Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι και ο Κούκλος σε ορκισμένο γατοblog;
Μα είναι απλό! Ο κούκλος είναι το φιλαράκι μου.
Ζει στην στάση του λεωφορείου κοντά στη δουλειά μου. Ανήκει σε όλους και σε κανένα. Ομως είναι από τους τυχερούς ημίαιμους γιατί όλοι τον αγαπάνε και τον ταϊζουν.
Γνωριζόμαστε δύο χρόνια και τώρα που η νέα μηχανή δεν φεύγει από τα χέρια μου δέχτηκε να ποζάρει για να σας τον γνωρίσω.
Κάθε μέρα με περιμένει όταν βγαίνω από το λεοφωρείο.
Σηκώνει τα αυτιά του και τρέχει στα ποδια μου.
Τον χαϊδεύω.
Κάνει χαρούλες τρέχοντας εδώ και εκεί.
Μου ρίχνει το βλέμα της φωτό και περιμένει το μεζεδάκι του.
Τον αποχαιρετάω και συνεχίζω για την δουλειά.
Η ρουτίνα αυτή με κάνει την γραφική της γειτονιάς και των ανθρώπων που περιμένουν στην στάση το λεοφωρείο. Δεν με νοιάζει.
Ο Κούκλος κάνει καλύτερη την μέρα που αρχίζει.
Ο Μέρλιν βέβαια αγνοεί τη ύπαρξη του Κούκλου.
Αν γνώριζε γι αυτόν μάλλον θα έδειχνε τον κακό αιχμηρό ευατό του.
Καμιά φορά μόνο τον μυρίζει στα χέρια μου όταν επιστρέφω από την δουλειά, νιαουρίζει απειλητικά και απομακρύνεται θιγμένος.
Ολοι οι καλοί χωράνε μικρό μου!
Ετικέτες cats and animals
