Τετάρτη, Φεβρουαρίου 28, 2007
Ψαράκια στο κρεβάτι τους
(Η συνταγή του μήνα)

Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία
χρόνια για την υγιεινή διατροφή.

Μεσογειακές δίαιτες και διατροφικές πυραμίδες για ισορροπημένη διατροφή για υγεία και ευεξία, ελαιόλαδο και σησαμέλαιο με τις αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες που κάνουν φασίνα στα κύτταρά μας , τόνοι ωμών λαχανικών με τις πολυπόθητες φυτικές ίνες που λαμπικάρουν το έντερο μας, μαζί με άσκηση αεροβική για να γυμνάσουμε την καρδιά μας που σκέβρωσε σαν την μέση μου από το καθισιό μπροστά στον υπολογιστή. Και βέβαια εξοβελισμός του κρέατος από την ζωή μας και προτίμηση στα ωμεγαλιπαρούχα ψαράκια.

Χμ! καλά!
Άντε να μαγειρέψω μια φορά την βδομάδα ένα όσπριο και να καταργήσω εντελώς τις μαργαρίνες.
Άντε να φτιάξω και καμιά ωμή σαλάτα αν με ρίξει κανείς στο φιλότιμο.
Άντε να κάνω και τα χιλιόμετρα μου στον διάδρομο παρακολουθώντας ταξιδιωτικές εκπομπές στην τηλεόραση για να παρηγοριέμαι.
Αλλά την αμαρτία μου την λέω:

Είμαι κατ εξοχήν κρεοφάγο ζώο!
Οι χορτοφαγικές πρακτικές, παρ όλο που θαυμάζω και ζηλεύω όσους τις ακολουθούν, δεν συνάδουν με την ιδιοσυγκρασία μου.
Αληθινά δεν μπορώ να κατανοήσω όσους απολαμβάνουν μια μαρουλοσαλάτα ή ένα μπολ βραστά κολοκυθάκια ή ένα πιάτο μπάμιες γιαχνί (συγνώμη, αλλά .. μπλιάχ)

Ωστόσο, όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο καταλαβαίνω την ανάγκη αλλαγής των διατροφικών μου συνηθειών.
Και κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, εισάγω σιγά-σιγά και υποχρεωτικά, κάποια τρόφιμα στο διαιτολόγιο της οικογένειας που πριν λίγα χρόνια ούτε θα ήθελα να δα δω στο τραπέζι μου. Προς μέγιστη χαρά του καλού μου βεβαίως, που για να έχει την ευκαιρία να απολαύσει ένα λαδερό φαγητό, έπρεπε να εκδράμει στην μανούλα, στο πατρικό του.
Μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω. Μ' αρέσει να μαγειρεύω πιο πολύ
και από το να τρώω αυτά που μαγειρεύω. Έτσι λοιπόν είπα ότι αφού ήταν υποχρεωτικό να τρώμε και λαχανικά και ψάρια και όλα να τα αρτύζουμε με παρθένο ελαιόλαδο, ας τα συνδυάσω όλα αυτά να δούμε τι θα γίνει.
Το παρακάτω φαγητό το έφτιαξα τυχαία, κάποια μέρα που μου περίσσευαν πολλά λαχανικά μετά από καταναλωτική κραιπάλη στην Σαββατιάτικη λαϊκή αγορά της γειτονιάς μου.
Γιατί βέβαια μπορεί να μην αγαπώ ιδιαίτερα τα λαχανικά αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί σε ένα πάγκο γεμάτο με πιπεριές πολύχρωμες και μελιτζάνες και ντομάτες και κολοκυθάκια ακόμα και όταν δεν είναι η εποχή τους.
Ιδιαίτερα όταν δεν είναι η εποχή τους!

Ιδού λοιπόν η συνταγή για να φτιάξετε "Ψαράκια στο Κρεβάτι τους!"
Ονόμασα έτσι το φαγητό αυτό, για να του προσθέσω λίγο μυστήριο και ενδιαφέρον.
Στην ερώτηση : "Τι θα φάμε σήμερα;"
Τι είναι πιο ενδιαφέρον να ακούσει κανείς :
"Ψάρια με λαχανικά"
ή

"Ψαράκια στο κρεβάτι τους"

Τέσσερις μεγάλοι Κολιοί ή Σκουμπριά ή Τονάκια
2-3 κολοκυθάκια
1 μελιτζάνα
3 κρεμμύδια ξερά
2 σκελίδες σκόρδο
3 πιπεριές πράσινες (κέρατο)
2 πιπεριές κόκκινες (Φλωρίνης)
1 φλιτζάνι καλαμπόκι
2 μέτριες ντομάτες
ελαιόλαδο
αλατοπίπερο, μαϊντανός ψιλοκομμένος.


