Τετάρτη, Μαΐου 17, 2006
Για την Νεφέλη

Δέκα οκτώ χρόνια πριν : Η Νεφέλη σε μια δαντελένια καλαθούνα μπαίνει στο αυτοκίνητο μου μαζί με την μαμά και τον πατέρα της για το πρώτο της ταξίδι στον κόσμο από το μαιευτήριο στο σπίτι της.

Δέκα έξι χρόνια πριν : Η Νεφέλη με τραβολογάει για να "κάνουμε γυμναστική". Νεομυημένη στο άθλημα τότε εγώ της δείχνω ασκήσεις και αυτή τρελαίνεται και σκάει στα γέλια ενώ γύρω τα τηλέφωνα του γραφείου βαράνε συνέχεια.

Δώδεκα χρόνια πριν : Η Νεφέλη στο σχολείο σοβαρή - σοβαρή από την πρώτη στιγμή.
Εδώ, έρχονται έτσι τα πράγματα και παύω να την βλέπω για καιρό, αλλά μαθαίνω ανελλιπώς για αυτή.
Τελειώνει εύκολα το Δημοτικό με επαίνους, μαθαίνει Αγγλικά, Γαλλικά, μουσική. Πάει "στο μπαλέτο" και σε όλα διαπρέπει.
Μετά πάει στο γυμνάσιο, τελειώνει τις γλώσσες είναι τέλεια μαθήτρια, γράφει ποιήματα που τρελαίνουν γονείς και γνωστούς και συνεχίζει να κάνει μπαλέτο.


Τρία χρόνια πριν : Ξαναβλέπω την Νεφέλη μετά από τόσα χρόνια σε παράσταση της σχολής μπαλέτου μαζί με την μαμά της σε μια καυτή αίθουσα κεντρικού κινηματογράφου της Αθήνας και ρουφάω μετά τόσα χρόνια την κάθε της κίνηση. Συγκρατούμαι για να μην δείξω πιο συγκινημένη από την ίδια την μαμά της (που έχει χαρεί το βλαστάρι της σε ένα σωρό περιπτώσεις), παρατηρώ τις λεπτομέρειες της κίνησης της και κάνω –υποτίθεται- ψύχραιμες, αντικειμενικές παρατηρήσεις για την εμφάνιση της.

Δύο μήνες πριν: Η Νεφέλη στο σπίτι μου μετά από τόσα χρόνια. Μια υπέροχη νέα κοπέλα με ολόισια κορμοστασιά μπαλαρίνας και δυο τεράστια μάτια που πιάνουν όλο το πρόσωπό της.

Έχει επιλέξει συνειδητά και απόλυτα την κατεύθυνση των σπουδών της, απορρίπτοντας τις ευκολίες που θα μπορούσαν να της προσφέρουν σε άλλη κατεύθυνση οι γονείς της και προετοιμάζεται για τις πανελλαδικές εξετάσεις.

Και αυτό το παιδί το τόσο συγκροτημένο και πειθαρχικό σε όλα τα σχολικά του χρόνια παθαίνει ψιλοπανικό, αγωνιά, τρομάζει και φοβάται το blackout στις εξετάσεις.

Αγαπούλα μου, τόσα χρόνια δουλειάς, τόση αφοσίωση και πειθαρχία, τόση
αυταπάρνηση και τελειοθηρία, όχι δεν μπορούν να πάνε χαμένα.
Όλες οι γνώσεις είναι στο μυαλό σου και κανένας δεν τις παίρνει , ούτε η αγωνία ούτε ο πανικός.
Από αυτά φοβούνται οι μαθητές που δεν οργάνωσαν το μυαλό τους όλα αυτά τα χρόνια όπως εσύ.
Ακόμα και αν συμβεί στιγμιαία, κλείσε τα μάτια , πάρε μια βαθιά ανάσα και βούτηξε στα καθαρά νερά του μυαλού σου!

Θα είναι όλα εκεί !

Καλή επιτυχία Νεφελίνα μου !
Η σκέψη μου θα είναι μαζί σου όλες αυτές τις μέρες .
Καλό κουράγιο !
Όλα θα πάνε καλά.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ! ! !

p.s. Και βέβαια οι ευχές μου σ΄ όλα τα δεκαοχτάχρονα παιδιά που μπαίνουν στο χορό την Δευτέρα και ελπίζουν και ονειρεύονται και φοβούνται και παλεύουν.Μακάρι να πετύχουν αυτό που ζητάνε ακόμα και αν αποδειχτεί τελικά διαφορετικό!
 
posted by ralou at 9:51 π.μ. | Permalink |


13 Comments:


  • At Τετάρτη, Μαΐου 17, 2006 1:25:00 μ.μ., Blogger stelios katsaris

    O ρομαντισμός και η ευαισθησία που κρύβει η ψυχή σου φανερώνεται σε κάθε σου λέξη. Κι από εμένα ευχές για την Νεφέλη και για τις "Νεφέλες" όλου του κόσμου...

