Φαγούρα...
Φαγούρα...
Φαγούρα...
Ααααχ!
Η Μαμούσκα σήκωσε ένα γκρι μπροστινό ποδαράκι και έξυσε με δύναμη την περιοχή πίσω από το δεξί αυτί της.
Να γι αυτό αγαπάει την γιαγιά Ματούλα η Μαμούσκα! Όταν την παίρνει αγκαλιά, την ξύνει ακριβώς εκεί, πίσω από τα αυτιά , αχ! Τι ανακούφιση!
Οι άνθρωποι λένε ότι δεν υπάρχει θηλαστικό που να μην απολαμβάνει ένα καλό ξύσιμο πίσω από τα αυτιά.
Η Μαμούσκα, μένει στην αυλή του σπιτιού της γιαγιάς Ματούλας μαζί με τον Γκριγκρή τον γιο της. Έχει βρει καλό καταφύγιο εκεί και έχει ήδη μεγαλώσει δυο τρεις γενιές μωρών στην ξύλινη κούτα δίπλα στην μπαλκονόπορτα. Η Ματούλα τους ταΐζει συστηματικά με τα αποφάγια του σπιτιού και άμα κάνει πολύ κρύο, τους αφήνει να μπαίνουν καμιά φορά στην κουζίνα, τα πρωινά που ετοιμάζει το φαγητό.
Α! είναι πολύ καλή μαγείρισσα η Ματούλα!
Τα τηγανητά ψαροκέφαλα της, λιχουδιές
Τα κοκαλάκια του κοτόπουλου της, πεντανόστιμα
Ως και τα γιαχνιστά φασολάκια και οι φακές της είναι λαχταριστά, τι που οι γάτες είναι σαρκοφάγες, άμα πεινάνε η Μαμούσκα και ο Γκριγκρής, πάσα προσφορά δεκτή.
Και τα γλυκά της...!
Να! Μόλις προχθές, έφτιαξε ένα καταπληκτικό γαλατομπούρεκο και μ’ όλο που λένε ότι οι γάτες δεν γουστάρουν πολύ τα γλυκά, πολύ εκτίμησε τα κομματάκια που έπλεαν μέσα στο σιρόπι και που τα μοιράστηκε με τον Γκριγκρή.
Η Μαμούσκα έγλυψε τα μουστάκια της στην ανάμνηση της γλυκιάς μπουκίτσας.
Μα πιο πολύ της άρεσε η μυρωδιά που γέμιζε την κουζίνα όσο το έφτιαχνε και το έψηνε.
Η γιαγιά Ματούλα θα πήγαινε να δει την εγγόνα της που είχε και τα γενέθλια της σήμερα και τις δισέγγονες της, και από το πρωί είχε μαζέψει τα υλικά πάνω στο τραπέζι της κουζίνας και είχε βαλθεί να φτιάξει και να πάει μια
Σοκολατόπιτα με Φουντούκι:
200 γρ. κουβερτούρα, σε δύο πλάκες με γυαλιστερό περιτύλιγμα
150 γρ. φουντούκια σε ένα σακουλάκι
150 γρ. μαργαρίνη στο στρογγυλό κουτάκι του
¾ του φλιτζανιού ζάχαρη –μερικοί κόκκοι έπεσαν από το τραπέζι μόλις γύρισε το πακέτο για να την βάλει στο φλιτζάνι και έπεσαν πάνω στην μύτη του Γκριγκρή που περίεργος όπως όλα τα μικρά και άπειρα γατιά, είχε σταθεί από κάτω και παρακολουθούσε την διαδικασία. Τους έγλυψε με ευχαρίστηση και παρέμεινε σε αυτή την θέση ελπίζοντας ότι η ουρανοκατέβατη λιχουδιά θα μπορούσε να ξαναπέσει-.
2 κουταλιές αλεύρι, τέσσερα αυγά
ένα μικρούτσικο ποτηράκι με κονιάκ
και το μυστικό συστατικό των γλυκών της που τα έκανε πάντα νόστιμα:
μια μικρή πρέζα αλάτι!
Έλειωσε την κουβερτούρα με τη μαργαρίνη, έτριψε ψιλό-ψιλό το φουντούκι στο μιξεράκι, τα ανακάτεψε με τους κρόκους των αυγών την ζάχαρη και το αλεύρι, έφτιαξε μια μεγάλη φουσκωτή μαρέγκα με τα ασπράδια και μετά προσεχτικά την ανακάτεψε με τα υπόλοιπα.
Μετά λάδωσε ένα ταψάκι μικρό 26 εκατοστά, έριξε το μείγμα και το έψησε στο φούρνο στους 180 βαθμούς για 25 λεπτά.