Καθαρίστε τα ψάρια και κόψτε την ουρά και όλα τα πτερύγια με ένα ψαλίδι. Αλατίστε τα. Τα ψάρια που προτείνω είναι αρκούντως λιπαρά για να σας προσφέρουν αφειδώς τα πολύτιμα ω-λιπαρά τους. Το ίδιο φαγητό το κάνω καμία φορά και με γαύρο αλλά τότε καθαρίζω και ξεκοκαλίζω τελείως τα ψαράκια έτσι ώστε να μείνουν μόνο τα φιλετάκια τους.
Κόψτε τα λαχανικά σε κυβάκια. Για να πω την αλήθεια, αυτή είναι η πιο ευχάριστη δουλειά όταν μαγειρεύω αυτό το φαγητό.
Με το ωραίο, μεγάλο μαχαίρι του σεφ που διαθέτω, και μια ευρύχωρη και καλή επιφάνεια κοπής, ψιλοκόβω τα λαχανικά και τα στοιβάζω σε ξεχωριστούς σωρούς σε μια πιατέλα. Είναι σαν να βλέπω τον εαυτό μου σε μια επαγγελματική κουζίνα με την μπριγάδα των μικρομάγειρων να δουλεύουν γύρω μου και να υπακούουν στις εντολές που η μεγάλη σεφ ξεστομίζει.
Καλά! Λαχανικά μαγειρεύω και σε λίγο πρέπει να τα φάω κιόλας, αφήστε με να το ομορφύνω λιγάκι το πράγμα!
Τσιγαρίστε ελαφρά το κρεμμύδι, προσθέστε ένα-ένα τους σωρούς με τα λαχανικά και το σκόρδο και ανακατέψτε.
Όχι καλέ! Δεν έχει σημασία η σειρά. Όπως θέλετε βάλτε τα, αλλά αφήστε την ντομάτα τελευταία για να μην λιώσει πολύ και τον μαϊντανό στο τέλος-τέλος για να μην χάσει το άρωμα του. Αλατοπιπερώστε κατά το δοκούν.
Μαγειρέψτε τα λαχανικά για μισή ώρα περίπου με ανοιχτή κατσαρόλα.

Σε ένα όμορφο πυράντοχο ταψάκι με μπλε λουλουδάκια, αδειάστε τα μαγειρεμένα λαχανικά.
Καλά! Δεν είναι απαραίτητο να έχει μπλε λουλουδάκια. Αλλά ένα καλοπαρουσιασμένο φαγητό όσο να ναι παίζει ρόλο στην αποδοχή του. Ιδιαίτερα αν είναι ψάρια με λαχανικά και σεις ορκισμένοι κρεοφάγοι!
Πάρτε τα ψάρια και γεμίστε τις κοιλιές τους με μια-δυο κουταλιές από το μείγμα. Αραδιάστε τα πάνω στα λαχανικά. Ρίξτε από πάνω λίγο ελαιόλαδο και φουρνίστε τα στους 180 βαθμούς για μια περίπου ώρα.
Ενδιάμεσα, αναποδογυρίστε τα ψάρια για να ψηθούν και από την άλλη πλευρά.
Ανακατέψτε τα λαχανικά προσεκτικά για να μην αρπάξουν από πάνω.

Το έτοιμο φαγητό είναι ιδιαίτερα ευπαρουσίαστο με τα πολύχρωμα λαχανικά του δίπλα στο ψητό ψαράκι. Μην ξεχάσετε να σερβίρετε γενναίες δόσεις λαχανικών σε κάθε μερίδα. Η ιδέα είναι να φάτε τα λαχανικά και το ψαράκι να είναι μόνο το κερασάκι στην τούρτα που θα αρτύσει την γεύση σας και θα απομακρύνει την πείνα σας για πρωτεΐνη.

Και να χορτάσετε με την ησυχία σας από αυτό το φαγάκι!
Είναι απενοχοποιημένο και υγιεινό και ωφέλιμο.
-Εκτός αν έχετε βαλει πολύ ελαιόλαδο και βαλθείτε να αποξηράνετε την λιμνούλα που θα σχηματιστεί στο πιάτο σας με τρεις φέτες φρέσκο ψωμι ;) -
Αν δε, σας αρέσουν τα λαχανικά είναι βέβαιο ότι θα το βρείτε και νόστιμο.
Εγώ πάλι θα ονειρεύομαι το φιλετάκι μου και θα παρηγοριέμαι από το βλέμμα ανακούφισης του καλού μου.
Που…, να!
Σήμερα δεν θα τρέχει πάλι στην μανούλα για λαδερό!


p.s.
Να σας πω!
Που πήγατε όλοι εσείς οι κρεατολάτρες;
Ολα τα σχόλια χορτοφαγικά είναι!
Αχ! τελευταία κρεατοφάγος στον κόσμο μου φαίνεται πως έμεινα ;(

Ετικέτες

 
posted by ralou at 1:10 μ.μ. | Permalink | 23 comments
Κυριακή, Φεβρουαρίου 25, 2007
Χειροφίλημα

Μια παραίσθηση

----------------------
update
Το φαντάστηκα ότι θα σας έφερνε δυσπεψία τούτο το κείμενο.
Καμιά φορά χάνω τον έλεγχο και εγώ!
*
Αυριο, πρωί πρωί με την δροσούλα σας έχω φαγάκι, υγιεινό και απενοχοποιημένο.
;)
Τις φωτό φτιάχνω τώρα και σε λίγο...

Ετικέτες

 
posted by ralou at 8:06 μ.μ. | Permalink | 2 comments
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 22, 2007
Habemus ADSL ! ! !

