με κεράσεις μαρουλοσαλάτα.
    ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΕ ΚΕΡΑΣΕΙΣ!)

     
  • At Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007 11:25:00 μ.μ., Blogger dodo

    Μόλις διάβασα το παλαιό σου- γιά τον "γιατρό με τα δύο πρόσωπα"! Ο ίδιος πρωταγωνιστεί και στο Matrix;

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 12:01:00 π.μ., Blogger ralou

    Αχ! να κάτι τέτοια θέλω lupa για να με εμπνέουν!
    Μay the force be with you!
    Ειπε ο ΟμπιΓουανΚενομπι (στα νιάτα του!) και μου πάσαρε το πιάτο με τις μπαμιες!
    Πως να μην τις φάω μετά!

    Γοργόνα και ελπίδα, μπήκατε και σεις στο κλάμπ που ίδρυσε η νερίνα ε;
    Μου υποσχέθηκε ότι αν δεν τρωω πρασινα λαχανικά θα στείλει τους πρασινοσκούφηδες να με πλακώσουν.
    Χμ! τωρα που το σκέφτομαι...
    Ισως να μην είναι και τόσο κακό!

    Αντε βρε sevaκι!
    Εσυ έχεις το μεγαλύτερο κίνητρο!
    Για να πω δυό λογάκια στις ζουζούνες σου και να δεις πως σε βάζουν στο δρόμο για το μικροβιολογικό εργαστήριο πάραυτα.
    Οσο για την φούξια κάψουλα...
    Αυτή είναι η πιο επικίνδυνη. Την παίρνεις και τα βλέπεις όλα ροζ!!!

    Τι εννοείς ρενάτα "Φτηνά την γλύτωσα";
    Εχεις δει πόσο κάνουν δύο μαρούλια στην λαϊκή;
    Οσο ενα ζουμερό μπουτάκι κοτόπουλο!
    Μαζί με τις πετσούλες!
    ;)

    ΩΧ καλά just me!
    Αφού το θέλεις τόσο θα σε κεράσω μαρουλοσαλάτα.
    Ετοιμάζω όμως ενα ποστ με αγκινάρες προσεχώς, μήπως να έκανες λίγο υπομονή.
    Οσο νάναι, με λίγο αρνάκι by the side κάτι πάει και έρχεται.
    Αν και δεν ταιριάζει πολύ με ένα λευκό κρασάκι. Πολλές τανίνες μαζεμένες βρε παιδί μου!

    Δεν φτάνει που μου έχει σπάσει τα νεύρα ο ακατανόμαστος dodos, τον έκανα και πρωταγωνιστή, τον άθλιο!

    ΚΑΛΑ!
    ΤΙ ΜΟΥ ΤΣΑΜΠΟΥΝΑΤΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΛΑΧΑΝΙΚΆ ΤΏΡΑ Ε;
    ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ ΌΤΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΑ ΤΗΝ ΜΠΛΕ, ΜΠΛΕ ΤΟΥ ΚΟΒΑΛΤΙΟΥ ΚΑΨΟΥΛΑ;
    ΚΑΙ ΚΑΠΑΚΙ ΤΗΝ ΡΟΖ ΦΟΥΞΙΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η SEVA ΠΙΟ ΠΆΝΩ;;!!

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 3:58:00 π.μ., Blogger H.Constantinos

    Χμ... Απίθανο...
    Χμ... Απολαυστικό!

    Αντε, και ανησυχήσαμε...!

    Το νέο διαιτολόγιο, ελάχιστα οικονομικό, αλλά πόσο, ώ, πόσο υγιεινό!

