Δεν πρόλαβα!

Δεν πρόλαβα σας λέω, να γράψω για την χθεσινή συνάντηση!
Υπόσχομαι να γράψω μέχρι το απόγευμα για ένα ζεστό Κυριακάτικο πρωινό που γνώρισα περίπου 20 blogers πάνω από ένα φλιτζάνι καφέ, κατόπιν ενεργειών της δαιμόνιας ζουζούνας -και όχι μόνο.

Το απόγευμα αδελφές μου!
Το ασπόγευμα!

E καλά είπα "το απόγευμα" αλλά δεν είπα και ποιό απόγευμα!
Είπα;
Δεν είπα!
Πάμε λοιπόν!

Κόσμος πολύς!
Βγαίνω από τον σταθμό του Θησείου ακολουθώντας τα πετραδάκια που μου έριξε η Ζουζούνα για να βρω τον δρόμο για τον τόπο συνάντησης.
Ποια πετραδάκια δηλαδή;
Για να ακριβολογήσω, το ένα όλο κι όλο πετραδάκι: Café Chocolat στο Θησείο.
Ε! δεν είμαι και πολύ εξοικειωμένη με αυτά τα μέρη, ανηφόρισα λοιπόν αργά αργά τον πεζόδρομο ακολουθώντας τον Πακιστανό με το ευγενικό χαμόγελο που πωλούσε πορτοκαλιές και ροζ χάρτινες κινέζικες ομπρελίτσες για τον ήλιο.
Το μόνο που με γλίτωσε από την παρόρμηση να αγοράσω μία για να ανακουφιστώ από τον έντονο ήλιο που μου έκαιγε την πλάτη ήταν πως βρήκα επιτέλους το πετραδάκι της ζουζούνας και ανέβηκα στον όροφο με ανακούφιση.
Για να είμαι ειλικρινής πήγαινα με μισή καρδιά, έχοντας ανάλογες εμπειρίες από μπλογκομαζώξεις με βαβούρα και αμηχανία. Η άλλη μισή καρδιά όμως είχε εμπιστοσύνη στην δαιμόνια ζουζούνα και δεν έκανε καθόλου λάθος!
Μόλις έφτανε καθένας από μας, μας έχωνε στο χέρι ένα μπλοκάκι και μια σελίδα με αυτοκόλλητα που είχαν επάνω το avatar μας.
Η εντολή ήταν «Μην μου κάθεστε αμίλητοι, όλοι να γράψουν κάτι σε όλους τους άλλους και να κολλήσουν πάνω και το avatar τους για να γνωριστείτε καλύτερα».
Χρειάστηκαν μόλις λίγα λεπτά μέχρι να γίνει μια τεράστια ανακατωσούρα όπου όλοι έγραψαν κάτι σε όλους και «Ποιος είπαμε ότι είσαι;» και «Εσύ μου έγραψες; δεν μου έγραψες» και «Ένα στυλό βρε παιδιά δεν έχω γράψει σε κανένα ακόμα»
Η ιστορία αυτή κράτησε πάνω από δύο ώρες μαζί και φωτογραφίες και γέλια και κουβέντες και γνωριμίες.
Α! ζουζούνα! Είσαι η καλύτερη παιδί μου!
Η πιο αγαπησιάρα, χαρούμενη, τρελή, ενθουσιώδης προσωπικότητα που έχω γνωρίσει!
Και η πιο συναισθηματικά γενναιόδωρη...
Έτσι λοιπόν πέρασε ένα ωραίο Κυριακάτικο πρωινό.
Το οποίο όμως μου επιφύλασσε ένα ακόμη υπέροχο δώρο.
Όταν είδα την Νιόβη να έρχεται από μακρυά συνοδευόμενη από τους δύο γιους της, δεν πίστευα στα μάτια μου ότι έβλεπα την συμμαθήτρια και φίλη από το Γυμνάσιο και το Λύκειο, εκεί στο Μικτό Γυμνάσιο Αγ. Φανουρίου το θρυλικό ΜΓΑΦ.
Βγάλαμε όλο το σχολείο μαζί και μάλιστα για μια δύο χρονιές στο ίδιο θρανίο!
Μέσα στην ένταση και την χαρά, τις αγκαλιές και τα φιλιά την απρόσμενης συνάντησης, τα νέα της και τα νέα μου, δεν είχα την ευκαιρία να το αξιολογήσω σωστά εκείνη την στιγμή, μόνο μετά μέσα στο λεωφορείο της επιστροφής όλος ο κόσμος των μαθητικών χρόνων όρμησε στο μυαλό μου, όχι νοσταλγικά και θλιμμένα όπως έρχεται συνήθως αλλά γεμάτος χρώματα, ελπίδες, όνειρα, γλύκα, σχέδια για το μέλλον, ΝΙΆΤΑ
Να σαι καλά αγαπητή παλιά φίλη.
Η συνάντηση μας έγινε αφορμή να ανοίξει ένα πολύ ευπρόσδεκτο παράθυρο στο φως μέσα στο μυαλό μου!

Ξεφυλλίζω αυτή την στιγμή το μπλοκάκι με τα κολλημένα avatar και τα σχόλια.
Μέσα στην απραξία των τελευταίων μηνών, ξεκομμένη όπως ήμουν τελείως από τα blogs ελάχιστους από τους νέους αυτούς φίλους είχα επισκεφτεί
Αλλά...,
Μαρία –http://mikroanalogio.blogspot.com-
Αντώνιε http://adonios.wordpress.com
Μάκη -http://kollase.blogspot.com/
Κάβειρε -http://kaveiros.blogspot.com/-
Βασιλική -http://vasiliki.wordpress.com/-
Γιώργο, που δεν μου έγραψες το μπογκ σου και το ψάχνω εδώ και ώρα!
Βασίλη - http://vasilis67.wordpress.com
Χάρη –http://neraidokosmos.gr (Eυχαριστώ πολύ για το ημερολόγιο!)
Κατερίνα -http://anammella.blogspot.com
Elafini -http://elafini.blogspot.com
Αλέξη http://perikosmou.blogspot.com/
Fira -http://lilipoupoli.wordpress.com/
Koulpa -http://koulpaspot.blogspot.com/

... υπόσχομαι να σας επισκεφτώ όλους το συντομότερο για να σας γνωρίσω και Ιντερνετικά. Δώστε μου μόνο λίγο χρόνο να εξερευνήσω λίγο τα μπλογκ σας.
Έτσι είμαι εγώ!
Αργώ αλλά δεν λησμονώ ;)

p.s.
Όχι γοργονάκι μου, δεν σε ξέχασα καθόλου εσένα!
Εσύ βρε, είσαι από τις πρώτες agora μου στο blogroll!
NIOBH, επίσης σύντομα θα τα πούμε.

Άντε πάλι ψεύτρα βγήκα και αντί να ποστάρω χθες το απόγευμα το κάνω σήμερα το βράδυ!
Αχ! άτιμη ΔΕΗ !

Ετικέτες life is out there