Πριν αρκετό καιρό η An-lu με ευκαιρία την σύνδεσης της ADSL γραμμής της, είχε γράψει ένα πoστ με αυτό τον τίτλο.
Η αλήθεια είναι ότι είχα ζηλέψει τόσο πολύ, που υποσχέθηκα να φτιάξω και εγώ ένα ίδιο με τον τίτλο αυτό, όταν θα ερχόταν η ευλογημένη στιγμή.

Το πρόβλημα ήταν με τον Ν.
Εκνευρισμένος από τις άπειρες ώρες που πέρναγα στο ΝΕΤ τα Σαββατοκύριακα, μόνο και μόνο για μπορέσω να απαντήσω σε δυο(2) σχόλια και να γράψω άλλα δύο(2) σε άλλα μπλογκς, ενώ ταυτόχρονα με υπέμενε να βρίζω ως νταλικέρης κάθε φορά που κοβόταν η σύνδεση, αρνιόταν πεισματικά να εκταμιεύσουμε τα 100 παλιοευρώ που χρειαζόταν μια σύνδεση.
Και λέω παλιοευρώ, γιατί μέχρι πριν λίγο έμπαινα με μια απλή δανεική (να σαι καλά φίλε, που μου την άφησες τόσο καιρό) σύνδεση, που βέβαια χρέωνε το τηλέφωνο με το κόστος της χρήσης, που δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητο.
Για να μην πω για τις ώρες που η δανεική σύνδεση ήταν κατειλημμένη και έμπαινα με μια από εκείνες τις ωραίες, δωρεάν συνδέσεις που σου κοστίζουν ο κούκος αηδόνι!

Ο ίδιος ο Ν. δεν εντρυφεί στο ΝΕΤ και άρα δεν έχει κολλήσει το μικρόβιο του surfing. Και πάντα πίστευε ότι δεν υπάρχει καλύτερη, από μακριά επικοινωνία, από το τηλέφωνο.
Καλά λοιπόν!
Δεν μου έμενε άλλο να κάνω, από το να καταφύγω σε υπόγειες μουλωχτές προσπάθειες για να τον πείσω για την χρησιμότητα:
Και που δεν είναι δυνατόν να μην ξέρεις να βρεις κάτι στο ΝΕΤ την σήμερον ημέρα και να ψάχνεις εγκυκλοπαίδειες.
Και που πως θα βρίσκω εγώ πληροφορίες για διάφορα θέματα που μου ζητούσαν για τις εργασίες τους τα ανίψια μου;
Και που θα παραγγέλναμε τα φάρμακα από το εξωτερικό, χωρίς να τρέχουμε να βρούμε fax.
Και που θα επικοινωνούσαμε με τους φίλους μας και θα ανταλλάσσαμε αστεία e-mail.
Και που έχω εγκαταλείψει τους e-φίλους μου που κάνω να τους απαντήσω σε ποστ σχόλια και meil μέρες και μέρες.
Και που θα στέλνουμε την Φορολογική Δήλωση χωρίς να περιμένουμε στην ουρά.
Και που θα συναλλασσόμαστε με τις τράπεζες από το σπίτι.

Βέβαια φρόντιζα να αποσιωπήσω πονηρά, ότι όλα τούτα, μπορούσαν να γίνουν μια χαρά με την απλή σύνδεση που είχαμε μέχρι τώρα, απλά, με λίγο περισσότερο χρόνο και χρήμα και ίσως με λίγο λιγότερες υστερικές εκρήξεις όταν κοβόταν η σύνδεση.
Δεν ξέρω τι από όλα προκάλεσε το κλικ στο μυαλό του.
Υποψιάζομαι ότι αυτό με την αποφυγή των ουρών στις τράπεζες και την εφορία, εργασίες που από την αρχή είχε αναλάβει ο ίδιος, έβαλε το τελευταίο πετραδάκι που έκαμψε την άρνηση του.

Με την ευγενική βοήθεια σας για τα διαδικαστικά λοιπόν, σε ποστ μου λίγο πριν τις γιορτές, αποχτήσαμε το πακέτο σύνδεσης της Vivodi.
Κάποιος φίλος είχε πει ότι τα πακέτα του ΟΤΕ συνδέονται συνήθως γρηγορότερα από άλλων παρόχων, αλλά ο καλός μου συνάδελφος στην δουλειά με διαβεβαίωσε ότι μετά από καταγγελίες αυτό είχε διορθωθεί.