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 5:43:00 π.μ., Blogger nyctolouloudo

    τώρα το κατάλαβα ό,τι χαπακώθηκες στα μπλε...
    γιατί με λες συνέχεια ελπίδα;

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 10:33:00 π.μ., Blogger ralou

    Πφφφφ!
    Kαι τι άλλο θα έλεγες εσυ constantine που τους έχει τρελάνει τους φουκαράδες ενοίκους του τρίφατσου του Μπραχαμίου στις φακές και τα γυφτοφάσουλα!
    :ΡΡΡ

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 10:39:00 π.μ., Blogger ralou

    Ντρέπομαι, ντρέπομαι, ντέπομαι nyctolouloudo! :(
    Κοιτα τι έπαθα:
    Συνηθως λέω με το όνομα της την ελπίδα όταν βιάζομαι γιατί το nic της "κυκλαμινο του βουνού" είναι μεγάλο.
    Στην περιπτωση σου έμπλεξα τα λουλούδια παρ όλο που το λινκ σου στο blogroll μου με φέρνει σωστά στο μπλόγκ σου.
    Ειναι τουλάχιστον αγενές να αλλάζεις το όνομα του άλλου έτσι απρόσεχτα και ζητάω συγνώμη.
    Αλλά όπως γνωρίζεις "το γήρας ουκ έρχεται μόνον"
    Σμακ!

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 11:21:00 π.μ., Blogger AVRA

    μπλε , κοκκινες, πρασινες καψουλες....τι πινεις καλη μου και δεν μας δινεις χαχαχαχα.

    αντε τελος καλο ολα καλα γιατι μας τρομαξες λιγο!

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 11:37:00 π.μ., Blogger Jason

    Το βασικό είναι ότι είσαι καλά, αγαπημένη Ραλλού με δυο -λ.
    Από 'κει και πέρα, κάψουλες, λαχανικά, πράσινα αλογάκια της Παναγίας, ό,τι θες τρώγε.

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 1:36:00 μ.μ., Blogger dodo

    Μέρλιν, τον νου σου, πρόσεχέ την, σε παρακαλώ, πρωί, μεσημέρι και βράδυ να παίρνει τα χάπια της- γιά το δικό σου το συμφέρον, ...χαϊβάνι!

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 2:30:00 μ.μ., Blogger ralou

    avra, jason, το μετάνοιωσα που σας έβαλα στο τριπ όλους σας.
    Εγραψα το πρώτο ποστ τελείως παρορμητικά, πάνω στην παραζάλη.
    Πραγματικά τα πράγματα είναι αν όχι απολυτα καλά, πάντως ευτυχώς τελείως ελεγξιμα.

    avra, στα δωδεκα που πίνω την ημέρα υπάρχουν όλα τα χρώματα. Δεν σας δίνω όμως κανένα. Ποτέ να μην τα χρειαστείτε.
    Πάντως αν με τσαντίσει κανείς θα του δώσω αυτό το σιχαμερό σιρόπι που πίνω(ψαρόλαδο με ω3-λιπαρα).
    Εκεί να δείς high!!!

    jason, χμ.. πράσινα αλογάκια της Παναγίτσας!!!
    Οh yeah!
    Πρωτείνη!
    Και είναι και πράσινη!


    LOL dodos!
    Χαϊβάνι!!!!
    Θα του το πω το απόγευμα και θα σκάσω στα γέλια που θα στραβώσει την κομψή του μυτούλα.
    Αλλά αυτός ούτε ενα ποντίκι δεν είναι άξιος να αρπάξει.
    Σιγά μην χαλάσει την ζαχαρένια του για να ασχοληθεί μαζί μου!

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 3:52:00 μ.μ., Blogger fish eye

    αχρειαστοι να ειναι..παναθεμα τους..

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 4:28:00 μ.μ., Blogger dodo

    Ψαρόλαδο, χμ... Ο Πορφυρογέννητος πώς αντιδρά; ;-)

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 4:33:00 μ.μ., Blogger ralou

    φεγγαροαγκαλιασμενη, καλως ήλθες στο σπίτι μου.
    Μόλις ήμουν στο δικό σου.
    Σ ευχαριστώ και από εδώ!