Σε λίγο η ζέστη από τον φούρνο ζέστανε τον αέρα της κουζίνας, η μυρωδιά τρύπωσε στις μύτες μάνας και γιου και οι δεκαπλάσιες –σε σχέση με τον άνθρωπο- απολήξεις του οσφρητικού τους νεύρου άρχισαν να στέλνουν μηνύματα στον εγκέφαλο τους:
Φαΐ , Ζεστασιά, Φαΐ, Ζεστασιά, Φαΐ, Φαΐ, Φαΐ…!
Τι άλλο θέλουν για να είναι ευτυχισμένες δύο γάτες.
Ο Γκριγκρής, άρχισε να νιαουρίζει σπαραχτικά ζητώντας να φάει, έτσι που μόνο τα μικρά και άπειρα γατιά κάνουν νομίζοντας ακόμα ότι το Φαΐ είναι κάτι που έρχεται αυτόματα και δεν χρειάζεται να παλέψεις για αυτό μόνο να το ζητήσεις φωνάζοντας. Η Μαμούσκα, έμπειρη ενήλικη γάτα, ήξερε ότι όλα τα πράγματα τα κερδίζεις με προσπάθεια και άρχισε να κάνει περατζάδες ανάμεσα στα πόδια της γιαγιάς Ματούλας κουτουλώντας ελαφρά στις γάμπες της.
Η Ματούλα, σκούπισε τα χέρια της, ακούμπησε το κεφάλι της Μαμούσκας και ρώτησε «Πεινάτε μικρά μου;»
Ο Γκριγκρής ακούγοντας τον γνωστό τόνο της φωνής της, πλησίασε την μαμά του και κοίταξε την Ματούλα με τις πράσινες ματάρες του φωνάζοντας δυνατότερα.
Μετά όρμησε στο πιατάκι με τα υπολείμματα από το χθεσινό παστίτσιο που τους ακούμπησε στο πάτωμα, σπρώχνοντας την Μαμούσκα για να φάει πρώτος.
Εν τω μεταξύ η Σοκολατόπιτα είχε ψηθεί και η Ματούλα την έβγαλε από τον φούρνο.
Σκέφτηκε: «Να της ρίξω λίγη άχνη από πάνω να ομορφύνει; Για να δω! Φρουτάκια δεν έβαλα, σταφίδες δεν έβαλα, λίγη σαντιγί ίσως … όχι, όχι! Δεν της πολυαρέσουν… Α! το βρήκα! Θα βάλω μια ωραία σοκολατένια σάλτσα και χοντροκομμένα φουντουκάκια από πάνω… Ναι! Σίγουρα θα της αρέσει περισσότερο έτσι»
Έλιωσε
200 γρ κουβερτούρα
μαζί με
200 γρ. εβαπορέ
και
μια κουταλιά μαργαρίνη
Ανακάτεψε καλά και περίχυσε την Σοκολατόπιτα με την σάλτσα.
Έριξε τριμμένα φουντούκια από πάνω και τόπους - τόπους λίγη άχνη.
Α! ήταν μερακλού η γιαγιά Ματούλα!
Κούκλα έγινε το γλυκό.
«Να βάλω και κεράκι να το φυσήξει το κορίτσι ή μπας και είναι πολύ μεγάλη πια για τέτοια;» αναρωτήθηκε.
Οι γάτες είχαν φάει πια και κουλουριάστηκαν αγκαλιά στο χαλάκι της πόρτας δίπλα – δίπλα
«Άντε παιδιά, έξω τώρα, πρέπει να φύγω!»
Η Ματούλα, άνοιξε την πόρτα και η Μαμούσκα κατάλαβε και βγήκε έξω αμέσως. Ο Γκριγκρής, δίστασε λιγάκι, τα μικρά και άπειρα γατιά δεν καταλαβαίνουν καλά τα σημάδια, και τελικά βγήκε κι αυτός με την βοήθεια ενός χεριού που πίεσε τα απρόθυμα πόδια του να διανύσουν την απόσταση μέχρι την πόρτα.
Η Ματούλα, έκλεισε το σπίτι και ξεκίνησε για το σπίτι των κοριτσιών.
Οι δύο γάτες, χορτασμένες ανέβηκαν στο κουτί της αυλής και άρχισαν να καλλωπίζονται με τον τρόπο που μόνο οι γάτες ξέρουν.
Μετά σιγά σιγά τα μάτια τους έκλεισαν.
Η Μαμούσκα κοιμήθηκε σε στάση επιφυλακής,
Ο Γκριγκρής έγλυψε ένα τελευταίο κόκκο ζάχαρης που είχε κολλήσει στη άκρη ενός μουστακιού, μισοξάπλωσε πάνω στο κορμί της μάνας του και απόλαυσε τον μεσημεριανό του ύπνο όπως μόνο τα μικρά και άπειρα γατιά ξέρουν να κάνουν.
Η φωτογραφία είναι του Ηλιογράφου
At Τρίτη, Ιανουάριος 08, 2008 7:35:00 μμ, Νερίνα
Έλα να ξεφορτωνόμαστε τα χριστουγεννιάτικα μπιχλιμπίδια, όλα εγώ θα τα λέω;;;;
Σ' αγαπάω μικρή μου, εξ ου και θέλω το δώρο μου για τη γιορτή μου και τα γενέθλια μου, ένα ποστ μεγάλο χορταστικό με μπόλικη σοκολάτα και φουντουκάκια.....