Με περισσή προσοχή λοιπόν, συμπλήρωσα την αίτηση μου προς την Vivodi και με την επιστροφή στη δουλειά στις 27/12/06, πρωί πρωί, την έστειλα ταχυδρομικώς.
Με είχαν διαβεβαιώσει ότι σε 15 μέρες η σύνδεση θα ήταν έτοιμη.
Έπεισα τον εαυτό μου να μην ανυπομονεί και περίμενα να περάσουν οι 15 μέρες.
Εν τω μεταξύ βρήκα την ευκαιρία να προετοιμαστώ για το μεγάλο γεγονός.
Γενική φασίνα στο δωμάτιο του υπολογιστή.
[ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ
Έλα! Δεν θέλω σχόλια! Δεν έχω τόσο μεγάλο σπίτι που να διαθέτει ειδικό δωμάτιο για τον υπολογιστή. Το wannabe παιδικό δωμάτιο είναι, που ευτυχώς βρήκε άλλη χρήση και δεν έμεινε κλειδωμένο, στολισμένο και στοιχειωμένο σαν το δωμάτιο της κόρης της Δούκισσας της Πλακεντίας!-
ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ]
Γενική φασίνα λοιπόν, αλλά και μεταφορά του υπολογιστή στο service, για νέο δίσκο, νέες μνήμες, νέο λειτουργικό κτλ. παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του τεχνικού, να τον παροπλίσω και να πάρω ένα καινούργιο.
Και ευτυχώς που δεν πείστηκα γιατί μετά άντε να κάνω άλλες μουλωχτές προσπάθειες για πείσω και τον Ν.
(Άσε που ο Η/Υ μου, βρήκε εκεί τον έρωτα της ζωής του, στα μάτια του laptop της Νερίνας – αλλά αυτό είναι ένα εσωτερικό αστείο, ας μην σας μπερδέψω τώρα-)
Σε λίγες μέρες ο υπολογιστής, με χαμένη την δανεική του σύνδεση, αλλά φρέσκος μετά από λιποαναρροφήσεις, λίφτινγκ και μπότοξ, ήλθε στο σπίτι και περίμενε.

Στις 22 μέρες ακριβώς (18 Ιανουαρίου, Αγίου Αντωνίου, μεγαληχάρητου), κάλεσα την Vivodi για να ρωτήσω για την πορεία της αίτησης μου.
Μετά από 20 λεπτά που απολάμβανα υπέροχη chill out μουσική, μια ευγενέστατη φωνή μου συστήθηκε, με ρώτησε πως μπορεί να με εξυπηρετήσει, και μου απάντησε ότι ο ΟΤΕ δεν είχε δημιουργήσει την σύνδεση ακόμα.
Ευχαρίστησα, σκέφτηκα ότι αυτό είναι το Ελληνικό δημόσιο και περίμενα.
Στις 1 Φεβρουαρίου (Τρύφωνος μαρτ. και Αναστασίου νεομ. μεγαληχάρητους) ξανατηλεφωνώ στην ίδια ευγενική φωνή-σετάκι με την ίδια chill out μουσική και το καλωσόρισμα-. Με ενημερώνει ότι η αίτηση μου δεν έχει εγκριθεί από τον ΟΤΕ αλλά να μην ανησυχώ, μέσα Φεβρουαρίου ίσως να έχει γίνει η σύνδεση, θα με ειδοποιήσουν.
Ευχαρίστησα, τι φταίει η φωνή άλλωστε, έκλεισα το τηλέφωνο και έβαλα τις φωνές. Ο ευγενικός μου συνάδελφος, όταν είδε ότι είχα κοκκινίσει επικίνδυνα –ήταν και οι μέρες με την περιπέτεια με τον πατέρα, τηλεφώνησε στον ΟΤΕ της γειτονιάς μου. Μας πληροφόρησαν ότι η σύνδεση μου είχε ήδη γίνει από τις 12 Ιανουαρίου και αναμενόταν η Vivodi να την παραλάβει, πράγμα που είναι θέμα ενός κλικ στο αντίστοιχο πρόγραμμα επικοινωνίας τους.
Χμ! Ποιος είδε τον θεό και δεν φοβήθηκε.
Fax, e-mail και αγριωπά τηλεφωνήματα πήγαν και ήλθαν χωρίς φυσικά κανένα αποτέλεσμα.
Ωστόσο, 16 Φεβρουαρίου (Φλαβιανού και και Παμφύλου μαρτ. μεγαληχάρητους), λίγες ώρες πριν φύγω από το γραφείο για το τριήμερο, η ευγενική φωνή με κάλεσε, η ίδια, στο κινητό μου για να με ενημερώσει ότι η σύνδεση μου ήταν πλέον διαθέσιμη κα "μήπως θέλετε να σας βοηθήσουμε να εγκαταστήσετε το modem και να συνδέσετε τα καλώδια και να δούμε μήπως έχετε κανένα πρόβλημα και πάρτε και το κινητό μου για να επικοινωνήσετε ότι ώρα θέλετε και να σας φέρουμε έναν καφέ, ένα λεξοτανίλ, κάτι…"
Χμ! Μπας και την παρεξήγησα την ευγενική φωνή και την ευγενική εταιρεία;
Τέλος πάντων
Περασμένα ξεχασμένα.

Πέντε μέρες αργότερα:
α. έχω κοιμηθεί λιγότερο από 4 ώρες κάθε νύχτα.
β. επιτέλους έστειλα τα email μου σε φίλους και γνωστούς
γ. το Νετ ανταποκρίνεται με τεράστια ταχύτητα και σε κάθε κλικ γουργουρίζει σαν ευτυχισμένη γάτα.
δ. "Τι ! πάλι στο ΝΕΤ είσαι! Τόσες ώρες σερφάρεις, άσε και κανένα άλλο να κάνει λίγη δουλειά"
Λέω εγώ στον Ν., που με τον ενθουσιασμό του νεόκοπου εραστή της διαδικτυακής εξερεύνησης δεν ξεκολλάει με τίποτα.
Όχι τίποτα άλλο αλλά με φωνάζει κάθε τρεις και λίγο, εκεί που ετοιμάζω τα ψαράκια για το αυριανό φαγητό, για να του λύνω τις απορίες.

