At Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006 4:25:00 μ.μ., ralou
@ stelios
Στέλιο, αν με το "ρομαντική" εννοείς το αντίθετο του ρεαλιστή (και του κυνικού ίσως) αποποιούμαι τον χαρακτηρισμό.
Αυτό που με χαρακτηρίζει είναι ότι εχω περίσσια συναισθημάτων και δεν με ενοχλεί καθόλου να τα χαρίζω στους ανθρώπους και τα πράγματα.
Και σκληρή είμαι αλλά μόνο στον ευατό μου.
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές στην Νεφελίνα μου.
@ ζουζου
Αχ βρε Αλεξ, εμείς μεγαλωνουμε αλλά το να βλέπουμε να μεγαλώνουν τα παιδια είναι λίγο μια νίκη στον ίδιο τον θάνατο.
Και το ξέρεις ότι το συγκεκριμένο το αγαπάω πολύ και μου έχει λειψει!
@ enteka
Καλως ήρθες enteka
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές στο κορίτσι μας.
@ ζαρατουστρα
Καλως τον! Ευχομαι και εγω το ίδιο. Το αγαπάω αυτό το πιτσιρίκι.
@ morgana
Κάνε τα μάγια σου morgy μου εσύ και εγώ ότι θέλεις.
At Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006 7:27:00 μ.μ., Melina's Art
Ψυχραιμία, ηρεμία και βαθιές ανάσες!! Και στο κάτω κάτω, υπάρχει πάντα μια λύση, ένας παράδρομος, μια επιλογή (μου μπορεί να είναι και καλύτερη!)
Καλή της επιτυχία. Αν δε πετύχει, ο κόσμος δε χάνεται, ούτε εκείνη θα χαθεί. Σίγουρα έχει τα φόντα για να διαπρέψει και να βρει το δρόμο που της ταιριάζει στη ζωή!
Ο παννελαδικές δεν είναι όλη μας η ζωή ούτε και η μόνη μας επιλογή. ¨
:)
At Παρασκευή, Μαΐου 19, 2006 10:36:00 π.μ., ralou
@ iolithikos
Ευχαριστώ για τις ευχές.
Μακάρι αυτό το παραμύθι να έχει happy end!
@ kourkoubini
Φοβάμαι και εγω για αυτά τα "ταγμένα παιδια" όπως λέει και ο ζαρατουστρα.
Εμεις οι απ έξω μπορουμε να το δούμε καθαρά αυτό που λές αλλά τα ίδια τα παιδιά αδυνατούν σε αυτή την φάση! Και πρέπει να τα στηρίξουμε όσο μπορούμε ωστε να μην το βιώσουν σαν την πρώτη σφαλιάρα που δίνει η ζωή αλλά 'ετσι όπως το λές. Οτι υπάρχουν και άλλοι πολλοί εξ ίσου ενδιαφέροντες δρόμοι. Ιδιαίτερα για τους ταλαντούχους
@ morgana
Κάνε υπομονή morgy ! Υπάρχουν πολλές ακόμα γατόμπαλες στο καλάθι.
Σύντομα θα βγούν στον αέρα!
At Παρασκευή, Μαΐου 19, 2006 6:13:00 μ.μ., Stavros Katsaris
Πόσα όμορφα λόγια μπορούμε να γράψουμε για κάποιον που αγαπάμε?
Και πόσο διακρίνεται αυτή μας η αγάπη?
Λόγια βγαλμένα απο την ψυχή σου.
Και από μένα τις καλλίτερες ευχές!
Και μια συμβουλή για όλα τα παιδιά!
Όχι πανικός. Τίποτα δεν μπορεί να χαθεί όταν είσαι 18 χρονών.
Άνθρωποι ξαναπροσπαθούν και είναι 50.
Καλή επιτυχία
At Παρασκευή, Μαΐου 19, 2006 11:15:00 μ.μ., ralou
@ stavros katsaris
Νασαι καλά για τις ευχές Σταύρο μου!
Μακάρι να πάνε όλα καλά! Ειναι όμως δύσκολο για ενα παιδί στα 18 να τα καταλάβει αυτά.
@ morgana
φιλεναδα στο mail σου θα βρεις το πρωί , γιατί τώρα μου τα έχει σπάσει η σύνδεση, σκηνες από το έργο προσεχως που ο σκηνοθέτης θα το αφιερώσει αποκλειστικά σε σένα!
Καλό ΠΣΚ
At Σάββατο, Μαΐου 20, 2006 5:20:00 μ.μ., thegypsy
εεεεεεεεεεε Και για μας τα 18 χροννα που δίνουμε εξεταστική και είμαστε καιμοναχούλια στο εξωτερικό τίποτα??? Ούτε ένα κουράγιο παιδιά??? :(:(:(
Αστειεύμαι φυσικά. Διάβασα το σχόλειο στο blog και σε ευχαριστώ πολύ! :):)
Eίναι πολύ γλυκό το post και είναι υπέροχο να το αφιερώνεις σε μια άλλη κοπέλα που είναι φίλη σου τόσα χρόνια. Δείχνει πολλά για σένα αυτό
Φιλάκια και take care:):):)
At Παρασκευή, Μαΐου 26, 2006 10:43:00 μ.μ., lemon
το να βλέπουμε να μεγαλώνουν τα παιδια είναι λίγο μια νίκη στον ίδιο τον θάνατο.
Νομίζω οτι σε δύσκολες καταστάσεις, οι παραδίπλα υποφέρουν παραπάνω απ αυτόν που μετέχει στο πρόβλημα, απο την αγάπη τους...ενω ο ίδιος-απο αυτοπροστασία, είναι πιο αποστασιοποιημένος...
Μη στεναχωριέσαι, όπως και νάχει θα τα καταφέρει, αν έχει εσάς δίπλα της. Κι αν πληγωθεί, δεν πειράζει, αργότερα θα έρθουν χειρότερα-έτσι κι αλλιώς, αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό, απλά θ αρχίσει να μαθαίνει-και να μεγαλώνει..
Πάντως θα την σκέφτομαι κι εγώ, να ξέρεις...
:)
O ρομαντισμός και η ευαισθησία που κρύβει η ψυχή σου φανερώνεται σε κάθε σου λέξη. Κι από εμένα ευχές για την Νεφέλη και για τις "Νεφέλες" όλου του κόσμου...
Υ.Γ. (τελικά εσύ προσπαθείς να δείχνεις πολύ σκληρή αλλά δεν είσαι...χι χι..φιλιά! :-)