(μη σκάσουν μύτη φρουτάκια και σταφίδες θα το πάρω προσωπικά και η σαντιγί με μέτρο)
Αυτά
Την ίδια μέρα που η αγαπημένη μου φίλη Νερίνα με παρακινούσε με αυτό το σχόλιο να βγω από τον λήθαργο, ο Ηλιογράφος μου έστειλε δωράκι αυτήν την υπέροχη φωτογραφία με τις γάτες μπροστά σε ένα παράθυρο.
Μέσα στην αθέλητη απραξία των τελευταίων ημερών σκέφτηκα να συνδυάσω τα δύο και να ποστάρω μια συνταγή για ένα καταπληκτικό γλυκό με σοκολάτα.
Η αλήθεια είναι ότι εγώ φτιάχνω την Σοκολατόπιτα με αμύγδαλα αντί φουντούκια που δεν τα προτιμάμε οικογενειακώς. Για τον πατέρα την φτιάχνω με καρύδια και για μας με αμύγδαλα. Είναι ακριβώς η ίδια συνταγή και γίνεται πάντα πολύ καλή.
Λοιπόν Νερίνα μου στις προσταγές σου!
Ιδού το γλυκάκι σου και με σοκολάτα και με φουντούκια και χωρίς φρουτάκια και σταφίδες και α πα πα ! χωρίς καθόλου σαντιγί… και χρόνια πολλά και για την γιορτή και για τα γενέθλια σου!
Φίλε Ηλιογράφε, ευχαριστώ πολύ για την φωτογραφία και την έμπνευση!
Α! τα ονόματα των δύο γατιών –μάνας και γιου- είναι τα ονόματα των γατιών της μαμάς, που είχε όταν ήταν νεαρή, στην Κατοχή. Για τον Γκριγκρή δε, θρυλείται ότι έπεσε θύμα των γαστριμαργικών ορέξεων των Ιταλών κατακτητών, αν και …χμ! ήτανε δύσκολα εκείνα τα χρόνια. Ποιος ξέρει τελικά…
Έλα να ξεφορτωνόμαστε τα χριστουγεννιάτικα μπιχλιμπίδια, όλα εγώ θα τα λέω;;;;
Σ' αγαπάω μικρή μου, εξ ου και θέλω το δώρο μου για τη γιορτή μου και τα γενέθλια μου, ένα ποστ μεγάλο χορταστικό με μπόλικη σοκολάτα και φουντουκάκια.....
(μη σκάσουν μύτη φρουτάκια και σταφίδες θα το πάρω προσωπικά και η σαντιγί με μέτρο)
Αυτά
Την ίδια μέρα που η αγαπημένη μου φίλη Νερίνα με παρακινούσε με αυτό το σχόλιο να βγω από τον λήθαργο, ο Ηλιογράφος μου έστειλε δωράκι αυτήν την υπέροχη φωτογραφία με τις γάτες μπροστά σε ένα παράθυρο.
Μέσα στην αθέλητη απραξία των τελευταίων ημερών σκέφτηκα να συνδυάσω τα δύο και να ποστάρω μια συνταγή για ένα καταπληκτικό γλυκό με σοκολάτα.
Η αλήθεια είναι ότι εγώ φτιάχνω την Σοκολατόπιτα με αμύγδαλα αντί φουντούκια που δεν τα προτιμάμε οικογενειακώς. Για τον πατέρα την φτιάχνω με καρύδια και για μας με αμύγδαλα. Είναι ακριβώς η ίδια συνταγή και γίνεται πάντα πολύ καλή.
Λοιπόν Νερίνα μου στις προσταγές σου!
Ιδού το γλυκάκι σου και με σοκολάτα και με φουντούκια και χωρίς φρουτάκια και σταφίδες και α πα πα ! χωρίς καθόλου σαντιγί… και χρόνια πολλά και για την γιορτή και για τα γενέθλια σου!
Φίλε Ηλιογράφε, ευχαριστώ πολύ για την φωτογραφία και την έμπνευση!
Α! τα ονόματα των δύο γατιών –μάνας και γιου- είναι τα ονόματα των γατιών της μαμάς, που είχε όταν ήταν νεαρή, στην Κατοχή. Για τον Γκριγκρή δε, θρυλείται ότι έπεσε θύμα των γαστριμαργικών ορέξεων των Ιταλών κατακτητών, αν και …χμ! ήτανε δύσκολα εκείνα τα χρόνια. Ποιος ξέρει τελικά…
Το γλυκό, πριν το κόψω και το διακοσμήσω, έκανε χρέη τούρτας γενεθλίων για τον πατέρα. Εκλεισε τα 94 χθες!
Ετικέτες comeback maybe, people, recipies