Τι να πει κανείς!
Όπου στρώνουμε, κοιμόμαστε!



Μόνο αυτή η συσκευούλα μου λείπει τώρα.
Αν λοιπόν θέλετε να μου κάνετε δωράκι στα γενέθλια μου...

p.s.

Ο καλός μου, μόλις μου έστειλε το πρωτο μηνυμα με meil.

Του έφτιαξα ενα λογαριασμό email στο yahoo και το μάθαινε.

Οπως καταλαβαίνετε είναι τελείως άσχετος από πληκτρολόγηση, είναι όμως εξαιρετικός ορθογράφος και έτσι ας τον εκθέσω μόνο με το περιεχόμενο.

Του είχα πει, ότι μου αρέσει η φάτσα του και ιδού τι μου απάντησε:

Αγαπη μου χωρισ να θελω να φανω αλλαζων το βρισκω πολυ φυσικο.
Εχω διαπιστωσει κι εγω οτι γινομαι συνεχεια ομορφοτεροσ (γμν σ) εξυπνοτεροσ δυνατοτεροσ
Σταματαω εδω γιατι η πετριοφροσυνη μου δεν μου επιτρεπει να συνεχισω

ΝΙΚΟΣ

Ετικέτες

 
posted by ralou at 5:13 μ.μ. | Permalink | 30 comments
Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007
5+5 και στο alter ego

Η νερίνα μου την έκανε την πρόσκληση και για το άλλο blog

Η αλήθεια είναι ότι στο blog του Μέρλιν -στο alter ego μου- μια άλλη περσόνα γράφει στα μουλωχτά και ποστάρει ότι ντρέπεται να ποστάρει εδώ.

Αν λοιπόν σας ενδιαφέρει να δείτε πως βλέπει αυτή η περσόνα τον ευατό της, που μπορεί να φορέσει μια μάσκα, να εμπνευστεί από τα συναισθήματα, και να πλατσουρίσει ασύστολα στις λέξεις, κάντε κλικ στην παραπάνω ταμπελίτσα!

Ετικέτες ,

 
posted by ralou at 9:45 μ.μ. | Permalink | 0 comments
Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007
Πυραμίδα, αλλά όχι... παράνομη ;)



" Η Blogo-πυραμίδα, λοιπόν που λέτε είναι ένα παιχνίδι που ο σκοπός του είναι να γνωριστούμε όλοι εμείς ακόμα καλύτερα και ίσως να γνωρίσουμε καινούργια blogs ακολουθώντας τα links που προτείνει ο καθένας. Οι όροι του παιχνιδιού είναι απλοί. Αφού δεχτείς την πρόσκληση, πρέπει να κάνεις ένα post στο οποίο θα αναφέρεις (5) πέντε πράγματα για τον εαυτό σου και θα προτείνεις άλλα (5) άτομα να το συνεχίσουν"

Έτσι, έλαβα και εγώ την πρόσκληση για την πυραμίδα και μάλιστα από τρείς φίλες. Την Debby, την An-lu και την Lupa.

Για να είμαι ειλικρινής πίστευα ότι μέσα σε αυτό το blog άλλη δουλειά δεν κάνω παρά να μιλάω για τον εαυτό μου με κίνδυνο να παρεξηγηθώ.

Αλλά αφού το επιτρέπει η περίσταση θα σας πω πέντε πράγματα για τον ευατό μου που ίσως δεν έχω ξαναπεί.


  • 1. Ειμαι ανασφαλής, ιδιαίτερα σε σχέση με τους ανθρώπους παρά με τις καστάσεις. Εξ αιτίας της ανασφάλειας μου λοιπόν, έχω την ανάγκη να παρατηρώ το περιβάλλον γύρω μου τόσο αναλυτικά που οι πληροφορίες συσσωρεύονται στο μυαλό μου σε τεράστιες ποσότητες.

Γι αυτό:


  • 2. Το μυαλό μου πετάει όσα θεωρεί άχρηστα με αποτέλεσμα να ξεχνάω πολύ τα καθημερινά απλά πράγματα. Αλλά πάρα πολύ. Μπορεί να πάω από το ένα δωμάτιο στο άλλο για να πάρω κάτι και στον δρόμο να ξεχάσω τι.

Γι αυτό:


  • 3. Μερικοί φίλοι με παρεξηγούν όταν δεν τους θυμάμαι στις γιορτές τους, όταν ξεχνάω γενέθλια, όταν ξεχνάω να τους τηλεφωνήσω, να τους γράψω ή να τους στείλω meil.

Γι αυτό:


  • 4. Για να τους κάνω να με συγχωρήσουν έχω εξελιχθεί σε πολύ καλή ακροάτρια και έτσι πολλοί άνθρωποι με θεωρούν καλή φίλη.

Γι αυτό:


  • 5. Πολύ εύκολα παίρνω απάνω μου τα προβλήματα των άλλων με αποτέλεσμα να φοβάμαι μην τους συμβουλέψω λάθος, μην τους παρασύρω σε λάθος δρόμο.

