Ηρθε λοιπόν η ώρα να γράψω και εγώ για αυτόν!Το βιβλίο το είχαμε διαβάσει. Σε κάποιους φίλους άρεσε, κάποιοι το βρήκαν καλό και μερικοί αδιάφορο.
Εγώ το βρήκα εξαιρετικό στην κατηγορία easy reading. Πέρασα 3-4 ώρες ξεκούραστα και (χαζο)χαρούμενα πέρυσι το καλοκαίρι.
Να η εικόνα:
Παραλία, κυματάκι, ένα(;) τζιτζίκι παρείχε την μουσική επένδυση του εγχειρήματος και μια μύγα παρενοχλούσε συστηματικά τον ήρωα την ώρα που κουβαλούσε στις φαρδιές πλάτες του το βάρος της υπεράσπισης της αναξιοπαθούσας ηρωίδας.
Στο τέλος όταν είχα μπαϊλντίσει από την ζέστη δεν ήμουν σίγουρη :
Τελικά το δισκοπότηρο βρέθηκε, ή το βυσσιναδοπότηρο από όπου έπινα (μαζί με την μύγα) νερωμένη βυσσινάδα.
Μετά άκουσα χιλιάδες θεωρίες συνομωσίας, η πιο ενδιαφέρουσα από της οποίες έλεγε, ότι τα οστά της Μαρίας της Μαγδαληνής είναι θαμμένα κάτω από την πλατεία Ομονοίας, ενώ δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ήταν Ελληνίδα από μητέρα Μανιάτισσα και πατέρα Γκάγκαρο που είχαν ξεριζωθεί εκείνα τα χρόνια για να βρουν καλύτερη τύχη στις φάμπρικες των Μάγδαλων.
Στο σπίτι μου, μετά τις πίτσες και τις μπύρες η κουβέντα με τους φίλους άναβε αν και το θέμα εξελισσόταν σε αρκούντως βαρύ για την πέψη του λιπαρού φαγητού.
Ας είναι …
Ήρθε λοιπόν η ώρα να δούμε την ταινία
Γιατί;
1. Είχα μια περιέργεια να δω τα καινούργια μπουκλάκια του Τομ.
2. Η Αmelie με θερμοπαρακαλούσε με τα αγελαδινά μάτια της
3. Έπρεπε να διαλευκανθεί επί τέλους το θέμα του δισκοπότηρου και του βυσσιναδοπότηρου.
4. Δύο φίλοι είχαν προαγοράσει εισιτήρια αλλά βαρέθηκαν να πάνε και μας τα χάρισαν.
Εξοπλιστήκαμε λοιπόν με δύο κουβάδες ποπ κορν και αναψυκτικά τύπου cola (χα! Light βέβαια) και μπήκαμε στο δροσερό περιβάλλον του multiplex μαζί με δεκάδες πιτσιρίκια (όλα άνω των 17 ετών για να έχουν την ικανότητα να προστατεύσουν την πίστη και το θρησκευτικό τους συναίσθημα).
.
Βγαίνοντας περίμενα να δω τους αλλόφρονες Χριστιανούς έτοιμους να μας προπηλακίσουν αλλά ατύχησα. Η το μένος είχε καταλαγιάσει ή ήταν ώρα εσπερινού ή το καθήκον τους καλούσε αλλού.
Μόνο κάποιος είχε πάρει το καδρόνι με την ταμπέλα από την εκκλησία της φωτό του επίκουρου και το είχε αφήσει σε μια γωνιά μάλλον για να αυτοεξυπηρετηθούμε.
Μετά πήγαμε για παγωτό και γυρίσαμε σπίτι.
.
.
.
Τι ;! Η γνώμη μου για την ταινία; Ποια ταινία;
Α! "ο κώδικας Νταβίντσι" με τον Χανκς και την Τοτού σε σκηνοθεσία …
Δεν μπορώ να πω.
Την ξέχασα.
Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι οι Αμερικάνες μύγες έδειξαν χαρακτήρα και δεν παρενόχλησαν τον ήρωα.Και τα πιτσιρίκια βγήκαν χαλαρά από την αίθουσα.
Αρα μηδέν απώλειες.
Το παγωτάκι πάντως ήταν καλό.
Αλλά πάλι δεν έμαθα την τύχη του βυσσιναδοπότηρου!
p.s.
Ερώτηση κρίσεως / Εκθεση Ιδεών (μιας και είμαστε και σε εξεταστική περίοδο):
Αιστανθήκατε να θίγεται το θρησκευτικό σας συναίσθημα από την ταινία;
Μήπως όσοι είστε πιστοί, αιστανθήκατε λιγότερο πιστοί τώρα;
Μήπως όσοι δεν είστε, πιστέψατε ότι ίσως η θρησκεία να έχει και το ενδιαφέρον ;) της;
Πάσα άποψη δεκτή!
σκηνές
από την ταινία
προσεχώς
Δεν είχα ποτέ "τετοιο" θρησκευτικό συναίσθημα για να θιγεί είτε από την ταινία είτε από το βιβλίο.
Με εκνευρισε που έμαθα ότι απαγορευσανε την είσοδο στους κάτω των 17 ετών.
Και όσον αφορά το βιβλίο, έχω να πω ότι ήταν ένα από τα λίγα που κρατούσε το ενδιαφερον αμείωτο ως και το τέλος πράγμα δύσκολο για βιβλίο. Για την ταινία κάτι τέτοιο επιβάλεται.
Κατά τ'αλλα πρόκειτε για ένα όμορφο μυθιστόρημα που απλά χρησιμοποιεί στοιχεία πραγματικά. Πως αλλιώς θα ήταν πετυχημένο μυθιστορημα?