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 4:34:00 μ.μ., Blogger ralou

    Πως να αντιδράσει φίλε μου dodos!
    Mε μυρίζει και γλείφεται ο αχαΐρευτος!

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 4:38:00 μ.μ., Blogger Φωτούλα Τζιώντζου

    Χαρά μου, γαλατικό χωριό το κατάντησες το μπλόγκ. Βρωμάει ψάρι!!!
    :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :)

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 4:51:00 μ.μ., Blogger BeBe

    Σε θαυμάζω...Ποιός είπε πως έχασες το χιούμορ σου;
    Καλώς σε βρήκα..

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 5:06:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος

    Να λες καλά που δεν πρέπει να ακούς μόνο Green Day, να πλένεις ρούχα με απορρυπαντικό πράσινου μήλου, να πίνεις πράσινο τσάι ή -ακόμα χειρότερο- λικέρ μέντα, να βάψεις τους τοίχους πράσινο απόχρωσης νοσοκομείου, να φορέσεις στον Μέρλιν λαχανί λουράκι...
    Τα υπόλοιπα που πρέπει, παίζονται. Καλή δύναμη.

     
  • At Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 11:54:00 μ.μ., Blogger ralou

    νερίνα καλό μου, δεν φταίει το ψάρι, ο δρουίδης φτιάχνει το μαγικό φίλτρο του.
    Που ως γνωστόν περιέχει και ψάρι υποτυπωδώς φρεσκο ωστόσο!
    Τέλος πάντων!
    Δεν λές που δεν έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μας!

    bebe, καλως μας ήλθες!!
    Μην νομίζεις! Ολα μέσα στο μυαλό είναι! Ενα κλικ του διακόπτη φτάνει.
    ... αν είσαι τυχερή βέβαια και δεν έχει κοπεί το ρεύμα!

    Αουτς! giagiaduck, Αουτς!
    Τοτε το μόνο που θα λείπει, θα είναι το πρασινομάτικο τέρας της ζήλιας.
    Και μερικά εκατόευρω βέβαια για τα οποία δεν θα είχα καμιά μα καμία αντίρρηση βεβαίως βεβαίως!!!

     
  • At Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007 4:52:00 π.μ., Blogger Φίλιππος

    με το καλο... θελει κουραγιο τοσο η Μνημοσυνη όσο και η Λησμοσύνη... Εμεις αφιερώσαμε όλο μας το blog σε αυτές... :-)

     
  • At Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007 9:33:00 π.μ., Blogger jul

    Αν και στην αρχή με μπέρδεψες για τα καλά με τα Matrix και τους Εκλεκτούς...στο τέλος χαμογέλασα πλατιά γιατι Ραλούκα μου, πρεπει να σκεφτεις απο εσενα εξαρτώνται όλα...Βοσκα τωρα και βέλαζε....:):):)

     
  • At Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007 12:22:00 μ.μ., Blogger ralou

    To ξέρω ζαρατουστρα, το ξέρω!
    Για να πω την αλήθεια από το ποστ σου έκλεψα την Μνημοσύνη.
    Η τουλάχιστον την λέξη και το ορισμό της.

    jul, αγάπη μου, αυτή την στιγμή αναχαράζω την τροφή μου!
    Για δεκατιανό είχα σαλατίτσα στο τάπερ με εξαιρετικά γευστικά (λέμε τωρα) πράσινα διάφορα!
    ;)

     
  • At Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007 2:47:00 μ.μ., Blogger cindaki

    Να μην μετανιώνεις που έγραψες, έστω και παρορμητικά όπως λες! Γι' αυτό δεν είναι οι φίλοι, αγαπημένη ραλλού, όπως λέει και ο jason;

    Πολλά φιλιά! Να είσαι καλά καλή μου!