    Υ.Γ. (τελικά εσύ προσπαθείς να δείχνεις πολύ σκληρή αλλά δεν είσαι...χι χι..φιλιά! :-)

     
  • At Τετάρτη, Μαΐου 17, 2006 4:18:00 μ.μ., Blogger enteka

    πανέμορφο ποστ, καλή επιτυχία σε όλους:)

     
  • At Τετάρτη, Μαΐου 17, 2006 4:45:00 μ.μ., Blogger Φίλιππος

    Καλη επιτυχία... η εμπειρία όμως λέει ότι οι πολύ αγχωμένοι και ταγμένοι ή δε τα καταφέρνουν, ή , αν μπουν, απογοητεύονται τραγικά...

    Ελπίζω να αποτελέσει εξαίρεση...

     
  • At Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006 4:25:00 μ.μ., Blogger ralou

    @ stelios
    Στέλιο, αν με το "ρομαντική" εννοείς το αντίθετο του ρεαλιστή (και του κυνικού ίσως) αποποιούμαι τον χαρακτηρισμό.
    Αυτό που με χαρακτηρίζει είναι ότι εχω περίσσια συναισθημάτων και δεν με ενοχλεί καθόλου να τα χαρίζω στους ανθρώπους και τα πράγματα.
    Και σκληρή είμαι αλλά μόνο στον ευατό μου.
    Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές στην Νεφελίνα μου.
    @ ζουζου
    Αχ βρε Αλεξ, εμείς μεγαλωνουμε αλλά το να βλέπουμε να μεγαλώνουν τα παιδια είναι λίγο μια νίκη στον ίδιο τον θάνατο.
    Και το ξέρεις ότι το συγκεκριμένο το αγαπάω πολύ και μου έχει λειψει!
    @ enteka
    Καλως ήρθες enteka
    Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές στο κορίτσι μας.
    @ ζαρατουστρα
    Καλως τον! Ευχομαι και εγω το ίδιο. Το αγαπάω αυτό το πιτσιρίκι.
    @ morgana
    Κάνε τα μάγια σου morgy μου εσύ και εγώ ότι θέλεις.

     
  • At Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006 5:48:00 μ.μ., Blogger ηω-λιθικός

    Moυ αρέσουν οι άνθρωποι που μπλοκάρουν , με τέτοιου είδους σύγχρονα παραμύθια ... σημαίνει ότι κάτι υπάρχει μέσα τους .....

    Καλή επιτυχία σε όλες τις Νεφέλες...

     
  • At Πέμπτη, Μαΐου 18, 2006 7:27:00 μ.μ., Blogger Melina's Art

    Ψυχραιμία, ηρεμία και βαθιές ανάσες!! Και στο κάτω κάτω, υπάρχει πάντα μια λύση, ένας παράδρομος, μια επιλογή (μου μπορεί να είναι και καλύτερη!)

    Καλή της επιτυχία. Αν δε πετύχει, ο κόσμος δε χάνεται, ούτε εκείνη θα χαθεί. Σίγουρα έχει τα φόντα για να διαπρέψει και να βρει το δρόμο που της ταιριάζει στη ζωή!
    Ο παννελαδικές δεν είναι όλη μας η ζωή ούτε και η μόνη μας επιλογή. ¨
    :)

     
  • At Παρασκευή, Μαΐου 19, 2006 10:36:00 π.μ., Blogger ralou

    @ iolithikos
    Ευχαριστώ για τις ευχές.
    Μακάρι αυτό το παραμύθι να έχει happy end!
    @ kourkoubini
    Φοβάμαι και εγω για αυτά τα "ταγμένα παιδια" όπως λέει και ο ζαρατουστρα.
    Εμεις οι απ έξω μπορουμε να το δούμε καθαρά αυτό που λές αλλά τα ίδια τα παιδιά αδυνατούν σε αυτή την φάση! Και πρέπει να τα στηρίξουμε όσο μπορούμε ωστε να μην το βιώσουν σαν την πρώτη σφαλιάρα που δίνει η ζωή αλλά 'ετσι όπως το λές. Οτι υπάρχουν και άλλοι πολλοί εξ ίσου ενδιαφέροντες δρόμοι. Ιδιαίτερα για τους ταλαντούχους
    @ morgana
    Κάνε υπομονή morgy ! Υπάρχουν πολλές ακόμα γατόμπαλες στο καλάθι.
    Σύντομα θα βγούν στον αέρα!