Γι αυτό:


  • GO TO 1.


Και επειδή το παιχνίδι αυτό παίζεται για να γνωριστούμε καλύτερα προτείνω και εγω με την σειρά μου να πάρουν την σκυτάλη οι εξής:




ευα
τυπος νυχτερινος
sevarose
ηω-λιθικος
vερινα




Οι επιλογές μου έγιναν με βάση το ποιους θα ήθελα να γνωρίσω και να γνωρίσετε λίγο καλύτερα από όσο ξέρουμε.

Ετικέτες , ,

 
posted by ralou at 7:50 μ.μ. | Permalink | 26 comments
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 15, 2007
Μεταμφιέζοντας τον πορφυρογέννητο.
Ξέρετε πόσο πολύ σέβομαι τα πλάσματα γύρω μου.
Ακόμα και αν πρόκειται για έναν – όμορφο δεν λέω αλλά και - χαζό γάτο.

Ο περί ου ο λόγος ετοιμάζεται για το αποκριάτικο γατοπάρτυ του Σαββάτου και αναρωτιέται πώς να μεταμφιεστεί.


Φρόντισα λοιπόν να του προτείνω μερικές ιδέες και ιδού τες :







Για βοηθείστε σας παρακαλώ!
Πέστε του την γνώμη σας και θα την εκτιμήσει δεόντως.



p.s. 1
Ειδατε το χάλι που έχει το blog!
Ειναι που έριξα το beta τελευταία και καταϊδρωμένη.


Ολα τα links πρέπει να μπουν από την αρχή όπως και τα embeded elements.
Και δεν λέει να έρθει και αυτή η ευλογημένη ADSL !!!

p.s.2
Aντε!
Μπήκα στο τριπάκι και εγώ!




The Movie Of Your Life Is Film Noir



So what if you're a little nihilistic at times?

Life with meaning is highly over-rated.

Your best movie matches: Sin City, L. A. Confidential, Blade Runner


If Your Life Was a Movie, What Genre Would It Be?

Ετικέτες

 
posted by ralou at 2:45 μ.μ. | Permalink | 17 comments
Δευτέρα, Φεβρουαρίου 12, 2007
Η Μαργαρίτα μιλάει με ενθουσιασμό!

Μαργαρίτα.
Ετών επτά και μισό (επτά και μισχιό–πρόβλημα στα δοντάκια!-)
Πολύ καλή μαθήτρια.
Αεικίνητη, υπερομιλητική, ψυχούλα!
Ανιψιά από κουνιάδα.
Αυτή λοιπόν η υπέροχη μικρή… μιλάει συνέχεια!

Την Μαργαρίτα την έχετε γνωρίσει!
Είναι η μικρή που συνόδεψα πέρυσι στην "
Λίμνη των Κύκνων Με Το Λεωφορείο"

Η Μαργαρίτα είναι ένα υπέροχο παιδί, καλοαναθρεμμένο και καλοβαλμένο. Είναι τακτική, φροντίζει το περιβάλλον της, βοηθάει την μαμά της στο σπίτι, ακούει και εκτελεί τις εντολές που της δίνουν οι γονείς της. Είναι εξαιρετική μαθήτρια στο Σχολείο και στα Αγγλικά που άρχισε φέτος.
Είναι κόρη της κουνιάδας μου, μιας μαμάς αυστηρής, που ακροβατεί στα όρια της υπερβολής, που ισχυρίζεται ότι το παιδί της είναι άτακτο και απειθάρχητο.
Βέβαια ο κάθε γονιός μπορεί να έχει τις απόψεις του για το ποιο παιδί είναι πειθαρχημένο ή όχι. Η Μαργαρίτα πάντως είναι ένα φυσιολογικό παιδί που θα κάνει και τις διαολιές και τις αταξίες της αλλά μέσα σε φυσιολογικά πλαίσια.
Εμείς που την βλέπουμε σαν τρίτοι, στις επισκέψεις μας στο σπίτι της, βλέπουμε ένα πλάσμα μελένιο αλλά και ζωντανό, αφοσιωμένο σε αυτά που της λένε να κάνει, που κοιτάει τους γονείς της στα μάτια και τρέμει μην τυχόν και δεν έχει την έγκριση τους.

Βέβαια η Μαργαρίτα είναι ένα χαλκέντερο πιτσιρίκι που μπορεί πολύ εύκολα να σε βγάλει B.L.R σε ελάχιστο χρόνο.
Γιατί είναι αεικίνητη και πολυλογού!
Αλλά πολύ αεικίνητη και πολύ πολυλογού.
Μιλάει συνέχεια με απίστευτο ενθουσιασμό για τα πάντα.

Σε κοιτάει κατ ευθείαν στα μάτια με τις δικές της ματάρες και σε προκαλεί, αλλά πιο πολύ σε προσκαλεί να ακολουθήσεις τα μονοπάτια που χαράζει η απίστευτη ενέργεια που ρέει από πάνω της, μέσα στον δικό σου πυκνό και δύσκαμπτο χωροχρόνο.
Σε τραβάει από το χέρι και την ακολουθείς αλλά παρόλο που σιγά-σιγά εξαντλείσαι δεν θέλεις και δεν μπορείς να αφήσεις αυτό το χεράκι.