     
  • At Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007 3:36:00 μ.μ., Blogger Stavros Katsaris

    Ήθελα να σου πω πόσο ωραία γραμμένο είναι το κείμενο σου και τις ευχές μου να είναι όλα περαστικά αλλά έχω κατενθουσιαστεί με τον γιατρό!

    Τη δ/νση και το τηλ. του γρήγορα!
    Θα του κάνω μια επίσκεψη.
    Σου υπόσχομαι οτι αν μπορέσει να έρθει μαζί μου στον εσωτερικό μου κόσμο οι διακοπές του θα ξεκινήσουν άμεσα και τον Σεπτέμβριο δεν θα είναι εκεί για να σε δει!
    Θα πας μάλλον εσύ για να τον δεις εκεί που θα τον έχουν κλείσει!!!

    Καλησπέρα

     
  • At Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007 12:23:00 π.μ., Blogger ralou

    Νάσαι καλά Σοφάκι!
    Εχω πει τόσο πολλές φορές πόσους φίλους έκανα μέσα από το μπλόγκ που θα καταντήσω γραφική.
    Ειστε πολύτιμοι όλοι!

    Σταυρο, μα το θεό στον χαρίζω!
    Τι κάνει τους γιατρούς τόσο αντιπαθητικούς; Ισως οτι συνήθως, μας ξεφουρνίζουν κακά νέα και ελάχιστες φορές καλά.
    Μην κοιτάς που του έδωσα πρωταγωνιστικό ρόλο σ αυτό το ποστ!
    Δεν ξέρω αν είδες το παλιό που έχω γράψει για αυτόν.
    Ευχαρίστως τον ξαπόστελνα!
    Καλά! μην υπερβάλω.
    Ευχαρίστως του πήγαινα τσιγάρα στο Δρομοκαϊτειο!
    Αν μπορείς να συμβάλεις σε αυτό...
    πάσα προσφορά δεκτή!

     
  • At Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007 6:36:00 π.μ., Blogger Heliotypon

    Αγχώθηκα βρε παιδί μου! Αλλά αν είναι πλήρως ελέγξιμη η κατάσταση χαλάλι! Περαστικά σου και σιδερένια νά' σαι kαι να μας βάζεις non-medical ποστάκια!

     
  • At Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007 2:23:00 μ.μ., Blogger Marina

    Μπορώ ραλού να σε πνίξω? Μου έσπασες τη χολή με το κείμενό σου..για γιατρούς, αιμοσφαιρίνες, λευκά αιμοσφαίρια..με έπιασε σύγκρυο..
    Και όλα αυτά για μιά δίαιτα!

    Ακουσε κοπέλλα μου. Οταν κάποιος γράφει τέτοια θρίλλερ και δεν τα εκδίδει, αξίζει 2 ώρες πέταγμα και πολύ βίτσα.
    (Μ' άρεσε φοβερά!Το κείμενο όχι η βίτσα!)

     
  • At Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007 4:38:00 μ.μ., Blogger ralou

    heliotypon, εχαριστώ για τις ευχές.
    Ακολουθώ την συμβουλή σου σήμερα κιόλας.
    Οχι δ ε ν θα ξαναποστάρω ιατρικά ανακοινωθέντα!
    Ποτε!

    μαρινάκι, τώρα που όλα τελείωσαν με τόσο λίγες απώλειες, ευχaρίστως θα έπνιγα τον ίδιο τον εαυτό μου για την τρομάρα που μου/σας έδωσα!
    Αλλά μην λές τέτοια!
    Μπορεί αντί το καλάμι να καβαλίσω την βίτσα ;)

     
  • At Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007 6:58:00 μ.μ., Blogger tassoula

    Θα συμφωνήσω με την Νερίνα και την γοργονίτσα!...αλλά δεν θα σου πώ να σκάσεις και να βοσκίσεις.Να προσέχεις!
    Τα πράγματα δεν φένονται άσχημα.
    Φιλιά:))

     
usefull  View My Public Stats on MyBlogLog.com