Από το παράθυρο του γραφείου μου έχω την τύχη να βλέπω ένα δέντρο ολάνθιστο. Δεν είναι μεγάλο αλλά μοιάζει με μπομπονιέρα με ροζ τούλι.
Επίσης δύο κοτσύφια -ναι κοτσύφια !- φλυαρούν.
(Που βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια τόσα κοτσύφια μέσα στην Αθήνα; Τα είχα πρωτοακούσει ένα ανοιξιάτικο πρωινό πριν δύο χρόνια την ώρα που έκλαιγα για ένα θάνατο και μου είχαν ακουστεί απόκοσμα, σαν συνοδοί της αγαπημένης φίλης στο ταξίδι της.)
Πάντως σήμερα αυτά φλυαρούν αδιάφορα για τις μεταφυσικές μου ερμηνείες.
Μ΄ αρέσει η άνοιξη για τις μυρωδιές της όταν καταφέρνουν να σκεπάζουν αυτές της πόλης. Μ΄αρέσει η μυρωδιά των λουλουδιών της νεραντζιάς του δρόμου όταν πλημμυρίζει το σπίτι τον Απρίλη . Η φρέσκια μυρωδιά του αέρα στην εξοχή και του νοτισμένου χώματος και του ιωδίου της θάλασσας (χωρίς τις προσθήκες αντηλιακού με μυρωδιά καρύδας). Επίσης οι μυρωδιές του Πάσχα (των φαγητών και της μπαρουτοκαπνισμένης ανάστασης) των φρέσκων κρεμμυδιών και του μάραθου στις μαρουλοσαλάτες και της φράουλας (θερμοκηπίου , μεγάλες άνοστες αλλά αυτές ξέρουμε μ΄ αυτές βολευόμαστε !).
Τελικά είμαι κολλημένη με τις μυρωδιές.
Τώρα που επανήλθε η όσφρηση μου μετά από τουλάχιστον δύο εβδομάδες ανυπαρξίας δικαιούμαι να τις ξαναχαρώ
Μ΄ αρέσει η άνοιξη για την δροσερή ζέστη της ή για το ζεστό κρύο της. Θα ΄θελα πολύ να ζούσα σε ένα μέρος που η θερμοκρασία δεν θα ξεπερνούσε ποτέ τους 10 (+-15) βαθμούς. Μπορώ να νοιώθω την χαρά του περπατήματος χωρίς να ιδρώνω ή να σφίγγομαι μέσα σε φαρδιά πανωφόρια.
Με το που μεσοφλεβαριάζει το καλοριφέρ στο σπίτι δεν ανοίγει πλέον. Όταν έχουμε φίλους στο σπίτι που κρυώνουν, βολεύουμε όπως όπως τις ενοχές μας και φροντίζουμε να δημιουργήσουμε σε αντιστάθμισμα ένα ωραίο ζεστό κλίμα .
Μ΄ αρέσει η άνοιξη για τα πρώτα κοντομάνικα ρούχα. Που τα φοράς με την πρώτη Μαρτιάτικη ζέστη και αισθάνεσαι εκείνη την δροσερή ανακούφιση όταν γυρίζεις στο σπίτι μετά από μια μέρα που σε βάρεσε ο ήλιος. Πάντα τα φορούσα λίγο πιο νωρίς από τους άλλους και πάντα προς τρόμο των μεγαλύτερων μελών της οικογένειας. (- Που πάς έτσι ! Βάλε μια ζακέτα / κάλτσες / γάντια / σκουφί / ανοράκ / γούνα / πάπλωμα)
Βέβαια τα τελευταία χρόνια που βλέπω τα νέα παιδιά να φορούν κοντομάνικα μπλουζάκια χειμώνα καλοκαίρι ακολουθώντας την μόδα μου κακοφαίνεται λίγο.
Η μόδα, στα πλαίσια του ότι ζούμε σε ζεστούς προστατευμένους χώρους και κινούμαστε από τον ένα στον άλλο με καλοφεριούχα αυτοκίνητα, έχει τα δίκια της.
Εμένα όμως με χαλάει να βλέπω φορέματα με ραντάκια φορεμένα με 10 βαθμούς και με τον ερχομό της άνοιξης να μην βλέπω την διαφορά.
Αλλά …
ΔΕΝ μου αρέσει η άνοιξη για ένα και μοναδικό λόγο.
Γιατί, κάθε μα κάθε χρόνο, σέρνει πίσω της ένα ζεστό, ξερό, βρώμικο, άχαρο ιδρωμένο ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!
Ετικέτες personal
