Είμαι όμως και ζωόφιλη γενικά.
Σκυλιά, καναρίνια, χελωνάκια, χρυσόψαρα, κουνέλια, χαμστεράκια, ιγκουάνα και άλλα, ων ουκ έτσι τέλος, έχουν περάσει από τα αβρά χεράκια των ανιψιών μου.
Προς μέγιστη απελπισία μου βέβαια, όταν ανακάλυπτα ότι τα μεταχειρίζονταν σαν παιχνίδια και όχι σαν ζωντανά πλάσματα.
Την περασμένη βδομάδα είδα ένα φουκαριάρικο –και πανέμορφο- κουνέλι στα χέρια της Δανάης, της εξάχρονης ανιψιάς μου.
Είχε μάθει να το κρατάει από τα αυτιά, όπως της είχαν πει.
Υποτίθεται ότι έτσι πρέπει να πιάνει κανείς τα κουνέλια. Δεν ξέρω πάντως αν τα κουνέλια συμφωνούν μ' αυτό.
Η μικρή πάντως το τραβολόγαγε τριγύρω στο σπίτι κρατώντας το από τα αυτιά, πράγμα που δικαιολογεί απόλυτα τις γρατσουνιές που της χάρισε πάνω στην απελπισία του, στα χέρια της.
Το ίδιο συνέβαινε και με το ιγκουάνα που παρέδωσε το πνεύμα όταν το πέταξαν από τα χέρια τους την πρώτη φορά που το άγγιξαν και δεν το βρήκαν απαλό και ζεστό σαν μια γάτα.
Η με τα χελωνάκια που ταλαιπωρούνται σε τσέπες και σχολικές τσάντες όταν μεταφέρονται στο σχολείο εν είδει νέου παιχνιδιού.
Δεν κατηγορώ τα ίδια τα παιδιά. Έτσι έχουν μάθει, έτσι κάνουν.
Η ιδέα ότι τα ζώα είναι αντικείμενα προς χρήση είναι ριζωμένη στο μυαλό πολλών ενηλίκων και βέβαια το περνούν παιδιά τους.
Σκοπός μου δεν είναι να θέσω το θέμα των εκτρεφόμενων ζώων και των άθλιων συνθηκών της ζωής και του θανάτου τους. Μέρες που είναι σκέφτομαι στρατιές από γαλοπούλες, γουρουνάκια και άλλα ζώα να περιμένουν τον προδιαγεγραμμένο θάνατο τους προς τέρψη των ουρανίσκων μας
Αυτό όμως είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα, που θέλει διαφορετική προσέγγιση.
Με προβληματίζει κυρίως η χρήση των ζώων σαν παιχνίδια, μέσα διασκέδασης, διακοσμητικά αντικείμενα, καταναλωτικά αγαθά ή στοιχεία life style.
Το βλέπουμε καθημερινά να γίνεται γύρω μας και όσο διασκεδαστικό, διακοσμητικό ή χαριτωμένο κι αν το βρίσκουμε, δεν παύει να είναι δείγμα εξαιρετικής βαναυσότητας και έλλειψης σεβασμού, προς τα πλάσματα με τα οποία κληρονομήσαμε και μοιραζόμαστε τον πλανήτη από κοινού.
Κάθε μέρα βλέπουμε νέες περιπτώσεις ζώων που βασανίζονται στο βωμό της επιστήμης ή της διασκέδασης.
Η φίλη morgana μου έστειλε ένα link, όπου μπορεί κανείς να κονταροχτυπηθεί με την συνείδηση του βλέποντας κακοποιημένα ζώα πριν και μετά την χρήση τους σαν αντικείμενο διασκέδασης.
http://www.thepetitionsite.com/takeaction/175059730
Μπήκα σ αυτό το site και σοκαρίστηκα από τις εικόνες. Αφορά την βάναυση μεταχείριση των ταύρων, στις άκρως φολκλορικές ταυρομαχίες.
Υπέγραψα στην λίστα, ελπίζοντας να είναι αυτό μια μικρή σταγόνα στον ωκεανό της αντίδρασης που πρέπει να υπάρξει.
Στο κείμενο που τις συνοδεύει καταλογίζεται ευθύνη σε μεγάλη ζυθοποιία που σπονσονάρει τέτοια θεάματα. Ωστόσο, εγώ στο σχόλιο μου, αναφέρθηκα γενικά σε οποιονδήποτε σπόνσορα διαθέτει τα κονδύλια του με αυτό τον τρόπο.
Δεν είναι καιρός τώρα να αποδυναμωθεί κάθε τέτοια προσπάθεια από τους καλοθελητές, που θα ισχυρισθούν ότι πιθανόν να υπάρχει δάκτυλος του ανταγωνισμού της συγκεκριμένης εταιρείας
Σας παρακαλώ, ας μην εμπλακούμε σε συζητήσεις του ύφους:
"εδώ βασανίζονται παιδάκια σ΄ όλο τον κόσμο, τα ζώα θα κοιτάξουμε τώρα"
Η συνείδηση μας δεν είναι χώρος πεπερασμένος.
Έχει περιθώριο να ανησυχεί να προβληματίζεται και να αντιδρά και σε αυτό και σε πολλά άλλα θέματα.
Και αν πάλι σας φανεί ότι "πολύ κακό για το τίποτα" σχηματίστε στο μυαλό σας μια εικόνα: Να τρέχετε πανικόβλητοι σε μια αρένα με δίμετρα δόρατα καρφωμένα στην πλάτη σας!
Κάντε, λοιπόν, κλικ στο link και αν θέλετε υπογράψτε και σεις.
http://www.thepetitionsite.com/takeaction/175059730
Μακριά από μένα οι σοβινιστικές κορώνες, αλλά οι αρχαίοι Κρήτες μεταχειρίζονταν τους ταύρους τους απείρως πιο πολιτισμένα και ούτε τους τραυμάτιζαν, ούτε τους θανάτωναν προς χάριν παιδιάς.
Eχει κανείς αντίρρηση;
Ετικέτες cats and animals
Συμφωνώ απόλυτα! Τα ζώα δεν είναι ψυχαγωγία! Νιαρ ;-)