     
  • At Παρασκευή, Μαΐου 19, 2006 6:13:00 μ.μ., Blogger Stavros Katsaris

    Πόσα όμορφα λόγια μπορούμε να γράψουμε για κάποιον που αγαπάμε?
    Και πόσο διακρίνεται αυτή μας η αγάπη?
    Λόγια βγαλμένα απο την ψυχή σου.
    Και από μένα τις καλλίτερες ευχές!

    Και μια συμβουλή για όλα τα παιδιά!

    Όχι πανικός. Τίποτα δεν μπορεί να χαθεί όταν είσαι 18 χρονών.
    Άνθρωποι ξαναπροσπαθούν και είναι 50.
    Καλή επιτυχία

     
  • At Παρασκευή, Μαΐου 19, 2006 11:15:00 μ.μ., Blogger ralou

    @ stavros katsaris
    Νασαι καλά για τις ευχές Σταύρο μου!
    Μακάρι να πάνε όλα καλά! Ειναι όμως δύσκολο για ενα παιδί στα 18 να τα καταλάβει αυτά.

    @ morgana
    φιλεναδα στο mail σου θα βρεις το πρωί , γιατί τώρα μου τα έχει σπάσει η σύνδεση, σκηνες από το έργο προσεχως που ο σκηνοθέτης θα το αφιερώσει αποκλειστικά σε σένα!
    Καλό ΠΣΚ

     
  • At Σάββατο, Μαΐου 20, 2006 5:20:00 μ.μ., Blogger thegypsy

    εεεεεεεεεεε Και για μας τα 18 χροννα που δίνουμε εξεταστική και είμαστε καιμοναχούλια στο εξωτερικό τίποτα??? Ούτε ένα κουράγιο παιδιά??? :(:(:(

    Αστειεύμαι φυσικά. Διάβασα το σχόλειο στο blog και σε ευχαριστώ πολύ! :):)

    Eίναι πολύ γλυκό το post και είναι υπέροχο να το αφιερώνεις σε μια άλλη κοπέλα που είναι φίλη σου τόσα χρόνια. Δείχνει πολλά για σένα αυτό

    Φιλάκια και take care:):):)

     
  • At Κυριακή, Μαΐου 21, 2006 6:13:00 μ.μ., Blogger ralou

    @ gipsy
    Τσιγγανούλα και βέβαια έχεις τις θερμότερες ευχές μου.
    Καλή επιτυχία και καλή ξεκούραση!

     
  • At Παρασκευή, Μαΐου 26, 2006 10:43:00 μ.μ., Blogger lemon

    το να βλέπουμε να μεγαλώνουν τα παιδια είναι λίγο μια νίκη στον ίδιο τον θάνατο.

    Νομίζω οτι σε δύσκολες καταστάσεις, οι παραδίπλα υποφέρουν παραπάνω απ αυτόν που μετέχει στο πρόβλημα, απο την αγάπη τους...ενω ο ίδιος-απο αυτοπροστασία, είναι πιο αποστασιοποιημένος...
    Μη στεναχωριέσαι, όπως και νάχει θα τα καταφέρει, αν έχει εσάς δίπλα της. Κι αν πληγωθεί, δεν πειράζει, αργότερα θα έρθουν χειρότερα-έτσι κι αλλιώς, αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό, απλά θ αρχίσει να μαθαίνει-και να μεγαλώνει..
    Πάντως θα την σκέφτομαι κι εγώ, να ξέρεις...
    :)

     
  • At Κυριακή, Μαΐου 28, 2006 6:24:00 μ.μ., Blogger ralou

    @ lemon
    Ευχαριστώ πολύ lemon!
    Hδη ξεκίνησε καλά αλλά δεν τολμω να ρωτάω και πολλά!
    Δεν θέλω να την αγχώσω ούτε αυτή ούτε τους δικούς της με συνεχεις ερωτήσεις.
    Και για αυτό το πόστ, ιδέα δεν έχει.
    Απλά μαζεύω τις ευχές σας προς αυτήν για να τις βρει μπροστά της αν (ο μη γένητο)βρεθεί σε δυσκολία!

     
usefull  View My Public Stats on MyBlogLog.com