Μας αγαπάει πολύ και εμένα και τον θείο της, αλλά συνήθως εμένα αναζητά για παρέα.
Κάθεται πάντα δίπλα μου για να μου δείξει τα τετράδια της, και τους βαθμούς της, και την τσάντα της, και το καινούργιο παιχνίδι της.
Και περιμένει από μένα να διαβάσω την έκθεση της, να την ακούσω να τραγουδάει, να μαγειρέψουμε με τα κουζινικά της, να πάμε μαζί για να κάνει ποδήλατο στο 2Χ5 μπαλκόνι τους, να μου πει για τα πέντε(!) αγόρια που είναι ερωτευμένη (και "Πότε θα μου φέρεις βέρες, τα τσιγκάκια από τα κουτάκια μπύρας, για να τους αρραβωνιαστώ", "Μα, όλους παιδί μου ;! " "Ναι ! Ολους! "). Ενώ ταυτόχρονα, σκαρφαλώνει πάνω μου και με ακουμπάει και με χαϊδεύει και με φιλάει και με διεκδικεί από τους άλλους!
Και εγώ ορκισμένη χαζοθεία, την ακολουθώ και ασχολούμαι μαζί της μέχρι τελικής πτώσης.
Είναι γεγονός βέβαια ότι αργά ή γρήγορα οι δραστηριότητες που έχει στο μυαλό της θα τελειώσουν περίπου μια - μιάμιση ώρα αργότερα.
Τότε αρχίζει να δείχνει ανήσυχη και μου λέει:
"Θεία.. να σου πω κάτι; Εεεε… "
Κάθε φορά που το λέει, ξέρω ότι το κάνει για να κερδίσει μερικές στιγμές για να σκεφτεί πως θα με απασχολήσει αμέσως μετά. Η ιδέα είναι να μην σταματήσουμε ούτε λεπτό να είμαστε μαζί, μην τυχόν και με αποσπάσουν οι μεγάλοι από δίπλα της.
"Αφήστε την Θεία μου! Είναι δικιά μου! "
Για να μπορέσω να δω τους υπόλοιπους στο σπίτι κάνω κάθε φορά μικρά κοντράτα με την Μαργαρίτα, τα οποία τηρώ ευλαβικά γιατί διαφορετικά θυμώνει.

"Ασε με τώρα με τους μεγάλους για μισή ώρα και μετά θα συνεχίσουμε". Παζαρεύει την μισή ώρα και την κατεβάζει σε είκοσι λεπτά. Βεβαιώνεται ότι συγχρονίσαμε τα ρολόγια μας και απομακρύνεται πειθαρχικά. Παλιότερα που δεν ήξερε ακόμα να διαβάζει την ώρα, με έβαζε να της δείξω που θα είναι ο μεγάλος και ο μικρός δείκτης όταν περάσουν τα είκοσι λεπτά, για να μπορεί να παρακολουθεί!
Παίρνω μια ανάσα, ανάβω τσιγάρο –μου κάνει απίστευτη κατήχηση για να το κόψω, όπως της μαθαίνουν στο Σχολείο-. Μιλάω με τους γονείς της για τι άλλο; Για την ίδια. Με έχει λιγώσει με τα λόγια της με τα μάτια της με τον ενθουσιασμό που ξεχειλίζει επάνω της.

Σε ακριβώς 20 λεπτά είναι πάλι δίπλα μου και με τραβάει.

"Έλα, πέρασαν τα είκοσι λεπτά! "

"Καλά! Τι θες να κάνουμε; "

σκέφτεται…

"Θεία.. να σου πω κάτι; Εεεε… "

-----------------------------------------------------

Ολα τα παιδιά της ζωής μου

O Νικόλας ζωγραφίζει δράκους
Η Δανάη μαθαίνει να με αγαπάει
Η Μαργαρίτα μιλάει με ενθουσιασμό
Ο Μάνος ...
Ο Αλέξανδρος ...
Ο Αλκης ...
Η Ρεγκίνα ...
Η Χριστίνα ...

Η Ralou...

Ετικέτες

 
posted by ralou at 12:50 μ.μ. | Permalink | 13 comments
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 08, 2007
Παροξυσμός !


Μα τι έχω κάνει!
Τι έχω κάνει!
Ολόκληρο ποστ να γεμίζει με τα τέσσερα λλλλ μου και να μην το έχω δει! Δηλαδή τι;
Τώρα θα ξεχνάω να κοιτάω και από μακριά τους φίλους μου και να βλέπω τι κάνουν;
Αυτή η γμ/η η βρογχίτιδα που εξελίχτηκε σε βρογχικό άσθμα φταίει.
Άντε τώρα να κόψω και το τσιγάρο!
Και αυτή η ηλίθια η μέση φταίει. Η μόνη άσκηση που αγαπούσα , να περπατάω, κομμένη πια μέχρι νεωτέρας!
Δικαιολογίες! Ένα μειλ από την φιλενάδα. Το απόλαυσα και το ξέχασα!
Δεν πάμε καλά
Δεν πάμε καλά σου λέω…


Προχτές κοιμήθηκα καθιστή λόγω βήχα όλο το βράδυ στο κρεβάτι κουκουλωμένη με την κουβέρτα. Ακούμπησα το κεφάλι σε ένα μαξιλάρι που κρατούσα στην αγκαλιά μου.
Δύο – τρεις ώρες κοιμήθηκα και μετά ξύπνησα παγωμένη σ αυτή την στάση.
Απλώνω το χέρι και δεν υπακούει. Απλώνω τα πόδι και ακούγεται το πρώτο κρακ. Την μέση άσ' τη έχει πάθε νεκρική ακαμψία.
Τουαλέτα και ντους σε σχήμα Γ.
Άσα! έτσι είμαι πιο κοντά στον πορφυρογέννητο. Η ουρά του όρθια ακουμπάει στην άκρη της μύτης μου.

