γυναικοπαρέες να ετοιμάζονται για την καθιερωμένη λόγω εορτής βραδινή κραιπάλη.Παλιότερα, θύμωνα πολύ με την ιδέα οι γυναίκες να γιορτάζουν μόνο μια φορά το χρόνο.
Όπως και αντίστοιχες γιορτές των ερωτευμένων, των ζώων, της μητέρας και άλλα τέτοια.
Με την έννοια ότι πρόκειται απλά για ένα συμβολικό εορτασμό αλλά και ευκαιρία για διασκέδαση, δεν έχω βέβαια καμιά αντίρρηση.
Προσωπικά, δεν μπαίνω στην διαδικασία.
Με απωθεί η ιδέα μερικών γυναικών που το θεωρούν καλή ευκαιρία για να ξεσαλώσουν γιατί δεν υπάρχουν (οι) άντρες (τους) στην παρέα.
Είναι σαν να δηλώνουν ότι ψάχνουν ευκαιρία να δείξουν ένα εαυτό πιο ελεύθερο και ικανό να διασκεδάσει, πράγμα που δεν κάνει με την παρουσία τους.
Ανήκω στην γενιά που ο φεμινισμός υπήρξε η επιτομή της χειραφέτησης των γυναικών από τους άντρες, (και) με αντίδραση, ή με υιοθέτηση ακραίων συμπεριφορών. Πράγμα βέβαια που διόλου δεν εξυπηρέτησε τον σκοπό της εξίσωσης των δυο φύλων. Μάλλον τον έβλαψε.
Δεν ξέρω αν στις νεότερες γενιές, οι γυναίκες αισθάνονται λιγότερο καταπιεσμένες από το σύστημα. Ίσως να έχει δημιουργηθεί μια επίφαση χειραφέτησης και εξίσωσης αλλά από κάτω οι διακρίσεις θερίζουν.
Αν και πιστεύω ότι οι διακρίσεις δεν αφορούν το φύλο καθεαυτό.
Είναι κοινωνικές διακρίσεις και διόλου λιγότερο κατακριτέο δεν είναι μια όμορφη γυναίκα να προτιμάται σε μια θέση εργασίας από έναν κακοσουλούπωτο αλλά ωστόσο ίδιων ικανοτήτων άνδρα –πράγμα που θα πείτε, είναι πάλι ύποπτο-.
Η ένας νέος απέναντι σε ένα μεσόκοπο, ένας ξένος απέναντι σε ένα Έλληνα.
Δεν επιθυμώ, ωστόσο, να αρχίσω μια συζήτηση για το ρατσισμό σε όλες του τις μορφές.
Σήμερα, εσείς κορίτσια, βγείτε και διασκεδάστε με την καρδιά σας, πείτε σκαμπρόζικα ανέκδοτα, σκεφτείτε και συζητήστε με τις φίλες σας, αφήστε τους άντρες σας να φροντίσουν τα παιδιά και να μαγειρέψουν.
Αλλά αύριο το πρωί πείτε μια κουβέντα και στα αγοράκια και στα κοριτσάκια σας. Απαλλάξτε τα από τα συνηθισμένα κλισέ πρώτα μέσα στο ίδιο σας το σπίτι. Απομυθοποιείστε τα πρότυπα που τους πυροβολούν το κεφάλι από τα Μέσα, κάθε μέρα.
Μάθετε τα να σέβονται πρώτα τον εαυτό τους.
Συμβουλέψτε τα να σέβονται τους ανθρώπους, χωρίς να κάνουν καμία διάκριση.
Εσείς είστε οι μόνες που μπορούν να το κάνουν.
Και σιγά σιγά, η επόμενη γενιά ίσως κάνει την διαφορά.
Αλλά πρέπει να ξεκινήσει τ ώ ρ α!
Τα κορίτσια
(Διονύσης Σαββόπουλος)
.
Δυο, δυο, πέρασαν, νάτα τα κορίτσια
Όλο ντρέπονται, ντρέπονται τα κορίτσια
Τα κορίτσια, τα κορίτσια, δύο - δύο βιαστικά
στρίβουν από τη γωνία για να μπουν στο σινεμά
Στέκουν πίσω από το τζάμι και ζητάνε παγωτό
τα κορίτσια που ’χουν γίνει δεκατέσσερα χρονώ
.
Σε λευκώματα όμορφα γράφουν τα κορίτσια
Πριν πλαγιάσουν κλείνουν, κλειδώνουν τα κορίτσια
Στον καθρέφτη, στον καθρέφτη κάθε βράδυ στα κρυφά
βλέπουνε να μεγαλώνουν μ’ ένα φόβο στη καρδιά
Τη μαμά τους τη ρωτάνε κάθε τόσο μια φορά
τα κορίτσια που περνάνε δύο - δύο βιαστικά
.
Περιμένουνε στη στάση σαν σχολάνε απ’ τ’ αγγλικά
Το συμμαθητή τους που μοιάζει σε κάποιο γόη του σινεμά
Πόσα όμορφα, όμορφα βλέπεις τα κορίτσια
Πόσο άτυχα, άτυχα βλέπεις τα κορίτσια
.
Την ασχήμια των γονιών τους θα πληρώσουνε ακριβά
Κάποια μέρα σα χαμένα θα σταθούν στην εκκλησιά
Η μαμά τους θα δακρύζει - συγγενείς, πεθερικά
Τα κορίτσια τα καημένα κι ούτε λέξη πια γι’ αυτά
Δείχνουν ότι τα κλισέ μπορούν να λειτουργήσουν και αντίστροφα!
Ετικέτες people
Ζητώ συγνώμη που έβαλα word verification!
Μάζεψα δεκάδες spam comments αυτες τις μέρες από παλιά και καινούργια ποστς, και επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια μου, είπα να τους δυσκολέψω λίγο.
Το κακό είναι ότι δυσκολεύω και όσους θέλουν να σχολιάσουν.
Κάντε υπομονή σας παρακαλώ.
Λίγες μέρες μόνο.