Μια θέση για την ανάπηρη.
Το λεωφορείο περιμένει υπομονετικά να ανέβει και να κατέβει η ανάπηρη.
Καλό λεωφορείο…!
Στο γραφείο τα πράγματα είναι εύκολα. Η παγωμένη καθιστή στάση είναι ήδη έτοιμη, απλά αντί να κοιτάω κάτω, κοιτάω μπροστά.
Κα Β., πότε θα τελειώσει η παραμετροποίηση; Είπατε την περασμένη εβδομάδα
Γκουχ γκουχ γκουχ γκουχ γκουχ Σε λίγο αγαπητέ πελάτη γκουχ γκουχ.
Έλα βρε Ρ., πάλι δεν παίζει το site με τον νέο explorer τι περιμένεις;
Κα-γκουχ-λα! Καλά είπαμεεεε!


Δηλαδή γιατρέ γιατί δεν περνάει αυτός ο γαμ/νος βήχας ένα μήνα τώρα; (Μεγάλη φράση τα γκουχ παραλείπονται αλλά εννοούνται!)
Κυρία μου, βρογχικό άσθμα έχετε και είστε και καπνίστρια τι περιμένετε!
Δηλαδή το άσθμα πολιτογραφήθηκε επίσημα στα κατάστιχα της υγείας μου! Όχι τίποτα άλλο αλλά τελειώνουν και οι σελίδες τους σιγά σιγά.
Το τσιγάρο κομμένο, μερικές φορές καπνίζω το δάχτυλο μου.
Αχ τελευταίο ανιδιοτελές φιλαράκι μετά τον Μέρλιν σε αποχαιρετώ!8 μέρες χωρίς τσιγάρο, 12 ευρω πλουσιότερη και όλοι λένε ότι κάνω καλό στην υγεία μου!
Ποια υγεία γκουχ γκουχ καλοί μου άνθρωποι!
Ένα πακετάκι λιπαρά και πολυκαιρισμένα τσιπς δίπλα στο μανίκι μου υποκαθιστούν το τσιγάρο. Χοληστερίνες, τριγλυκερίδια, ουρικά και τρανσαμινάσες χοροπηδάνε σε ρυθμό λάτιν λόγω Τσικνοπέμπτης.

Ο Νικόλας με κοιτάει με πονεμένα ματάκια. Γιατί ταλαιπωρείς τον εαυτό σου μωρό μου; Πήγαινε στον ορθοπεδικό να δούμε τι έχει η μέση σου.
Καλά θα πάω , να καπνίσω και ένα τσιγαράκι όμως;
Να σου πω! Θέλεις να πεθάνεις; Θέλεις να με πεθάνεις;

Όχι δεν θέλω!
Θέλω μόνο να κοιμηθώ ένα βράδυ ήσυχη και μετά το πρωί να ανέβω στον διάδρομο και να περπατήσω δυο χιλιόμετρα χωρίς να πονάω.
Θέλω να συμμαζέψω το μυαλό μου να δω τι θα κάνω με τον πατέρα-Βούλγαρη.
Θέλω κάποιος να επισκευάσει το site της Κ....d και κάποιος να τελειώσει με τις παραμετροποιήσεις του καινούργιου πελάτη... αλλά όχι εγώ.
Θέλω να μπορώ να πω μερικά πράγματα σε μερικούς ανθρώπους.
Θέλω να μάθω το νόημα της ζωής.
Θέλω να φάω γιουβαρλάκια.
Θέλω κάποιος να μου πει πως μ αγαπάει.
Θέλω διακοπές σε ένα χιονισμένο βουνό, σε ένα ζεστό μικρό σπιτάκι με τζάκι.
Θέλω να χιονίσει.
Θέλω να ξεκολλήσει το μυαλό μου και να ξανάχω έμπνευση.
Θέλω να τελειώσω το ποστ για την τυροκομική μου προσπάθεια προτού χαλάσει το τυρί που έφτιαξα.
Θέλω …

Μα τι θέλεις άλλο αχόρταγο πλάσμα!
Θε-γκουχ-λω … να ισιώσουν λίγο όλα!

Έχουν στραβώσει σου λέω! Έχουν χάσει την ισιάδα τους!!!

Ρ.
πι. ες.
Συγνώμη
φιλενάδα!
Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται!

Ετικέτες

 
posted by ralou at 5:27 μ.μ. | Permalink | 15 comments
usefull  View My Public Stats on MyBlogLog.com